จขกท.คบกับผู้ชายคนนึงมาได้ระยะหนึ่งค่ะ
เราสองคนทำงานบริษัทเดียวกัน
ผู้ชายคนนี้บอกว่าชอบเรามาหลายปีแล้วค่ะ
จนมาสารภาพกันเมื่อต้นปีที่ผ่านมา
แล้วเราสองคนก็คบกันไปตามเสต็ปค่ะ
ตอนแรกรู้สึกได้ว่าถึงเราสองคนจะมีอะไรที่ไม่ค่อยเหมือนกัน
แต่ว่าหลายๆเรื่องเราก็เข้ากันด้วยดีค่ะ
เค้าบอกว่าเค้าเป็นคนไม่ค่อยโรแมนติก แต่เค้าก็มักจะแอบมีโมเมนต์โรแมนติกบ่อยๆค่ะ
เอาเป็นว่าข้ามชอทนี้ไป ...... (?)
จนมาเมื่อไม่นานมานี้ ผู้ชายคนนี้ก็มีท่าทีแปลกไปค่ะ
เช่น ปกติไลน์คุยกันทุกวัน ก็เริ่มหายไป เค้าบอกว่าอยากพักผ่อน ดูหนัง(ที่บ้าน) หรือ อ่านหนังสือบ้าง
ปกติเดินกลับบ้านด้วยกันทุกวัน บางวันก็บอกว่ากลับก่อนเลย ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ
บางวันนัดกินข้าวกัน ปกติก็เดินเล่นต่อ แต่หลังๆก็กินเสร็จก็อยากกลับบ้าน อ้างว่าเหนื่อย
เวลาไปทำงานนอกสถานที่ ก่อนหน้านี้ก็ไลน์หาทุกเย็น แต่คราวนี้กลับบอกว่ายุ่งมาก ไม่มีเวลา เหนื่อย บลาๆๆ
พฤติกรรมเหล่านี้ทำให้เรารู้สึก "แย่มาก" ค่ะ เลยถามเค้าไปตรงๆว่าเราทำผิดอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้
เค้าก็บอกว่า "ช่วงนี้งานเค้าเยอะมาก ยุ่งมาก เครียดมาก เค้าอยากพักผ่อนบ้าง
แล้วเค้าก็อายุขึ้นเลขสามแล้ว เค้าก็คิดถึงเรื่องอนาคตและชีวิตเค้าอยู่ เค้าอยากอยู่กับตัวเองซักพัก"
ในความคิดเราคือ เราก็ไม่ได้ต้องการให้เค้าอยู่ข้างเราทุกเวลาหนิ แค่สนใจเราบ้าง
แต่นี่คือเค้าเหมือนยิ่งใกล้ ยิ่งห่าง .. คล้ายๆตีตัวออกห่างอะไรทำนองนั้น
จขกท.ก็พยายาจะเคลียร์กับเค้า เค้าก็เหมือนไม่อยากเคลียร์ (หรืออะไรซักอย่าง)
อ้างว่าเค้ามีเรื่องต้องคิด อย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้ได้ไหม เค้าขอเวลาคิดเรื่องของเค้า (อีกและ?)
แล้วช่วงนี้ที่เป็นแบบนี้ "ก็ไม่เกี่ยวกับเรา" (ปักหมุดไว้นะคะ ณ จุดนี้)
จนผ่านไปเรื่อย ๆ ผลัดไปเรื่อย จนเราทนไม่ไหว เรารู้สึกอึดอัดมากกับความรู้สึกแบบนี้
เลยขอเค้าเคลียร์ตรงๆเลยค่ะ
ตอนเคลียร์เค้าก็บอกเหมือนเดิมอะค่ะ ว่าเค้ามีเรื่องที่ต้องคิด
เราเลยบอกให้เค้าบอกเรามาเลยดีกว่า ว่าจริงๆแล้วเค้ากำลังคิดอะไร และมันมีอะไรกันแน่
สรุปได้หัวข้อใหญ่ๆดังนี้ค่ะ
1. เราถามเค้าว่า ความรู้สึกที่มีต่อเรามันเปลี่ยนไปไหม ? "เค้าตอบไม่ได้ หรือ ไม่ยอมตอบ" แล้วนำมาสู่ข้อที่ 4
2. เค้าคิดถึงเรื่องบ้าน เค้าอยากซื้อบ้าน และอยากให้แม่มาอยู่กรุงเทพกับเค้า (โอเค เข้าใจ)
3. เค้าไม่ได้มีคนอื่น (โอเค เคลียร์)
4. เค้าถามว่า เราอยากมีลูกมั้ย (เรื่องนี้เป็นประเด็นให้เค้าบอกเลิกเรา .. ซะงั้น)
เรา ถามเค้าว่า ความรู้สึกที่มีต่อเรามันเปลี่ยนไปไหม
ทำไมคนรักกันเค้าทำร้ายความรู้สึกกันแบบนี้
เราค่อนข้างรู้สึกแย่ แล้วก็เสียใจมาก กับการกระทำที่อยู่ดีๆก็เฉยเมย ไม่สนใจกันอย่างไร้เหตุผล
เค้าก็อ้างถึงเรื่องงานว่าเค้ายุ่ง เค้าเครียด งานเค้าเยอะ (อันนี้ทำงานด้วยกันก็เข้าใจนะ)
กลับถึงบ้านเค้าก็อยากดูหนังที่เค้าชอบ อ่านหนังสือ ฟังเพลง
" คนรักกันไม่จำเป็นต้องตัวติดกัน หรือ ต้องคุยกันตลอดหนิ " (ปักหมุด)
ย้อนกลับไปที่หลายเดือนก่อน
เค้ามีแพลนว่าจะย้ายคอนโดมาอยู่ที่เดียวกับเรา เพื่อให้ได้ใกล้กันมากขึ้น
ทุกวันเดินกลับบ้านไปขึ้นรถไฟฟ้าด้วยกัน หรือ ไปกินข้าวด้วยกันก่อนแยกย้ายกลับบ้าน
(เชิญพิจารณาต่อเองค่ะ .... -*-)
แล้วอยู่ดีๆก็พูดถึงเรื่องอยากมีลูกมั้ย ..
เอาจริงๆเรื่องนี้มันก็กำหนดไม่ได้ปะคะ ว่ามันจะมีหรือไม่มี
แต่ถ้าถามว่าอยากมีมั้ย "ณ จุดนี้" บอกว่า "ไม่อยากมี"
อาจจะเป็นเพราะกลัวอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งเราก็เคยบอกเค้าไปตั้งแต่ก่อนคบกันแล้ว
แต่เค้าอ้างว่า "เราไม่เคยบอก" "เค้าไม่รู้"
เค้าก็อ้างว่า เรื่องลูกก็มาจากความรัก
เราก็เลยบอกว่า ถ้าไม่มีลูก ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นไม่ได้รักคุณหนิ
เราเลยถามไปว่า ทำไมอะ ถ้าเราบอกว่าไม่อยากมี แล้วจะไม่คบกันแล้วใช่ไหม
เค้าก็เลยบอกว่า เค้าอยากมีลูกมาก เค้าอยากมีลูกที่จะใช้นามสกุลเดียวกับเค้า บลาๆๆ
เราเลยย้ำไปอีกที ว่า ถ้าเราบอกว่าไม่อยากมี แล้วจะไม่คบกันแล้วใช่ไหม ?
เค้าตอบว่า "ใช่" เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่า
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
ณ จุดนั้นไม่มีอะไรจะเอื้อนเอ่ยค่ะ
น้ำตาไหลพรากด้วยระบบออโตเมติก
เราเลยว่าเค้าไปว่า งั้นคุณก็ไม่ได้รักชั้นที่ตัวชั้นหนะสิ คุณหวังสิ่งอื่น ที่จะมาจากชั้นมากกว่า
เค้าก็ตอกกลับมาว่า เรามันเห็นแก่ตัว ไม่เคยคิดถึงเค้าเลย
เราก็เลยตอกกลับไปอีกว่าคุณนั่นแหละที่เห็นแก่ตัว
เรื่องปัจจุบันที่ถามว่าความรู้สึกที่มีต่อชั้นเปลี่ยนไปไหม คุณยังตอบไม่ได้เลย
นับประสาอะไรกับเรื่องในอนาคต ที่มันจะมีทั้งความเป็นไปได้ หรือ ไม่ได้
คือมันอาจจะเปลี่ยนแปลงได้ หรือไม่ได้ก็ได้
เค้าตัดบทว่า ไม่คุยแล้ว เค้าเหนื่อย แค่นี้ .....
จบข่าว ...
แล้วทุกวันนี้เราก็ยังทำงานที่เดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน คุยงานกันทุกวัน ...
แต่เค้าทำตัวปกติมากเลยนะคะ ไม่รู้ว่าเค้าทำได้ยังไง
แต่ที่เปลี่ยนไปคือ เราไม่ได้เดินมาทำงานด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน และ คุยสนุกกันเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
แค่อยากทราบความคิดเห็นจากเพื่อนๆพันทิปเกี่ยวกับเรื่องนี้
เราผิด เค้าผิด หรือ ความสัมพันธ์ของเรามันผิดพลาดตรงไหน
เราไม่ได้อยากตอกย้ำอะไร แค่อยากทราบความเห็นจากคนอื่นว่ามองเรื่องนี้ยังไง
แล้วคิดว่ามันควรจะดำเนินต่อไปยังไงดี
บอกตรงๆตอนนี้สภาพจิตใจเราแย่มากค่ะ
แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เราต้องเข้มแข็ง
สู้ค่ะ (บอกตัวเอง)
บอกเลิกกันเพราะเราไม่อยากมีลูกเนี่ยนะ !
เราสองคนทำงานบริษัทเดียวกัน
ผู้ชายคนนี้บอกว่าชอบเรามาหลายปีแล้วค่ะ
จนมาสารภาพกันเมื่อต้นปีที่ผ่านมา
แล้วเราสองคนก็คบกันไปตามเสต็ปค่ะ
ตอนแรกรู้สึกได้ว่าถึงเราสองคนจะมีอะไรที่ไม่ค่อยเหมือนกัน
แต่ว่าหลายๆเรื่องเราก็เข้ากันด้วยดีค่ะ
เค้าบอกว่าเค้าเป็นคนไม่ค่อยโรแมนติก แต่เค้าก็มักจะแอบมีโมเมนต์โรแมนติกบ่อยๆค่ะ
เอาเป็นว่าข้ามชอทนี้ไป ...... (?)
จนมาเมื่อไม่นานมานี้ ผู้ชายคนนี้ก็มีท่าทีแปลกไปค่ะ
เช่น ปกติไลน์คุยกันทุกวัน ก็เริ่มหายไป เค้าบอกว่าอยากพักผ่อน ดูหนัง(ที่บ้าน) หรือ อ่านหนังสือบ้าง
ปกติเดินกลับบ้านด้วยกันทุกวัน บางวันก็บอกว่ากลับก่อนเลย ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ
บางวันนัดกินข้าวกัน ปกติก็เดินเล่นต่อ แต่หลังๆก็กินเสร็จก็อยากกลับบ้าน อ้างว่าเหนื่อย
เวลาไปทำงานนอกสถานที่ ก่อนหน้านี้ก็ไลน์หาทุกเย็น แต่คราวนี้กลับบอกว่ายุ่งมาก ไม่มีเวลา เหนื่อย บลาๆๆ
พฤติกรรมเหล่านี้ทำให้เรารู้สึก "แย่มาก" ค่ะ เลยถามเค้าไปตรงๆว่าเราทำผิดอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้
เค้าก็บอกว่า "ช่วงนี้งานเค้าเยอะมาก ยุ่งมาก เครียดมาก เค้าอยากพักผ่อนบ้าง
แล้วเค้าก็อายุขึ้นเลขสามแล้ว เค้าก็คิดถึงเรื่องอนาคตและชีวิตเค้าอยู่ เค้าอยากอยู่กับตัวเองซักพัก"
ในความคิดเราคือ เราก็ไม่ได้ต้องการให้เค้าอยู่ข้างเราทุกเวลาหนิ แค่สนใจเราบ้าง
แต่นี่คือเค้าเหมือนยิ่งใกล้ ยิ่งห่าง .. คล้ายๆตีตัวออกห่างอะไรทำนองนั้น
จขกท.ก็พยายาจะเคลียร์กับเค้า เค้าก็เหมือนไม่อยากเคลียร์ (หรืออะไรซักอย่าง)
อ้างว่าเค้ามีเรื่องต้องคิด อย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้ได้ไหม เค้าขอเวลาคิดเรื่องของเค้า (อีกและ?)
แล้วช่วงนี้ที่เป็นแบบนี้ "ก็ไม่เกี่ยวกับเรา" (ปักหมุดไว้นะคะ ณ จุดนี้)
จนผ่านไปเรื่อย ๆ ผลัดไปเรื่อย จนเราทนไม่ไหว เรารู้สึกอึดอัดมากกับความรู้สึกแบบนี้
เลยขอเค้าเคลียร์ตรงๆเลยค่ะ
ตอนเคลียร์เค้าก็บอกเหมือนเดิมอะค่ะ ว่าเค้ามีเรื่องที่ต้องคิด
เราเลยบอกให้เค้าบอกเรามาเลยดีกว่า ว่าจริงๆแล้วเค้ากำลังคิดอะไร และมันมีอะไรกันแน่
สรุปได้หัวข้อใหญ่ๆดังนี้ค่ะ
1. เราถามเค้าว่า ความรู้สึกที่มีต่อเรามันเปลี่ยนไปไหม ? "เค้าตอบไม่ได้ หรือ ไม่ยอมตอบ" แล้วนำมาสู่ข้อที่ 4
2. เค้าคิดถึงเรื่องบ้าน เค้าอยากซื้อบ้าน และอยากให้แม่มาอยู่กรุงเทพกับเค้า (โอเค เข้าใจ)
3. เค้าไม่ได้มีคนอื่น (โอเค เคลียร์)
4. เค้าถามว่า เราอยากมีลูกมั้ย (เรื่องนี้เป็นประเด็นให้เค้าบอกเลิกเรา .. ซะงั้น)
เรา ถามเค้าว่า ความรู้สึกที่มีต่อเรามันเปลี่ยนไปไหม
ทำไมคนรักกันเค้าทำร้ายความรู้สึกกันแบบนี้
เราค่อนข้างรู้สึกแย่ แล้วก็เสียใจมาก กับการกระทำที่อยู่ดีๆก็เฉยเมย ไม่สนใจกันอย่างไร้เหตุผล
เค้าก็อ้างถึงเรื่องงานว่าเค้ายุ่ง เค้าเครียด งานเค้าเยอะ (อันนี้ทำงานด้วยกันก็เข้าใจนะ)
กลับถึงบ้านเค้าก็อยากดูหนังที่เค้าชอบ อ่านหนังสือ ฟังเพลง
" คนรักกันไม่จำเป็นต้องตัวติดกัน หรือ ต้องคุยกันตลอดหนิ " (ปักหมุด)
ย้อนกลับไปที่หลายเดือนก่อน
เค้ามีแพลนว่าจะย้ายคอนโดมาอยู่ที่เดียวกับเรา เพื่อให้ได้ใกล้กันมากขึ้น
ทุกวันเดินกลับบ้านไปขึ้นรถไฟฟ้าด้วยกัน หรือ ไปกินข้าวด้วยกันก่อนแยกย้ายกลับบ้าน
(เชิญพิจารณาต่อเองค่ะ .... -*-)
แล้วอยู่ดีๆก็พูดถึงเรื่องอยากมีลูกมั้ย ..
เอาจริงๆเรื่องนี้มันก็กำหนดไม่ได้ปะคะ ว่ามันจะมีหรือไม่มี
แต่ถ้าถามว่าอยากมีมั้ย "ณ จุดนี้" บอกว่า "ไม่อยากมี"
อาจจะเป็นเพราะกลัวอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งเราก็เคยบอกเค้าไปตั้งแต่ก่อนคบกันแล้ว
แต่เค้าอ้างว่า "เราไม่เคยบอก" "เค้าไม่รู้"
เค้าก็อ้างว่า เรื่องลูกก็มาจากความรัก
เราก็เลยบอกว่า ถ้าไม่มีลูก ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นไม่ได้รักคุณหนิ
เราเลยถามไปว่า ทำไมอะ ถ้าเราบอกว่าไม่อยากมี แล้วจะไม่คบกันแล้วใช่ไหม
เค้าก็เลยบอกว่า เค้าอยากมีลูกมาก เค้าอยากมีลูกที่จะใช้นามสกุลเดียวกับเค้า บลาๆๆ
เราเลยย้ำไปอีกที ว่า ถ้าเราบอกว่าไม่อยากมี แล้วจะไม่คบกันแล้วใช่ไหม ?
เค้าตอบว่า "ใช่" เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่า
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
ณ จุดนั้นไม่มีอะไรจะเอื้อนเอ่ยค่ะ
น้ำตาไหลพรากด้วยระบบออโตเมติก
เราเลยว่าเค้าไปว่า งั้นคุณก็ไม่ได้รักชั้นที่ตัวชั้นหนะสิ คุณหวังสิ่งอื่น ที่จะมาจากชั้นมากกว่า
เค้าก็ตอกกลับมาว่า เรามันเห็นแก่ตัว ไม่เคยคิดถึงเค้าเลย
เราก็เลยตอกกลับไปอีกว่าคุณนั่นแหละที่เห็นแก่ตัว
เรื่องปัจจุบันที่ถามว่าความรู้สึกที่มีต่อชั้นเปลี่ยนไปไหม คุณยังตอบไม่ได้เลย
นับประสาอะไรกับเรื่องในอนาคต ที่มันจะมีทั้งความเป็นไปได้ หรือ ไม่ได้
คือมันอาจจะเปลี่ยนแปลงได้ หรือไม่ได้ก็ได้
เค้าตัดบทว่า ไม่คุยแล้ว เค้าเหนื่อย แค่นี้ .....
จบข่าว ...
แล้วทุกวันนี้เราก็ยังทำงานที่เดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน คุยงานกันทุกวัน ...
แต่เค้าทำตัวปกติมากเลยนะคะ ไม่รู้ว่าเค้าทำได้ยังไง
แต่ที่เปลี่ยนไปคือ เราไม่ได้เดินมาทำงานด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน และ คุยสนุกกันเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
แค่อยากทราบความคิดเห็นจากเพื่อนๆพันทิปเกี่ยวกับเรื่องนี้
เราผิด เค้าผิด หรือ ความสัมพันธ์ของเรามันผิดพลาดตรงไหน
เราไม่ได้อยากตอกย้ำอะไร แค่อยากทราบความเห็นจากคนอื่นว่ามองเรื่องนี้ยังไง
แล้วคิดว่ามันควรจะดำเนินต่อไปยังไงดี
บอกตรงๆตอนนี้สภาพจิตใจเราแย่มากค่ะ
แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เราต้องเข้มแข็ง
สู้ค่ะ (บอกตัวเอง)