ผมก็ไม่รู้จะเริ่มเรื่องนี้อย่างไร..
รู้เพียงแต่ว่า (ผมเหมือนคนที่ขาดความอบอุ่นทางใจมากเลยครับ)บ่อยครั้งที่ผมต้องไปหาความสุขจากนอกบ้าน(ดื่มเหล้า..เมาหนัก)กับเพื่อนฝูง
มันเริ่มมาจาก :" พ่อแม่ของผมแยกกันอยู่ ผมอยู่กับแม่ที่สมุทรปราการมาตั้งแต่เกิด สมัยนั้นมีปัญหามากมายจนทำให้ผมต้องย้ายมาอยู่กับพ่อที่นครสวรรค์ จากที่เมื่อก่อนนี้ผมมีชีวิตที่อิสระมาก อยากทำไรก็ได้ทำ ผมไม่เคยละเลยจากการช่วยแม่แบ่งเบาภาระ .. ผมมีความสุขมากไม่ต้องการอะไร
แต่เมื่อย้ายมาอยู่ที่นครสวรรค์กับพ่อ ..เส้นทางชีวิตผมก็เปลี่ยนไป ผมขมขื่น ผมรู้สึกไม่มีความสุขเลย
ผมดำเนินชีวิตตามคำสั่งของพ่อผมทุกอย่าง ให้ผมเลี้ยวซ้ายผมก็ซ้าย ให้ขวาผมก็ขวา ผมมีปัญหากับพ่ออยู่บ่อยครั้งครับ
พ่อผมจะด่าผมอย่างเสียๆหายๆรุนแรงมากอยู่บ่อยครั้งครับ ครั้งที่ผ่านมา.. (พ่อหยิบยกเรื่องผมตั้งใจจะบวช มาด่า ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่า ผมทำดีเนี่ย โดนด่าถูกด่าเรื่องอะไร tt ผมเสียใจมาก) และมาเรื่องนี้ ใกล้ถึงวันเกิดผม ผมขอกลับบ้าน พ่อก็ด่าผม รุนแรง
(วันเกิดมืงหรอ.. มืงมัน ชีงหมา เกิด) ซึ่งผมรู้สึกเสียใจมากครับ ผมหมดแรง รู้สึกเหมือนหมดสิ้น .. ทั้งๆที่ผมทำทุกๆอย่างที่เค้าสั่งไม่เคยขัดคำสั่งแม่แต่ครั้งเดียว แต่..ทำไม เค้าถึงบอกว่าผม ไม่เคยมีประโยชน์อะไรกับเค้าเลย ไม่เคยมีดีต่อใครเลย ไม่เคยทำประโยชน์ให้เค้าเลย หาเงินให้เค้าก็ไม่ได้ .. ซึ่งผมอยู่ในสถานะนักศึกษาอยู่ครับ tt ผมเครียด เมื่อผมเครียดผมได้โทรกลับไปหาแม่ของผม แต่ท่านก็ไม่รับฟังอะไรจากผมเลย ผมไม่สามารถระบายความรู้สึกที่มี หรือ ปรึกษาปัญหากับใครได้เลย
ผมรู้สึกเหมือนผมอยู่ตัวคนเดียวบนโลก มันเหมือนกับ(ช่องว่างในหัวใจ) สิ่งที่เผชิญอยู่ทุกๆวันเนี่ย มันมีมากกว่าที่บรรยายไปครับความแล้ว
ผมว้าเหว่ ผมยืนเพียงลำพังบนโลกนี้ ผมสับสน ผมเสียใจ ไม่รู้จะหาทางออกให้ชีวิตอย่างไรดีครับ tt
"ผมมีปัญหากับครอบครัวของผม ซึ่งผมเองก็เหนื่อยหัวใจไม่รู้แก้ไขอย่างไรครับ"
รู้เพียงแต่ว่า (ผมเหมือนคนที่ขาดความอบอุ่นทางใจมากเลยครับ)บ่อยครั้งที่ผมต้องไปหาความสุขจากนอกบ้าน(ดื่มเหล้า..เมาหนัก)กับเพื่อนฝูง
มันเริ่มมาจาก :" พ่อแม่ของผมแยกกันอยู่ ผมอยู่กับแม่ที่สมุทรปราการมาตั้งแต่เกิด สมัยนั้นมีปัญหามากมายจนทำให้ผมต้องย้ายมาอยู่กับพ่อที่นครสวรรค์ จากที่เมื่อก่อนนี้ผมมีชีวิตที่อิสระมาก อยากทำไรก็ได้ทำ ผมไม่เคยละเลยจากการช่วยแม่แบ่งเบาภาระ .. ผมมีความสุขมากไม่ต้องการอะไร
แต่เมื่อย้ายมาอยู่ที่นครสวรรค์กับพ่อ ..เส้นทางชีวิตผมก็เปลี่ยนไป ผมขมขื่น ผมรู้สึกไม่มีความสุขเลย
ผมดำเนินชีวิตตามคำสั่งของพ่อผมทุกอย่าง ให้ผมเลี้ยวซ้ายผมก็ซ้าย ให้ขวาผมก็ขวา ผมมีปัญหากับพ่ออยู่บ่อยครั้งครับ
พ่อผมจะด่าผมอย่างเสียๆหายๆรุนแรงมากอยู่บ่อยครั้งครับ ครั้งที่ผ่านมา.. (พ่อหยิบยกเรื่องผมตั้งใจจะบวช มาด่า ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่า ผมทำดีเนี่ย โดนด่าถูกด่าเรื่องอะไร tt ผมเสียใจมาก) และมาเรื่องนี้ ใกล้ถึงวันเกิดผม ผมขอกลับบ้าน พ่อก็ด่าผม รุนแรง
(วันเกิดมืงหรอ.. มืงมัน ชีงหมา เกิด) ซึ่งผมรู้สึกเสียใจมากครับ ผมหมดแรง รู้สึกเหมือนหมดสิ้น .. ทั้งๆที่ผมทำทุกๆอย่างที่เค้าสั่งไม่เคยขัดคำสั่งแม่แต่ครั้งเดียว แต่..ทำไม เค้าถึงบอกว่าผม ไม่เคยมีประโยชน์อะไรกับเค้าเลย ไม่เคยมีดีต่อใครเลย ไม่เคยทำประโยชน์ให้เค้าเลย หาเงินให้เค้าก็ไม่ได้ .. ซึ่งผมอยู่ในสถานะนักศึกษาอยู่ครับ tt ผมเครียด เมื่อผมเครียดผมได้โทรกลับไปหาแม่ของผม แต่ท่านก็ไม่รับฟังอะไรจากผมเลย ผมไม่สามารถระบายความรู้สึกที่มี หรือ ปรึกษาปัญหากับใครได้เลย
ผมรู้สึกเหมือนผมอยู่ตัวคนเดียวบนโลก มันเหมือนกับ(ช่องว่างในหัวใจ) สิ่งที่เผชิญอยู่ทุกๆวันเนี่ย มันมีมากกว่าที่บรรยายไปครับความแล้ว
ผมว้าเหว่ ผมยืนเพียงลำพังบนโลกนี้ ผมสับสน ผมเสียใจ ไม่รู้จะหาทางออกให้ชีวิตอย่างไรดีครับ tt