วันนี้ผมจะเล่าเรื่องรักในช่วงมัธยม
ผมได้ย้ายไปโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอคนนั้นผมรู้สึกชอบและอยากดูแล เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักนิสัยดีและเป็นที่รักของเพื่อนๆส่วนชื่อของเค้าผมขอไม่บอกแล้วกันนะครับ เปิดเทอมวันแรกผมได้เข้าห้องเรียนสิ่งที่ผมตกใจคือผมได้เห็น/คนที่ผมชอบอยู่ห้องเดียวกัน ผมรู้สึกดีใจมากๆในหัวผมคืออยากบอกความรู้สึกนี้กับเค้าจริงๆ ผมชอบมากและอยากดูแลแต่ผมไม่เคยมีแฟนเลยโดยนิสัยผมเป็นคนขี้อายไม่กล้าบอกว่าชอบผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเข้าห้องเรียนไม่ชอบเรียนแต่ที่ผมเข้าทุกๆวันผมยอมรับเลยว่าเป็นเพราะเค้าผมชอบมองเค้าอยู่ตลอดเวลา(ไม่อยากโดนว่าเป็นคนโรคจิตหรอกนะ)แต่มันมีความสุขนะถึงแค่มองก็เหอะ ช่วงนั้นมือถือที่ฮิตๆคือ BB หรือ Blackberry นั้นเองผมก็ไม่ค่อยมีตังด้วยสิและผมก็ไม่เคยคิดอยากจะได้ แต่คนที่ผมชอบดันใช้สิแล้วอีกอย่างช่วงนั้นจะฮิตโปรแกรมแชท BB ผมเลยเก็บตังจนผมได้มาตอนนั้นราคาประมาณ 6000 กว่าบาท ไม่แน่ใจราคาเหมือนกันผมพยายามที่จะขอพินของคนที่ผมชอบแต่ยังไงก็ไม่กล้าผมรู้จักเพื่อนของคนที่ผมชอบผมถามว่าเค้าชอบอะไรผมถามไปแล้วสิ่งที่ตอบกลับคือเค้าถามผมว่า ชอบเพื่อนเราหรอผมติดสตั้นอยู่ช่วงผมทำอะไรไม่ถูกและเงียบไปเค้าเลยบอกมาว่าเดียวจะช่วยให้เอาไม(คงประมาณว่าเป็นแม่สื่ออะไรแบบนี้มั้ง) ผมตอบไปว่าถ้าไม่รบกวนก็ช่ครั้งแรกที่ผมจะทักเค้าไปผมจำได้ว่าวยหน่อยนะคือไม่กล้าบอกเลยผมได้ขอพินคนที่ผมชอบจากเพื่อนเค้า ครั้งแรกที่ผมจะทักเค้าไปผมจำได้ว่ากว่าจะได้ทักเค้าใช้เวลาทำใจนานมากๆมันตลกดีนะในสมัยนั้นฮ่าๆ ผมก็เริ่มคุยได้ทำความรู้จักกันจนกระทั้งวันหนึ่งผมได้บอกเพื่อนขอ
คนที่ผมชอบว่าผมจะขอเค้าเป็นแฟนแต่ไม่กล้าควรทำยังไงพอจะช่วยอะไรได้เค้าก็ไปบอกคนที่ผมชอบ แต่เค้าก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยเขินอายกัน
ปล.
(เป็นประสบการชีวิตเรื่องจริงนักแสดงจริงเรื่องราวจะเป็นยังไงก็ติดตามต่อได้นะครับว่างๆผมจะมาเขียนต่อเหตุการมันยังไม่หมดชีวิตของผมยังมีอะไรอีกมากมาย
ความทรงจำและประสบการณ์วัยรุ่น Part 1
ผมได้ย้ายไปโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอคนนั้นผมรู้สึกชอบและอยากดูแล เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักนิสัยดีและเป็นที่รักของเพื่อนๆส่วนชื่อของเค้าผมขอไม่บอกแล้วกันนะครับ เปิดเทอมวันแรกผมได้เข้าห้องเรียนสิ่งที่ผมตกใจคือผมได้เห็น/คนที่ผมชอบอยู่ห้องเดียวกัน ผมรู้สึกดีใจมากๆในหัวผมคืออยากบอกความรู้สึกนี้กับเค้าจริงๆ ผมชอบมากและอยากดูแลแต่ผมไม่เคยมีแฟนเลยโดยนิสัยผมเป็นคนขี้อายไม่กล้าบอกว่าชอบผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเข้าห้องเรียนไม่ชอบเรียนแต่ที่ผมเข้าทุกๆวันผมยอมรับเลยว่าเป็นเพราะเค้าผมชอบมองเค้าอยู่ตลอดเวลา(ไม่อยากโดนว่าเป็นคนโรคจิตหรอกนะ)แต่มันมีความสุขนะถึงแค่มองก็เหอะ ช่วงนั้นมือถือที่ฮิตๆคือ BB หรือ Blackberry นั้นเองผมก็ไม่ค่อยมีตังด้วยสิและผมก็ไม่เคยคิดอยากจะได้ แต่คนที่ผมชอบดันใช้สิแล้วอีกอย่างช่วงนั้นจะฮิตโปรแกรมแชท BB ผมเลยเก็บตังจนผมได้มาตอนนั้นราคาประมาณ 6000 กว่าบาท ไม่แน่ใจราคาเหมือนกันผมพยายามที่จะขอพินของคนที่ผมชอบแต่ยังไงก็ไม่กล้าผมรู้จักเพื่อนของคนที่ผมชอบผมถามว่าเค้าชอบอะไรผมถามไปแล้วสิ่งที่ตอบกลับคือเค้าถามผมว่า ชอบเพื่อนเราหรอผมติดสตั้นอยู่ช่วงผมทำอะไรไม่ถูกและเงียบไปเค้าเลยบอกมาว่าเดียวจะช่วยให้เอาไม(คงประมาณว่าเป็นแม่สื่ออะไรแบบนี้มั้ง) ผมตอบไปว่าถ้าไม่รบกวนก็ช่ครั้งแรกที่ผมจะทักเค้าไปผมจำได้ว่าวยหน่อยนะคือไม่กล้าบอกเลยผมได้ขอพินคนที่ผมชอบจากเพื่อนเค้า ครั้งแรกที่ผมจะทักเค้าไปผมจำได้ว่ากว่าจะได้ทักเค้าใช้เวลาทำใจนานมากๆมันตลกดีนะในสมัยนั้นฮ่าๆ ผมก็เริ่มคุยได้ทำความรู้จักกันจนกระทั้งวันหนึ่งผมได้บอกเพื่อนขอ
คนที่ผมชอบว่าผมจะขอเค้าเป็นแฟนแต่ไม่กล้าควรทำยังไงพอจะช่วยอะไรได้เค้าก็ไปบอกคนที่ผมชอบ แต่เค้าก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยเขินอายกัน
ปล.
(เป็นประสบการชีวิตเรื่องจริงนักแสดงจริงเรื่องราวจะเป็นยังไงก็ติดตามต่อได้นะครับว่างๆผมจะมาเขียนต่อเหตุการมันยังไม่หมดชีวิตของผมยังมีอะไรอีกมากมาย