นิทานเรื่องสั้น "กาลเวลากับฟ้าลิขิต"
เรื่องนี้เกี่ยวกับชายคนนึงที่ตกอยู่ในความทุกข์ที่เสียคนที่รักไป เขาตั้งหน้าตั้งตาศึกษาเกี่ยวกับเครื่องย้อนเวลาและพยายามสร้างมันขึ้นมา เพื่อย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีต
และแล้วชายคนนี้ก็สามารถสร้างเครื่องย้อนเวลากลับไปได้ แต่มีข้อเสียอยู่ตรงที่ ถ้าเขาย้อนเวลากลับไป ร่างกายของเขาจะได้รับผลกระทบอาจจะทำให้อายุสั้นลง แต่เขาก็ยอมที่จะย้อนเวลากลับไปหาคนที่รัก
เช้าวันนึงเขาได้ย้อนเวลากลับไป ณ.ที่แห่งหนึ่งยามเช้า เจอพระเดินบิณฑบาต อยู่รูปนึงเขาก็ได้ไหว้พระแล้วรีบไปหาคนที่รักอย่างไม่รอช้า เขาไปถึงก่อนเวลาที่คนรักเขาจะจากไป สาเหตุที่คนที่รักจากไปเพราะ "หัวใจล้มเหลว หรือหัวใจวายขณะหลับ"
เขาได้ไปหาเธอแล้วพบเธอ เขาดีใจมากๆแล้วโหมกอดเธอไว้แน่นจนไม่อยากปล่อยเธอไป เขาเล่าเรื่องราวให้เธอฟังทั้งหมด ตอนแรกเธอไม่เชื่อเพราะมันเกินที่จะเชื่อ แต่ชายคนนี้เล่าเหตุการณ์ต่างๆนาๆให้ฟัง แล้วเธอก็เชื่อ แล้วได้พาเธอไปพบแพทย์เพื่อตรวจรักษาก่อนที่จะเกิดอาการ
เขาเฝ้ารอให้วันนั้นผ่านไป เมื่อเสร็จการตรวจรักษา แล้วได้ผ่านวันเวลาที่เธอจากไปแล้ว เขาดีใจมากๆที่เธอรอดมาได้ แล้วหวังว่าจะได้อยู่กับเธออย่างมีความสุขตลอดไป เขาจึงได้เดินทางกลับมาเวลาปัจจุบันด้วยความดีใจ
เมื่อกลับมาถึง เขาต้องแปลกใจที่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย เขาเดินหาคนรัก ร้องเรียก แต่ก็เหมือนว่าไม่เคยมีใครอยู่กับเขามาก่อน เขาจึงไปติดต่อทางญาติของผู้หญิงได้ใจความว่า "เธอได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ" เหตุเกิดจากวันที่เขาย้อนไปหาได้ไม่นาน
เขาจึงได้ย้อนเวลากลับไปที่เดิมด้วยเวลาที่ห่างกันไม่นานนัก เขารีบไปหาเธอแล้วไปเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอหลังจากนี้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอตกใจมากๆไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นได้อีก เธอก็รับปากว่าจะระวังตัวอย่างดี แล้วเขาก็เดินทางกลับมาเวลาปัจจุบัน
แต่เมื่อเขากลับมาถึง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ซึ่งเขาแปลกใจมากๆว่าเธอไปไหน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง เขาจึงติดต่อไปที่ญาติผู้หญิงอีกครั้งได้ใจความว่า "เธอได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุไฟไหม้บ้าน" เขารู้สึกท้อแท้มากๆ บวกกับร่างกายที่อ่อนแอ่ลงเพราะการย้อนเวลา
เขาจึงตัดสินใจย้อนเวลากลับไปอีกครั้งนึง เมื่อเขามาถึงก็ได้พบกับ พระรูปเดิมที่เขาเคยเจอตอนที่ออกมา พระรูปนี้ได้ทักว่า "โยม... โยมกำลังวิ่งตามหาอะไร" ชายผู้นี้จึงหยุด แล้วหันมาไหว้แล้วได้บอกกับท่านว่า
"ผมวิ่งตามหาสิ่งที่สูญเสียไป" แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พระท่านฟัง พระท่านฟังจึงเข้าใจความเป็นมาทั้งหมด จึงได้บอกกับชายคนนี้ว่า
"โยมอาจจะเอาชนะกาลเวลาได้ แต่โยมไม่อาจจะชนะชะตาที่ลิขิตมาได้"
ให้โยมลองนึกดูว่า การที่คนรักของโยมจากไปในตอนแรก เขาได้จากไปด้วยการที่ไม่เจ็บปวดทรมาน แต่หลังจากที่โยมกระทำลงไปแล้ว คนรักของโยม ต้องมาจากไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน โยมต้องการอย่างนั้นหรือ
ชายคนนี้ได้แต่เงียบแล้วน้ำตาไหลด้วยความเสียใจที่ได้ทำให้คนรักของตัวเองต้องจากไปอย่างเจ็บปวดทรมาน เขาจึงได้รับปากกับพระรูปนี้ว่า เขาจะกลับไปแก้ไข แต่กลับไปแก้ไขไม่ให้ตัวเขาย้อนเวลากลับมาที่นี่อีก ก่อนกลับ พระท่านได้เด็ดใบไม้มาให้หนึ่งใบ บอกให้เขาเก็บเอาไว้ เป็นใบไม้สีเขียวสดสวยงาม
แล้วเขาได้เดินทางกลับมาแล้วย้อนเวลากลับไปบอกตัวเองว่าในสิ่งที่ทำลงไปนั้นมันเป็นเรื่องที่ผิดกับคนที่เขารักมากๆ เมื่อเขาได้กลับมาเวลาปัจจุบัน เขากลับไปดูเรื่องราวที่ผ่านมาเกี่ยวกับคนรัก ทุกอย่างได้กลับมาเหมือนเดิมแล้ว คนรักเขาได้หลับแล้วจากไปอย่างสงบ
เขาได้สังเกตเห็นของในกระเป๋า เมื่อหยิบออกมาคือ "ใบไม้แห้งๆแตกๆใบนึง" เขาจำได้ว่า ตอนที่พระท่านให้มามันเป็นสีเขียวสดสวยงาม ตอนนี้เขาจึงได้เข้าใจแล้วว่า พระท่านต้องการที่จะบอกอะไร "ชีวิตย่อมสูญสิ้นไปตามกาลเวลา" หรือเกิดแก่เจ็บตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกคนต้องทำใจที่จะยอมรับมัน
ชายคนนี้ได้กลับไปจุดเดิมที่เจอพระรูปนี้ ไปสืบหาว่าท่านมาจากไหน ก็ได้ไปถามบ้านหลังนึงตรงนั้นที่เคยตักบาตรกับท่าน เมื่อสอบถามได้ความว่า แถวนี้ไม่เคยมีพระผ่านมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว คำพูดนี้ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมากๆ
วันนั้นเขาคุยกับใคร แล้วพระท่านเป็นใครที่มาเตือนสติเรา จากนี้ไปเขาตั้งหน้าตั้งตาที่จะเดินเข้าสู่ทางธรรมอย่างเต็มตัว ปฎิบัติตัวให้อยู่ในศีลห้า ซึ่งเขาก็ทำได้จริงๆทั้งศีลห้าข้อ เขาได้อยู่เส้นทางธรรมได้อยู่สิบปี แล้วท่านก็จากไปเนื่องจากร่างกายที่เสื่อมถอยเพราะตอนที่ย้อนเวลา
ลูกศิษย์ได้แต่เสียใจที่ท่านได้จากไป แต่สิ่งสุดท้ายที่ท่านเก็บติดตัวไว้ตลอดเวลาคือ "ใบไม้แห้งใบเดียว" ซึ่งใบไม้แห้งๆใบนี้ใบเดียวท่านได้สอนคนให้เป็นคนดีตลอดมาในสิบปีนี้......
Ittiphol Live
นิทานเรื่องสั้น "กาลเวลากับฟ้าลิขิต" อ่านสักนิดอาจจะได้อะไรมากกว่าที่คิด
เรื่องนี้เกี่ยวกับชายคนนึงที่ตกอยู่ในความทุกข์ที่เสียคนที่รักไป เขาตั้งหน้าตั้งตาศึกษาเกี่ยวกับเครื่องย้อนเวลาและพยายามสร้างมันขึ้นมา เพื่อย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีต
และแล้วชายคนนี้ก็สามารถสร้างเครื่องย้อนเวลากลับไปได้ แต่มีข้อเสียอยู่ตรงที่ ถ้าเขาย้อนเวลากลับไป ร่างกายของเขาจะได้รับผลกระทบอาจจะทำให้อายุสั้นลง แต่เขาก็ยอมที่จะย้อนเวลากลับไปหาคนที่รัก
เช้าวันนึงเขาได้ย้อนเวลากลับไป ณ.ที่แห่งหนึ่งยามเช้า เจอพระเดินบิณฑบาต อยู่รูปนึงเขาก็ได้ไหว้พระแล้วรีบไปหาคนที่รักอย่างไม่รอช้า เขาไปถึงก่อนเวลาที่คนรักเขาจะจากไป สาเหตุที่คนที่รักจากไปเพราะ "หัวใจล้มเหลว หรือหัวใจวายขณะหลับ"
เขาได้ไปหาเธอแล้วพบเธอ เขาดีใจมากๆแล้วโหมกอดเธอไว้แน่นจนไม่อยากปล่อยเธอไป เขาเล่าเรื่องราวให้เธอฟังทั้งหมด ตอนแรกเธอไม่เชื่อเพราะมันเกินที่จะเชื่อ แต่ชายคนนี้เล่าเหตุการณ์ต่างๆนาๆให้ฟัง แล้วเธอก็เชื่อ แล้วได้พาเธอไปพบแพทย์เพื่อตรวจรักษาก่อนที่จะเกิดอาการ
เขาเฝ้ารอให้วันนั้นผ่านไป เมื่อเสร็จการตรวจรักษา แล้วได้ผ่านวันเวลาที่เธอจากไปแล้ว เขาดีใจมากๆที่เธอรอดมาได้ แล้วหวังว่าจะได้อยู่กับเธออย่างมีความสุขตลอดไป เขาจึงได้เดินทางกลับมาเวลาปัจจุบันด้วยความดีใจ
เมื่อกลับมาถึง เขาต้องแปลกใจที่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย เขาเดินหาคนรัก ร้องเรียก แต่ก็เหมือนว่าไม่เคยมีใครอยู่กับเขามาก่อน เขาจึงไปติดต่อทางญาติของผู้หญิงได้ใจความว่า "เธอได้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ" เหตุเกิดจากวันที่เขาย้อนไปหาได้ไม่นาน
เขาจึงได้ย้อนเวลากลับไปที่เดิมด้วยเวลาที่ห่างกันไม่นานนัก เขารีบไปหาเธอแล้วไปเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอหลังจากนี้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอตกใจมากๆไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นได้อีก เธอก็รับปากว่าจะระวังตัวอย่างดี แล้วเขาก็เดินทางกลับมาเวลาปัจจุบัน
แต่เมื่อเขากลับมาถึง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ซึ่งเขาแปลกใจมากๆว่าเธอไปไหน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง เขาจึงติดต่อไปที่ญาติผู้หญิงอีกครั้งได้ใจความว่า "เธอได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุไฟไหม้บ้าน" เขารู้สึกท้อแท้มากๆ บวกกับร่างกายที่อ่อนแอ่ลงเพราะการย้อนเวลา
เขาจึงตัดสินใจย้อนเวลากลับไปอีกครั้งนึง เมื่อเขามาถึงก็ได้พบกับ พระรูปเดิมที่เขาเคยเจอตอนที่ออกมา พระรูปนี้ได้ทักว่า "โยม... โยมกำลังวิ่งตามหาอะไร" ชายผู้นี้จึงหยุด แล้วหันมาไหว้แล้วได้บอกกับท่านว่า
"ผมวิ่งตามหาสิ่งที่สูญเสียไป" แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พระท่านฟัง พระท่านฟังจึงเข้าใจความเป็นมาทั้งหมด จึงได้บอกกับชายคนนี้ว่า
"โยมอาจจะเอาชนะกาลเวลาได้ แต่โยมไม่อาจจะชนะชะตาที่ลิขิตมาได้"
ให้โยมลองนึกดูว่า การที่คนรักของโยมจากไปในตอนแรก เขาได้จากไปด้วยการที่ไม่เจ็บปวดทรมาน แต่หลังจากที่โยมกระทำลงไปแล้ว คนรักของโยม ต้องมาจากไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน โยมต้องการอย่างนั้นหรือ
ชายคนนี้ได้แต่เงียบแล้วน้ำตาไหลด้วยความเสียใจที่ได้ทำให้คนรักของตัวเองต้องจากไปอย่างเจ็บปวดทรมาน เขาจึงได้รับปากกับพระรูปนี้ว่า เขาจะกลับไปแก้ไข แต่กลับไปแก้ไขไม่ให้ตัวเขาย้อนเวลากลับมาที่นี่อีก ก่อนกลับ พระท่านได้เด็ดใบไม้มาให้หนึ่งใบ บอกให้เขาเก็บเอาไว้ เป็นใบไม้สีเขียวสดสวยงาม
แล้วเขาได้เดินทางกลับมาแล้วย้อนเวลากลับไปบอกตัวเองว่าในสิ่งที่ทำลงไปนั้นมันเป็นเรื่องที่ผิดกับคนที่เขารักมากๆ เมื่อเขาได้กลับมาเวลาปัจจุบัน เขากลับไปดูเรื่องราวที่ผ่านมาเกี่ยวกับคนรัก ทุกอย่างได้กลับมาเหมือนเดิมแล้ว คนรักเขาได้หลับแล้วจากไปอย่างสงบ
เขาได้สังเกตเห็นของในกระเป๋า เมื่อหยิบออกมาคือ "ใบไม้แห้งๆแตกๆใบนึง" เขาจำได้ว่า ตอนที่พระท่านให้มามันเป็นสีเขียวสดสวยงาม ตอนนี้เขาจึงได้เข้าใจแล้วว่า พระท่านต้องการที่จะบอกอะไร "ชีวิตย่อมสูญสิ้นไปตามกาลเวลา" หรือเกิดแก่เจ็บตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกคนต้องทำใจที่จะยอมรับมัน
ชายคนนี้ได้กลับไปจุดเดิมที่เจอพระรูปนี้ ไปสืบหาว่าท่านมาจากไหน ก็ได้ไปถามบ้านหลังนึงตรงนั้นที่เคยตักบาตรกับท่าน เมื่อสอบถามได้ความว่า แถวนี้ไม่เคยมีพระผ่านมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว คำพูดนี้ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมากๆ
วันนั้นเขาคุยกับใคร แล้วพระท่านเป็นใครที่มาเตือนสติเรา จากนี้ไปเขาตั้งหน้าตั้งตาที่จะเดินเข้าสู่ทางธรรมอย่างเต็มตัว ปฎิบัติตัวให้อยู่ในศีลห้า ซึ่งเขาก็ทำได้จริงๆทั้งศีลห้าข้อ เขาได้อยู่เส้นทางธรรมได้อยู่สิบปี แล้วท่านก็จากไปเนื่องจากร่างกายที่เสื่อมถอยเพราะตอนที่ย้อนเวลา
ลูกศิษย์ได้แต่เสียใจที่ท่านได้จากไป แต่สิ่งสุดท้ายที่ท่านเก็บติดตัวไว้ตลอดเวลาคือ "ใบไม้แห้งใบเดียว" ซึ่งใบไม้แห้งๆใบนี้ใบเดียวท่านได้สอนคนให้เป็นคนดีตลอดมาในสิบปีนี้......
Ittiphol Live