บอกน้องเลิกแฟน

เราเป็นลูกคนเดียว โตมากับยาย(ยายอยู่กับน้า) กับลูกพี่ลูกน้อง(แบบวันหยุดพ่อแม่เอาไปไว้กับยาย) ก็เลยสนิทกับน้องมากเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งญาติ(ห่างกัน2ปี) สมัยเรียนน้องเราฮอตมาก หนุ่มๆมาชอบเยอะ แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร จนเพื่อนน้องมีแฟนก็เลยเอาเพื่อนแฟนมาเป็นเเฟนน้องเราด้วย เวลาไปไหนจะได้ไปเป็นแพค สมมุติว่าชื่อเอ  ตอนนั้น(ม.ปลาย)เราไปดูหนังกับน้องแล้วบังเอิญเจอเอ เราเห็นสภาพเอตอนนั้นแบบ เด็กช่างใส่เสื้อชอป ตัวดำ หัวเกรียน หลังกางเกงเหมือนเหน็บอะไรเป็นแท่งๆมา(แต่เค้าไม่เห็นหน้าเรานะ) เห็นลักษณะแล้วคิดในใจน้องเฮาจะรอดไม๊เนี่ย มองแล้วระหว่างทาง คงเต็มไปด้วยคมแฟกกับเสียงระเบิดปิงปอง เลยขอน้องว่า เจ่ขอได้ไหม เลิกเหอะ น้องมองหน้าเราแบบจิงดิ เราย้ำเลิกเหอะ ชีวิตน้องต้องเจออะไรดีกว่านี้แน่นอน

           น้องเราก็น่ารักไปบอกเอว่าเราไม่ให้คบ น้องเราก็ไม่มีแฟนจนเข้ามหาวิทยาลัย(ซึ่งเป็นที่เดียวกับเรา) ช่วงเฟรชชี่ก็มีคนมาขายขนมจีบเพียบ คนไหนมาจีบน้องเราก็ถามเราตลอดว่า คนนี้เป็นไง คนนั้นเป็นไง จนมาเจอบี บีเนี่ยพ่อเป็นนักธุรกิจค่อนข้างมีฐานะ ดูสะอาด สุภาพ เทคแคร์น้องเราตลอดจนเราเอ่ยปากว่า"คนนี้ดีนะ เจ่ให้ผ่าน" พอเราไฟเขียวน้องเราก็แฮปปี้พาเข้าบ้าน น้าเราที่เป็นพ่อแม่น้องก็รับรู้ ดูลงตัวเดินคู่กันเหมาะเจาะสวยหล่อเพอร์เฟคเว่อร์อ่ะ จนมาวันนึง เราก็ไปบ้านยายตามปกติ น้องเดินเข้ามาถามเราว่าถ้ามีอะไรจะบอกจะรับได้ไหม โอ้วขึ้นมาแบบนี้แอบหวั่นใจ น้องบอกว่าเราเป็นของบีแล้วนะ

          คนอื่นฟังแล้วอาจดูเหมือนธรรมดา แต่สำหรับเรามันแบบอึ้งมาก เรารักน้องมากอ่ะนะ รู้สึกแบบกลืนน้ำลายยากจังจะร้องไห้555 ก็เลยถามไปว่าเกิดขึ้นได้ยังไง น้องบอกว่าวันนั้นมีเรียน2ตัว แล้วว่างเรียนอีกทีตอนเย็น บีมันบอกจะไปเอาของที่ห้องเพื่อนชวนไปเป็นเพื่อนแต่ไปถึงเพื่อนไม่อยู่ แต่มีกุญแจเข้าไปรอในห้อง ด้วยบรรยากาศ ด้วยอะไรหลายๆอย่างก็เลยตามเลยไป น้องเล่าจบ เราน้ำตาไหลออกมาเฉยเลย แบบไม่รู้ตัว น้องถามเราโอเคไหม เราบอกโอเค แต่จริงๆ โครตไม่โอเคเลย รู้สึกแย่มากมาย โกรธตัวเองที่ให้ผ่าน อารมณ์ประมาณนั้นเลย หลังจากเหตุการณ์นั้นน้องเราก็ติดแฟนมากขึ้น วันหยุดก็ไปกับแฟนตลอด เราบอกอะไรก็นิ่งๆ แบบเชื่อแฟนมากกว่าซึ่งก็เป็นธรรมดาเข้าใจได้ เราก็ได้แต่ดูอย่างห่วงๆ

          จนน้องเรากำลังจะจบปี 3 น้องมาหาเราแล้วถามเราว่ารู้จักคนชื่อไก่ไหม เคยเรียนกับเราสมัย ม.ต้น เราบอกนึกไม่ออกมีอะไรเหรอ น้องเราบอกบี บอกว่าจะไปคบกับไก่กับน้องเราคงได้แค่นี้นะแล้วก็ทรุดลงร้องไห้เลย เห็นน้องเสียใจเราก็เลยพาลร้องไปด้วยกอดกันร้องไห้ เราได้แต่บอกน้องเราว่าเราขอโทษนะ เราผิดเอง เราตัดสินใจโทรหาบีเลยกะจะถามว่าทำอย่างนี้กับน้องเราได้ยังไง พอบีรับโทรศัพท์ เรากลับพูดว่า ขอบคุณมากนะที่เลิกกับน้องเรา ขอบคุณมากจริงๆ บีตอบกลับมาว่าอือ เราโกรธมากแต่ก็พูดอะไรต่อไม่ได้มันโกรธอ่ะ

          จนทุกอย่างผ่านไปถึงน้องเรากำลังเรียนปี4 เทอมสุดท้ายละ น้องเรามาบอกว่าเอมาขอคบด้วยเราจะให้คบไหม เราเกรงใจน้องเลย ยังให้เกียรติเราเสมอ ก็เลยบอกน้องไปว่าแล้วแต่น้องเลย โตๆกันแล้วถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำเถอะ น้องเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวให้เอโทรมาขออนุญาตเรา เย็นวันนั้นเอก็โทรมา เราสวัสดีไปหลายครั้ง แต่ปลายสายก็เงียบไม่พูดอะไร



เราว่าเราเข้าใจนะที่เอพูดไม่ออก ก็ขนาดเราไม่เคยคุยกับเค้า ไม่เคยเจอหน้ากัน(เค้าไม่รู้ว่าเราเคยเห็นเค้า) ยังสั่งให้น้องเลิกคบ อีกอย่างมันเป็นเรื่องของคน2คน ทำไมต้องมาบอกเราด้วย เราคิดว่าอย่างนั้นนะ แต่ทั้ง2คนก็คบกัน โดยที่เอก็รู้ด้วยว่าน้องเราเคยเป็นแฟนบีมาก่อน แต่เอไม่พูดถึงอดีต ยังคงแสดงให้ที่บ้านเราเห็นว่าดูแลน้องเราได้ แบบเสมอต้นเสมอปลายด้วย ตั้งแต่วันเรียนจบ จนน้องเราทำงานได้ 2ปี
          ในที่สุดเอก็ส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอน้องเรา เราเคยเจอเออยู่บ้างแต่ไม่เคยคุยกันเลยได้แต่มองหน้ากัน แต่ก็ทำหน้าไม่ถูก เราเคยเริ่มต้นคุยกับเอก่อนหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา (จริงๆแล้วที่บ้านเอก็มีฐานะดี สมัยก่อนแต่งตัวไม่ค่อยดีเพราะเรียนช่างมันเลอะเทอะ เหล็กที่เคยเหน็บที่กางเกง น้องเราบอกเป็นการบ้านอาจารย์ให้ฝนแท่งเหล็กเป็นค้อนประมาณนี้)ขนาดในวันแต่งงาน เอก็ยังไม่คุยกับเราเลย
          จนถึงวันที่น้องเราคลอดลูก เราเป็นห่วงมากเราอยู่กรุงเทพ น้องอยู่ตจว. โทรไปหาน้องแต่คนรับเป็นเอ เอรับโทรศัพท์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดีใจแบบสุดๆว่า น้องเราคลอดแล้ว ได้ลูกสาวเจ่ พากันดีใจใหญ่ หลังจากวันนั้นเจอหน้ากันก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง เราว่ามันคงเป็นอารมณ์ติดค้างของผู้ชายมั้ง555 แต่เราก็โอเค ขอแค่ว่ารักและดูแลน้องเรา แบบที่เค้าทำในทุกวันนี้เราก็พอใจแล้ว