สวัสดีค่ะ....ชื่อ"อีฟ"นะค่ะ....เป็น"แม่บ้าน"เลี้ยงลูกค่ะ...ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเดียว...จึงจำเป็นต้องดูแลลูกเอง....อีฟอยู่จ.ที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวสูงที่สุดในประเทศและมลพิษเยอะที่สุดเช่นกัน.....อีฟมีสมาคมแม่บ้านที่รวมตัวจาก 4 ครอบครัว...และลูกๆของเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เริ่มเข้าอนุบาลยันประถมแม้ต่างคนต่างย้ายกันไปแล้วก็จะหาเวลามาเม้าท์มอยตามประสา"แม่บ้านลั้ลลา"....วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ของพี่สาวอายุสูงที่สุดของกลุ่ม.....พี่คนนี้ชื่อพี่"อิน"
นามแฝง)อายุปีนี้ย่าง 39 ปี บุคลิคดูดี ไฮโซ สวย ความคิดเป็นสาวยุคใหม่ ไม่ค่อยแคร์ ไม่ค่อยหยุมหยิม อีฟจึงสนิทกะแกมากที่สุด...คุยได้ทุกเรื่อง...และชอบนิสัยแกที่ไม่แอ๊บไฮโซ บ้านๆ....พี่อินคนนี้มีลูก 2 คน คนโตผู้ชาย 7 ขวบ คนเล็กผู้หญิง 4 ขวบหน้าตาน่ารักมากทั้งคู่ แกมีสามีอายุน้อยกว่า 1 ปีให้ชื่อว่าพี่"เอ็ม"
นามแฝง)อายุ 38 ปี.....ณ.ตอนนี้เป็นผู้ช่วยนักบินที่สายการบินโลคอส....(อยากบอก อยากยำ อยาก....มากมาย555)
เรื่องมันเริ่มเกิดขึ้นเมื่อพี่เอ็มต้องย้ายมาเป็นผู้ช่วยนักบินเอกชน....ย้อนกลับไปพี่เอ็มแกบินให้กับกองบิน....ยังอยู่จังหวัดเดียวกะพี่อิน..อยู่ในค่ายที่ไม่ต้องออกอะไรมากบ้านก็มีให้ น้ำไฟก็ฟรี....ที่ทำงานก็ใกล้บ้าน.....พี่เอ็มจะแวะมาหาพี่อินตอนกลางวันบ้าง...พี่เอ็มจะทำกับข้าวให้ครอบครัวทุกครั้งนอกจากแกไปบิน...แกยังห่วงทำกับข้าวทิ้งไว้ให้เมียและลูก......ครอบครัวนี้น่ารักมาก...เรายังบอกเลยว่าพี่อิน"โชคดี"แฟนช่วยงานบ้านด้วย....พี่เอ็มเป็นคนหน้าตาดี ขาวตามฉบับคนเชียงใหม่...คู่นี้ยิ่งดูยิ่งมีออร่า.....ถึงจะสวัสดิการจะดีแต่"เงิน"ยังเป็น"ปัจจัย"ที่พี่อินตัดสินใจนานเกือบ 3 ปี....เพราะด้วยลูกที่โตขึ้น หนี้ก็เพิ่มขึ้น แกเลยตัดสินใจให้สามีไปลองสอบสายการบินนี้....(แต่ใจก็กังวลกับการห่างครั้งนี้)....เป็นเวลาเกือบปีโดยให้พี่เอ็มเช่าอพาทธ์เม้นท์ใกล้สนามบิน.....เวลาผ่านไป....ครอบครัวพี่อินสั่นคลอน ด้วยสาเหตุงองแงง งอลกันไป งอลกันมา พี่เอ็มจะกลับบ้านได้อาทิตย์ละครั้งแต่บางอาทิตย์แกก็ไม่ได้กลับแต่พี่อินก็คิดว่าบินเหนื่อย(สัญญาณที่ 1)....เรื่องโทรศัพท์...พี่อินมักเล่าให้ฟังว่าเวลาโทรไปก็ไม่ค่อยได้รับสงสัยบิน สงสัยนอน แอบงอลบ้างแต่พยายามเข้าใจ เล่าให้ฟังว่าโทรไปก็ไม่ค่อยจะรับและไม่โทรกลับ มือถือแต่ไม่ได้ ไม่มีเสียงโทรเข้าตอนมาบ้านเลย (สัญญาณที่2) เรื่องงานของพี่เอ็ม...เราเคยถามถึงสวัสดิการที่นี่กับพี่อิน...พี่อินมักโมโหแกว่าพี่เอ็มไม่เคยบอก ไม่เคยเล่า แกก็ขี้เกียจถาม (สัญญาณที่ 3)....เรื่องบนเตียง จากเมื่อก่อนเป็นขนาดมาเล่าว่า"แกไม่ไหว???เยอะเกินจนเหนื่อย...แกยอมทุกครั้ง ตอบสนองเต็มที่"><"อิจฉาอ่ะ5555....แต่หลังจากไปทำงานกทม.ก็น้อยลง(พี่อินเข้าใจว่าบินเหนื่อย ผิดเวลา สงสารสามีทำงานหนัก)กลับมาบ้านบางทีหลับเป็นตาย(สัญญาณที่ 4 )......หลังจากที่พี่เอ็มไปทำงานกทม.พี่อินต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพังเป็นครอบครัวเดียวแบบเรา...ลูก 2 ไม่ใช่ง่ายๆ...พี่อินเหงามาก......โทรหาสามีก็ไม่ค่อยรับ ไม่ค่อยโทรกลับ แกจึงทะเลาะงองแงง เราจึงปลอบด้วยความไม่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปรกติ....ให้แกเห็นใจสามีที่ทำงานหนัก......
วันศุกร์ที่ผ่านมา...จู่ๆพี่อินก็ออกจากกลุ่มสมาคมแม่บ้านทางไลน์ เราก็คิดว่าไลน์มีปัญหาจึงไม่ได้สนใจเพราะวุ่นวายกะลูก....ดึกๆเราเริ่มกังวลเพราะเราต้องคุยกันทางไลน์เกือบทุกวัน...จึงโทรหาพี่อิน....เท่านั้นแหละงานเข้าคืนนั้นเรานอนไม่หลับเลย.....เครียดแทน......ทำไมหนอใจคนถึงทำได้????....พอเกือบ 5 ทุ่มก็ติดต่อพี่อินไม่ได้แล้ว.....
###ไม่ไหวแล้ว ต้องไปทำภาระกิจแม่บ้านต่อ ขอนิสัยเสียหน่อยนะค่ะ###พรุ่งนี้มาเล่าต่อ#ไม่ใช่นิยายนะค่ะ ไม่ชอบโกหก#
หมดยุค!!!เมียหลวงโง่ๆแล้ว....
เรื่องมันเริ่มเกิดขึ้นเมื่อพี่เอ็มต้องย้ายมาเป็นผู้ช่วยนักบินเอกชน....ย้อนกลับไปพี่เอ็มแกบินให้กับกองบิน....ยังอยู่จังหวัดเดียวกะพี่อิน..อยู่ในค่ายที่ไม่ต้องออกอะไรมากบ้านก็มีให้ น้ำไฟก็ฟรี....ที่ทำงานก็ใกล้บ้าน.....พี่เอ็มจะแวะมาหาพี่อินตอนกลางวันบ้าง...พี่เอ็มจะทำกับข้าวให้ครอบครัวทุกครั้งนอกจากแกไปบิน...แกยังห่วงทำกับข้าวทิ้งไว้ให้เมียและลูก......ครอบครัวนี้น่ารักมาก...เรายังบอกเลยว่าพี่อิน"โชคดี"แฟนช่วยงานบ้านด้วย....พี่เอ็มเป็นคนหน้าตาดี ขาวตามฉบับคนเชียงใหม่...คู่นี้ยิ่งดูยิ่งมีออร่า.....ถึงจะสวัสดิการจะดีแต่"เงิน"ยังเป็น"ปัจจัย"ที่พี่อินตัดสินใจนานเกือบ 3 ปี....เพราะด้วยลูกที่โตขึ้น หนี้ก็เพิ่มขึ้น แกเลยตัดสินใจให้สามีไปลองสอบสายการบินนี้....(แต่ใจก็กังวลกับการห่างครั้งนี้)....เป็นเวลาเกือบปีโดยให้พี่เอ็มเช่าอพาทธ์เม้นท์ใกล้สนามบิน.....เวลาผ่านไป....ครอบครัวพี่อินสั่นคลอน ด้วยสาเหตุงองแงง งอลกันไป งอลกันมา พี่เอ็มจะกลับบ้านได้อาทิตย์ละครั้งแต่บางอาทิตย์แกก็ไม่ได้กลับแต่พี่อินก็คิดว่าบินเหนื่อย(สัญญาณที่ 1)....เรื่องโทรศัพท์...พี่อินมักเล่าให้ฟังว่าเวลาโทรไปก็ไม่ค่อยได้รับสงสัยบิน สงสัยนอน แอบงอลบ้างแต่พยายามเข้าใจ เล่าให้ฟังว่าโทรไปก็ไม่ค่อยจะรับและไม่โทรกลับ มือถือแต่ไม่ได้ ไม่มีเสียงโทรเข้าตอนมาบ้านเลย (สัญญาณที่2) เรื่องงานของพี่เอ็ม...เราเคยถามถึงสวัสดิการที่นี่กับพี่อิน...พี่อินมักโมโหแกว่าพี่เอ็มไม่เคยบอก ไม่เคยเล่า แกก็ขี้เกียจถาม (สัญญาณที่ 3)....เรื่องบนเตียง จากเมื่อก่อนเป็นขนาดมาเล่าว่า"แกไม่ไหว???เยอะเกินจนเหนื่อย...แกยอมทุกครั้ง ตอบสนองเต็มที่"><"อิจฉาอ่ะ5555....แต่หลังจากไปทำงานกทม.ก็น้อยลง(พี่อินเข้าใจว่าบินเหนื่อย ผิดเวลา สงสารสามีทำงานหนัก)กลับมาบ้านบางทีหลับเป็นตาย(สัญญาณที่ 4 )......หลังจากที่พี่เอ็มไปทำงานกทม.พี่อินต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพังเป็นครอบครัวเดียวแบบเรา...ลูก 2 ไม่ใช่ง่ายๆ...พี่อินเหงามาก......โทรหาสามีก็ไม่ค่อยรับ ไม่ค่อยโทรกลับ แกจึงทะเลาะงองแงง เราจึงปลอบด้วยความไม่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปรกติ....ให้แกเห็นใจสามีที่ทำงานหนัก......
วันศุกร์ที่ผ่านมา...จู่ๆพี่อินก็ออกจากกลุ่มสมาคมแม่บ้านทางไลน์ เราก็คิดว่าไลน์มีปัญหาจึงไม่ได้สนใจเพราะวุ่นวายกะลูก....ดึกๆเราเริ่มกังวลเพราะเราต้องคุยกันทางไลน์เกือบทุกวัน...จึงโทรหาพี่อิน....เท่านั้นแหละงานเข้าคืนนั้นเรานอนไม่หลับเลย.....เครียดแทน......ทำไมหนอใจคนถึงทำได้????....พอเกือบ 5 ทุ่มก็ติดต่อพี่อินไม่ได้แล้ว.....
###ไม่ไหวแล้ว ต้องไปทำภาระกิจแม่บ้านต่อ ขอนิสัยเสียหน่อยนะค่ะ###พรุ่งนี้มาเล่าต่อ#ไม่ใช่นิยายนะค่ะ ไม่ชอบโกหก#