[หญิงรักหญิง] ค่อยๆ รักมากขึ้น [7]

กระทู้นี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรู้สึกดีๆ ที่อยากจะเล่าให้ฟังเฉยๆ ค่ะ ถ้าใครไม่ชอบขอให้ปล่อยผ่านไปนะคะ

ต่อจากเมื่อวานก่อนค่ะ ....... เห็นหลายคนบอกว่า เล่าให้ยาวๆ หน่อย ^^ ไม่ค่อยมีเวลาเลย ทำงานหนักมากๆ T^T

อังคารต่อมา
ในห้องสมุดขณะที่เรากำลังอธิบายเรื่องเรียนให้เล็กฟัง เล็กบอกว่า "ก้อยคะ เย็นนี้ไปโรงยิมเล่นวอลเลย์กันนะ" เราบอกว่า "ก้อยเล่นไม่ค่อยเป็นอ่ะค่ะ ที่โรงยิมมีกีฬาอะไรบ้างอ่ะคะ นอกจากวอลเลย์" เล็กบอกว่า "ก็มีพวกแบตมินตัน เทนนิส ปิงปอง ว่ายน้ำ หรือถ้าก้อยไม่ถนัดเลยก็มีฟิตเนสนะ" เล็กดูท่าทางจริงจังมาก เราเลยขอแกล้งซักหน่อย 555 เราแกล้งบอกว่า "เล็กคะ เล็กว่าก้อยเหมาะกับกีฬาว่ายน้ำมั้ยอ่ะ" 555 เล็กถอนหายใจ เม้มริมฝีปากแล้วหันมามองหน้าเราบอกว่า "ไม่เหมาะเลยซักนิด เอาเป็นว่าก้อยเข้าฟิตเนสแล้วกัน เล็กเลือกให้" เรายื่นหน้าเข้าไปหาเล็กใกล้ๆ จับมือนุ่มๆ ของเล็กไว้แล้วกระซิบถามต่อ "เพราะอะไรล่ะคะเล็ก ทำไมก้อยถึงไม่เหมาะกับว่ายน้ำ เพราะตรงนั้นของก้อยหรือป่าวคะ หรือเล็กไม่ชอบให้ใครมามองหุ่นและมองตรงนั้นของก้อยคะ" เราแกล้งแย่เล็ก แต่นึกๆ ดูแล้วมันเป็นคำพูดที่น่าอายมากๆ >///< เชื่อว่าเล็กต้องมีหวั่นไหวบ้างแหล่ะ (อร้ายยย! >///< เราเป็นฝ่ายรุกเข้าไปทุกที) เล็กทำเป็นแกล้งไอแก้เขิลแล้วบอกว่า "ก้อยพูดอะไรคะ เล็กไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย หิวข้าวแล้ว เก็บของแล้วไปกันเถอะ" ยิ่งเราเห็นหน้าเล็กเขิลเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากจะแกล้งเค้า หน้าเล็กเวลาเขิลน่ารักมากๆ ค่ะ แก้มอมชมพูเหมือนลูกมะเขือเทศที่เพิ่งสุก ^^ เราเก็บของแล้วไปกินข้าวกัน จากนั้นเล็กก็ไปส่งเราที่หอ ก่อนที่เราจะลงจากรถเราถามเล็กว่า "เล็กคะ แล้วกว่าจะเย็นเนี่ยเล็กจะไปไหนต่ออ่ะคะ มานั่งเล่นที่ห้องก้อยก็ได้" เล็กบอกว่า "เล็กมีธุระนิดหน่อยอ่ะ ต้องไปที่ภาควิชา 5 โมงเย็นเล็กจะมารับที่หอนะคะ" แล้วเราก็ลงจากรถ ขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องเรา ^^ ก่อนถึงเวลานัด 15 นาที เราก็ลงไปรอเล็กที่หน้าหอพัก เล็กขับรถมาพอดี เราขึ้นรถแล้วถามเล็กว่า "เล็กมาก่อนเวลาอย่างนี้ประจำเลยหรอคะ แล้วไปเปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกายที่ไหนคะเนี่ย" เล็กตอบว่า "เล็กไปเปลี่ยนชุดที่ห้องไอ้เอ็มหน่ะ ความจริงแล้ววันนี้เล็กมาสายไป 15 นาทีแหน่ะ ทุกทีจะมาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง สงสัยจะติดนิสัยมาจากการทำงานที่บ้านอ่ะ ต้องเข้าทำงานก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง"

เล็กขับรถมาที่โรงยิม ก่อนลงจากรถเล็กถามว่า "ก้อยไม่ลองเล่นวอลเลย์ดูหน่อยหรอ เผื่อจะชอบนะ" เราแกล้งแหย่แล้วบอกไปว่า "ก้อยคิดว่าว่ายน้ำก็ดีนะคะ" ^^ เล็กทำหน้างอลๆ แก้มป่องๆ แล้วบอกว่า "งั้นกลับหอเลย ไม่ลงไม่เล่นแล้ว" เรายื่นหน้าไปใกล้ๆ เล็กแล้วบอกว่า "ค่ะ ฟิตเนสค่ะ ไม่แกล้งแล้ว ฮิฮิฮิ" ^^ เล็กทำหน้าอมยิ้มขึ้นมาทันที แล้วเดินไปส่งเราที่ห้องฟิตเนส เราเจอเพื่อนๆ ของเราพอดี เพื่อนของเราเข้ามาทัก "อ๊ะๆ ยัยก้อยนี่เลิกเป็นนางห้อง แล้วหันมาออกกำลังกายแล้วหรอจ๊ะ" เราแนะนำเพื่อนๆ ของเราให้เล็กรู้จัก เล็กเองก็แนะนำตัวเองเช่นกัน เล็กบอกเราว่า "ก้อยคะ ถ้าออกกำลังกายเสร็จแล้ว มาที่สนามวอลเลย์นะ" เราตอบ "ค่ะ แล้วสนามวอลเลย์ไปทางไหนอ่ะคะ" เพื่อนเราบอกว่า "เล็กไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวพวกเราดูแลเก้อยเองจ้ะ ป่ะๆ ยัยก้อยไปออกกำลังกายกัน" ^^ เรารู้สึกมีความสุขยังไงไม่รู้ที่มีแต่คนคอยเป็นห่วงและดูแลเราไม่ว่าจะเป็นเล็กหรือเพื่อนๆ ของเรา ^^ หลังจากที่เราและเพื่อนๆ ออกกำลังกายเสร็จแล้ว เพื่อนๆ ของเราก็พาเราไปที่สนามวอลเลย์แล้วตะโกนเรียกเล็กที่อยู่ในสนาม เล็กหันมาพยักหน้าให้ เพื่อนเราบอกว่า "ก้อยนั่นไงเล็ก ที่กำลังเสิร์ฟอยู่อ่ะ แต่อีกตั้ง 10 แต้มแหน่ะนานจัง ก้อยกลับกับเล็กช่ายป่ะ ให้พวกเรานั่งคอยเป็นเพื่อนมั้ย" เราตอบว่า "ไม่เป็นไรจ้าก้อยอยู่ได้ วันนี้ขอบใจมากๆ นะที่คอยดูแลและพามาส่งที่นี่อ่ะ" เพื่อนเรายิ้มแล้วบอกว่า "จ้าๆ แล้วเจอกัน" เรานั่งดูเล็กเล่นวอลเลย์ แล้วก็อดยิ้มไม่ได้กับท่าทางจริงจังของเค้า ^^ เรานั่งอยู่เดียว สักพักก็มีทอมคนนึงมานั่งข้างๆ ห่างกับเราที่นั่งตัวนึง คือความจริงเราเอากระเป๋าวางไว้ที่ที่นั่งอีกตัวอ่ะค่ะ เค้าหันมาพูดกับเราว่า "มาเชียร์ใครหรอคะ" เราตอบว่า "ป่าวค่ะ มารอเพื่อนเฉยๆ" เค้าแนะนำตัวเองและถามเรา "เราชื่อมิว อยู่ปี 3 ค่ะ แล้วคุณชื่ออะไรคะ อยู่ปีไหน" เรารู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ แต่ถ้าไม่ตอบคงจะเสียมารยาท เรากำลังจะตอบ แล้วเล็กก็วิ่งมาหาเราทั้งที่ยังเล่นไม่จบเกมส์ เล็กบอกว่า "พี่มิว เล็กขอตัวกลับก่อนนะ" เล็กรีบหยิบกระเป๋าเราที่เราวางไว้ แล้วจูงมือเราออกมาจากตรงนั้น เรารู้สึกโล่งอก ระหว่างที่อยู่ในรถเล็กถามเราว่า "ก้อยคอยเล็กนานมั้ย" เราบอกว่า "ไม่นานหรอกค่ะ เล็กเองก็เล่นใช้ได้นะเนี่ย ว่าแต่ที่ขอบตาเป็นอะไรคะ ขอก้อยดูหน่อย" เล็กยื่นหน้ามาใกล้ๆ แล้วชี้ที่ขอบตาบอกเราว่า "ตรงนี้หรอ" เราพยักหน้า เล็กพูดต่อ "โดนลูกวอลเลย์กระแทกอ่ะ" เราเอามือไปลูบที่ขอบตาของเล็กเบาๆ เล็กทำท่าเขิลแล้วบอกว่า "กลับกันดีกว่า" เล็กขับรถไปส่งเราที่หอ เราถามเล็กว่า "เล็กคะ คนที่ชื่อมิวเค้ามีอะไรหรือป่าวคะ เหมือนเล็กไม่ค่อยชอบเค้าเลย" เล็กบอกว่า "เค้าไม่ค่อยน่าไว้ใจอ่ะ ชอบหม้อแล้วก็ตีสนิทกับผู้หญิง เล็กก็เลยพยายามกันก้อยออกมาให้ไง ก้อยขอบใจเล็กบ้างก็ดีนะ" เราหัวเราะเล็กแล้วบอกว่า "จะบ้าหรอคะ มีการทวงคำขอบคุณด้วย เล็กคิดมากไปแล้วนะ ไปดีกว่า ขับรถกลับบ้านดีๆ ค่ะ" เล็กยิ้มๆ แล้วบอกว่า "แล้วเจอกันค่ะ" หวังว่าเราคงไม่ได้คิดไปเองนะ ว่าที่เล็กทำแบบนั้นคงจะรู้สึกหึงเรา >///< (เข้าข้างตัวเองอีกและ)

เราสองคนสนิทกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมากค่ะ เป็นเพราะว่าเราได้ทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยกัน ทั้งติวหนังสือ ไปช้อปปิ้งด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง ออกกำลังกาย และอื่นๆ อีกมากมาย เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ ค่ะ แต่เล็กก็ไม่ค่อยจะแสดงอาการออกมาเท่าไหร่ว่าที่จริงแล้ว เล็กรู้สึกอย่างเดียวกับที่เรารู้สึกหรือป่าว มีแต่เราที่พยายามจะบอกให้เค้ารู้อยู่ฝ่ายเดียว T^T

เทอมต้นกับเทอมปลายเราเรียนด้วยกัน 2-3 วิชาค่ะ เวลาสอบเราก็ตั้งใจทำข้อสอบเต็มที่ แต่ก็มีบ้างที่แอบมองเล็กว่าเล็กจะทำได้มั้ย สักพักไม่ถึง 1 ชั่วโมง ก็มีบางคนลุกเอากระดาษคำตอบไปส่งอาจารย์ เล็กก็เช่นกันลุกออกไป ขณะที่เรานั่งทำข้อสอบเหลืออยู่อีก 1 ข้อ เวลาก็เหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมง เราคิดว่าเล็กทำเสร็จเร็วเกินไปนะหรืออาจจะทำไม่ได้กันแน่เลยรีบๆ ออกจากห้องสอบ พอเราทำข้อสอบเสร็จแล้วตรวจคำตอบจนแน่ใจดีแล้วว่าไม่พลาด เราจึงลุกเอากระดาษคำตอบไปส่งอาจารย์ที่หน้าห้องแล้วเดินออกมา เล็กยืนคอยเราอยู่นอกห้อง เล็กถามเราอย่างสบายใจว่า "ก้อยชัวร์ป่ะ แบบว่า 100 เต็ม 100 อ่ะ" เราพยักหน้าให้เล็กแล้วถามเล็กอย่างเป็นห่วงว่า "เล็กคะ ทำไมคำข้อสอบเร็วจัง ทำได้รึป่าวคะเนี่ย" เล็กยิ้มๆ หัวเราะแล้วตอบว่า "ก็ต้องทำได้อยู่แล้วสิ ก็ก้อยติวให้เล็กตลอด อืมมม ..... แบบว่า 85 เต็ม 100 อ่ะ" เราถามต่อ "แล้วทำไมทำข้อสอบเร็วจัง" เล็กตอบว่า "ไม่ได้ทำข้อนึง 555" เราบอกว่า "แล้วทำไมไม่ทำล่ะคะ ทำไม่ได้ก็น่าจะเขียนอะไรลงไปบ้างก็ยังดี" เราบ่นเล็ก เล็กบอกว่า "ก้อยไม่ต้องเป็นห่วงนะ เพราะยังไงเล็กก็ A" เล็กพูดแบบสบายใจมากๆ พอถึงวันประกาศผลสอบ เราก็ไปที่บอร์ดที่อาจารย์ติดประกาศไว้ แน่นอนอยู่แล้วว่าเราได้ A 100 คะแนนเต็ม และเราก็มองหาชื่อของเล็กว่าได้เกรดอะไร กี่คะแนน จริงๆ ด้วยเล็กได้ A จริงๆ 85 คะแนน ขนาดเล็กไม่ได้ทำตั้ง 1 ข้อ ถ้าพลาดทำผิดไปนี่คงไม่ได้ A แน่ๆ เราทึ่งกับเล็กจริงๆ และแน่นอนว่าวิชาอื่นๆ ที่เราไม่ได้เรียนกับเล็กก็ A ทั้งหมด สรุปว่าทั้งเทอมต้นและเทอมปลายที่เราได้รู้จักและได้เป็นเพื่อนกับเล็ก ได้ไปเที่ยวช้อปปิ้ง ได้ออกกำลังกาย ได้ผ่อนคลาย ก็ไม่ทำให้การเรียนของเราตกลงไปเลย รู้สึกมีความสุขมากๆ มากกว่าตอนที่อยู่ปี 1 ที่ต้องโดดเดี่ยว นั่งเครียดนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องคนเดียวในห้องเล็กๆ ซะอีก

ยังมีต่อค่ะ เรื่อยๆ ค่ะ

ปล. ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้ามีคนรออ่านเรื่องของเราอยู่ คือตอนนี้เราปิดเทอมและต้องช่วยที่บ้านทำงานแบบว่าไม่มีวันหยุด ไม่ค่อยมีเวลามาเล่าเรื่อง มาระบายเรื่องของเราให้ฟัง อาจจะพิมพ์แบบงงๆ ผิดๆ ถูกๆ นะคะ เราเพลียค่ะ พักผ่อนน้อย ช่วงนี้อาจจะไม่ได้เข้ามาเล่าทุกวันนะคะ T^T ขอโทษจริงๆ ค่ะ