เราเคยคบกันเมื่อ 8 ปีที่แล้วครับ คบกันมา 2 ปี ผมรับราชการทหารอายุมากกว่า 11 ปี
ตอนคบกันตอนนั้นเธอยังเรียนอยู่ อาจเป็นเพราะผมอยากก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เลยทำให้ค่อยๆห่างจากเธอมา จนเธอมีคนใหม่ แต่เราทั้งคู่ยังคงมีสถานะพี่น้องอยู่
วันนึงผมต้องย้ายไปต่างจังหวัด ทำให้คราวนี้เราทั้งคู่ได้ห่างกันออกมาอย่างจริงจัง ผมไม่รู้ว่าเธอคิดถึงผมไหม๊ แต่ผมคิดถึงเธอตลอดมา
ผมพยายามคิดต่อเธอไว้ ทั้งๆที่รู้เธอมีคนอื่นแล้ว ผมไม่มีใครนะครับ อาจมีคุยๆบ้างแต่ก็คุยได้ไม่นาน
ผมย้ายที่ทำงานอีก คราวนี้ไปไกลจากเธอมากกว่าเดิมซะอีก ผมจำได้ว่า ผมได้คุยกับเธอแล้วเธอบอกผมว่า เธอกำลังจะรับปริญญา อยากจะเจอผม แต่ผมไม่กล้ามาเพราะรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว ผมได้แต่พูดขำๆว่า มาหางานแถวที่ผมรับราชการอยู่ไหม๊ ในใจผมอยากให้เธอมาใจจะขาด
แต่เธอทำงานที่ระยองครับ แล้วเธอก็ได้แต่งงานหลังจากเรียนจบได้ 2 ปี ผมถามว่าทำไมถึงรีบแต่ง เธอบอกเธอท้อง แล้วสามีของเธอก็อยากมีครอบครัวกับเธอเพราะเค้าอายุมากแล้ว ทุกอย่างจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่วนผม โสดครับ พยามทำใจยอมรับว่าเธอมีเจ้าของไปแล้ว ผมเลยถอยออกมา
สมัยผมคบกับเธอผมเป็นแค่จ่า ขับรถคันเก่าๆ อยู่แฟลต ผมยอมรับว่าผมอาย เพราะฐานะทางบ้านของเธอมีมากกว่าผมมาก แต่ตอนนี้ผมเป็นพันตรีแล้ว มีทุกอย่างพร้อม ทั้งยศ ทั้งตำแหน่ง มีบ้าน มีรถคันใหม่ แต่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว ผมกลับมาในวันที่เธอเป็นของคนอื่นไปเสียแล้ว
ผมยังมีเบอร์โทรของเธอ แล้วก็มีไลน์ ผมเลยตัดสินใจไลน์ไปคุยกับเธออีกครั้ง แล้วเราสองคนก็โทรคุยกัน ผมมีความสุขเหมือนวันที่ที่เรารักกันอีกครั้ง เธอถามผมหลายอย่างเพราะผมหายหัวไปนาน ผมบอกเธอว่าผมก้าวหน้าในหน้าที่การงานขนาดไหน ส่วนเธอ มาเปิดร้านค้าขายเล็กๆน้อยๆแล้วก็เลี้ยงลูกไปด้วย บอกตรงๆว่าผมอิจฉาสามีเธอสุดๆ
เธอพยายามแอบคุยไลน์กับผม เพราะไม่อยากให้สามีเธอรู้ นานๆเราจะได้คุยกัน เมื่อตอนสามีเธอไปทำงานต่างจังหวัด แล้วในที่สุด เราสองคนก็นัดเจอกัน เพราะเธอบอกว่าจะเข้ากทม. มาหาแม่ของเธอ ผมถามเธอว่า สามีเธอรู้ไหม๊ว่าคุยกับผม เธอบอกว่ารู้ เธอแนะนำผมให้สามีรู้จักว่าผมเป็นแฟนเก่าเธอ คุยกันแบบเพื่อน เธอคงไม่มีทางมาเจอผมหรอก เพราะผมทำงานไกล แต่ตอนนี้ผมมาเรียนหลักสูตรนายทหารหลักสูตรนึงในกทม. สามีเธอคงเข้าใจว่าเธอคงไม่มีทางไปหาผมที่ต่างจังหวัดแน่นอน
ผมนัดเธอมาทานอาหาร เธอน่ารักมาก เหมือนเดิม แต่อ้วนขึ้นเพราะตอนนี้เธอเป็นแม่คนแล้ว การพูดจา สายตา ทำให้ผมไม่อยากให้เธอกลับ ผมเลยขอให้เธอมาช่วยผมพิมพ์เอกสารที่ห้องพักของผม เราสองคนอยู่ด้วยกันในห้อง จู่ๆเธอก็เปิดบทสนทนา ว่าทำไมผมถึงทิ้งเธอ ทำไมผมถึงไม่ติดต่อมา ทั้งๆที่เธอไม่เคยเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ผมไม่ตอบ ได้แต่ดูสายตาของเธอ แล้วคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอรอคอยผม แต่ผมเองที่ไม่กลับมา
แล้วเธอก็กลับไป คืนนั้นเธอค้างบ้านแม่ ผมไม่กล้ารั้งเธอให้ค้างกับผม ทั้งๆที่ผมคิดในหัวตลอดว่าจะเอามุขไหนมาชวนเธอค้าง แต่ผมก็ไม่กล้าแม้แต่เอ่ยปากชวน ผมไลน์คุยกับเธอคืนนั้น เหมือนว่าเธอยังไม่หยุดที่จะถามว่าทำไมๆๆๆ จนผมเครียด คือผมไม่รู้ว่าจะตอบเธอไปทำไม เพราะเธอก็ไม่มีทางกลับมาหาผมอยู่ดี
เช้าวันต่อมา เธอไลน์มาถามผมว่ากินไรยัง เธอจะซื้ออะไรเข้ามาให้ผมทาน เห็นผมทำเอกสารเยอะ ผมแทบไม่อยากเชื่อว่าเธอจะมาหาอีกครั้ง พอเธอมาถึง คราวนี้ผมไม่ทำเอกสารอะไรทั้งนั้น นั่งดูเธออย่างเดียว เพราะไม่รู้ว่าถ้าเธอออกจากห้องไป ผมจะได้เจอเธออีกไหม๊ แล้วสุดท้ายเราสองคนก็มีอะไรกัน คือ เมื่อตอนเป็นแฟนเราสองคนก็เคยมีอะไรกันแล้ว
ผมโคตรรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้มองหน้าเธอตลอด แต่ตอนนี้กลับหลบสายตาเธอซะงั้น ผมมองเธอไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่หลังจากที่เรามีอะไรกัน เธอเงียบไปนิดหน่อย แล้วเธอก็กลับไป ผมโทรหาเธอ2ครั้ง แต่เธอก็ไม่รับสาย ผมเครียดมากอะ กลัวจะทำครอบครัวเธอพัง กลัวว่าสามีเธอจะจับได้
สักพักเธอก็ไลน์มา ผมขอโทษกับสิ่งที่เกิด ผมบอกว่าผมรู้สึกผิด แล้วผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ครั้งนี้ครั้งเดียว เธอบอกว่า ไม่อยากให้ผมคิดแบบนั้น เธอเต็มใจให้ผม เธอรู้ว่าถ้าเธอกลับมามันต้องเกิดเรื่องนี้ขึ้น หมายความว่า เธอตั้งใจมาให้ผมฟันเธอหรอ ?? ผมสับสนมาก รู้ดีว่าเธอแต่งงานแล้ว แต่ก็อยากให้เธอมาหาผม อยากเจอ อยากกอด
ผ่านมา 3 วัน ผมไม่ติดต่อเธอเลย เธอก็ไม่ติดต่อมา ตอนนี้ผมเสียเธอไปจริงๆแล้วใช่ไหม๊ ผมคิดว่าวันที่ผมเรียนจบหลักสูตร อยากให้เธอเห็น อยากให้เธอชื่นชม แต่ตอนนี้ผมทำลายมันด้วยตัวผมเอง ไม่รู้จะด่าตัวเองยังไง
ถ้าเธอมาอ่าน เพราะผมรู้ว่าเธอชอบเข้ามาอ่านพันทิป ผมอยากบอกว่า ผมไม่ต้องการแย่งเธอจากครอบครัว ผมขอโทษกับสิ่งที่ผมทำ ผมขอโทษที่ทิ้งเธอไป ผมขอโทษที่กลับมาช้าไป ผมขอโทษที่ไม่ลืม
ให้อภัยผมได้ไหม๊ ขอผมได้ยืนดูคุณห่างๆก็ได้
ปล. ผมควรติดต่อเธอไปอีกดีไหม๊
ผู้ชายคนนี้ รอเธอมา8ปี แต่ต้องเสียเธอไป เพราะแอบไปมีอะไรกับเธอ ซึ่งมีครอบครัวแล้ว
ตอนคบกันตอนนั้นเธอยังเรียนอยู่ อาจเป็นเพราะผมอยากก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เลยทำให้ค่อยๆห่างจากเธอมา จนเธอมีคนใหม่ แต่เราทั้งคู่ยังคงมีสถานะพี่น้องอยู่
วันนึงผมต้องย้ายไปต่างจังหวัด ทำให้คราวนี้เราทั้งคู่ได้ห่างกันออกมาอย่างจริงจัง ผมไม่รู้ว่าเธอคิดถึงผมไหม๊ แต่ผมคิดถึงเธอตลอดมา
ผมพยายามคิดต่อเธอไว้ ทั้งๆที่รู้เธอมีคนอื่นแล้ว ผมไม่มีใครนะครับ อาจมีคุยๆบ้างแต่ก็คุยได้ไม่นาน
ผมย้ายที่ทำงานอีก คราวนี้ไปไกลจากเธอมากกว่าเดิมซะอีก ผมจำได้ว่า ผมได้คุยกับเธอแล้วเธอบอกผมว่า เธอกำลังจะรับปริญญา อยากจะเจอผม แต่ผมไม่กล้ามาเพราะรู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว ผมได้แต่พูดขำๆว่า มาหางานแถวที่ผมรับราชการอยู่ไหม๊ ในใจผมอยากให้เธอมาใจจะขาด
แต่เธอทำงานที่ระยองครับ แล้วเธอก็ได้แต่งงานหลังจากเรียนจบได้ 2 ปี ผมถามว่าทำไมถึงรีบแต่ง เธอบอกเธอท้อง แล้วสามีของเธอก็อยากมีครอบครัวกับเธอเพราะเค้าอายุมากแล้ว ทุกอย่างจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่วนผม โสดครับ พยามทำใจยอมรับว่าเธอมีเจ้าของไปแล้ว ผมเลยถอยออกมา
สมัยผมคบกับเธอผมเป็นแค่จ่า ขับรถคันเก่าๆ อยู่แฟลต ผมยอมรับว่าผมอาย เพราะฐานะทางบ้านของเธอมีมากกว่าผมมาก แต่ตอนนี้ผมเป็นพันตรีแล้ว มีทุกอย่างพร้อม ทั้งยศ ทั้งตำแหน่ง มีบ้าน มีรถคันใหม่ แต่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว ผมกลับมาในวันที่เธอเป็นของคนอื่นไปเสียแล้ว
ผมยังมีเบอร์โทรของเธอ แล้วก็มีไลน์ ผมเลยตัดสินใจไลน์ไปคุยกับเธออีกครั้ง แล้วเราสองคนก็โทรคุยกัน ผมมีความสุขเหมือนวันที่ที่เรารักกันอีกครั้ง เธอถามผมหลายอย่างเพราะผมหายหัวไปนาน ผมบอกเธอว่าผมก้าวหน้าในหน้าที่การงานขนาดไหน ส่วนเธอ มาเปิดร้านค้าขายเล็กๆน้อยๆแล้วก็เลี้ยงลูกไปด้วย บอกตรงๆว่าผมอิจฉาสามีเธอสุดๆ
เธอพยายามแอบคุยไลน์กับผม เพราะไม่อยากให้สามีเธอรู้ นานๆเราจะได้คุยกัน เมื่อตอนสามีเธอไปทำงานต่างจังหวัด แล้วในที่สุด เราสองคนก็นัดเจอกัน เพราะเธอบอกว่าจะเข้ากทม. มาหาแม่ของเธอ ผมถามเธอว่า สามีเธอรู้ไหม๊ว่าคุยกับผม เธอบอกว่ารู้ เธอแนะนำผมให้สามีรู้จักว่าผมเป็นแฟนเก่าเธอ คุยกันแบบเพื่อน เธอคงไม่มีทางมาเจอผมหรอก เพราะผมทำงานไกล แต่ตอนนี้ผมมาเรียนหลักสูตรนายทหารหลักสูตรนึงในกทม. สามีเธอคงเข้าใจว่าเธอคงไม่มีทางไปหาผมที่ต่างจังหวัดแน่นอน
ผมนัดเธอมาทานอาหาร เธอน่ารักมาก เหมือนเดิม แต่อ้วนขึ้นเพราะตอนนี้เธอเป็นแม่คนแล้ว การพูดจา สายตา ทำให้ผมไม่อยากให้เธอกลับ ผมเลยขอให้เธอมาช่วยผมพิมพ์เอกสารที่ห้องพักของผม เราสองคนอยู่ด้วยกันในห้อง จู่ๆเธอก็เปิดบทสนทนา ว่าทำไมผมถึงทิ้งเธอ ทำไมผมถึงไม่ติดต่อมา ทั้งๆที่เธอไม่เคยเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ผมไม่ตอบ ได้แต่ดูสายตาของเธอ แล้วคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอรอคอยผม แต่ผมเองที่ไม่กลับมา
แล้วเธอก็กลับไป คืนนั้นเธอค้างบ้านแม่ ผมไม่กล้ารั้งเธอให้ค้างกับผม ทั้งๆที่ผมคิดในหัวตลอดว่าจะเอามุขไหนมาชวนเธอค้าง แต่ผมก็ไม่กล้าแม้แต่เอ่ยปากชวน ผมไลน์คุยกับเธอคืนนั้น เหมือนว่าเธอยังไม่หยุดที่จะถามว่าทำไมๆๆๆ จนผมเครียด คือผมไม่รู้ว่าจะตอบเธอไปทำไม เพราะเธอก็ไม่มีทางกลับมาหาผมอยู่ดี
เช้าวันต่อมา เธอไลน์มาถามผมว่ากินไรยัง เธอจะซื้ออะไรเข้ามาให้ผมทาน เห็นผมทำเอกสารเยอะ ผมแทบไม่อยากเชื่อว่าเธอจะมาหาอีกครั้ง พอเธอมาถึง คราวนี้ผมไม่ทำเอกสารอะไรทั้งนั้น นั่งดูเธออย่างเดียว เพราะไม่รู้ว่าถ้าเธอออกจากห้องไป ผมจะได้เจอเธออีกไหม๊ แล้วสุดท้ายเราสองคนก็มีอะไรกัน คือ เมื่อตอนเป็นแฟนเราสองคนก็เคยมีอะไรกันแล้ว
ผมโคตรรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้มองหน้าเธอตลอด แต่ตอนนี้กลับหลบสายตาเธอซะงั้น ผมมองเธอไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่หลังจากที่เรามีอะไรกัน เธอเงียบไปนิดหน่อย แล้วเธอก็กลับไป ผมโทรหาเธอ2ครั้ง แต่เธอก็ไม่รับสาย ผมเครียดมากอะ กลัวจะทำครอบครัวเธอพัง กลัวว่าสามีเธอจะจับได้
สักพักเธอก็ไลน์มา ผมขอโทษกับสิ่งที่เกิด ผมบอกว่าผมรู้สึกผิด แล้วผมจะไม่ทำแบบนี้อีก ครั้งนี้ครั้งเดียว เธอบอกว่า ไม่อยากให้ผมคิดแบบนั้น เธอเต็มใจให้ผม เธอรู้ว่าถ้าเธอกลับมามันต้องเกิดเรื่องนี้ขึ้น หมายความว่า เธอตั้งใจมาให้ผมฟันเธอหรอ ?? ผมสับสนมาก รู้ดีว่าเธอแต่งงานแล้ว แต่ก็อยากให้เธอมาหาผม อยากเจอ อยากกอด
ผ่านมา 3 วัน ผมไม่ติดต่อเธอเลย เธอก็ไม่ติดต่อมา ตอนนี้ผมเสียเธอไปจริงๆแล้วใช่ไหม๊ ผมคิดว่าวันที่ผมเรียนจบหลักสูตร อยากให้เธอเห็น อยากให้เธอชื่นชม แต่ตอนนี้ผมทำลายมันด้วยตัวผมเอง ไม่รู้จะด่าตัวเองยังไง
ถ้าเธอมาอ่าน เพราะผมรู้ว่าเธอชอบเข้ามาอ่านพันทิป ผมอยากบอกว่า ผมไม่ต้องการแย่งเธอจากครอบครัว ผมขอโทษกับสิ่งที่ผมทำ ผมขอโทษที่ทิ้งเธอไป ผมขอโทษที่กลับมาช้าไป ผมขอโทษที่ไม่ลืม
ให้อภัยผมได้ไหม๊ ขอผมได้ยืนดูคุณห่างๆก็ได้
ปล. ผมควรติดต่อเธอไปอีกดีไหม๊