ร่างกายจิตใจ ภาษาชาวบ้าน

ร่างกาย จิตใจ ภาษาชาวบ้าน
ถูกหลายคน นำมาโยงเข้ากับภาษาธรรมะในพุทธศาสนา
โดย..

ร่างกาย คือ รูป
จิตใจ คือ นาม

................................ จะเห็นว่า ไม่ผิด

ในนาม มีอะไร มี เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

หลายคน ก็เลย บอกว่า จิตใจ คือส่วนประกอบของ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ .............................. ทำให้เกิด จิตใจ

ความสับสน จึงได้เกิดขึ้น เมื่อภาษาชาวบ้าน มาปน กับภาษาธรรมะ เข้า

โดย เข้าใจว่า จิตใจ ไม่ใช่ วิญญาณ
และ วิญญาณ ไม่ใช่ จิตใจ

การเทศนา มีหลายครั้งที่ เวลาพูดกับชาวบ้าน ต้องใช้ คำว่า ร่างกาย จิตใจ แบบธรรมดาๆ
แต่การเรียนการสอน สำหรับพระภิกษุสามเณร ผู้ที่จะต้องธำรงค์พระไตรปิฏกไว้
มันมิใช่เป็น อย่างนั้น มันต่างจากภาษาชาวบ้าน ไปพอสมควร
สมควรที่จะเข้าใจ
ไม่ใช่ ตะพึดตะพือ หาว่า
จิต ไม่ใช่ วิญญาณ
และวิญญาณ ไม่ใช่ จิต

จิต ประกอบขึ้นจาก เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

เหล่านี้ เป็นสิ่งที่ ไม่สมควร สำหรับ พระภิกษุสามเณร ผู้จะธำรงค์พระไตรปิฏกไว้ เป็นอย่างยิ่ง