..อีเพ็ญ..
ราสส์ กิโลหก
ตะวันเพิ่งลาฟ้าไปไม่นาน..เสียงเครื่องยนต์ของรถสิบล้อดังกระหึ่มอยู่ที่หน้าห้องเช่าห้องหนึ่ง จากห้องเช่าหลายสิบห้องที่เรียงกันเป็นแถว
อ้ายป๊อก , อีแก้ว , เด็กๆที่อยู่ในห้องเช่า วัย 5 ขวบ และ 3 ขวบ ต่างดีอกดีใจเพราะรู้ว่า พ่อของพวกมันกลับมาบ้านแล้ว
ชายวัย 40 ปีรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดุดันเหมือนนักมวย ใส่เสื้อยืดแขนกุดอวดกล้ามเป็นมัดๆ ที่ข้างแขนสักยันต์เป็นรูปผู้หญิงเปลือยจนเขียวทั้งสองแขน ที่มือซ้ายถือขวดเหล้าและถุงพลาสติกใส่อาหารอีก2-3 ถุง มือขวาเกี่ยวคอเสื้อตัวใหญ่พาดอยู่ที่ไหล่ขวา..
พ่อๆๆๆพ่อมาแล้ว ๆๆๆ เสียงเด็กๆร้องเรียกกันจนลั่นบ้าน หมาตัวเล็ก 2-3 ตัวที่นอนอยู่แถวๆนั้น ตกใจเสียงเด็กลุกขึ้นเห่าแข่งกับเสียงเด็ก..
“เฮ้ย ! อ้าย เวรจะเห่าหา พ่อ หา แม่เอ็ง หรือไง วะ” ไม่พูดเปล่าทำท่า ง้างตีนใส่.. “เดียวกู เตะคอขาด”
เด็กๆวิ่งมารุมล้อม ด้วยความดีใจ ตามองไปที่ถุงพลาสติกในมือ
“พ่อ วันนี้ซื้ออะไรมาให้หนูกิน มั่ง !” อ้ายป๊อก เอื้อมมือมาที่ถุงพลาสติก น้ำลายแตกอยู่ในปาก ฝันหวานถึงขนมหวานๆ
ชายหน้าเหี้ยมยกมือหนี เดินผ่านกลุ่มๆเด็กที่ เกาะแข้งเกาะขาด้วยความรำคาญ..
“อีเพ็ญๆ ทำไรอยู่วะ ไม่มาดูลูก กูหิว นะโว้ย ! ขับรถกลับมาเหนื่อยๆ ยุ่งจริงๆพวกนี่ ไม่รู้เกิดมาได้ ไงเป็น ฝูงๆ”
อีเพ็ญ หญิงวัย 23 ปีรูปร่างสมส่วนรีบเดินออกมาตามเสียงเรียกจากห้องด้านใน ด้วยสีหน้าเฉยเมย ทุกครั้งที่อ้ายผาดกลับมาที่บ้านจะยินเสียงแบบนี้ เสียงรถสิบล้อ หมาเห่า เสียงด่าหมาด่าลูกเมีย เหมือนหลายๆห้องที่อยู่แถวเดียวกันก็มีเหตุการณ์ทำนองนี้ เพราะห้องเช่าขนาดพื้นที่ 3.5 เมตร คูณ 8 เมตร คนที่มาเช่าส่วนใหญ่ มีอาชีพขับรถบรรทุกสิบล้อ
**************************************
ย้อนหลังไปเมื่อหลายปีก่อน...
ร้านอาหารสร้างอย่างง่ายๆ รูปทรงเป็นเพิงหมาแหงน หลังคามุงด้วยหญ้าแฝก ตั้งอยู่ตามริมถนน รวมกันอยู่เป็นหย่อมๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะตั้งอยู่บริเวณนอกเขตเมืองเพราะเสียค่าเช่าไม่แพง ลูกค้าที่สำคัญคือพวกขับรถสิบ ทั้งขาจร ขาประจำซึ่งต้องขับรถผ่านเส้นทางเหล่านี้บ่อยๆ เมนูหลักๆก็คือ ลาบ ข้าวเหนียว ส้มตำ และอาหารตามสั่งทุกชนิด
อีเพ็ญสาวน้อยวัย 18 ปีเดินทางมาจากบ้านเกิดภาคอิสาน ที่แสนจะแห้งแล้ง เนื่องจากน้าสาวซึ่งเป็นเจ้าของเพิงขายอาหาร เรียกให้มาช่วยขายของ เพราะเห็นว่าอยู่ที่บ้านนอกก็ไม่มีอะไรทำ วันๆมีแต่อ้ายหนุ่มมาพูดมาคุย ไม่มีประโยชน์ เผลอๆเสียท่าให้กับพวกพวกมันอีก
อ้ายผาดเดินโชว์กล้าม.. เข้ามาในร้านมองหาโต๊ะว่าง มันรับจ้างขับรถสิบล้อให้กับเถ้าแก่ เจ้าของบริษัทขนส่งในกรุงเทพฯ พื้นที่ในประเทศไทยมันขับรถไปส่งสินค้าจนทั่ว แทบจะจำหลักหลักกิโลฯได้ทุกหลัก เพราะเห็นจนเบื่อ
“ แม่ค้า ! … ลาบหมู ไก่ย่าง ข้าวเหนียว เบียร์ ขวด” มันตะโกนสั่งของกิน ควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ สายตามองไปที่ถนนด้วยความเคยชิน
เวลาไม่นาน
“เบียร์ได้แล้ว คะ อาหารรอก่อน เดี๋ยวเสร็จ” เสียงแหลมๆเล็ก ดังขึ้นจนผาดต้องหันกลับมามอง
อื้อหือ ! เขาไม่ได้สนใจขวดเบียร์ กลับมองที่ตัวหญิงสาวตั้งแต่ หัวยันปลายเท้า แล้วสายตาเจ้ากรรมก็กลับมาจ้องที่ หน้าอกหญิงสาวที่ดันเสื้อยืดออกมาจนน่ากลัว….หัวใจของมันแกว่งไกวจนตัวโยน.......
อ้าย ต๋อง คนขับรถสิบล้อ เข้ามานั่งที่ร้านเพื่อสั่งอาหารกิน สายตามันมองไปทั่วร้าน..
“พี่ น้อย เด็กผู้หญิง ชื่อเพ็ญ ไปไหน !”
หญิงวัยกลางคนกำลังโขลกส้มตำในครกคู่ชีพอย่างเมามัน..แหกปากตะโกนจนพวกที่นั่งกินกันอยู่ตามโต๊ะเก่าๆหันมามอง
“มันโดนอ้าย ผาดกล้ามใหญ่ คนขับสิบล้อ คาบเอาไปแล้ว
ดันหอบหอยตามเขาไปได้ ! อีเวรเอ๊ย !เห็นสิบล้อเป็นรถเบนซ์”
***************************************
อีเพ็ญสลัดเรื่องราวในอดีตออกจากหัว เอากับข้าวที่อ้ายผาดซื้อมา เทใส่จานสังกะสี ซึ่งมีแต่กับ แกล้มเหล้า เดินไปวางที่โต๊ะ โดยผัวตัวดีนุ่งผ้าขาวม้านั่งอยู่ข้างๆ.. บนโต๊ะเล็กมีขวดเหล้า ในมือของเขาถือแก้วเหล้า กำลังยกแก้วเหล้าใส่ปากอย่างมีความสุข..
“เด็กๆยังไม่ได้กินข้าว หรือ วะ เพ็ญ” หลังจากซดเหล้าจนหมดแก้ว เอามือคว้าชิ้นหมูย่างใส่ปาก
เด็กสองคนไปนั่งรวมกันอยู่มุมห้อง ส่งสายตามองดูพ่อมันนั่งกินเหล้า ไม่กล้าเดินมายุ่งเพราะรู้รสตีนรสมือเป็นอย่างดี
“เงินหมดเมื่อวาน เที่ยวนี้พี่ไปหลายวัน เจ๊กเส็ง ไม่ยอมให้เซ็นอีก มันบอกค่าเหล้าของเก่าพี่ยังไม่จ่าย ลูกๆมันก็รอพี่กลับมา นึกว่าจะซื้ออะไรมาให้กิน”
“มีลูกมีเมีย นี่ มันวุ่นวายจริงๆ โว้ย !” อ้ายผาดบ่นแบบเบื่อๆ ซัดเหล้าเข้าปาก ตักลาบเป็ดจนเต็มช้อนตามเข้าไป...ครางฮือๆๆด้วยความเผ็ด..
เดินไปหยิบเงินแบงก์ 100 มาโยนให้เมีย ..
“เอ็งเอาไปซื้อ ข้าวสาร และไข่มาไว้แยะๆ ...แล้วหุงข้าวทอดไข่ให้มันกิน ซะ ! พวกมันจะได้ไปนอน ไม่ต้องมานั่งดูข้ากินเหล้า”
เหล้าบนโต๊ะแห้งหมดขวด กับแกล้มเหลือแต่จาน อ้ายผาดวางแก้วลงหลังจากซัดเหล้าหยดสุดท้ายเข้าปาก หน้าตามันแดงกล่ำเพราะฤทธิ์เหล้า..
“อีเพ็ญ ! คืนนี้งานเข้านะโว้ย ! ฮ่าๆๆๆๆๆ” มันแลบลิ้นด้วยความเคยชิน...
*******************************
หลังจากนั้นอีกหลายวัน..
อีเพ็ญ..
ราสส์ กิโลหก
ตะวันเพิ่งลาฟ้าไปไม่นาน..เสียงเครื่องยนต์ของรถสิบล้อดังกระหึ่มอยู่ที่หน้าห้องเช่าห้องหนึ่ง จากห้องเช่าหลายสิบห้องที่เรียงกันเป็นแถว
อ้ายป๊อก , อีแก้ว , เด็กๆที่อยู่ในห้องเช่า วัย 5 ขวบ และ 3 ขวบ ต่างดีอกดีใจเพราะรู้ว่า พ่อของพวกมันกลับมาบ้านแล้ว
ชายวัย 40 ปีรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดุดันเหมือนนักมวย ใส่เสื้อยืดแขนกุดอวดกล้ามเป็นมัดๆ ที่ข้างแขนสักยันต์เป็นรูปผู้หญิงเปลือยจนเขียวทั้งสองแขน ที่มือซ้ายถือขวดเหล้าและถุงพลาสติกใส่อาหารอีก2-3 ถุง มือขวาเกี่ยวคอเสื้อตัวใหญ่พาดอยู่ที่ไหล่ขวา..
พ่อๆๆๆพ่อมาแล้ว ๆๆๆ เสียงเด็กๆร้องเรียกกันจนลั่นบ้าน หมาตัวเล็ก 2-3 ตัวที่นอนอยู่แถวๆนั้น ตกใจเสียงเด็กลุกขึ้นเห่าแข่งกับเสียงเด็ก..
“เฮ้ย ! อ้าย เวรจะเห่าหา พ่อ หา แม่เอ็ง หรือไง วะ” ไม่พูดเปล่าทำท่า ง้างตีนใส่.. “เดียวกู เตะคอขาด”
เด็กๆวิ่งมารุมล้อม ด้วยความดีใจ ตามองไปที่ถุงพลาสติกในมือ
“พ่อ วันนี้ซื้ออะไรมาให้หนูกิน มั่ง !” อ้ายป๊อก เอื้อมมือมาที่ถุงพลาสติก น้ำลายแตกอยู่ในปาก ฝันหวานถึงขนมหวานๆ
ชายหน้าเหี้ยมยกมือหนี เดินผ่านกลุ่มๆเด็กที่ เกาะแข้งเกาะขาด้วยความรำคาญ..
“อีเพ็ญๆ ทำไรอยู่วะ ไม่มาดูลูก กูหิว นะโว้ย ! ขับรถกลับมาเหนื่อยๆ ยุ่งจริงๆพวกนี่ ไม่รู้เกิดมาได้ ไงเป็น ฝูงๆ”
อีเพ็ญ หญิงวัย 23 ปีรูปร่างสมส่วนรีบเดินออกมาตามเสียงเรียกจากห้องด้านใน ด้วยสีหน้าเฉยเมย ทุกครั้งที่อ้ายผาดกลับมาที่บ้านจะยินเสียงแบบนี้ เสียงรถสิบล้อ หมาเห่า เสียงด่าหมาด่าลูกเมีย เหมือนหลายๆห้องที่อยู่แถวเดียวกันก็มีเหตุการณ์ทำนองนี้ เพราะห้องเช่าขนาดพื้นที่ 3.5 เมตร คูณ 8 เมตร คนที่มาเช่าส่วนใหญ่ มีอาชีพขับรถบรรทุกสิบล้อ
**************************************
ย้อนหลังไปเมื่อหลายปีก่อน...
ร้านอาหารสร้างอย่างง่ายๆ รูปทรงเป็นเพิงหมาแหงน หลังคามุงด้วยหญ้าแฝก ตั้งอยู่ตามริมถนน รวมกันอยู่เป็นหย่อมๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะตั้งอยู่บริเวณนอกเขตเมืองเพราะเสียค่าเช่าไม่แพง ลูกค้าที่สำคัญคือพวกขับรถสิบ ทั้งขาจร ขาประจำซึ่งต้องขับรถผ่านเส้นทางเหล่านี้บ่อยๆ เมนูหลักๆก็คือ ลาบ ข้าวเหนียว ส้มตำ และอาหารตามสั่งทุกชนิด
อีเพ็ญสาวน้อยวัย 18 ปีเดินทางมาจากบ้านเกิดภาคอิสาน ที่แสนจะแห้งแล้ง เนื่องจากน้าสาวซึ่งเป็นเจ้าของเพิงขายอาหาร เรียกให้มาช่วยขายของ เพราะเห็นว่าอยู่ที่บ้านนอกก็ไม่มีอะไรทำ วันๆมีแต่อ้ายหนุ่มมาพูดมาคุย ไม่มีประโยชน์ เผลอๆเสียท่าให้กับพวกพวกมันอีก
อ้ายผาดเดินโชว์กล้าม.. เข้ามาในร้านมองหาโต๊ะว่าง มันรับจ้างขับรถสิบล้อให้กับเถ้าแก่ เจ้าของบริษัทขนส่งในกรุงเทพฯ พื้นที่ในประเทศไทยมันขับรถไปส่งสินค้าจนทั่ว แทบจะจำหลักหลักกิโลฯได้ทุกหลัก เพราะเห็นจนเบื่อ
“ แม่ค้า ! … ลาบหมู ไก่ย่าง ข้าวเหนียว เบียร์ ขวด” มันตะโกนสั่งของกิน ควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ สายตามองไปที่ถนนด้วยความเคยชิน
เวลาไม่นาน
“เบียร์ได้แล้ว คะ อาหารรอก่อน เดี๋ยวเสร็จ” เสียงแหลมๆเล็ก ดังขึ้นจนผาดต้องหันกลับมามอง
อื้อหือ ! เขาไม่ได้สนใจขวดเบียร์ กลับมองที่ตัวหญิงสาวตั้งแต่ หัวยันปลายเท้า แล้วสายตาเจ้ากรรมก็กลับมาจ้องที่ หน้าอกหญิงสาวที่ดันเสื้อยืดออกมาจนน่ากลัว….หัวใจของมันแกว่งไกวจนตัวโยน.......
อ้าย ต๋อง คนขับรถสิบล้อ เข้ามานั่งที่ร้านเพื่อสั่งอาหารกิน สายตามันมองไปทั่วร้าน..
“พี่ น้อย เด็กผู้หญิง ชื่อเพ็ญ ไปไหน !”
หญิงวัยกลางคนกำลังโขลกส้มตำในครกคู่ชีพอย่างเมามัน..แหกปากตะโกนจนพวกที่นั่งกินกันอยู่ตามโต๊ะเก่าๆหันมามอง
“มันโดนอ้าย ผาดกล้ามใหญ่ คนขับสิบล้อ คาบเอาไปแล้ว
***************************************
อีเพ็ญสลัดเรื่องราวในอดีตออกจากหัว เอากับข้าวที่อ้ายผาดซื้อมา เทใส่จานสังกะสี ซึ่งมีแต่กับ แกล้มเหล้า เดินไปวางที่โต๊ะ โดยผัวตัวดีนุ่งผ้าขาวม้านั่งอยู่ข้างๆ.. บนโต๊ะเล็กมีขวดเหล้า ในมือของเขาถือแก้วเหล้า กำลังยกแก้วเหล้าใส่ปากอย่างมีความสุข..
“เด็กๆยังไม่ได้กินข้าว หรือ วะ เพ็ญ” หลังจากซดเหล้าจนหมดแก้ว เอามือคว้าชิ้นหมูย่างใส่ปาก
เด็กสองคนไปนั่งรวมกันอยู่มุมห้อง ส่งสายตามองดูพ่อมันนั่งกินเหล้า ไม่กล้าเดินมายุ่งเพราะรู้รสตีนรสมือเป็นอย่างดี
“เงินหมดเมื่อวาน เที่ยวนี้พี่ไปหลายวัน เจ๊กเส็ง ไม่ยอมให้เซ็นอีก มันบอกค่าเหล้าของเก่าพี่ยังไม่จ่าย ลูกๆมันก็รอพี่กลับมา นึกว่าจะซื้ออะไรมาให้กิน”
“มีลูกมีเมีย นี่ มันวุ่นวายจริงๆ โว้ย !” อ้ายผาดบ่นแบบเบื่อๆ ซัดเหล้าเข้าปาก ตักลาบเป็ดจนเต็มช้อนตามเข้าไป...ครางฮือๆๆด้วยความเผ็ด..
เดินไปหยิบเงินแบงก์ 100 มาโยนให้เมีย ..
“เอ็งเอาไปซื้อ ข้าวสาร และไข่มาไว้แยะๆ ...แล้วหุงข้าวทอดไข่ให้มันกิน ซะ ! พวกมันจะได้ไปนอน ไม่ต้องมานั่งดูข้ากินเหล้า”
เหล้าบนโต๊ะแห้งหมดขวด กับแกล้มเหลือแต่จาน อ้ายผาดวางแก้วลงหลังจากซัดเหล้าหยดสุดท้ายเข้าปาก หน้าตามันแดงกล่ำเพราะฤทธิ์เหล้า..
“อีเพ็ญ ! คืนนี้งานเข้านะโว้ย ! ฮ่าๆๆๆๆๆ” มันแลบลิ้นด้วยความเคยชิน...
*******************************
หลังจากนั้นอีกหลายวัน..