สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆ เรามีปัญหา
ขอคำแนะนำในการไกล่เกลี่ยคุณป้าของเราที่ไม่ยอมปิดร้านเลยสักวัน
เปิดร้านมา 20 กว่าปีไม่เคยหยุด ทั้งสงกรารต์ ปีใหม่ วันพ่อ วันแม่
หรือวันหยุดราชการอื่นๆ คือเอาง่ายๆร้านเปิดทั้งปีค่ะ ตั้งแต่ตีสี่ถึงหกดมงเย็น
ไม่เคยหยุดให้ตัวเองและครอบครัวได้พักผ่อน ทั้งที่ทำงานหนักมาตลอดแท้ๆ คือครอบครัวของเรามีกัน4คนค่ะ พ่อแม่ พี่สาว น้องชาย ที่บ้านของเราเปิดเป็นร้านขายของชำ เปิดตีสี่ตึ่งถึงหกโมงเย็นที่ร้านขายส่ง ขนม,เหล้า,เบียร์ ขายทุกอย่างสบู่ ยาสีฟัน ของใช้ต่างๆ ขนมปัง ขนมโบราณๆ ขายหมดทุกอย่างค่ะ เป็นร้านที่วุ่นวายพอสมควรเลยค่ะ เพราะงานในร้านมีเยอะมาก บางช่วงยุ่งมาก ถึงแม้จะมีพนักงาน ก็ทำไม่ทัน เป็นธุรกิจภายในครอบครัว โดยมี
1.คุณป้า(พี่สาวแม่) อายุ60 กว่าๆ เป็นคนเปิดกิจการร้าน ทำหน้าที่คิดเงินหน้าร้าน สั่งของเข้าร้าน ดูแลความเรียบร้อยกิจการ ทำกับข้าวตอนเช้าให้ทาน
2.คุณแม่ อายุ52 ปี คุณแม่ลงมาทำงานตั้งแต่ตีห้าครึ่งคน เป็น คิดเงินใส่ของให้ลูกค้าหน้าร้าน เติมของในชั้นหน้าร้าน หน้าร้าน จัดการด้านการเงินทั้งหมด ตกเย็นก็จะเป็นคนทำข้าวเย็นค่ะ
3.คุณพ่อ อายุ52ปี มาช่วยงานที่ร้านคุณแม่เพราะคุณป้าไม่มีครอบครัว คุณแม่เลยขอให้คุณพ่อมาช่วยทำงานที่ร้าน ทำให้ครอบครัวเราเลยปักหลักอาศัยอยู่กับที่ร้านเลย คุณพ่อเป็นคนทำงานหนักที่สุดในร้าน ทั้งคิดเงินหน้าร้าน ขับรถไปส่งของ เขียนบิลเงินสดจากลูกค้าซึ่งก็คือโรงเรียนต่างๆ ร้านค้าเล็กๆต่างๆ รวมถึงเป็นคนจัดของที่ลูกค้าสั่งเตรียมให้ลุกน้องขนขึ้นรถ เป็นคนที่ตื่นมาเปิดร้านตั้งแต่เช้ามืดตีสี่ครึ่ง เปิดปุ๊ปก็มีลูกค้ามารอหน้าร้านแล้ว เพราะเป็นลูกค้าจากร้านเล็กๆที่เตรียมมารอซื้อของเข้าร้านไปขาย คุณพ่อทำงานหน้าร้านโดยไม่มีคนช่วยเพราะลูกน้องมาทำงานตีห้า
4.พนักงาน ร้านของเรามีพนักงานช่วยทั้งหมด6คน มีที่พักให้ฟรีเป็นห้องแอร์ ถึงแม้จะมีพนักงานช่วยก็จริงแต่งานมันเยอะจุกจิกไปหมด
หน้าที่ประจำของพนกงานชายทั้ง4คนคือ เติมของในชั้นที่ร้าน เมื่อหมด โดยจะแบ่งออกเป็นส่วนๆตามความรับผิดชอบ และช่วยงานอื่นๆทุกอย่างเมื่อว่าง โหด!! <ยกตัวอย่างเช่น ยกของขึ้นรถ ,ขับรถรถซาเล้งส่งของลูกค้า >
พนักงานหญิง 2คนทำหน้าที่ ทำความสะอาดบ้าน ล้างจาน และช่วยงานหน้าร้าน โดยพนักงานของเราทุกคนจะมีวันหยุดเดือนละสองวันค่ะ จะผลัดกันหยุด
เราและน้องชายเรียนมหาลัยต่างจัดหวัด เลยไม่ค่อยได้มีโอกาศกลับมาบ้านสักเท่าไรนัก ทุกครั้งที่กลับมาบ้านเราจะได้แอบยินคุณพ่อบ่นกับคุณแม่ว่าเหนื่อยจัง พรุ่งนี้ต้องจัดของ ให้ลูกค้าเจ้านั้นเจ้านี้ตอนกี่โมงๆ ไม่รู้ว่าจะไปส่งให้ลุกค้าเจ้านั้นทันไหม คุณพ่อจะห่วงเรื่องงานตลอดเวลา
ส่วนคุณแม่ไม่เคยบ่นให้เราได้ยิน แต่เรากลับบ้านมาทีไรร่างกายหน้าตาของคุณแม่ก็ดูเหมือนเป็นคนป่วยหนักขึ้นทุกครั้ง ซูบผอมดูเหมือนคนป่วยเลย อาจเพราะบางทีคุณแม่อาจจะต้องคอยวางแผนด้านการเงินของร้าน ต้องคอยดูงบ ไหนจะทำงานหน้าร้านทั้งวัน กลางคืนต้องมานั่งนับตัง เพื่อตอนเช้าจะได้เอาตังไปเข้าธนาคารเพื่อซื้อของที่คุณป้าสั่งเข้าร้าน เราอยากให้ร้านได้หยุดบ้างเพื่อที่คุณพ่อคุณแม่จะได้มีเวลาพักผ่อน แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเราเคยถามคุณป้าว่าทำไมปิดร้านแล้วไปเที่ยวต่างจังหวัดสักสองวันบ้างล่ะ คุณป้าก็ตอบว่าปิดไม่ได้หรอก เดี๋ยวลูกค้าหนีหมด เราก้เลยไม่รู้จะถามยังไงต่อเลย
เวลาครอบครัวเราไปพักผ่อนกันสี่คนพ่อแม่ลูก สักสองวัน คุณพ่อคุณแม่ก็จะไม่มีความสุขเลยค่ะเพราะห่วงที่ร้าน ว่าจะยุ่งไม่มีคนช่วยคุณป้า ไม่มีคนช่วยจัดของส่งลุกค้า ทำให้การพักผ่อนของเราซึ่งมีปีละสองหรือสามวัน มันเหมือนไม่ได้พักเลยค่ะ เพราะคุณป้ายืนยันว่าจะไม่ปิดร้าน ให้พวกเราสี่คนไปเที่ยวกันเถอะเดี๋ยวดูป้าเปิดร้านเอง เวลาคุรป้าไปเที่ยวเพราะคุณแม่บังคับ คุณแม่กับคุณพ่อก็จะอยู่ร้านแทน คุณป้าก็เหมือนคุรพ่อและคุณแม่ค่ะเพราะทุกคนต่างเป็นห่วงร้านทำให้ครอบครัวของเรารวมคุณป้าด้วยนะค่ะ ไม่เคยได้พักผ่อนจริงๆเสียที คุณพ่อ คุณแม่ คุณป้า ก็อายุมากขึ้นทุกวัน ไม่รู้จะล้มป่วยเมื่อไรเพราะทำงานไม่เคยหยุดพักเลย
เราเลยอยากขอคำแนะนำเพื่อนๆพี่ๆทุกคนที่ได้อ่านมีคำแนะนำอะไรให้เราไปบอกคุณป้าได้ไหมค่ะ
ร้านค้าที่ไม่มีวันปิด เปิดมา20ปี 7300วัน
เปิดร้านมา 20 กว่าปีไม่เคยหยุด ทั้งสงกรารต์ ปีใหม่ วันพ่อ วันแม่
หรือวันหยุดราชการอื่นๆ คือเอาง่ายๆร้านเปิดทั้งปีค่ะ ตั้งแต่ตีสี่ถึงหกดมงเย็น
ไม่เคยหยุดให้ตัวเองและครอบครัวได้พักผ่อน ทั้งที่ทำงานหนักมาตลอดแท้ๆ คือครอบครัวของเรามีกัน4คนค่ะ พ่อแม่ พี่สาว น้องชาย ที่บ้านของเราเปิดเป็นร้านขายของชำ เปิดตีสี่ตึ่งถึงหกโมงเย็นที่ร้านขายส่ง ขนม,เหล้า,เบียร์ ขายทุกอย่างสบู่ ยาสีฟัน ของใช้ต่างๆ ขนมปัง ขนมโบราณๆ ขายหมดทุกอย่างค่ะ เป็นร้านที่วุ่นวายพอสมควรเลยค่ะ เพราะงานในร้านมีเยอะมาก บางช่วงยุ่งมาก ถึงแม้จะมีพนักงาน ก็ทำไม่ทัน เป็นธุรกิจภายในครอบครัว โดยมี
1.คุณป้า(พี่สาวแม่) อายุ60 กว่าๆ เป็นคนเปิดกิจการร้าน ทำหน้าที่คิดเงินหน้าร้าน สั่งของเข้าร้าน ดูแลความเรียบร้อยกิจการ ทำกับข้าวตอนเช้าให้ทาน
2.คุณแม่ อายุ52 ปี คุณแม่ลงมาทำงานตั้งแต่ตีห้าครึ่งคน เป็น คิดเงินใส่ของให้ลูกค้าหน้าร้าน เติมของในชั้นหน้าร้าน หน้าร้าน จัดการด้านการเงินทั้งหมด ตกเย็นก็จะเป็นคนทำข้าวเย็นค่ะ
3.คุณพ่อ อายุ52ปี มาช่วยงานที่ร้านคุณแม่เพราะคุณป้าไม่มีครอบครัว คุณแม่เลยขอให้คุณพ่อมาช่วยทำงานที่ร้าน ทำให้ครอบครัวเราเลยปักหลักอาศัยอยู่กับที่ร้านเลย คุณพ่อเป็นคนทำงานหนักที่สุดในร้าน ทั้งคิดเงินหน้าร้าน ขับรถไปส่งของ เขียนบิลเงินสดจากลูกค้าซึ่งก็คือโรงเรียนต่างๆ ร้านค้าเล็กๆต่างๆ รวมถึงเป็นคนจัดของที่ลูกค้าสั่งเตรียมให้ลุกน้องขนขึ้นรถ เป็นคนที่ตื่นมาเปิดร้านตั้งแต่เช้ามืดตีสี่ครึ่ง เปิดปุ๊ปก็มีลูกค้ามารอหน้าร้านแล้ว เพราะเป็นลูกค้าจากร้านเล็กๆที่เตรียมมารอซื้อของเข้าร้านไปขาย คุณพ่อทำงานหน้าร้านโดยไม่มีคนช่วยเพราะลูกน้องมาทำงานตีห้า
4.พนักงาน ร้านของเรามีพนักงานช่วยทั้งหมด6คน มีที่พักให้ฟรีเป็นห้องแอร์ ถึงแม้จะมีพนักงานช่วยก็จริงแต่งานมันเยอะจุกจิกไปหมด
หน้าที่ประจำของพนกงานชายทั้ง4คนคือ เติมของในชั้นที่ร้าน เมื่อหมด โดยจะแบ่งออกเป็นส่วนๆตามความรับผิดชอบ และช่วยงานอื่นๆทุกอย่างเมื่อว่าง โหด!! <ยกตัวอย่างเช่น ยกของขึ้นรถ ,ขับรถรถซาเล้งส่งของลูกค้า >
พนักงานหญิง 2คนทำหน้าที่ ทำความสะอาดบ้าน ล้างจาน และช่วยงานหน้าร้าน โดยพนักงานของเราทุกคนจะมีวันหยุดเดือนละสองวันค่ะ จะผลัดกันหยุด
เราและน้องชายเรียนมหาลัยต่างจัดหวัด เลยไม่ค่อยได้มีโอกาศกลับมาบ้านสักเท่าไรนัก ทุกครั้งที่กลับมาบ้านเราจะได้แอบยินคุณพ่อบ่นกับคุณแม่ว่าเหนื่อยจัง พรุ่งนี้ต้องจัดของ ให้ลูกค้าเจ้านั้นเจ้านี้ตอนกี่โมงๆ ไม่รู้ว่าจะไปส่งให้ลุกค้าเจ้านั้นทันไหม คุณพ่อจะห่วงเรื่องงานตลอดเวลา
ส่วนคุณแม่ไม่เคยบ่นให้เราได้ยิน แต่เรากลับบ้านมาทีไรร่างกายหน้าตาของคุณแม่ก็ดูเหมือนเป็นคนป่วยหนักขึ้นทุกครั้ง ซูบผอมดูเหมือนคนป่วยเลย อาจเพราะบางทีคุณแม่อาจจะต้องคอยวางแผนด้านการเงินของร้าน ต้องคอยดูงบ ไหนจะทำงานหน้าร้านทั้งวัน กลางคืนต้องมานั่งนับตัง เพื่อตอนเช้าจะได้เอาตังไปเข้าธนาคารเพื่อซื้อของที่คุณป้าสั่งเข้าร้าน เราอยากให้ร้านได้หยุดบ้างเพื่อที่คุณพ่อคุณแม่จะได้มีเวลาพักผ่อน แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเราเคยถามคุณป้าว่าทำไมปิดร้านแล้วไปเที่ยวต่างจังหวัดสักสองวันบ้างล่ะ คุณป้าก็ตอบว่าปิดไม่ได้หรอก เดี๋ยวลูกค้าหนีหมด เราก้เลยไม่รู้จะถามยังไงต่อเลย
เวลาครอบครัวเราไปพักผ่อนกันสี่คนพ่อแม่ลูก สักสองวัน คุณพ่อคุณแม่ก็จะไม่มีความสุขเลยค่ะเพราะห่วงที่ร้าน ว่าจะยุ่งไม่มีคนช่วยคุณป้า ไม่มีคนช่วยจัดของส่งลุกค้า ทำให้การพักผ่อนของเราซึ่งมีปีละสองหรือสามวัน มันเหมือนไม่ได้พักเลยค่ะ เพราะคุณป้ายืนยันว่าจะไม่ปิดร้าน ให้พวกเราสี่คนไปเที่ยวกันเถอะเดี๋ยวดูป้าเปิดร้านเอง เวลาคุรป้าไปเที่ยวเพราะคุณแม่บังคับ คุณแม่กับคุณพ่อก็จะอยู่ร้านแทน คุณป้าก็เหมือนคุรพ่อและคุณแม่ค่ะเพราะทุกคนต่างเป็นห่วงร้านทำให้ครอบครัวของเรารวมคุณป้าด้วยนะค่ะ ไม่เคยได้พักผ่อนจริงๆเสียที คุณพ่อ คุณแม่ คุณป้า ก็อายุมากขึ้นทุกวัน ไม่รู้จะล้มป่วยเมื่อไรเพราะทำงานไม่เคยหยุดพักเลย
เราเลยอยากขอคำแนะนำเพื่อนๆพี่ๆทุกคนที่ได้อ่านมีคำแนะนำอะไรให้เราไปบอกคุณป้าได้ไหมค่ะ