คุณคือหนึ่งในนั้นไหม เหมือนผมไหม ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะชอบโคโยตี้เข้าจริงๆ !!!!

คุณคือหนึ่งในนั้นไหม เหมือนผมไหม ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะชอบโคโยตี้เข้าจริงๆ !!!!

คุณคือหนึ่งในนั้นหรือป่าว
**(ก่อนอื่นขออนุญาติใช้คำไม่สุภาพนะครับ) **

ผมก็ไม่เข้าใจว่าอาการที่ผมกำลังเป็นอยู่นี้ มันคือ รัก จริงๆ หรือ ผมแค่หลงเขา ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวผมก่อนเลย ชื่อ A(นามสมมุติ) ผมเป็นคนที่นิสัย แย่มาก ชอบเที่ยว นอนกับคนนั้นคนนี้มั้ง เหมือนติดเหล้าด้วยละ ชอบคุยกับผู้หญิง หวังแค่ต้องการ ผมยอมรับว่าผมมากๆจริงๆ ใครๆหลายอาจจะคิดว่าผู้ชายอย่างงี้มันเหมากับคนอย่างงี้หละ 5555 !!  ผมเป็นคนที่ติดเที่ยวมาก ซึ่งผับแถวที่ทำงานผม มีแค่ 2-3 แห่งเอง ก็มีผับประจำผมผับหนึ่ง อีกผับนึงจะเอาไว้ไหลต่อเพื่อไปหา แต๊ะอั๋งสาวๆ  คืนนั้นผมไปกับรุ่นพี่ ไปผับที่เอาไว้ไหลนั่นแหละ ก่อน นั่งดื่มไปสักพัก ป๊ะ!!! เจอเธอเข้าแล้ว ยังกับนางในฝัน 5555 .. . . เธอเดินมาถามแถวแคชเชียว่ามีโต๊ะว่างไหม เพราะวันนั้นคนเยอะมาก ผมจึงเอ่ยชวนเขามาร่วมโต๊ะ และผมกับเขาก็นั่งร่วมโต๊ะไปสักพัก ถามโน่นถามนี่ไปมา เธอชื่อ B(นามสมมุติ) ทำงานเป็นโคโยตี้ อีกผับนึง เอาแล้วสิครับ กินเหล้ากับโคโยตี้ (ผู้ชายส่วนใหญ่คงคิดไปแล้ว ผมก็คิด 555) แต่วันนั้นก็จบลงด้วยการขอแค่เบอร์โทรและไลน์ แล้วผ่านไปสัก 2-3 วันได้ ในช่วงนั้นผมจะไลน์ไปหาเขาแทบทุกวัน แต่!!! เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นอีกแล้ว ผับที่ผมชอบไปประจำคืนนั้นปิดครับ !!! ผมจึงออกความคิดเห็นกับพวกพี่ๆ ว่าไปผับนี้ไหม ...... แล้วเมื่อพากันไปก็พบกับความประหลาดใจครับ เพราะวันนั้นวันเกิดเธอพอดี (เหมือนจะเข้าทางผู้ชายเจ้าชู้อย่างผมละ) ผมไปนั่งโต๊ะแล้วสั่งเหล้าตามปกติ แต่ทันใดนั้น เธอเดินมาข้างผม แล้วเอาแก้วเหล้าของเธอมาชนแล้ว ผมก็เลยบอกให้ซื้อดริ้งหรอ เขาบอกผมว่าไม่ต้องซื้อดริ้งหรอก แล้วเราก็ดื่มด้วยกันสักพัก ก็คุยไรไปเรื่อง เธอไปยอมไปจากโต๊ะผมเลย แม้ผมไม่ได้ซื้อดริ้งเธอสักแก้ว ห่างแค่ผมไปเข้าห้องน้ำ เธอไปเติมเหล้าที่โตีะของเธอ แล้วก็ดื่มด้วยกันสักพัก ผมเลยถามว่าให้ซื้อดริ้งไหม เธอบอกว่า "ไม่... แค่อยากดื่มด้วยกับผมแค่นั้น (เอาแล้วสิ เข้าทางเลย)  ผมเลยออกอุบายชวนเธอไปต่อ แต่คำที่ได้ยินจากปากเธอคือการ ปฏิเสธ (เอาแล้วสิผู้หญิงคนนี้ต่อให้เมาก็ไม่ใจง่าย) แต่สุดท้ายกลายเป็นผมที่แพ้ทางเธอครับ กลายเป็นว่าผมนั้น ชอบเธอเขาซะงั้น !!! ผมเลยกระซิบข้างหูเขาว่า "ชอบจริงๆนะ" เขาเลยถามผมว่า "รับได้หรอที่ทำงานแบบนี้" ผมก็ได้แค่ค่ตอบว่า"ไม่รู้"    . .. . .. .     หลังจากนั้นสักพักใกล้เวลาผับจะปิด พวกพี่ๆที่นั่งด้วยก็ชวนกลับ ผมเลยบอกเขาว่าผมจะกลับมาใหม่ !! ทันใดนั้นผมไปส่งรุ่นพี่ แล้วออกไปเซเว่นสิครับ ซื้อของขวัญงานวันเกิดดิ  .... ผมไปที่ผับ ปรากฎว่าผับปิดก่อน เธอไม่อยู่แล้ว !!! ผมขับรถไปนั่นนี่ ตามหาเธอ โทรหาก็ไม่ติด (เอาแล้วสิ ทั้งเค้ก ทักเทียน ทั้งของขวัญ) ผมขออธิบายหน่อยนะ เค้กเซเว่น 25 เทียน 12 พวกกุญแจหมี 40 รวมเป็นเงิน 77 บาท ..... ผมเลยลองไปผับที่เราเจอกัน เจอเธอรอรุ่นพี่ที่เป็นโคโยตี้ด้วยกันอยู่ ผมเลยเข้าไปหาเธอ แล้วหยิบเค้กและเทียนให้เธอเป่า และมอบของขวัญให้เธอ แล้วบอกกับเธอว่า"เซเว่นมันไม่มีอะไรให้ซื้ออ่ะ เลยได้นี่มา" เธอยิ้มแบบเขิลๆแล้วบอกว่า "ไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอแล้ว" พร้อมยิ้ม ทำให้ผมชอบเธอไปมากขึ้นอีกกับยิ้มของเธอ .... เรานั่งคุยกันสักพัก เธอเลยบอกว่า "พี่ออกมาแล้ว เตงกลับได้แล้ว เด่วพรุ่งนี้ไลน์ไปหา" ผมเลยบอกว่า"เปิดกล้องได้ปะ" เธอตอบ"ได้.....  สัญญา" (พร้อมทั้งเอานิ้วก้อนยขึ้นมา) แล้วบอกให้ผมเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวสัญญาก่อน แล้วเธอก็จุ๊บผม แล้วก็เดินขึ้นรถไป .. .. เอ๋อ-นิดๆดิครับ .... จากนั้นผมก็ขี่รถกลับไปนอนตามปกติ ..... เช้ารุ่งขี้น !!! ผมไม่รู้ว่าเธอจะจำได้ไหมเรื่องเมื่อคืน แล้วทำไมผมถึงคิดถึงผู้หญิงคนนี้จังเลย ตั้งแต่เช้า พอสักพักก็โทรหา รับแล้วก็ตัดไปมั่ง ไม่รับมั่ง แล้วก็เลยตกเย็นมา ผมเลยไลน์หาเขา ถามว่าทานข้าวยัง กินไรไหม คุยกันพักนึง เลยซื้อข้าวไปให้ก่อนที่เขาจะเข้างาน พอได้เจอเธอแล้วรอยยิ้มเธอยังติดตาผมจนถึงตอนนี้   แต่...!!! เรื่องมันยังคงอยู่ตรงนี้ คือร้อยคำถามที่ติดอยู่ในหัวผม "นี่เราหลงรักโคโยตี้จริงๆหรอ  หลงหรอ ชอบจริงๆหรอ อะไรกันแน่ จะไปรอดหรอ จะรับเขาได้หรอ" จนตอนนี้คือเวลาที่ผมมานั่งเขียน กระทู้คือเวลา 01.29 ผมยังคงถามกับตัวเองอยู่ว่า นี่ผมหลงรักเขาหรอนี่ ทำไม อะไร!!!  แล้วนี่ผู้ชาย ๆอย่างผมต้องแพ้ทางให้กับโคโยตี้ !!! ในหัวผมตอนนี้ อยากเจอเขา อยากถามเขาว่า "เธอคิดว่าเราจะคบกันได้ไหม" แต่ผมก็ยังคงกลัวคำถามคืนมาว่า "จะรับได้หรอที่ทำงานแบบนี้" ผมสารภาพเลย แรกๆมันคงได้ แต่หลังๆไปไม่รู้หรอก เพราะตอนนี้ที่เธอไปทำงานอยู่ ผมไม่คิดถึงเรื่องที่เธอจะเจออะไรบ้างเลย แต่ผมกลับคิดถึงเธอในร่างที่ไม่ใช่โคโยตี้มากกว่า แต่เหมือนความรู้สึกผมยอมไม่รับฟังทุกคำตัดสินของคนรอบข้าง เพราะผมว่าตอนนี้ผมคงรับเขาได้ที่ต่อให้แม้เขาจะเป็นเช่นไร ผมควรทำอย่างไรดี .. .. . .  คุณจะช่วยผมได้ไหมละ  !?



หลายคนอาจคิดว่าเรื่องนี้แต่งขึ้นมาบ้าง ถ้าคุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นนิยายที่แต่งขึ้น มันคงเป็นเรื่องที่น้ำเน่าหรือ แปลกมาก เพราะเรื่องนี้มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมจริงๆ ย้ำว่าจริงๆ

ตอนนี้เหมือนผมรอเวลาที่เขาเลิกงานแล้วจะโทรหา หรือไม่ก็แค่อยากจะถามเขาว่า "เราจะคบกันได้ไหม"
.
.
ถ้าได้คำตอบผมคงจะมาเขียนบอกทุกคนให้รู้ แล้วก็ด่าผมหรือ ตลกกับเรื่องของผมละกันนะ
.
.



T^T

(พอดีเพิ่งจะยืนยันตัวผ่าน เลยเพิ่งได้โพส)