ช่วยบอกวิธีทำใจ

ผมแอบชอบ ผญ คนหนึ่ง ตั้งแต่ ปี 1 ละ เราเจอกันโดยบังเอิญ แต่ด้วยความที่เราอยู่คนละคณะบวกกับกิจกรรมในคณะของผมก้อมาก ทำให้ผมอยู่แต่เมเจอร์ ไม่ค่อยได้ออกไปไหน โอกาสเจอเธอก้อน้อยลง ผมก้อให้เธอเปนคนที่ผมแอบชอบละกัน จนมาวันหนึ่ง เรียนซัมเมอร์ตอนปี 2 เราลงเรียนวิชาตัวเดียวกัน เราพูดคุยกัน เราสนิทกันมากขึ้น มันทำให้ความรักที่หายไปเกือบสองปีก่อนกลับมาอีกครั้ง ผมใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้ใกล้เธอ ผมอยากให้เวลาหมุนช้าๆเวลาที่ได้เรียนวิชานี้ ผมไม่เคยตั้งใจเรียนวิชานี้ เพราะผมอยากใช้เวลาในตอนนั้นมองหน้าเธอ มองให้มากที่สุด จนมาวันหนึ่ง ผมเหนเธอร้องไห้ ซึ่งเพื่อนของเธอก้อพูดว่า ทะเลาะกับคนนั้นมาใช่ไหม ตอนนั้นมันทำให้ผมคิดว่าเธอคงมีแฟนแล้วแน่ๆ แทนที่ผมจะเศร้าเรื่องนี้แต่ผมกับเศร้าเรื่องที่เธอเศร้า ผมอยากร้องไห้ที่เหนเธอร้องไห้ ผมอยากรู้มากว่ามันเปนใคร มาทำให้ ผญ คนหนึ่งที่น่ารักและรักมันมากร้องไห้ได้ไง แต่ผมก้อทำอะไรไม่ได้ ผมเฝ้าดูความความรักของเธอมาตลอด ยิ่งเฝ้าดูก้อเหมือนว่ายิ่งเจ็บ ผมกินเหล้าทุกวันติดต่อกัน 1 อาทิตย์ เพื่อให้เข้านอนได้โดยไม่ต้องคิดถึงเธอ ผมเริ่มโดดเรียนเพราะผมคิดว่าการไม่เห็นหน้าเธอคงทำให้ผมลืมเธอได้ เธอก้อทักผมมาบ้างว่า เปนไง หายไปไหน ผมก้อได้แต่ตอบไปว่าตื่นไปเรียนไม่ทัน เพราะว่าไปกินเหล้ากับเพื่อน กลับดึก ปวดหัว บลาๆๆๆ เราคุยกันทางเฟสากขึ้น ถึงผมจะพยายามลืมเธอแค่ไหน แต่ก้อไม่เข้าใจตัวเองว่าต้องแอบไปดูเฟสเธอทุกครั้ง เและวันสอบปลายภาควันนั้นคือวันที่ผมเหนเธอวันสุดท้าย ผมกลับบ้านและยังหวังว่าผมจะลืมเธอโดยไม่ช้า แต่ดูเหมือนมันยิ่งตรงกันข้าม ผมมาอยู่บ้านผมคิดถึงเธอมาก ผมทักเธอนเฟสตลอดที่เหนเธอออน จนบ้างครั้งก้อเกิดคำถามในหัวผมว่า นี่เราจะลืมเธอคนนนี้ไม่ได้จริงๆหรอ ยิ่งผมปฏิเสธเธอมากเท่าไหร่ ภาพของเธอยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ หลังๆมาผมไม่รู้ว่าเธอจะรู้ว่าผมชอบเธอรึเปล่า เธอไม่ทักมาเหมือนแต่ก่อน มีแต่ผมที่ทักไปหาเธอ เอาง่ายๆก้อเพราะผมคิดถึงเธอไง คิดถึงมากอยากคุย อยากได้ยินเสียง ไมมันเจ็บอย่างนี้ ผ่านมา 1 เดือนผมยังคงลืมเธอไม่ได้ ผมควรทำในสิ่งที่ผมคิดว่ามันทำให้ผมมีความสุข นั่นคือการทักเธอ คุยกับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยทักผมและคุยกันไม่มากก้อตาม หรือควรหยุดทำ แต่ต้องฝืนใจตัวเองมาก ทกครั้งที่เหนหัวเขียวๆ ข้างขวามือมันทำให้ผมใจสั่นและอยากทักเธอเสมอไป