มีเพื่อนร่วมรุ่นผมอยู่คน มันจบ ปวช. แล้วไม่เรียนต่อ ออกไปเป็นเด็กอู่ ต่อมาเปิดอู่ซ่อมเอง ในขณะพวกผมกำลังเรียนอยู่ป.ตรี มันมีรายได้ต่อเดือนเป็นแสนแล้ว ต่อมามันหารถมาซ่อมขาย เปิดเต้นท์ขายรถมือสอง ทุกวันนี้มันมีรายได้เป็นล้านต่อเดือน
เพื่อนผมทุกคนพูดว่า อิจฉามันโคตรๆๆ พวกเราไม่น่าเรียนต่อกันเลย เรียนก็หนัก กว่าจะจบแทบกระอัก พอจบมายังต้องไปเป็นลูกจ้างเขาอีก ทำงานก็กดดัน แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น กว่ามันจะประสบความสำเร็จ มันต้องทำงานอย่างหนัก เวลาของตัวเองแทบไม่มี และไม่ใช่ทุกคนจะทำได้อย่างมัน ส่วนเพื่อนที่เรียนต่อ จบออกมามีงานทำกันทุกคน ถึงจะไม่ร่ำรวยก็อยู่กันได้อย่างสบาย ไม่เดือดร้อน ถ้ารู้จักใช้เงิน
เรียนไม่สูงแล้วประสบความสำเร็จ สมัยนี้จะมีสักกี่คน
เพื่อนผมทุกคนพูดว่า อิจฉามันโคตรๆๆ พวกเราไม่น่าเรียนต่อกันเลย เรียนก็หนัก กว่าจะจบแทบกระอัก พอจบมายังต้องไปเป็นลูกจ้างเขาอีก ทำงานก็กดดัน แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น กว่ามันจะประสบความสำเร็จ มันต้องทำงานอย่างหนัก เวลาของตัวเองแทบไม่มี และไม่ใช่ทุกคนจะทำได้อย่างมัน ส่วนเพื่อนที่เรียนต่อ จบออกมามีงานทำกันทุกคน ถึงจะไม่ร่ำรวยก็อยู่กันได้อย่างสบาย ไม่เดือดร้อน ถ้ารู้จักใช้เงิน