ยาวหน่อยนะคับ ถ้าว่าง ๆ ลองอ่าน แล้วก็ช่วยตอบคำถามให้ผมด้วยนะะ
จิง ๆ ผมก็ไม่ค่อยมายด์เรื่องโสด ไม่โสดนะ คือเอาจริง ๆ ผมว่าการที่เราโสด อยู่คนเดียวก็มีข้อดีเยอะ แต่พอเห็นคนอื่นที่ไม่โสด ก็แอบรู้สึกนิด ๆ ว่าอยากไม่โสดบ้างอะไรบ้าง
ผมก็อายุ 22 แล้วคับ ยังไม่เคยมีแฟนเลย แต่ก็ไม่นิ่งดูดายนะ ระหว่างทางกว่าจะ 22 มาได้ก็คุยกับคนโน่นบ้าง คนนี้บ้าง จีบเค้าบ้างกุ๊กกิ๊กไปเรื่อย ก็เกือบติดบ้าง ไม่ติดบ้าง แต่โดยสรุปคือแห้ว all คับ ด้วยความไม่ลงตัวหลายอย่าง สุดท้ายก็โสดมาถึงทุกวันนี้
ทุกวันนี้ผมก็เริ่มจะชินแล้วล่ะคับ แล้วก็เริ่มจะมีความสุขกับความโสดบ้างละ คือตอนนี้ถือคติว่า ยังไม่ถึงเวลาของเรา ระหว่างโสดก็เต็มที่กับชีวิตไปเรื่อย ระหว่างนั้นก็พยายามทำตัวเองให้ดูดี ไม่ปิดกั้นโอกาสตัวเอง แต่ก็ไม่ถึงกับดิ้นรน ก็ดีนะคับ พอได้ทำงาน ได้เจอกับคนใหม่ ๆ ก็รู้สึกว่าก็ดีเหมือนกันนะ ที่เราโสดอยู่ ได้เห็นอะไรต่าง ๆ เยอะเลย ได้ลองที่จะรักคนใหม่ ๆ แอบชอบคนใหม่ ๆ โดยไม่รู้สึกผิดกับใคร แอบบเวิ้นเว้อถึงเค้าโดยไม่มีใครรู้ ได้ลองคุยกับเค้า ถ้าสุดท้ายไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ ก็เสียใจเงียบ ๆ ไม่มีใครรู้ แล้วก็ move ไปคนใหม่ ชีวิตดูโอเคคับกับทัศนคติแบบนี้ การเรียนการงานก็ไม่เสีย มีเวลาทำอย่างอื่นเยอะแยะ
แต่ผมว่าการที่ผมสามารถทำอะไรอย่างนั้นได้ เพราะผมมีกลุ่มเพื่อนคับ กล่าวคือเวลาที่เบื่อกับเรื่องความรัก กับเรื่องสาว ผมก็กลับมาเฮฮากับเพื่อนได้ ผมก็จะลืมเรื่องพวกนั้นไป วันรุ่งขึ้นชีวิตก็ดำเนินต่อ
แต่เมื่อเรายิ่งแก่ขึ้น เพื่อนกลุ่มเดิม ๆ เราก็จะน้อยลงคับ
จากแต่ก่อนที่เคยเฮฮา พูดคุยไร้สาระได้เรื่อย ๆ กับพวกมัน แต่เดี๋ยวนี้กลับไม่ค่อยได้เจอพวกมัน บ้างอ่านหนังสือกับแฟน บ้างก็โทรศัพท์กับแฟน บ้างก็ไปเที่ยว ไปกินข้าวกับแฟน ในขณะที่เรานอนอืดฟังเพลง เล่นเกม ไม่มีอะไรทำ!!!!!! ถึงแม้พวกมันจะไม่ได้พูด แต่ผมกลับรู้สึกสมเพชตัวเอง แบบว่าไม่มีน้ำยา คนอื่นเค้าหาแฟนกันได้หมด เหลือแต่เอ็งที่นอนอืด กาก ไร้สาระ หาแฟนไม่ได้ซักที!!!! จิง ๆ ผมก็ค่อนข้างจะชินแล้วนะให้พวกที่มีแฟนไปแล้ว แต่พอเวลาเพื่อนที่โสดด้วยกัน กำลังจีบสาวมุ้งมิ้ง พยายามทำคะแนน ซื้อโน่น ซื้อนี่ พยายามหาโอกาส แล้วเหลือเราทิ้งไว้ที่ห้องคนเดียว ก็รู้สึกถึงความน่าสมเพชของตัวเองขึ้นมาทันที
จนมาตอนนี้เริ่มตระหนักแล้วว่า ถ้ากูโสดต่อไป
อยู่ไม่ได้แน่เลยหว่ะ จังหวะนั้นแหละคับ ความทุกข์มาเยือน !!!
เคยได้ยินไหมคับว่าอะไรที่เราวิ่งตามมักจะหนีเราไป...เรื่องจิงสุด ๆ
พอเราไม่ได้คิดอะไร เราโสด ๆ ของเราคุยกับคนโน่น คนนี้ไป ชีวิตก็สุขดีคับ แต่พอถึงคราวที่คาดหวังว่า จะจีบแล้วนะ มันก็มักจะไม่ได้ ความทุกข์มันถาโถมเข้ามาคับ ความคาดหวังมันสูงขึ้น ไม่มีความสุขเลยกับสิ่งที่ทำ เหมือนทำอะไรไปงั้น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์แบบที่คนอื่นมี....อิจฉา อยากได้แฟนแบบเพื่อนแหละคับ ซึ่งพอรีบเร่งจีบไป ก็มีนะที่ติด แต่สุดท้ายก็ต้องถอยเพราะรู้สึกเราไม่ได้รักเค้าจริง ๆเพียงแค่ อยากมีแฟน บางรายเค้าก็เลิกคุยกับเราไปเลย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้าเคยคุยกันต่อหน้าได้
ทุกวันนี้ชีวิต
ห่อเหี่ยวมากคับ ทุกเย็นเปิด fb พบกับความว่างเปล่า ทักคนนู้นคนนี้ พอเค้าตอบ คุยกันสักพักก็ตัน บางคนคุยดีมาก ทักเรามาก่อน เราก็เฉย ๆ รู้สึกไม่เข้าที่เข้าทางซักอย่างเลยคับ ชีวิต
ดูตลก ๆ แปลก ๆ อ่ะคับ ประกอบกับบรรยากาศที่เพื่อนเค้ามาคุย line คุยโทรศัพท์กับแฟนให้ได้ยินยิ่งทุกข์หนักเลยคับ ว่าง ๆ นั่งค้องเฟส เลื่อน ๆ มาก็เจอแต่รูปคู่ไปกินข้าว รูปคู่ๆไปเที่ยว พอเบื่อก็ปิดเฟสมานอนฟังเพลงเหงา ๆ พอเบื่อก็หลับไป ตื่นมาก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนเดิม
คำถามคับ ผมควรทำไงดีกับชีวิตคับ ??
ปล.ขอบคุนที่ทนอ่านบทความบ้า ๆ บอ ๆ ของผมนะคับ น่าจะดูแปลก ๆ ไม่น้อย พิมพ์จากความรู้สึกไม่ได้กลั่นกรองเลยคับ
ผมควรทำไงดีกับชีวิตคับ ?? ไม่มีความสุขเลย
จิง ๆ ผมก็ไม่ค่อยมายด์เรื่องโสด ไม่โสดนะ คือเอาจริง ๆ ผมว่าการที่เราโสด อยู่คนเดียวก็มีข้อดีเยอะ แต่พอเห็นคนอื่นที่ไม่โสด ก็แอบรู้สึกนิด ๆ ว่าอยากไม่โสดบ้างอะไรบ้าง
ผมก็อายุ 22 แล้วคับ ยังไม่เคยมีแฟนเลย แต่ก็ไม่นิ่งดูดายนะ ระหว่างทางกว่าจะ 22 มาได้ก็คุยกับคนโน่นบ้าง คนนี้บ้าง จีบเค้าบ้างกุ๊กกิ๊กไปเรื่อย ก็เกือบติดบ้าง ไม่ติดบ้าง แต่โดยสรุปคือแห้ว all คับ ด้วยความไม่ลงตัวหลายอย่าง สุดท้ายก็โสดมาถึงทุกวันนี้
ทุกวันนี้ผมก็เริ่มจะชินแล้วล่ะคับ แล้วก็เริ่มจะมีความสุขกับความโสดบ้างละ คือตอนนี้ถือคติว่า ยังไม่ถึงเวลาของเรา ระหว่างโสดก็เต็มที่กับชีวิตไปเรื่อย ระหว่างนั้นก็พยายามทำตัวเองให้ดูดี ไม่ปิดกั้นโอกาสตัวเอง แต่ก็ไม่ถึงกับดิ้นรน ก็ดีนะคับ พอได้ทำงาน ได้เจอกับคนใหม่ ๆ ก็รู้สึกว่าก็ดีเหมือนกันนะ ที่เราโสดอยู่ ได้เห็นอะไรต่าง ๆ เยอะเลย ได้ลองที่จะรักคนใหม่ ๆ แอบชอบคนใหม่ ๆ โดยไม่รู้สึกผิดกับใคร แอบบเวิ้นเว้อถึงเค้าโดยไม่มีใครรู้ ได้ลองคุยกับเค้า ถ้าสุดท้ายไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ ก็เสียใจเงียบ ๆ ไม่มีใครรู้ แล้วก็ move ไปคนใหม่ ชีวิตดูโอเคคับกับทัศนคติแบบนี้ การเรียนการงานก็ไม่เสีย มีเวลาทำอย่างอื่นเยอะแยะ
แต่ผมว่าการที่ผมสามารถทำอะไรอย่างนั้นได้ เพราะผมมีกลุ่มเพื่อนคับ กล่าวคือเวลาที่เบื่อกับเรื่องความรัก กับเรื่องสาว ผมก็กลับมาเฮฮากับเพื่อนได้ ผมก็จะลืมเรื่องพวกนั้นไป วันรุ่งขึ้นชีวิตก็ดำเนินต่อ
แต่เมื่อเรายิ่งแก่ขึ้น เพื่อนกลุ่มเดิม ๆ เราก็จะน้อยลงคับ
จากแต่ก่อนที่เคยเฮฮา พูดคุยไร้สาระได้เรื่อย ๆ กับพวกมัน แต่เดี๋ยวนี้กลับไม่ค่อยได้เจอพวกมัน บ้างอ่านหนังสือกับแฟน บ้างก็โทรศัพท์กับแฟน บ้างก็ไปเที่ยว ไปกินข้าวกับแฟน ในขณะที่เรานอนอืดฟังเพลง เล่นเกม ไม่มีอะไรทำ!!!!!! ถึงแม้พวกมันจะไม่ได้พูด แต่ผมกลับรู้สึกสมเพชตัวเอง แบบว่าไม่มีน้ำยา คนอื่นเค้าหาแฟนกันได้หมด เหลือแต่เอ็งที่นอนอืด กาก ไร้สาระ หาแฟนไม่ได้ซักที!!!! จิง ๆ ผมก็ค่อนข้างจะชินแล้วนะให้พวกที่มีแฟนไปแล้ว แต่พอเวลาเพื่อนที่โสดด้วยกัน กำลังจีบสาวมุ้งมิ้ง พยายามทำคะแนน ซื้อโน่น ซื้อนี่ พยายามหาโอกาส แล้วเหลือเราทิ้งไว้ที่ห้องคนเดียว ก็รู้สึกถึงความน่าสมเพชของตัวเองขึ้นมาทันที
จนมาตอนนี้เริ่มตระหนักแล้วว่า ถ้ากูโสดต่อไป
เคยได้ยินไหมคับว่าอะไรที่เราวิ่งตามมักจะหนีเราไป...เรื่องจิงสุด ๆ
พอเราไม่ได้คิดอะไร เราโสด ๆ ของเราคุยกับคนโน่น คนนี้ไป ชีวิตก็สุขดีคับ แต่พอถึงคราวที่คาดหวังว่า จะจีบแล้วนะ มันก็มักจะไม่ได้ ความทุกข์มันถาโถมเข้ามาคับ ความคาดหวังมันสูงขึ้น ไม่มีความสุขเลยกับสิ่งที่ทำ เหมือนทำอะไรไปงั้น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์แบบที่คนอื่นมี....อิจฉา อยากได้แฟนแบบเพื่อนแหละคับ ซึ่งพอรีบเร่งจีบไป ก็มีนะที่ติด แต่สุดท้ายก็ต้องถอยเพราะรู้สึกเราไม่ได้รักเค้าจริง ๆเพียงแค่ อยากมีแฟน บางรายเค้าก็เลิกคุยกับเราไปเลย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้าเคยคุยกันต่อหน้าได้
ทุกวันนี้ชีวิต
คำถามคับ ผมควรทำไงดีกับชีวิตคับ ??
ปล.ขอบคุนที่ทนอ่านบทความบ้า ๆ บอ ๆ ของผมนะคับ น่าจะดูแปลก ๆ ไม่น้อย พิมพ์จากความรู้สึกไม่ได้กลั่นกรองเลยคับ