*** มาเพ้อน่ะค่ะ อย่าเอาอะไรกับใจความมาก อิอิ

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วที่นางมารร้ายช่างดูโหดเหี้ยมมาตราบชั่วกาลนาน ใครจะมานั่งคิดบ้าง ว่าอะไรคือสาเหตุที่นางเป็นที่เกลียดชังของผู้คน
    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เป็นมนุษย์ปุถุชนหรือเปล่าที่เข้ามาเหยียบย่ำที่ผืนแผ่นดินที่มิใช่ของตน แล้วหลอกลวงด้วยรักแท้จอมปลอม เพื่อลุแก่ประโยชน์ของตน
    นางฟ้าที่มีปีกสีดำสยายที่แข็งแกร่ง เขาอันทรงสง่า แต่เธอกลับโดนรักแท้จอมปลอมลวงหลอก
ดั่งเทพนิยายเล่าขาน วันประสูติของราชธิดา นางมารร้ายเมลิฟิเซ้นต์ปรากฎกายขึ้นกลางห้องโถง เธอให้พรที่เป็นคำสาปกับราชธิดาพระองค์ใหม่นั้น พรที่จะทำให้นางหลับไหลไปตราบชั่วกาลนาน หากไม่ได้จุมพิตจากรักแท้ ที่จะปลุกนางให้ฟื้นคืน จุมพิตแรกวัย 16 ปี ที่มาลีฟิเซ้นต์เคยคิดว่านั้นคือจุมพิตจากรักแท้ นัยน์ตานางช่างแฝงความเศร้าเมื่อต้องร่ายคำสาป ความเคียดแค้น ระคนน้อยใจทำให้นางคิดทำอะไรโดยพละการ
    พระราชาผู้ได้ตำแหน่งมาอย่างไร้เกียรติ เกิดความหวาดระแวงนับแต่นั้นมา ราชธิดาถูกพาเข้าสู่ป่าลึก อาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆ กับนางฟ้าตัวจิ๋วทั้ง 3 ที่เลี้ยงเด็กไม่ได้เรื่องเอาซะเลย
    นางมารปากแข็งของเรา ภายนอกแม้แข็งกร้าว แต่เธอกลับเอ็นดูเด็กคนนี้เหลือเกิน ด้วยการเรียกนางว่า "เด็กอัปลักษณ์" (เอ็นดู?) ทุกวันนางเฝ้าดูทารกเติบโตเป็นสาวที่สวยสง่าดั่งคำพรที่เธอมอบให้ จิตใจที่เคยคับแค้นเหมือนจะค่อยๆอ่อนยวบลงทุกวัน มาลีฟีเซ้นต์คอยปกป้องคุ้มภัยออโรร่า ปากบอกไม่ชอบเด็ก แต่กลับยอมอุ้มออโรร่าในวัยเด็ก ให้เจ้าเด็กน้อยเล่นเขาเอาซะงั้น
    วันดีคืนดี ที่ออโรร่าได้ขอให้มาลิฟีเซ้นต์ปรากฎกายขึ้น น่ามหัศจรรย์ที่ออโรร่านั้นมิได้มีความหวาดเกรงแต่อย่างไร เธอดีใจมาก และมาลีฟิเซ้นต์ก็ถูกเรียกว่า "นางฟ้าแม่ทูนหัว" ออโรร่าสัมผัสได้ถึงเงาที่คอยปกป้องเธอมาตลอด
    มาลีฟีเซ้นต์นึกละอายใจที่ร่ายคำสาปอันแสนโหดร้ายลงไป นางต้องการถอนคำสาปนั้นคืน แต่กลับทำอะไรไม่ได้เพราะเธอร่ายคำสาปด้วยคำว่า "ตลอดชั่วกาลนาน"
    มาลีฟีเซ้นต์เป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร และช่างเข้มแข็งยิ่งนัก เมื่อออโรร่ากลับปราสาทไป จากเทพนิยายก่อนเก่าคือการที่เจ้าชายจะต้องบุกปราสาทไปช่วยเจ้าหญิงนิทรา แต่เรื่องนี้หาได้เป็นเช่นนั้นนัก มาลีฟีเซ้นต์พาตัวเจ้าชายที่ออโรร่าได้พบเจอกลางป่าเพื่อให้เขามอบจุมพิตจากรักแท้ให้กับนาง ทั้งที่นางไม่เชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริง แต่แล้วเจ้าชายกลับเป็นเพียงตัวประกอบในเจ้าหญิงนิทราบทนี้ นี้คงเป็นอีกหนึ่งเหตุการณืที่มาลีฟีเซ้นต์รู้สึกเสียใจที่สุดในชีวิต เธอให้คำสัญญาว่าจะปกป้องออโรร่าของเธอไปตราบที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอก้มลงจุมพิตออโรร่า บนหน้าผากด้วยความรัก และรู้สึกผิดจากก้นบึ้งของหัวใจ คล้อยหลังไม่นานสิ่งมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้น เจ้าหญิงนิทราฟื้นจากการหลับไหล เจ้าอีกาถึงกับอุทานว่า "นี่ล่ะ คือรักแท้"
    พวกนางหมายจะเดินทางกลับดินแดนมัวส์ หากแต่พระราชาผู้หวาดระแวง จนเกิดเป็นความเคียดแค้นวางแผนกำจัดมาลีฟีเซ้นต์ให้สิ้นชีพ อีกาถูกเสกให้กายเป็นมังกร เกือบลืมไปแล้วว่าเจ้าหญิงนิทราฉบับก่อนกาลนั้นมีมังกรด้วย การต่อสู้อย่างกล้าหาญ ด้วยรักแท้ของมาลีฟีเซ้นต์กำลังเริ่มขึ้น ผีกงามที่เคยถูกแยกออกจากกัน บัดนี้กลับมารวมเป็นหนึ่ง พร้อมสู้เพื่อปกป้องรักแท้เอาไว้ ฉากที่เมลีฟีเซ้นต์ต้องตกลงจากเหวสูง กลับกลายเป็นพระราชาที่ตกอยู่ในหลุมลึกของความทะเยอทะยาน และความเคียดแค้น แทน
    เจ้าหญิงนิทราฉบับเมลีฟีเซ้นต์นี้ จบคำว่ากาลครั้งนึงด้วยความสุขของ มาลีฟีเซนต์ เจ้าหญิงออโรร่า และสองเมืองที่รวมเป็นหนึ่งอย่างมีความสุขไปชั่วกาลนาน......

วิจารณ์ตัวละคร

มาลีฟีเซ้นต์

บทนี้ ถ้าไม่ใช่โจลี่ ก็ไม่รู้จริงๆว่าจะเป็นใคร สายตาที่แข็งกราว แต่กลัวแสดงแววตาที่อ่นโยน หวั่นไหวในทีออกมาได้อย่างชัดเจน ท่าทีสุดสง่าของโจลี่ที่ลงตัวกับมาลีฟีเซ้นต์กว่าใคร โครงหน้าโหนกนูนของเธอที่สวยเป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่งเหมาะกับบทนี้มากขึ้นเมื่อแต่งหน้าเป็นมาลีฟีเซ้นต์อย่างเต็มตัว


เจ้าหญิงอาโรร่า

ต้องคอมเม้นต์กันตรงๆว่า ว่าน้องเป็นคนที่แสดงได้น่ารักน่าเอ็นดูมาก รู้สึกสดใสไปกับรอยยิ้มของเธอจริงๆ แต่เสียดายที่บทไม่ได้ส่งให้เราเข้าใจความรู้สึกนึกคิดในตัวนางเท่าไร ยิ่งงงมาๆตอนที่นางวิ่งเข้าไปกอดพ่อเป็นครั้งแรก โดยไม่เล่าถึงความตะขิดตะขวงใจเลยสักนิด ยิ่งพ่อตัวเองตายแต่กลับลั่ลล้าได้ต่อทันที แต่ยังไงเธอก็สอบผ่านในความเป็นออโรร่าค่ะ เรื่องของบทยกให้เป็นความผิดผู้เขียนบทไป แต่เรื่องนี้ต้องเล่ามาลีฟีเซ้นต์สิ งั้นให้อภัย


พระราชา

เป็นอีกตัวละครที่เล่าได้ดีเลยทีเดียว เป็นเหตุเป็นผลถึงการก่อความชั่วร้ายที่มาจากพระราชา เขาเริ่มจากความหวาดระแวง และเขาทำตัวเองมาตลอดตั้งแต่แรก สุดท้ายที่เขาเองก็ตายไปพร้อมกับความเกลียดชังเช่นนั้น


เจ้าชายฟิลลิบ

ตัวประกอบที่ช่วยเป็นสะพานเชื่อมรักแท้ระหวางมาลีฟีเซ้นต์กับออโรร่ามากค่ะ ต้องขอบคุณ แค่นั้นล่ะ


ลืมพูดถึงอีกา

เท่มากคนนี้ เป็นข้ารับใช้ขี้บ่นผู้พักดี แต่ไม่น่าารำคาญจนเกินไป
เท่ด้วยซ้ำ ชอบ จบ ไม่มีอะไรจะคอมเม้นต์ หล่อกว่าเจ้าชายอีก ฮาๆ
แอบจิ้น กับเจ้าหญิงชั่วแว้บด้วย แต่ขุ่นแม่เขม่นมาเลยไม่กล้า