คือเรากำลังแต่งเรื่องน่ะ แล้วเราไปไม่ถูกแล้วอ่ะ ทำเป็นเรื่องสั่น เรื่องมีอยู่ว่า
ตอนเช้า มีเสียงดังโครมครามดังมาจากข้างล่าง
ผมเดินไปที่หน้าประตูห้องนั้นก้เจอ น้องสาวของผมนั่งร้องไห้อยู่ที่หน้าประตู
"อีกแล้วเหรอ ชักจะบ่อยขึ้นทุกวันเลยนะ"
ผมหันไปมองน้องสาวที่กำลังร้องไห้แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อก่อน ผมก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
ทำให้ผมตัดสินใจ
"น้องจ๋า เดี๋ยวพี่จ๋าหาทางช่วยเอง"
ผมจึงไปหยิบสมุดบัญชีธนาคารมาแล้วเตรียมเสื้อผ้า พร้อมกับพาน้องจ๋าหนีออกจากบ้าน
ผมไปเช่าบ้านอยู่กับน้องจ๋ากันตามลำพัง ผมต้องหารายได้เพิ่มแล้วสินะ
ผมได้จัดเตรียมห้องจนถึงตอนเย็น แล้วผมก็ไปซื้อข้าวกล่องสำหรับมื้อเย็นมา 2 กล่อง
ผมให้น้องจ๋ากินข้าวก่อน เพราะผมยังต้องจัดของอยู่นิดหน่อย น้องของผมประกาศมาว่า
"นี่ๆพี่จ๋า น้องจ๋ายังหิวอยู่เลยอ่ะ" "เอาส่วนของพี่ไปกินก่อนสิ"
"แล้วพี่จ่าจะกินอะไรล่ะ" "ฮ่ะๆๆ ไม่เป็นไรหรอก พี่โตแล้วน่ะ"
ผมจึงไปป้อนข้าวให้น้องจ๋าหนึ่งคำ "กินไปเถอะน่า ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก นะ"
น้องจ๋าพยักหน้า หงึกๆ แล้วก็กินข้าวส่วนของผมไป ผมได้แต่ยิ้มแล้วก็ไปจัดของต่อ
วันถัดมา ผมตื่นแล้วก็ไปปลุกน้องจ๋าให้ไปโรงเรียนได้แล้ว (ฉากแปรงฟัน)
แล้วก็พาน้องไปที่โรงเรียนระหว่างทางมีพวกมนุษย์นินทาว่า เห้ยย นั่นไงเด็กที่หนีออกจากบ้าน อย่าไปยุ่งกับเด็กพวกนั้นเลย
แล้วผมก็บอกกับน้องจ๋าว่า ไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นหรอก แล้วทันใดนั้นพี่ก็หันไปมองน้องจ๋าแล้วก็มองไปรอบๆว่าน้องหายไปไหน
แล้วก็เห็นว่าน้องจ๋านั้นได้วิ่งเข้าไปหาชาวบ้านพวกนั้นแล้วตะโกนใส่ว่า "พี่จ๋าไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อยนะ อย่ามาว่าพี่จ๋าของหนูน้ะ"
แล้วผมก็ดึงน้องจ๋าออกมาจากชาวบ้านพร้อมกับบอกว่า "ขอโทษแทนน้องสาวของผมด้วยนะครับ"
จากนั้นผมก็รีบพาน้องจ๋าออกมาจากพวกชาวบ้าน ผมก็บอกกับน้องจ๋าว่าช่างมันเถอะนะ พี่จ๋าไม่ได้โกรธซักหน่อย แล้วก็พาไปส่งที่โรงเรียน
"แล้วเดี๋ยวพี่จ๋าจะมารับนะ รออยู่ที่หน้าโรงเรียนนะ" "แล้วน้องจ๋าจะรอพี่จ๋านะ" ผมสัญญากับน้องจ๋าไว้
ผมก็เดินไปเข้าเรียนตามปกติๆ แล้วผมได้ยินเสียงในห้องพูดคุยเสียงดังแล้วพอผมเข้าไปเสียงกลับเงียบลง
จากนั้นผมก็เดินไปที่โต๊ะของผมทุกคนต่างก็มองกันเป็นสายตาเดียวกัน แต่ผมก็ไม่สนใจสายตาเหล่านั้นหรอก
บนโต๊ะของผมมีข้อความเขียนไว้เต็มไปหมด พร้อมกับขยะภายในเก๊ะอีกจำนวนมาก ผมนำมันไปทิ้งแล้วลบข้อความนั้นซะ
จากนั้นผมก็อ่านหนังสือทบทวนบทเรียน พร้อมกับดื่มน้ำในแก้วที่ผมไปซื้อมาก่อนจะมาที่ห้องแล้วผมก็วางไว้บนโต๊ะ
จู่ๆก็มีคนเดินมาสะดุดโต๊ะของผม "อ้ะ โทษที" แล้วผมก็ได้ยินเสียงกระซิบจากพวกนั้น "เยี่ยม" "ทำได้ดี" "สมน้ำหน้า"
แต่ผมทำอะไรไม่ได้หรอก เลยปล่อยเรื่องให้มันผ่านไป ผมก็เช็ดโต๊ะที่เปื้อนน้ำ แล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียน
ผมก็ได้เดินมารับน้องจ๋าตามที่บอกไว้ตามสัญญา ผมไปเห็นกลุ่มคนอยู่หน้าโรงเรียน
ซึ่งภายในวงล้อมนั้นมีน้องจ๋าอยู่
(ฉากแก้งเด็กเกรียน)
เด็กเกรียน No.1 : "เฮ้ยยย ไปเล่นกับพี่มั้ยจ้ะ"
น้องจ๋า : "พี่จ๋าสอนว่าไม่ให้ไปกับคนแปลกหน้าน่ะ ไม่ได้หรอกค่ะ"
เด็กเกรียน No.2 : "ไม่เป็นไรหรอกๆ ไปเถอะๆ" แล้วมันก็กระชากแขนของน้องจ๋า
มีเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามา ผมได้กระโดดเตะเข้าไปที่หน้าอย่างจัง จนล้ม "เอามือสกปรกออกไปจากน้องจ๋านะ!"
แล้วผมก็คว้าแขนของน้องจ๋าแล้วอุ้มน้องจ๋ารีบวิ่งออกไปจากฝูงพวกเด็กเกรียน
ผมถูกพวกมันไล่ตามแล้วผมเลี้ยวเข้าไปในซอกตึกทางขวา
ผมเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงทางตันผมให้น้องจ๋าหลบข้างหลังของผม
ผมปะทะกับพวกเด็กเกรียน แบบ 1 ต่อ 5 ผลลัพธ์มันก็น่าจะรู้กันอยู่แล้ว
Fighting is Begin
BANG BANG BANG
Finish
ผมโดนรุมย่อยยับ แต่ผมก็พอจะตอบโต้กลับไปได้อยู่นิดหน่อย
น้องจ๋าวิ่งมาหาผมแล้วน้องจ๋ากำลังจะพูดบางอย่าง "เป็นอะรั..." "น้องจ๋าเป็นอะไรมากมั้ย โดนพวกนั้นทำอะไรหรือป่าว"
น้องจ๋าทำหน้าตาแปลกใจ หลังจากนั้นบ่อน้ำตาตื้นก็แตกออกมา พร้อมกับพุ่งเข้ามากอดผม
"พี่จ๋าาาา หนูกลัวจังเลยย พี่จ๋า.." "ขอโทษนะน้องจ๋า ที่พี่จ๋ามาช้าไปน่ะ" ผมพูดไปพลางลูบหัวของน้องจ๋าไปด้วย
น้องจ๋าหยิบพาสเตอร์ในกระเป๋าออกมาติดที่หน้าของผม แล้วผมก็เช็ดน้ำตาให้น้องจ๋า
"นี่พี่จ๋าหนูรักพี่จ๋านะ พี่ไม่ต้องทำอะไรขนาดนี่ก้ได้นี่" "ไม่ได้หรอก พี่ก็รักน้องจ๋า ก็น้องจ๋าเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของพี่จ๋านี่"
ผมพูดไปในขณะที่ผมกำลังจับแก้มของน้องจ๋าอยู่ "เอางี้สิ พี่สัญญา พี่จะอยู่กับน้องจ๋าตลอดไป พี่จะอยู่ข้างๆน้องจ๋า พี่จะเป็นคนปกป้อง
น้องจ๋าเอง พี่จะไม่ทิ้งน้องจ๋าไปหรอก" "จริงหรอ" น้องจ๋ามองหน้าของผมจากมุมล่าง "จริงสิพี่ให้สัญญา"
"จริงๆนะ" "อื้ม" "งั้นพี่จ๋ามาเกี่ยวก้อยสัญญากัน" ผมเกี่ยวก้อยกับน้องจ๋า "สัญญานะ/สัญญานะ" (ฉากพระอาทิตย์ตกดินสีส้ม)
เช้าวันถัดมา ผมพาน้องจ๋าไปส่งที่ตึกน้อง แล้วบอกจะรอเหมือนเดิม พอผมกำลังเดินไปที่ตึกของผม มีเสียงซุบซิบ และมีสายตามองมาทางผม
แล้วมีครูมาตามผมไปที่ห้องปกครอง (ฉากห้องปกครอง) ในห้องนั้นผมเห็นพวกที่มากลั่นแกล้งน้องจ๋าอยู่กันครบเลย
ไอ้คนที่ผมกระโดดถีบมันเมื่อวาน มันบอกกับ ผอ. ว่า "ไอ้นี่แหละ ที่มันทำร้ายพวกผมล่ะ จัดการมันเลยพ่อ"
อ่อไอ้นี่มันเป็นลูก ผอ. สรุปคือ ตูซวยสินะ =w= ถึงจะเถียงไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก อยู่เงียบๆดีกว่า
โดนสวดไปสวดมา ผอ. จึงบอกให้ "เรียกผู้ปกครองมาซิ" ผมไม่รู้ว่าจะตอบอะไรไปดี ผมนึกถึงพ่อแม่ที่กำลังทะเลาะกัน
"ไม่มีครับ" ผมพูดเสียงค่อย "ห้ะ ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย" "ไม่มีครับ" "แกอย่ามาโกหก"
เพี๊ยะ! ผอ.ตบหน้าผม ผมนี่ยืนขึ้นเลย "ก็บอกไม่มีก็คือไม่มีไง!!" ผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็ยืนตะคอกใส่ ผอ. ไปซะแล้ว
ผมจึงวิ่งหนีออกมาจากห้องปกครอง ไปเข้าห้องเรียน "ชิ ให้ตายสิ" ตอนพักเที่ยงผมกำลังจะไปกินข้าว
จู่ๆก็มีใครก็ไม่รู้ มาทักผม ท่าทางนักเลงมาก "เฮ้ยย มาด้วยกันซิ" นักเลงจริงๆด้วย =w=
ผมโดนเรียกไปที่หลังตึกเรียน ไปโดนตีนนั่นเอง (ฉากหลังตึกเรียนมีเด็กเก(ย์) 3 คน)
ผมโดนกระทืบย่อยยับ ทันใดนั้นเอง "หยุดรังแกพี่จ๋าน้าาาาาาาา" น้องจ๋าของผมก็โผล่ออกมา
"ไม่นะน้องจ๋าอย่าเข้ามาาา" พวกนักเลงมันผลักน้องจ๋าอย่างแรงง ย้ำว่าแรงนะ จนล้มลง
ผมโมโหจัด ผมยืนขึ้นข้างหลังของพวกนักเลง 3 คนนั้น พวกนั้นตกใจ มันหันมาข้างหลัง
แล้วโดนผมต่อยกระเด็น ผมจัดการทั้ง 3 คน แล้วจึงไปหาน้องจ๋า ผมพาน้องจ๋าไปห้องพยาบาล
ครูห้องพยาบาลไม่อยู่ผมจึงเป็นคนทำแผลน้องจ๋าเอง "โอ้ย เจ็บอ่าา" "ทนอีกนิดนะ"
แล้วมีคนมา "อ้ะ อยู่นั่นไง" ผมโดนเรียกไปห้องปกครองอีกแล้ว แต่ครั้งนี้น้องจ๋าขอไปด้วย
พอผมไปถึงผ้องปกครอง ผอ. ยื่นใบพักการเรียนมาให้ผม ผมตกใจนิดหน่อย
"พี่จ๋าของหนูไม่ได้ผิด พี่จ๋าแค่พยายามช่วย..." ผมลูบหัวของน้องจ๋า "ไม่เป็นไรหรอก เชื่อพี่จ๋าสิ"
"ไม่ได้หรอกนะพี่จ๋า" "นะ ?" ผมยิ้มให้น้องจ๋า "ก็ได้" น้องจ๋าเกือบจะร้องไห้แล้วแหนะ
ผมขอบคุณ ผอ. แล้วออกไปจากห้องพร้อมกับน้องจ๋าแล้วกลับบ้านเลย
"พี่ดีใจนะที่น้องจ๋าเป็นห่วงพี่จ๋าน่ะ" "โถ่ พี่จ๋านี่ก็อย่ายอมใครง่ายๆสิ"
"พี่ไม่ชอบเรื่องยุ่งยากน่ะ" "งื้ออ ก็พี่จ๋าเป็นแบบนี้อ่ะ"
ปักก ผมโดนน้องจ๋าทุบที่แขนขวา "โอ้ยยๆ เจ็บๆๆๆ"
ผมยิ้มเล็กน้อย แล้วเอาศอกกดหัวน้องจ๋าเอาไว้ "งั้นเดี๋ยววันหลังพี่จ๋าจะพาไปสวนสนุกนะ"
"จริงนะๆ " "อื้ม" "เย้ๆๆ" "แล้วนี่ไม่ไปเรียนเรอะ" "ตอนนี้หนูไม่อยากเรียนหรอก หนูจะอยู่เป็นเพื่อนพี่จ๋าเอง"
แล้วเราก็แต่งไม่ถูกอ่ะ คือว่าเราอยากให้เรื่องมันประมาณว่า พี่น่ะจะเป็นคนที่ไม่ดีในสายตาคนอื่น แต่คนเป็นน้องน่ะจะรู้ว่าพี่เป็นคนดี ถ้าอ่านก็คงจะเข้าใจอยู่นะ พี่จะเป็นคนที่รักน้องมากๆ แล้วตอนสุดท้ายน่ะ พี่จะตายตายเพราะประมาณว่า น้องจ๋ากำลังโดนรถชน ตอนกลับจากสวนสนุกน่ะ แล้วไปช่วยเอาไว้เลยตายเอง แล้วจึงขอโทษน้องจ๋า เพราะผิดสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะอยู่กับน้องจ๋า แล้วก็บอกอีกหลายๆอย่างว่าอย่าลืม แปรงฟัน อย่ากลับบ้านดึก เพราะเป็นห่วงอะไรประมาณนี้แหละ วันมันน้อยไปหรือป่าวเราไม่รุ้อ่ะ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่จ๋ากับน้องจ๋านี่ลึกซึ้งยังอ่ะ
แล้วก็ฉากสุดท้ายที่งานศพ ที่จะมีคนมาพูดเกี่ยวกับความดีของคนที่ตายไปน่ะ เขาจะพูดไม่ได้เพราะไม่มีใครรู้ จังหวะนั้น น้องจ๋าจะขึ้นมาพูดเองว่าพี่เขาทำดีอะไรมั่ง ฉากก้จะเป็นน้องกำลังยื่นร้องไห้แล้ววิญญาณของพี่กำลังย่อเขาแล้วกอดน้องจ๋าอยู่ แล้วก้เพลงประกอบตอนจบเป็นเพลง
http://www.youtube.com/watch?v=eVQ9WnysYqM&feature=kp เรากำลังคิดอยู่ว่าถ้าเป็นเพลงนี้ เราจะให้พี่ตายดี หรือว่า เจ็บหนักจนต้องอยู่ โรงพยาบาลไปตลอด ดีนะ ตามเพลงนี้เลย ช่วยเราหน่อยนะ เราต้องแก้ตรงไหนบ้าง ตอนเริ่มมันดียัง มีตรงไหนต้องแก้บ้าง ขอความเห็นหน่อยนะ
ช่วยหน่อยน้าาาาาาาาา =w=
ไปไม่ถูกแล้ววว
ตอนเช้า มีเสียงดังโครมครามดังมาจากข้างล่าง
ผมเดินไปที่หน้าประตูห้องนั้นก้เจอ น้องสาวของผมนั่งร้องไห้อยู่ที่หน้าประตู
"อีกแล้วเหรอ ชักจะบ่อยขึ้นทุกวันเลยนะ"
ผมหันไปมองน้องสาวที่กำลังร้องไห้แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อก่อน ผมก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
ทำให้ผมตัดสินใจ
"น้องจ๋า เดี๋ยวพี่จ๋าหาทางช่วยเอง"
ผมจึงไปหยิบสมุดบัญชีธนาคารมาแล้วเตรียมเสื้อผ้า พร้อมกับพาน้องจ๋าหนีออกจากบ้าน
ผมไปเช่าบ้านอยู่กับน้องจ๋ากันตามลำพัง ผมต้องหารายได้เพิ่มแล้วสินะ
ผมได้จัดเตรียมห้องจนถึงตอนเย็น แล้วผมก็ไปซื้อข้าวกล่องสำหรับมื้อเย็นมา 2 กล่อง
ผมให้น้องจ๋ากินข้าวก่อน เพราะผมยังต้องจัดของอยู่นิดหน่อย น้องของผมประกาศมาว่า
"นี่ๆพี่จ๋า น้องจ๋ายังหิวอยู่เลยอ่ะ" "เอาส่วนของพี่ไปกินก่อนสิ"
"แล้วพี่จ่าจะกินอะไรล่ะ" "ฮ่ะๆๆ ไม่เป็นไรหรอก พี่โตแล้วน่ะ"
ผมจึงไปป้อนข้าวให้น้องจ๋าหนึ่งคำ "กินไปเถอะน่า ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก นะ"
น้องจ๋าพยักหน้า หงึกๆ แล้วก็กินข้าวส่วนของผมไป ผมได้แต่ยิ้มแล้วก็ไปจัดของต่อ
วันถัดมา ผมตื่นแล้วก็ไปปลุกน้องจ๋าให้ไปโรงเรียนได้แล้ว (ฉากแปรงฟัน)
แล้วก็พาน้องไปที่โรงเรียนระหว่างทางมีพวกมนุษย์นินทาว่า เห้ยย นั่นไงเด็กที่หนีออกจากบ้าน อย่าไปยุ่งกับเด็กพวกนั้นเลย
แล้วผมก็บอกกับน้องจ๋าว่า ไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นหรอก แล้วทันใดนั้นพี่ก็หันไปมองน้องจ๋าแล้วก็มองไปรอบๆว่าน้องหายไปไหน
แล้วก็เห็นว่าน้องจ๋านั้นได้วิ่งเข้าไปหาชาวบ้านพวกนั้นแล้วตะโกนใส่ว่า "พี่จ๋าไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อยนะ อย่ามาว่าพี่จ๋าของหนูน้ะ"
แล้วผมก็ดึงน้องจ๋าออกมาจากชาวบ้านพร้อมกับบอกว่า "ขอโทษแทนน้องสาวของผมด้วยนะครับ"
จากนั้นผมก็รีบพาน้องจ๋าออกมาจากพวกชาวบ้าน ผมก็บอกกับน้องจ๋าว่าช่างมันเถอะนะ พี่จ๋าไม่ได้โกรธซักหน่อย แล้วก็พาไปส่งที่โรงเรียน
"แล้วเดี๋ยวพี่จ๋าจะมารับนะ รออยู่ที่หน้าโรงเรียนนะ" "แล้วน้องจ๋าจะรอพี่จ๋านะ" ผมสัญญากับน้องจ๋าไว้
ผมก็เดินไปเข้าเรียนตามปกติๆ แล้วผมได้ยินเสียงในห้องพูดคุยเสียงดังแล้วพอผมเข้าไปเสียงกลับเงียบลง
จากนั้นผมก็เดินไปที่โต๊ะของผมทุกคนต่างก็มองกันเป็นสายตาเดียวกัน แต่ผมก็ไม่สนใจสายตาเหล่านั้นหรอก
บนโต๊ะของผมมีข้อความเขียนไว้เต็มไปหมด พร้อมกับขยะภายในเก๊ะอีกจำนวนมาก ผมนำมันไปทิ้งแล้วลบข้อความนั้นซะ
จากนั้นผมก็อ่านหนังสือทบทวนบทเรียน พร้อมกับดื่มน้ำในแก้วที่ผมไปซื้อมาก่อนจะมาที่ห้องแล้วผมก็วางไว้บนโต๊ะ
จู่ๆก็มีคนเดินมาสะดุดโต๊ะของผม "อ้ะ โทษที" แล้วผมก็ได้ยินเสียงกระซิบจากพวกนั้น "เยี่ยม" "ทำได้ดี" "สมน้ำหน้า"
แต่ผมทำอะไรไม่ได้หรอก เลยปล่อยเรื่องให้มันผ่านไป ผมก็เช็ดโต๊ะที่เปื้อนน้ำ แล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียน
ผมก็ได้เดินมารับน้องจ๋าตามที่บอกไว้ตามสัญญา ผมไปเห็นกลุ่มคนอยู่หน้าโรงเรียน
ซึ่งภายในวงล้อมนั้นมีน้องจ๋าอยู่
(ฉากแก้งเด็กเกรียน)
เด็กเกรียน No.1 : "เฮ้ยยย ไปเล่นกับพี่มั้ยจ้ะ"
น้องจ๋า : "พี่จ๋าสอนว่าไม่ให้ไปกับคนแปลกหน้าน่ะ ไม่ได้หรอกค่ะ"
เด็กเกรียน No.2 : "ไม่เป็นไรหรอกๆ ไปเถอะๆ" แล้วมันก็กระชากแขนของน้องจ๋า
มีเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามา ผมได้กระโดดเตะเข้าไปที่หน้าอย่างจัง จนล้ม "เอามือสกปรกออกไปจากน้องจ๋านะ!"
แล้วผมก็คว้าแขนของน้องจ๋าแล้วอุ้มน้องจ๋ารีบวิ่งออกไปจากฝูงพวกเด็กเกรียน
ผมถูกพวกมันไล่ตามแล้วผมเลี้ยวเข้าไปในซอกตึกทางขวา
ผมเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงทางตันผมให้น้องจ๋าหลบข้างหลังของผม
ผมปะทะกับพวกเด็กเกรียน แบบ 1 ต่อ 5 ผลลัพธ์มันก็น่าจะรู้กันอยู่แล้ว
Fighting is Begin
BANG BANG BANG
Finish
ผมโดนรุมย่อยยับ แต่ผมก็พอจะตอบโต้กลับไปได้อยู่นิดหน่อย
น้องจ๋าวิ่งมาหาผมแล้วน้องจ๋ากำลังจะพูดบางอย่าง "เป็นอะรั..." "น้องจ๋าเป็นอะไรมากมั้ย โดนพวกนั้นทำอะไรหรือป่าว"
น้องจ๋าทำหน้าตาแปลกใจ หลังจากนั้นบ่อน้ำตาตื้นก็แตกออกมา พร้อมกับพุ่งเข้ามากอดผม
"พี่จ๋าาาา หนูกลัวจังเลยย พี่จ๋า.." "ขอโทษนะน้องจ๋า ที่พี่จ๋ามาช้าไปน่ะ" ผมพูดไปพลางลูบหัวของน้องจ๋าไปด้วย
น้องจ๋าหยิบพาสเตอร์ในกระเป๋าออกมาติดที่หน้าของผม แล้วผมก็เช็ดน้ำตาให้น้องจ๋า
"นี่พี่จ๋าหนูรักพี่จ๋านะ พี่ไม่ต้องทำอะไรขนาดนี่ก้ได้นี่" "ไม่ได้หรอก พี่ก็รักน้องจ๋า ก็น้องจ๋าเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของพี่จ๋านี่"
ผมพูดไปในขณะที่ผมกำลังจับแก้มของน้องจ๋าอยู่ "เอางี้สิ พี่สัญญา พี่จะอยู่กับน้องจ๋าตลอดไป พี่จะอยู่ข้างๆน้องจ๋า พี่จะเป็นคนปกป้อง
น้องจ๋าเอง พี่จะไม่ทิ้งน้องจ๋าไปหรอก" "จริงหรอ" น้องจ๋ามองหน้าของผมจากมุมล่าง "จริงสิพี่ให้สัญญา"
"จริงๆนะ" "อื้ม" "งั้นพี่จ๋ามาเกี่ยวก้อยสัญญากัน" ผมเกี่ยวก้อยกับน้องจ๋า "สัญญานะ/สัญญานะ" (ฉากพระอาทิตย์ตกดินสีส้ม)
เช้าวันถัดมา ผมพาน้องจ๋าไปส่งที่ตึกน้อง แล้วบอกจะรอเหมือนเดิม พอผมกำลังเดินไปที่ตึกของผม มีเสียงซุบซิบ และมีสายตามองมาทางผม
แล้วมีครูมาตามผมไปที่ห้องปกครอง (ฉากห้องปกครอง) ในห้องนั้นผมเห็นพวกที่มากลั่นแกล้งน้องจ๋าอยู่กันครบเลย
ไอ้คนที่ผมกระโดดถีบมันเมื่อวาน มันบอกกับ ผอ. ว่า "ไอ้นี่แหละ ที่มันทำร้ายพวกผมล่ะ จัดการมันเลยพ่อ"
อ่อไอ้นี่มันเป็นลูก ผอ. สรุปคือ ตูซวยสินะ =w= ถึงจะเถียงไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก อยู่เงียบๆดีกว่า
โดนสวดไปสวดมา ผอ. จึงบอกให้ "เรียกผู้ปกครองมาซิ" ผมไม่รู้ว่าจะตอบอะไรไปดี ผมนึกถึงพ่อแม่ที่กำลังทะเลาะกัน
"ไม่มีครับ" ผมพูดเสียงค่อย "ห้ะ ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย" "ไม่มีครับ" "แกอย่ามาโกหก"
เพี๊ยะ! ผอ.ตบหน้าผม ผมนี่ยืนขึ้นเลย "ก็บอกไม่มีก็คือไม่มีไง!!" ผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็ยืนตะคอกใส่ ผอ. ไปซะแล้ว
ผมจึงวิ่งหนีออกมาจากห้องปกครอง ไปเข้าห้องเรียน "ชิ ให้ตายสิ" ตอนพักเที่ยงผมกำลังจะไปกินข้าว
จู่ๆก็มีใครก็ไม่รู้ มาทักผม ท่าทางนักเลงมาก "เฮ้ยย มาด้วยกันซิ" นักเลงจริงๆด้วย =w=
ผมโดนเรียกไปที่หลังตึกเรียน ไปโดนตีนนั่นเอง (ฉากหลังตึกเรียนมีเด็กเก(ย์) 3 คน)
ผมโดนกระทืบย่อยยับ ทันใดนั้นเอง "หยุดรังแกพี่จ๋าน้าาาาาาาา" น้องจ๋าของผมก็โผล่ออกมา
"ไม่นะน้องจ๋าอย่าเข้ามาาา" พวกนักเลงมันผลักน้องจ๋าอย่างแรงง ย้ำว่าแรงนะ จนล้มลง
ผมโมโหจัด ผมยืนขึ้นข้างหลังของพวกนักเลง 3 คนนั้น พวกนั้นตกใจ มันหันมาข้างหลัง
แล้วโดนผมต่อยกระเด็น ผมจัดการทั้ง 3 คน แล้วจึงไปหาน้องจ๋า ผมพาน้องจ๋าไปห้องพยาบาล
ครูห้องพยาบาลไม่อยู่ผมจึงเป็นคนทำแผลน้องจ๋าเอง "โอ้ย เจ็บอ่าา" "ทนอีกนิดนะ"
แล้วมีคนมา "อ้ะ อยู่นั่นไง" ผมโดนเรียกไปห้องปกครองอีกแล้ว แต่ครั้งนี้น้องจ๋าขอไปด้วย
พอผมไปถึงผ้องปกครอง ผอ. ยื่นใบพักการเรียนมาให้ผม ผมตกใจนิดหน่อย
"พี่จ๋าของหนูไม่ได้ผิด พี่จ๋าแค่พยายามช่วย..." ผมลูบหัวของน้องจ๋า "ไม่เป็นไรหรอก เชื่อพี่จ๋าสิ"
"ไม่ได้หรอกนะพี่จ๋า" "นะ ?" ผมยิ้มให้น้องจ๋า "ก็ได้" น้องจ๋าเกือบจะร้องไห้แล้วแหนะ
ผมขอบคุณ ผอ. แล้วออกไปจากห้องพร้อมกับน้องจ๋าแล้วกลับบ้านเลย
"พี่ดีใจนะที่น้องจ๋าเป็นห่วงพี่จ๋าน่ะ" "โถ่ พี่จ๋านี่ก็อย่ายอมใครง่ายๆสิ"
"พี่ไม่ชอบเรื่องยุ่งยากน่ะ" "งื้ออ ก็พี่จ๋าเป็นแบบนี้อ่ะ"
ปักก ผมโดนน้องจ๋าทุบที่แขนขวา "โอ้ยยๆ เจ็บๆๆๆ"
ผมยิ้มเล็กน้อย แล้วเอาศอกกดหัวน้องจ๋าเอาไว้ "งั้นเดี๋ยววันหลังพี่จ๋าจะพาไปสวนสนุกนะ"
"จริงนะๆ " "อื้ม" "เย้ๆๆ" "แล้วนี่ไม่ไปเรียนเรอะ" "ตอนนี้หนูไม่อยากเรียนหรอก หนูจะอยู่เป็นเพื่อนพี่จ๋าเอง"
แล้วเราก็แต่งไม่ถูกอ่ะ คือว่าเราอยากให้เรื่องมันประมาณว่า พี่น่ะจะเป็นคนที่ไม่ดีในสายตาคนอื่น แต่คนเป็นน้องน่ะจะรู้ว่าพี่เป็นคนดี ถ้าอ่านก็คงจะเข้าใจอยู่นะ พี่จะเป็นคนที่รักน้องมากๆ แล้วตอนสุดท้ายน่ะ พี่จะตายตายเพราะประมาณว่า น้องจ๋ากำลังโดนรถชน ตอนกลับจากสวนสนุกน่ะ แล้วไปช่วยเอาไว้เลยตายเอง แล้วจึงขอโทษน้องจ๋า เพราะผิดสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะอยู่กับน้องจ๋า แล้วก็บอกอีกหลายๆอย่างว่าอย่าลืม แปรงฟัน อย่ากลับบ้านดึก เพราะเป็นห่วงอะไรประมาณนี้แหละ วันมันน้อยไปหรือป่าวเราไม่รุ้อ่ะ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่จ๋ากับน้องจ๋านี่ลึกซึ้งยังอ่ะ
แล้วก็ฉากสุดท้ายที่งานศพ ที่จะมีคนมาพูดเกี่ยวกับความดีของคนที่ตายไปน่ะ เขาจะพูดไม่ได้เพราะไม่มีใครรู้ จังหวะนั้น น้องจ๋าจะขึ้นมาพูดเองว่าพี่เขาทำดีอะไรมั่ง ฉากก้จะเป็นน้องกำลังยื่นร้องไห้แล้ววิญญาณของพี่กำลังย่อเขาแล้วกอดน้องจ๋าอยู่ แล้วก้เพลงประกอบตอนจบเป็นเพลง http://www.youtube.com/watch?v=eVQ9WnysYqM&feature=kp เรากำลังคิดอยู่ว่าถ้าเป็นเพลงนี้ เราจะให้พี่ตายดี หรือว่า เจ็บหนักจนต้องอยู่ โรงพยาบาลไปตลอด ดีนะ ตามเพลงนี้เลย ช่วยเราหน่อยนะ เราต้องแก้ตรงไหนบ้าง ตอนเริ่มมันดียัง มีตรงไหนต้องแก้บ้าง ขอความเห็นหน่อยนะ
ช่วยหน่อยน้าาาาาาาาา =w=