ประสบการณ์จริงของคนที่กำลังเสีย "รักแท้" จากนิสัยแย่ๆ ของตัวเอง

สวัสดีคะเราสมัครไอดี Pantip เพื่ออยากจะมาเล่า มาระบาย หรือเป็นอุทาหรณ์เกี่ยวกับความรักของเราที่กำลังระหอง ระแหงให้ทุกคนได้อ่าน
ขอเกริ่นก่อนว่าความรักของเราเป็นรักแบบ "หญิงรักหญิง" หรือ "ทอมดี้" แต่ประสบการณ์ทั้งหมดไม่เกี่ยวกับเพศหรอกคะ มันเกี่ยวกับองค์ประกอบทุกอย่าง
ที่ไม่ว่าเพศไหนๆ ก็ต้องมี .....

เราที่กำลังเล่าเรื่องอยู่นี้เป็น "ทอม" คะ อยากจะเล่าเรื่องถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่เรารักมากและเรากำลังจะเสียเค้าไป

เรากับเธอคบกันมาได้เกือบ 5 ปี 9 เดือนแล้วคะ สิงหาคมนี้ก็เข้าปีที่ 6 เต็มๆ ถ้าพูดถึงความผูกพันธ์มันมีมากมายเกินที่จะมานั่งบรรยายให้ทุกคนรับรู้ได้หมด
แต่ที่แน่ๆ ตลอดเวลาเกือบ 6 ปี เรา 2 คนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะคะ เยอะมากจนเราไม่สามารถลืมเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้เลย..
ปัญหาของเรา 2 คนตอนนี้มีมาได้ประมาณเกือบ 2 เดือนแล้วคะ มันเริ่มมีปัญหาช่วงสงกรานต์ ด้วยความที่นิสัยส่วนตัวของเราเป็นคนขี้งอล ขี้น้อยใจ
เป็นคนเจ้าอารมณ์ อารมณ์ร้อนง่าย ขี้พาล จึงทำให้เรื่องแย่ๆ ทั้งหลายมันเกิดขึ้น เมื่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาเราได้มีปัญหากับที่บ้าน (เรื่องเล็กน้อย) แต่ด้วยความเอาแต่ใจและขี้น้อยใจของเรามันเลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ เราออกจากบ้านหายไปเพื่อไปสงบสติอารมณ์โดยที่เราไม่บอกแฟนเราเลย ทั้งๆ ที่เธอถามด้วยความเป็นห่วงเรากลับตะคอกเธอไป จนวันนั้นเรากลับดึกและเมื่อใจเราเย็นลงเราก็ติดต่อไปหาเธอ เธอถามเราสารพัดคำถามแต่เรากลับตอบไปแบบไม่แคร์เธอเลย ใช้คำพูดที่เหมือนไม่ใส่ใจเลยเราไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นเธอรู้สึกยังไง แต่ตอนนั้นเรารู้สึกเฉยๆ ที่พูดแบบนั้นออกไปและนั้นก็เป็นปัญหาที่มันมีมาเรื่อยๆ ถึงทุกวันนี้...

หลังจากวันนั้นเราก็ได้รับรู้จากเพื่อนของเราว่า เธอโทรตามหาเรากับเพื่อนและคนในครอบครัวเราหลายคนมากคงด้วยเพราะความที่เธอเป็นห่วง เมื่อเรารู้เราก็รู้สึกดีมากที่มีผู้หญิงดีๆ มารักทอมแบบเราแต่เราก็ยังไม่หยุดที่จะทำนิสัยแย่ๆ โดยการไม่สนใจ บางครั้งก็พูดจาประชดประชันตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง เรื่องมันก็เลยแย่มาเรื่อยๆ เราประชดประชันไม่โทรหาเธอ ไม่ทักไลน์เธอ และไม่ตอบไลน์เธอประมาณ 2 วันโดยข้อความที่เธอพิมมาคือ

เธอ : ที่รัก
เธอ : ตอบเขาหน่อยดิ
เธอ : อ้วน
เธอ : ตอบเขาหน่อย
เธอ : ที่รัก
เธอ : ตอบหน่อย
เธอ : ตอบหน่อย
เธอ : อ้วน
เธอ : ไมไม่ตอบเขา
เธอ : เขานอนละนะ
เธอ : เขารักอ้วนน่ะรู้ไหม
เธอ : อ้วนตอบเขาหน่อยนะ
เธอ : อ้วน
เธอ : ฝันดีนะคนดี
เธอ : เขารออยู่นะ
เธอ : ขอโทษที่ทำไรให้ไม่พอใจ

**(ข้อความเยอะกว่านี้อันนี้แค่คร่าวๆ)**

เราได้อ่านทุกข้อความทั้งหมดประมาณ 2 วันโดยที่เราเปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับเธอเลย และความอดทนของเธอที่มีให้เรามันก็คงหมดไปเรื่อยๆ
หลังจากนั้นเมื่อเราได้ตอบกลับข้อความเธอไป เธอก็ตอบกลับมาแต่เรารับรู้ได้ถึงความไม่เหมือนเดิมแต่เราก็คิดว่าคงไม่มีอะไรมากก็ยังใช้นิสัยเดิมๆ
ไม่ง้อ ไม่ขอโทษแถมยังงอลเธออีก ( ทั้งๆ ที่เราผิด ) จนเรื่องมันมาถึงคำว่าบอก "เลิก" เราได้บอกเลิกเธอ และบังคับให้เธอตกลงเลิกกับเรา
ตอนแรกเธอไม่พูดอะไร ( ประมาณว่าไม่อยากเลิก ) แต่เราคาดคั้นด้วยอารมณ์อยู่พักใหญ่จนสุดท้ายเธอยอมเลิกกับเรา สิ่งที่เราทำไป พูดไป เรายอมรับเลยว่าเราประชด ประชดเพื่ออะไรไม่รู้แต่สิ่งที่เราทำ มันทำให้ทุกอย่างแย่ลง .....

สุดท้ายแล้วเราก็เลิกกันไม่ได้เราติดต่อไปง้อเธอ แต่เราก็ง้อได้แค่แปปเดียวสุดท้ายก็กลายเป็นเธอที่ง้อเราเป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง เราก็เอาแต่ใจเหมือนเดิม
จนล่าสุดเราประชดด้วยการไม่ติดต่อไปเลยเพื่อลองใจเธอว่าเธอจะติดต่อมาหาเรามั้ย สุดท้ายครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง "เธอไม่ติดต่อกลับมา" เราขาดการติดต่อกันประมาณ 7-8 วัน 7-8 วันนี้แหละเหมือนมันทำให้ความห่างเหินของเรา 2 คนเพิ่มมากขึ้นด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่ยังเหมือนเดิมที่เรารับรู้ได้คือ "ความรัก" ที่เธอมีให้เรา เราได้เจอกับเธออีกครั้งเราทำทุกอย่างปกติเล่น เดิน จับมือ หอม เหมือนคนรักปกติ และเธอก็บอกว่าเธอจะให้ "โอกาส" เราได้ปรับปรุงตัวทำให้เธอเห็น ทำให้เธอเชื่อว่าเราจะไม่ทำตัวให้เธอต้องร้องไห้ หรือเสียใจอีก เราตกลงรับปากดิบดีเพราะเราตอนนั้นก็รู้ใจตัวเองแล้วว่ารักเธอมากไม่อยากเสียเธอไป และรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะ นิสัยส่วนตัวแย่ๆ ของเรา ....

หลังจากที่เราตกลงกันเรียบร้อยเราไปส่งเธอที่บ้าน เธอก็ยังหอมแก้มเราก่อนที่เราจะแยกทางกันทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เราติดต่อหากันมีเธอโทรมาบ้าง เราโทรไปบ้างทำแบบนี้กันทุกวันแต่ไม่นานก็มีเหตุกาณ์ที่ทำให้เราต้องมานั่งเสียใจ และเสียดายในตอนนี้
เช้าวันรุ่งขึ้นเราเห็นสถานะใน Facebook ของเธอคือ "รู้สึกกลัวเพราะความรู้สึกเริ่มใกล้เธอ "สับสน" เราใจร้อนและคิดเลยว่าสถานะแบบนี้ไม่ใช่หมายถึงเราแน่นอน เราโวยวายโทไปเคลียแต่เช้า เธอก็บอกไม่มีอะไรตั้งไปงั้นๆ เราก็โทรไปคาดคั้นทั้งวันใช้นิสัยเดิมๆ ไม่ใจเย็นหรือมีสติเลย สุดท้ายชะตากรรมขาดเธอไม่ตอบไลน์เรา ไม่รับสายเราจนได้คุยอีกทีคือตอนค่ำเรารับรู้ได้ว่าทุกอย่างมันแย่ลงทันที แย่ลงมากจากก่อนหน้านี้ที่เราคุยกันดีจนเราตัดสินใจไปหาเธอที่บ้านในวันรุ่งขึ้นเมื่อเราไปหาเธอ เธอก็พูดคุยปกติ แต่...สิ่งที่ไม่ปกติคือเธอจับมือเราตลอดเวลา มองหน้าเราและร้องไห้พูดอะไร ถามอะไรไม่ตอบ บอกแต่ไม่เป็นไร มันคงเป็นความรู้สึกลึกๆ จากข้างในของเธอและวันนั้นเราก็ได้คำตอบที่สงสัยว่าสถานะใน Facebook นั้นหมายถึงใคร
เธอบอกหมายถึงเรา เราแทบจะล้มทั้งยืนที่ได้ยินแบบนั้นเพราะอะไรนะหรอ เพราะเราระแวงเธอคิดว่าเธอหมายถึงคนอื่น เพราะความที่เราไม่เชื่อใจเธอแต่ความจริงเปล่าเลยเธอกำลังจะใจอ่อนกลับมาเป็นเหมือนเดิมกลับเราต่างหาก แต่เหมือนทุกอย่างจะสายไปเรารับรู้ในตอนที่เธอรู้สึกหมดหวังกับเราแล้ว เราพลาดไป พลาดไปจริงๆ จนตอนนี้เธอขอลดสถานะของเรากับเธอ "เป็นแค่เพื่อนกัน" เธอขอ ขอเวลาเธอหน่อยขอเวลาให้เธอได้อยู่กับตัวเอง ได้ทบทวน
เธอบอกกับเราว่า เธอรักเรามากอย่างที่ไม่เคยรักใคร เธอจะไม่เปิดโอกาสให้ใคร ขอให้เรารอเธอหน่อย เราตอบตกลงเพราะเรารู้ว่าเธอคงเหนือยกับเรามาก
แต่เราทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ เราไม่พร้อมที่จะเสียเธอไป เรายังรัก ยังอยากให้เธอมาอยู่กับเราเหมือนเดิมยังอยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้า อยากให้ความรู้สึกกลับมาเหมือนเดิมเรามองตาเธอเรารับรู้ได้ว่าเธอรักเรามาก เรารับรู้ได้ถึงความรักที่เธอให้เราตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงดี บางทีก็อยากจะออกไปให้พ้นๆ จากชีวิตเธอ ไม่อยากให้เธอมาเสียใจเพราะเราอีก แต่อีกใจนึงเราเสียเธอไปไม่ได้จริงๆ


...เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก น่าตาของเธอว่าน่ารักแล้วนิสัยของเธอน่ารักมากกว่าหลายเท่า เธอทั้งทน ทั้งยอมเราสารพัด เธอตามใจเราทุกอย่างเราอยากได้อะไรเธอหาให้ได้เธอก็หามาให้ เราให้เธอทำอะไรเธอก็ทำให้เราได้ทุกอย่าง เราติดเกมส์เธอก็มาติดเกมส์กับเราเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เรา เธอรู้ว่าเราชอบกินอะไรเธอก็จะไปหาซื้อมาให้ไม่ว่ามันจะลำบากแค่ไหน เมื่อเราป่วยเธอก็ดูแลเราอย่างดี ปลุกเรากินยาทุก 4 ชม. เช็ดตัวให้เราเมื่อตัวร้อน เธอยอมอดนอนเพื่อดูและเรา เวลาที่อยู่ด้วยกันเราจะออกไปไหนเธอก็จะเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เราใส่ เราบอกหิวเธอก็ออกไปเดินหาของกินมาให้เรา เราไม่มีเงินเธอก็ยื่นเงินมาให้เรา เราอยากได้โน่นได้นี่เธอก็หามาให้ เรางอลเธอง้อ เราผิดเธอง้อ เธอตามใจเราเธอดีกับเราทุกอย่าง ดีกับเรามากแบบที่เราไม่เคยได้รับมาก่อน เราผ่านเรื่องราวทั้งดีและร้ายกันมาตลอด เวลาที่เราสมหวังเราก็ยิ้มกอดกัน เวลาที่เราท้อเราก็ร้องไห้กอดกัด เธอเป็นผู้หญิงที่เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเสมอ
เรารับรู้แล้วว่าสิ่งที่เธอทำให้เราเพราะเธอ "รัก" เรา และเราเสียเธอไปไม่ได้จริงๆ

ที่ผ่านมาเรายอมรับว่าสิ่งที่เธอทำให้เรา เราไม่เคยเห็นเลย เราไม่เคยเห็นเลยว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน เราคิดว่าหากวันหนึ่งไม่มีเธอเราอยู่ได้ จนวันนี้วันที่เรารู้ใจตัวเองเรารู้ได้ทันทีเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีค่ามากที่สุดสำหรับเรา เราอยากได้ทุกอย่างคืนกลับมา เราอยากแก้ไข เราอยากได้โอกาส เราอยากเริ่มใหม่ เราอยากปรับปรุงนิสัยตัวเราเองให้เธอเห็นว่าเราทำได้ เราอยากให้ทุกอย่างดีๆ ของเรา 2 คนกลับมา เราไม่รู้ว่าสายไปไหมเราอ่านใจเธอไม่ออก แต่เรารับรู้ได้จากสายตาของเธอว่าเธอยังรักเราเสมอ รักเราเหมือนเดิม แต่เธอคงเหนือยที่ต้องมาวิ่งตามเรา มาคอยเอาใจ ตามง้อในเรื่องบางเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องตอนนี้เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีเราควรออกมาจากชีวิตของเธอ หรือ เราควรจะกลับไปพยายามให้เธอกลับคืนมา..

แต่ในใจของเราเรารักเธอมาก รักเธอเสมอ รักเธอที่สุด เรารู้ใจตัวเราเองแล้วว่าเราเป็นยังไงตอนนี้เราพร้อมแล้วที่จะแก้ไข แต่เราไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสนั้นอีกมั้ย เราไม่รู้ใจเธอจริงๆ หรือเรากำลังเสีย "รักแท้" ครั้งนี้ไปจริงๆ

อยากฝากให้เพื่อนใน Pantip ได้รับรู้ว่าเวลาที่เราเจอคนที่ดี เราควรรักษาไว้ เราควรเห็นค่าของเค้าในตอนนั้นไม่ใช่มาเห็นค่าของเค้าในวันที่เค้าจะจากไป อย่ามาเห็นค่าของความรักในวันที่ไม่สามรถทำอะไรได้ เพราะคำว่า "สายไป" มันจะมาตอนไหน เมื่อไหร่เราไม่มีทางรู้..

**เรื่องราวเราอาจจะพิมพ์วกไปวนมา เพราะนี่คือครั้งแรกของเราจริงๆ ที่มาพิมพ์ให้ผู้อื่นอ่านแบบนี้ ความจริงแล้วรายละเอียดมันมีกว่านี้เยอะมาก เรื่องแย่ๆ ของเราก็มีเยอะกว่านี้มากแต่เราไม่สามารถเล่าได้หมดจิงๆ เพราะมันยาวกลัวเพื่อนๆ จะเบื่อหรืองง เลยเอาหลักๆ มาเล่าให้ฟังยังไงฝากไว้ด้วยนะคะ ถ้าเรื่องนี้ทำให้ใครอ่านแล้วรู้สึก งง ขออภัยล่วงหน้าด้วยจ้า**