เพื่อนๆ ที่เคยอื่นกระทู้ผมคงจะตกใจเนอะ เพราะผมเคยตั้งกระทู้เรื่องผมงอนแฟนแล้ว วันรุ่งขึ้นเขาเจออุบัติเหตุทางรถยนต์
http://pantip.com/topic/32110987
ซึ่งสองวันที่แล้วเขาได้บอกเลิกกับผมแล้วครับ
ส่วนเหตุผลละก็ สวยหรูตามประสาคนขอเลิกนี้แหละ 555
หลังจากเขาเจออุบัติเหตุ เขาต้องนอนพักที่บ้านสามเดือน แต่เขาลุกเดินและทำงานนิด ๆ หน่อย ๆ ได้ครับ
ผมไม่ได้ไปดูแลเขาหรอกครับ เพราะติดทำงาน และเขาไม่ให้ผมไปหาเพราะกลัวแม่เขาจับได้ ซึ่งผมเองก็คิดถึงเขามาก
ทุกวันตอนตื่นเช้า พักเที่ยง เลิกงาน และก่อนนอนผมจะส่งข้อความทางเฟสไปหาเขาทุกครั้ง บอกรักบ้างไรบ้าง และมีโทรหาเป็นระยะ แต่ที่ผมชอบส่งข้อความไปหาเพราะโทรไปเหมือนเขาไม่ค่อยอยากคุย คุยได้สองสามคำก็บอกว่าแค่นี้แหละ
ผมก็เข้าใจว่าเขาคงหงุดหงิดกับอาการป่วยของเขาอะนะ
ผมเห็นเขาเย็นชากับผมเรื่อย ๆ (ที่จริงเขามีอาการเย็นชากับผมก่อนเกิดอุบัติเหตุประมาณเดือนหนึ่งแล้ว ตั้งแต่เขาไปเรียนภาษาอังกฤษ AUA ที่จุฬา) จนสองวันที่แล้วผมโทรหาเขา เขาบอกว่ากำลังอาบน้ำอยู่ แล้ววางสายไป
ประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็โทรมาหาผม ผมก็ถามตามธรรมดาว่าเป็นไงบ้าง ดีขึ้นมากไหม แล้วผมก็เข้าเรื่อง ผมบอกเขาว่า
"เราเริ่มห่างกันมากเลยนะ แต่ก่อนเราเจอกันบ่อย แถมยังโทรหากันอีก แต่นี้ไม่ได้เจอกันเลย แล้วแถมยังไม่ได้โทร พี่รู้ว่ายุ่ง แต่พี่ขอสักอย่างได้ไหม เวลายุ่งแค่ไหนขอให้บอกกันสักคำว่ายุ่งอยู่นะ บอกคิดถึงทางข้อความนิดนึงก็ยังดี ให้รู้ว่าเรายังรักกันอยู่ ซึ่งสามเดือนที่ไม่ได้เจอกันพี่รอได้ พี่ไม่มีคนใหม่หรอก" ที่นี้เขาว่าเขายุ่งมากเลย ทั้งเรื่องโปรเจ็ก และเตรียมตัวสัมมนาทำให้เขาเครียด
ผมเลยบอกว่าถ้าเครียดก็พักแล้วโทรคุยกับพี่ได้ไหม จะได้หายเครียด แต่เขาบอกว่าเขายิ่งเครียดเวลาคุยกับผม ผมอึ้งครับ คือปกติผมมีแฟนผมจะชอบโทรหาเวลาเครียดคุยกันแล้วจะได้หายเครียด แต่นี้เขาบอกว่ายิ่งคุยกับผมเขายิ่งเครียด ซึ่งผมก็คุยปกติผมไม่เคยชวนเขาทะเลาะเรื่องไร้สาระเลย
เขาก็บอกว่า "พี่เราเริ่มห่างกันสักพักดีไหม" ผมอึ้งครับ ทุกวันนี้ไม่เรียกว่าห่างเหรอ เขาต่อว่า "พี่เป็นคนดีมากที่ผมเคยคบมา พี่เป็นคนดีมาก ๆ แต่ผมรู้สึกผิดมากเลย กับนิสัยของผมที่บ้างาน เครียดกับงาน จนไม่สนใจพี่ ผมไม่อยากให้พี่เครียด ไม่อยากให้พี่เจ็บเพราะผม" นี้คือเหตุผลสวยหรูสินะ ในใจผมกิคิดตาม ถ้ากูดีขนาดนั้น จะทิ้งกูเผื่อ? "ผมยังรักพี่เหมือนเดิมนะ และผมไม่ได้มีคนใหม่ด้วย แต่แค่ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมจะมีใครเลย ผมอยากเจอพี่แล้วพูดกับพี่ต่อหน้า แต่ก็ไปหาไม่ได้เพราะป่วย"
"เรายังเป็นพี่น้องกันใช่ไหม" อืมอธิบายแค่นี้แหละ ผมก็อึ้งนะ แต่ก้ไม่ได้ว่าไร ก็บอกว่าถ้าอยากเป็นแบบนั้นจริงพี่เข้าใจ คือผมรู้แหละที่เขาพูดมาทั้งหมดนะได้ความว่า "พี่เราเลิกกันเถอะ ผมไม่รักพี่แล้ว" คือผมไม่มีนิสัยชอบรั้งคนนะ คนหมดใจจะเอาอะไรมารั้งไว้ก็ไม่อยู่หรอก ปล่อยเขาไป
แต่ผมไม่ได้โกรธเขาเลยนะ เพราะผมก็เคยเป็นครับ แบบคบกันได้สักพักรู้สึกว่ามันไม่ใช่ผมก็บอกกันตรง ๆ เลย ซึ่งอาการแบบนี้ผมเองทำให้คนอื่นเจ็บมาหลายคนละ ครั้งนี้คิดสะว่าชดใช้กรรมไป
ตอนนี้ยังเศร้า ๆ อยู่ครับ แต่ไม่มาก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคราบ
(Y) แฟนบอกเลิกกับเหตุผลว่าเขาไม่พร้อมรักใคร
http://pantip.com/topic/32110987
ซึ่งสองวันที่แล้วเขาได้บอกเลิกกับผมแล้วครับ
ส่วนเหตุผลละก็ สวยหรูตามประสาคนขอเลิกนี้แหละ 555
หลังจากเขาเจออุบัติเหตุ เขาต้องนอนพักที่บ้านสามเดือน แต่เขาลุกเดินและทำงานนิด ๆ หน่อย ๆ ได้ครับ
ผมไม่ได้ไปดูแลเขาหรอกครับ เพราะติดทำงาน และเขาไม่ให้ผมไปหาเพราะกลัวแม่เขาจับได้ ซึ่งผมเองก็คิดถึงเขามาก
ทุกวันตอนตื่นเช้า พักเที่ยง เลิกงาน และก่อนนอนผมจะส่งข้อความทางเฟสไปหาเขาทุกครั้ง บอกรักบ้างไรบ้าง และมีโทรหาเป็นระยะ แต่ที่ผมชอบส่งข้อความไปหาเพราะโทรไปเหมือนเขาไม่ค่อยอยากคุย คุยได้สองสามคำก็บอกว่าแค่นี้แหละ
ผมก็เข้าใจว่าเขาคงหงุดหงิดกับอาการป่วยของเขาอะนะ
ผมเห็นเขาเย็นชากับผมเรื่อย ๆ (ที่จริงเขามีอาการเย็นชากับผมก่อนเกิดอุบัติเหตุประมาณเดือนหนึ่งแล้ว ตั้งแต่เขาไปเรียนภาษาอังกฤษ AUA ที่จุฬา) จนสองวันที่แล้วผมโทรหาเขา เขาบอกว่ากำลังอาบน้ำอยู่ แล้ววางสายไป
ประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็โทรมาหาผม ผมก็ถามตามธรรมดาว่าเป็นไงบ้าง ดีขึ้นมากไหม แล้วผมก็เข้าเรื่อง ผมบอกเขาว่า
"เราเริ่มห่างกันมากเลยนะ แต่ก่อนเราเจอกันบ่อย แถมยังโทรหากันอีก แต่นี้ไม่ได้เจอกันเลย แล้วแถมยังไม่ได้โทร พี่รู้ว่ายุ่ง แต่พี่ขอสักอย่างได้ไหม เวลายุ่งแค่ไหนขอให้บอกกันสักคำว่ายุ่งอยู่นะ บอกคิดถึงทางข้อความนิดนึงก็ยังดี ให้รู้ว่าเรายังรักกันอยู่ ซึ่งสามเดือนที่ไม่ได้เจอกันพี่รอได้ พี่ไม่มีคนใหม่หรอก" ที่นี้เขาว่าเขายุ่งมากเลย ทั้งเรื่องโปรเจ็ก และเตรียมตัวสัมมนาทำให้เขาเครียด
ผมเลยบอกว่าถ้าเครียดก็พักแล้วโทรคุยกับพี่ได้ไหม จะได้หายเครียด แต่เขาบอกว่าเขายิ่งเครียดเวลาคุยกับผม ผมอึ้งครับ คือปกติผมมีแฟนผมจะชอบโทรหาเวลาเครียดคุยกันแล้วจะได้หายเครียด แต่นี้เขาบอกว่ายิ่งคุยกับผมเขายิ่งเครียด ซึ่งผมก็คุยปกติผมไม่เคยชวนเขาทะเลาะเรื่องไร้สาระเลย
เขาก็บอกว่า "พี่เราเริ่มห่างกันสักพักดีไหม" ผมอึ้งครับ ทุกวันนี้ไม่เรียกว่าห่างเหรอ เขาต่อว่า "พี่เป็นคนดีมากที่ผมเคยคบมา พี่เป็นคนดีมาก ๆ แต่ผมรู้สึกผิดมากเลย กับนิสัยของผมที่บ้างาน เครียดกับงาน จนไม่สนใจพี่ ผมไม่อยากให้พี่เครียด ไม่อยากให้พี่เจ็บเพราะผม" นี้คือเหตุผลสวยหรูสินะ ในใจผมกิคิดตาม ถ้ากูดีขนาดนั้น จะทิ้งกูเผื่อ? "ผมยังรักพี่เหมือนเดิมนะ และผมไม่ได้มีคนใหม่ด้วย แต่แค่ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมจะมีใครเลย ผมอยากเจอพี่แล้วพูดกับพี่ต่อหน้า แต่ก็ไปหาไม่ได้เพราะป่วย"
"เรายังเป็นพี่น้องกันใช่ไหม" อืมอธิบายแค่นี้แหละ ผมก็อึ้งนะ แต่ก้ไม่ได้ว่าไร ก็บอกว่าถ้าอยากเป็นแบบนั้นจริงพี่เข้าใจ คือผมรู้แหละที่เขาพูดมาทั้งหมดนะได้ความว่า "พี่เราเลิกกันเถอะ ผมไม่รักพี่แล้ว" คือผมไม่มีนิสัยชอบรั้งคนนะ คนหมดใจจะเอาอะไรมารั้งไว้ก็ไม่อยู่หรอก ปล่อยเขาไป
แต่ผมไม่ได้โกรธเขาเลยนะ เพราะผมก็เคยเป็นครับ แบบคบกันได้สักพักรู้สึกว่ามันไม่ใช่ผมก็บอกกันตรง ๆ เลย ซึ่งอาการแบบนี้ผมเองทำให้คนอื่นเจ็บมาหลายคนละ ครั้งนี้คิดสะว่าชดใช้กรรมไป
ตอนนี้ยังเศร้า ๆ อยู่ครับ แต่ไม่มาก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคราบ