สวัสดี ..
ขออนุญาตินำประสบการณ์จริง ๆ มาเล่าให้ฟัง เพื่อนจะได้ไม่ตกเป็นจำเลยของสังคมแบบเรา
เราได้มีโอกาสรู้จักกับ ผช คนนึ่ง เค้าดีกับเรามาก เค้ามาหาเราทุกครั้งที่เลิกงานเร็ว (เร็วของเค้าคือประมาณ 3 ทุ่ม) ทุกครั้งที่คุยกัน ที่เจอกัน เรามีความสุขมาก ๆๆ เหมือนอยากจะหยุดเวลา ไว้ตรงนี้ ทุกอย่างเป็นไปด้วยความสวยงาม ทุกครั้งที่คุยกัน จะจบลงด้วยประโยค "พี่รักเรานะ พี่รักเรามาก" ตลอดระยะเวลา 7 เดือน ชะนีขี้เหร่ออย่างเราก้อฟิน ฝันหวาน วาดภาพสวยหรู ถึงขนาดวาดอนาคต (เราอายุ 28 คงสมควรคิดแล้ว) แต่การคบกันของเรา เราก้อเว้นช่องว่างระหว่างกัน คือ เราไม่เซ้าซี้เรื่องส่วนตัว ไม่ Add Facebook กัน ไม่ตามจี้ อยู่ไหน กับคราย ยังไง ก้อเลยไม่รู้อะไรเลย กลายเป็นคนโง่ มาตลอด
จนวันหนึ่ง Facebook มันบอกเราว่า "บุคคลที่คุณอาจจะรู้จัก" รูปเค้าก้อโพล่ขึ้นมา พร้อมชื่อที่คุ้นเคย ขึ้นมาซะขนาดนี้ ชะนีอยากรู้อยากเห็นจะอดใจได้อย่างไรละค่ะ กดเข้าไปดูซักหน่อย ว่าเป็นยังไง เผิน ๆ ก้อดูเหมือนไม่มีอะไรแปลก ไม่มีสถานะ ไม่มีรูปคู่ ไม่มีคำเพ้อเจ้อ ชะนีเริ่มยิ้ม มั่นใจในตัวเอง เอาละค่ะ งั้นอ่านคอมเม้นซักหน่อย แต่เหตุบังเอิญก้อเกิดขึ้น ชะนี้มี สัมผัวพิเศษ สัมผัสได้ว่าบุคคลที่มาเม้น มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ ๆๆ ที่ (ทำแบบนี้ เพราะเรากับเค้าใช้สถานะแฟน เพราะงั้นเรื่องแค่นี้คงดูได้แระมั้ง) จนเลยเถิด ไปดูถึง Face ของ ผญ อีกคน เผิน ก้อไม่มีรายอีกเช่น กัน ขายครีมเรื่อยเปื่อย เลื่อนลงดูเรื่อย ๆๆ เจ็คพอต แตก เหมือนถูกรางวัลที่ 1 ถล่มใส่กระบาน เป็นรูปคู่กับคุนที่ชื่อว่าเป็นแฟนเรา แต่เค้าใช้คำว่า "สามี" ชะนี้ ช็อค สตั้น ไปพักใหญ่ ตั้งหลักได้ สืบต่อ เป็นไงเป็นกัน จนได้รู้เพิ่มอีกว่า เค้าแต่งงานกันเมื่อต้นปี 2014 เค้าอยู่บ้านเดียวกันในฐานะ สามีภรรยา และที่สำคัญ อยู่ห่างจากบ้านเราประมาณ 3-4 กม เท่านั้น ป๊าดดดดดดดดดดดด ใกล้แค่นี้เอง!!! เรานี่โง่ชะมัดเลย เราก้อเลย เก็บทุกอย่างแล้วถามเค้า คำตอบที่ได้เพียงแค่ "พี่ขอโทดที่ไม่ได้บอกความจริง แต่เรื่องจริงที่พี่ไม่เคยโกหกคือ พี่รักเรา พี่คิดถึงเรานะ" ชะนี้ร้องไห้ ค่ะ
จากวันเกิดเหตุ จำเลยหนีหายไปสองสามวัน โดยไม่มีข้อความอะไร หลังจากประโยคนั้นเลย โทรไปไม่รับ ไม่เคยโทรกลับ ไม่เคยอธฺบายอะไรให้ฟัง ไม่แก้ตัวอะไร ผ่านไป 3 วัน ชะนีทนไม่ได้ค่ะ ขอตอกย้ำความเจ็บปวด ด้วยการ ไปดูถึงบ้านเลยค่ะ เจอค่ะ จอดรถประจันหน้ากัน แต่เค้าไม่รู้ว่าข้างในรถคือเรา ตามไปจนถึงหน้าบ้าน จนรู้ว่าชัดเจนแระ "ชั้นเป็นเมียน้อย" โดยไม่รู้ตัวเลย ชะนีเลยได้แต่หอบความช้ำกลับไปบ้าน ร้องไห้ จนเหนือย จนเพลีย จนน้ำตาไม่มีจะไหล (เหมือนจะทำใจได้แล้ว)
9 วันผ่านไป (วันนี้) ทักมาค่ะ ทักมาด้วยประโยคเดิม "พี่ขออนุญาติ.. ขอพูด..พี่รัก เรา นะคิดถึง เรา มาก ตั้งแต่ เรา เงียบไป เหมือนพี่อยู่คนเดียว เหมือนแต่ก่อน ก่อนที่จะรู้จัก เรา."
"เรา จะรู้ได้ไง ว่าเรื่องภายในพี่เป็นไง.. ตั้งแต่เริ่มคบ เรา พี่มีความสุขมากเวลาที่เราเจอกัน"
"พี่คิดถึง เรา นะ เมื่อคืนพี่แอบไปหน้าหมู่บ้าน นั้งตั้งนาน เบียกระป๋องนึง คนไม่ค่อยได้กิน มึนๆเหมือนกัน ไม่กล้าทัก เรา ระอายใจ ได้แต่นั้งร้องไห้ ว่าทำให้ เรา เสียใจ ผิดหวัง ทั้งที่พี่ก็รัก เรา.. ดึกๆ พี่ก็ขับรถไปตรงที่พี่สอนเราขับรถ กับเบียอีกขวด นั้งคิดถึงเรา คิดถึงตอนเราขับรถ.. นั้งคนเดียว กินเบียไป นั้งมองที่นั้งข้างคนขับ มองแล้วก็อดร้องไห้ไม่ได้ ว่า เรา ไม่มานั้งแล้ว พี่นั้งจนดึก กินเบีย หมดบุหรี่ไปซองนึงเต็มๆ กว่าจะกับ"
"พี่อยากจะบอกว่า พี่รัก และคิดถึง เรา มากๆ สิ่งหล่าวนี้คือความจิง.. วันนี้พี่ถึงได้รวบรวมความกล้า ทัก เรา ไป ก่อนหน้า พี่ระอายใจ.."
**************************
ใจนึงก้อยังรักเค้า ใจนึงก้อรักความถูกต้อง เลือกเค้าก้อต้องกลายเป็นจำเลยสังคม เลือกสังคมก้อต้องไม่มีเค้า บางทีชะนีน้อย ๆ ก้อเครียดนะค่ะ
***************************
ขอขอบคุณพื้นที่ตรงนี้ ให้ ผญ คนนึงได้ระบาย
จำเลยสังคมโดยไม่ตั้งใจ T-T
ขออนุญาตินำประสบการณ์จริง ๆ มาเล่าให้ฟัง เพื่อนจะได้ไม่ตกเป็นจำเลยของสังคมแบบเรา
เราได้มีโอกาสรู้จักกับ ผช คนนึ่ง เค้าดีกับเรามาก เค้ามาหาเราทุกครั้งที่เลิกงานเร็ว (เร็วของเค้าคือประมาณ 3 ทุ่ม) ทุกครั้งที่คุยกัน ที่เจอกัน เรามีความสุขมาก ๆๆ เหมือนอยากจะหยุดเวลา ไว้ตรงนี้ ทุกอย่างเป็นไปด้วยความสวยงาม ทุกครั้งที่คุยกัน จะจบลงด้วยประโยค "พี่รักเรานะ พี่รักเรามาก" ตลอดระยะเวลา 7 เดือน ชะนีขี้เหร่ออย่างเราก้อฟิน ฝันหวาน วาดภาพสวยหรู ถึงขนาดวาดอนาคต (เราอายุ 28 คงสมควรคิดแล้ว) แต่การคบกันของเรา เราก้อเว้นช่องว่างระหว่างกัน คือ เราไม่เซ้าซี้เรื่องส่วนตัว ไม่ Add Facebook กัน ไม่ตามจี้ อยู่ไหน กับคราย ยังไง ก้อเลยไม่รู้อะไรเลย กลายเป็นคนโง่ มาตลอด
จนวันหนึ่ง Facebook มันบอกเราว่า "บุคคลที่คุณอาจจะรู้จัก" รูปเค้าก้อโพล่ขึ้นมา พร้อมชื่อที่คุ้นเคย ขึ้นมาซะขนาดนี้ ชะนีอยากรู้อยากเห็นจะอดใจได้อย่างไรละค่ะ กดเข้าไปดูซักหน่อย ว่าเป็นยังไง เผิน ๆ ก้อดูเหมือนไม่มีอะไรแปลก ไม่มีสถานะ ไม่มีรูปคู่ ไม่มีคำเพ้อเจ้อ ชะนีเริ่มยิ้ม มั่นใจในตัวเอง เอาละค่ะ งั้นอ่านคอมเม้นซักหน่อย แต่เหตุบังเอิญก้อเกิดขึ้น ชะนี้มี สัมผัวพิเศษ สัมผัสได้ว่าบุคคลที่มาเม้น มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ ๆๆ ที่ (ทำแบบนี้ เพราะเรากับเค้าใช้สถานะแฟน เพราะงั้นเรื่องแค่นี้คงดูได้แระมั้ง) จนเลยเถิด ไปดูถึง Face ของ ผญ อีกคน เผิน ก้อไม่มีรายอีกเช่น กัน ขายครีมเรื่อยเปื่อย เลื่อนลงดูเรื่อย ๆๆ เจ็คพอต แตก เหมือนถูกรางวัลที่ 1 ถล่มใส่กระบาน เป็นรูปคู่กับคุนที่ชื่อว่าเป็นแฟนเรา แต่เค้าใช้คำว่า "สามี" ชะนี้ ช็อค สตั้น ไปพักใหญ่ ตั้งหลักได้ สืบต่อ เป็นไงเป็นกัน จนได้รู้เพิ่มอีกว่า เค้าแต่งงานกันเมื่อต้นปี 2014 เค้าอยู่บ้านเดียวกันในฐานะ สามีภรรยา และที่สำคัญ อยู่ห่างจากบ้านเราประมาณ 3-4 กม เท่านั้น ป๊าดดดดดดดดดดดด ใกล้แค่นี้เอง!!! เรานี่โง่ชะมัดเลย เราก้อเลย เก็บทุกอย่างแล้วถามเค้า คำตอบที่ได้เพียงแค่ "พี่ขอโทดที่ไม่ได้บอกความจริง แต่เรื่องจริงที่พี่ไม่เคยโกหกคือ พี่รักเรา พี่คิดถึงเรานะ" ชะนี้ร้องไห้ ค่ะ
จากวันเกิดเหตุ จำเลยหนีหายไปสองสามวัน โดยไม่มีข้อความอะไร หลังจากประโยคนั้นเลย โทรไปไม่รับ ไม่เคยโทรกลับ ไม่เคยอธฺบายอะไรให้ฟัง ไม่แก้ตัวอะไร ผ่านไป 3 วัน ชะนีทนไม่ได้ค่ะ ขอตอกย้ำความเจ็บปวด ด้วยการ ไปดูถึงบ้านเลยค่ะ เจอค่ะ จอดรถประจันหน้ากัน แต่เค้าไม่รู้ว่าข้างในรถคือเรา ตามไปจนถึงหน้าบ้าน จนรู้ว่าชัดเจนแระ "ชั้นเป็นเมียน้อย" โดยไม่รู้ตัวเลย ชะนีเลยได้แต่หอบความช้ำกลับไปบ้าน ร้องไห้ จนเหนือย จนเพลีย จนน้ำตาไม่มีจะไหล (เหมือนจะทำใจได้แล้ว)
9 วันผ่านไป (วันนี้) ทักมาค่ะ ทักมาด้วยประโยคเดิม "พี่ขออนุญาติ.. ขอพูด..พี่รัก เรา นะคิดถึง เรา มาก ตั้งแต่ เรา เงียบไป เหมือนพี่อยู่คนเดียว เหมือนแต่ก่อน ก่อนที่จะรู้จัก เรา."
"เรา จะรู้ได้ไง ว่าเรื่องภายในพี่เป็นไง.. ตั้งแต่เริ่มคบ เรา พี่มีความสุขมากเวลาที่เราเจอกัน"
"พี่คิดถึง เรา นะ เมื่อคืนพี่แอบไปหน้าหมู่บ้าน นั้งตั้งนาน เบียกระป๋องนึง คนไม่ค่อยได้กิน มึนๆเหมือนกัน ไม่กล้าทัก เรา ระอายใจ ได้แต่นั้งร้องไห้ ว่าทำให้ เรา เสียใจ ผิดหวัง ทั้งที่พี่ก็รัก เรา.. ดึกๆ พี่ก็ขับรถไปตรงที่พี่สอนเราขับรถ กับเบียอีกขวด นั้งคิดถึงเรา คิดถึงตอนเราขับรถ.. นั้งคนเดียว กินเบียไป นั้งมองที่นั้งข้างคนขับ มองแล้วก็อดร้องไห้ไม่ได้ ว่า เรา ไม่มานั้งแล้ว พี่นั้งจนดึก กินเบีย หมดบุหรี่ไปซองนึงเต็มๆ กว่าจะกับ"
"พี่อยากจะบอกว่า พี่รัก และคิดถึง เรา มากๆ สิ่งหล่าวนี้คือความจิง.. วันนี้พี่ถึงได้รวบรวมความกล้า ทัก เรา ไป ก่อนหน้า พี่ระอายใจ.."
**************************
ใจนึงก้อยังรักเค้า ใจนึงก้อรักความถูกต้อง เลือกเค้าก้อต้องกลายเป็นจำเลยสังคม เลือกสังคมก้อต้องไม่มีเค้า บางทีชะนีน้อย ๆ ก้อเครียดนะค่ะ
***************************
ขอขอบคุณพื้นที่ตรงนี้ ให้ ผญ คนนึงได้ระบาย