ช่วงนี้ผมกำลังเป็นเลยครับ ไม่รู้ระบายที่ไหน เพราะถ้าไปเล่าเพื่อน เดี๋ยวงานจะกลับมาเข้าตัว
คือ บ้านผมกับคุณแฟนอยู่ใกล้ๆกันแถวเดอะมอลล์งามฯ ปกติผมกับแฟนกินกาแฟสดเป็นประจำ ก็จะไปกับคุณแฟนเจอร้านไหนเปิดใหม่แถวๆบ้านก็จะแวะ
ไปลองตลอด ปรากฎเดือนที่แล้วไปเจอร้านนึง เจ้าของร้านผู้หญิงน่ารักมากกก เห็นครั้งแรกแบบอึ้งไปเลย พูดจาดี ขาว ดูดีมักๆๆ
คิดตอนนั้นเลยต้องได้เสียตังร้านนี้อีกหลายครั้งแน่เรา ฮี่ๆ นาทีนั้นไม่ได้ใส่ใจในรสเอสเปรสโซ่ที่ถืออยู่แต่อย่างใด ในใจมีแค่เธอ ฟินนนน
ปรากฏกินเสร็จ ออกจากร้านขึ้นรถ มีเสียงดังขึ้นข้างหูเบาๆว่า "ไม่ผ่าน"
คือคุณแฟนบอกประมาณว่าครั้งเดียวพอ
ตอนนั้นผมถึงค่อยได้สติ และได้สัมผัสรสชาติที่แท้จริงของกาแฟในปากว่า อืม ก็จริงนะ รสชาติไม่ค่อยโอเท่าไหร่ (เทียบกับราคา) ก็รีบตอบแฟนไปว่าเห็นด้วยจ่ะ
วันนั้นจบไป แต่ใจยังคิดถึงร้านกาแฟร้านนี้อยู่ตลอดเวลา คิดแค่ว่าต้องกลับไปชมความงามของเธออีกหลายๆครั้ง
แต่อนิจจาปกติผมจะกินกาแฟแถวบ้านแค่เสาร์กับอาทิตย์ และจะไปพร้อมกันกับคุณแฟนตลอด จึงเกิดเป็นปัญหาขึ้นว่าไม่สามารถหาข้ออ้างกลับไปกินร้าน
นั้นได้อีกแล้วจากคอมเม้นของเธอ........
แต่ปัญหาแค่นี้ไม่คณามือหรอกครับ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมกลายเป็นคนกินกาแฟตอนเย็นในวันธรรมดาหลังกลับจากเลิกงาน
(ปกติกินกาแฟที่ทำงานตอนบ่ายๆ) คือจะกินอย่างอื่นก็ไม่ได้ ร้านนี้ดันขายแต่กาแฟอย่างเดียว...... ช่วงแรกๆท้องไส้ปั่นป่วนเลยครับ
แบบว่าร่างกายไม่ชินกับการรับคาเฟอีนตอนเย็น..... แต่ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้แล้ว ก็ไปเกือบทุกวันตอนเย็น
ขอบอกว่าฟินทุกครั้งที่ไปกินเลยครับ มันสบายตามากๆ เฮ้ออออ
แม้ตอนนี้ผมจะรู้แล้วว่าเธอมีเจ้าของแล้ว ก็ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรก เพียงหวังดื่มด่ำกับบรรยากาศการกินกาแฟอย่างมีความสุข
เขียนถึงตรงนี้ผมนึกถึงสมัยเรียน ที่อาจารย์เคยสอนเรื่อง Branding โดยยกเคส Starbucks ขึ้นมา จารย์ถามนักศึกษาว่า คุณรู้มั้ยทำไมสตาบั๊คส์ตั้งราคาขายกาแฟได้แก้วละเป็นร้อย ทั้งที่รสชาติก็ไม่ได้ต่างจากเจ้าอื่นอย่างมีนัยยะสำคัญ
ครับ สตาบั๊คส์ไม่ได้ขายแค่กาแฟ แต่เขาขายประสบการณ์การกินกาแฟ จุดขายเรื่องนี้ทำให้เขาสามารถตั้งราคากาแฟแพงได้
การที่ผมยอมจ่ายเงินไปกับเอสเปรสโซ่แต่ละแก้วของร้านนี้ แม้รสชาติที่ได้รับจะธรรมดา แต่ภาพและเสียงที่ได้รับจากร้านนี้ทำให้ผมรู้สึกเกินคุ้มจริงๆครับ
จบละครับ ท่านใดอยากแชร์อะไรมาเล่าสู่กันบ้างนะครับผม
ใครเคยเสียตังซื้อสินค้า เพราะแม่ค้าบ้างครับ
คือ บ้านผมกับคุณแฟนอยู่ใกล้ๆกันแถวเดอะมอลล์งามฯ ปกติผมกับแฟนกินกาแฟสดเป็นประจำ ก็จะไปกับคุณแฟนเจอร้านไหนเปิดใหม่แถวๆบ้านก็จะแวะ
ไปลองตลอด ปรากฎเดือนที่แล้วไปเจอร้านนึง เจ้าของร้านผู้หญิงน่ารักมากกก เห็นครั้งแรกแบบอึ้งไปเลย พูดจาดี ขาว ดูดีมักๆๆ
คิดตอนนั้นเลยต้องได้เสียตังร้านนี้อีกหลายครั้งแน่เรา ฮี่ๆ นาทีนั้นไม่ได้ใส่ใจในรสเอสเปรสโซ่ที่ถืออยู่แต่อย่างใด ในใจมีแค่เธอ ฟินนนน
ปรากฏกินเสร็จ ออกจากร้านขึ้นรถ มีเสียงดังขึ้นข้างหูเบาๆว่า "ไม่ผ่าน"
คือคุณแฟนบอกประมาณว่าครั้งเดียวพอ
ตอนนั้นผมถึงค่อยได้สติ และได้สัมผัสรสชาติที่แท้จริงของกาแฟในปากว่า อืม ก็จริงนะ รสชาติไม่ค่อยโอเท่าไหร่ (เทียบกับราคา) ก็รีบตอบแฟนไปว่าเห็นด้วยจ่ะ
วันนั้นจบไป แต่ใจยังคิดถึงร้านกาแฟร้านนี้อยู่ตลอดเวลา คิดแค่ว่าต้องกลับไปชมความงามของเธออีกหลายๆครั้ง
แต่อนิจจาปกติผมจะกินกาแฟแถวบ้านแค่เสาร์กับอาทิตย์ และจะไปพร้อมกันกับคุณแฟนตลอด จึงเกิดเป็นปัญหาขึ้นว่าไม่สามารถหาข้ออ้างกลับไปกินร้าน
นั้นได้อีกแล้วจากคอมเม้นของเธอ........
แต่ปัญหาแค่นี้ไม่คณามือหรอกครับ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมกลายเป็นคนกินกาแฟตอนเย็นในวันธรรมดาหลังกลับจากเลิกงาน
(ปกติกินกาแฟที่ทำงานตอนบ่ายๆ) คือจะกินอย่างอื่นก็ไม่ได้ ร้านนี้ดันขายแต่กาแฟอย่างเดียว...... ช่วงแรกๆท้องไส้ปั่นป่วนเลยครับ
แบบว่าร่างกายไม่ชินกับการรับคาเฟอีนตอนเย็น..... แต่ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้แล้ว ก็ไปเกือบทุกวันตอนเย็น
ขอบอกว่าฟินทุกครั้งที่ไปกินเลยครับ มันสบายตามากๆ เฮ้ออออ
แม้ตอนนี้ผมจะรู้แล้วว่าเธอมีเจ้าของแล้ว ก็ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรก เพียงหวังดื่มด่ำกับบรรยากาศการกินกาแฟอย่างมีความสุข
เขียนถึงตรงนี้ผมนึกถึงสมัยเรียน ที่อาจารย์เคยสอนเรื่อง Branding โดยยกเคส Starbucks ขึ้นมา จารย์ถามนักศึกษาว่า คุณรู้มั้ยทำไมสตาบั๊คส์ตั้งราคาขายกาแฟได้แก้วละเป็นร้อย ทั้งที่รสชาติก็ไม่ได้ต่างจากเจ้าอื่นอย่างมีนัยยะสำคัญ
ครับ สตาบั๊คส์ไม่ได้ขายแค่กาแฟ แต่เขาขายประสบการณ์การกินกาแฟ จุดขายเรื่องนี้ทำให้เขาสามารถตั้งราคากาแฟแพงได้
การที่ผมยอมจ่ายเงินไปกับเอสเปรสโซ่แต่ละแก้วของร้านนี้ แม้รสชาติที่ได้รับจะธรรมดา แต่ภาพและเสียงที่ได้รับจากร้านนี้ทำให้ผมรู้สึกเกินคุ้มจริงๆครับ
จบละครับ ท่านใดอยากแชร์อะไรมาเล่าสู่กันบ้างนะครับผม