ขอโทษด้วยนะครับถ้าpostเข้ามาผิดห้อง ปกติเคยแต่เขียนกระทู้ท่องเที่ยว
ช่วงเด็กๆ ก่อน 10 ขวบ.......เราคิดว่า ของเล่น เนี่ยสำคัญมาก คือ ของเล่นหาย หรือไม่ได้ของเล่น เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในโลก
ช่วงวัยรุ่น อายุ 10 กว่า ...... เราคิดว่าเรื่องที่สำคัญที่สุด คือ มีเพื่อน ต้องทันสมัย ต้อง อินเทรนด์ เริ่มหัดจีบผู้หญิง
ต่อมาช่วงอายุก่อน 20 .......ก็เรื่อง สอบเอ็น ให้ติด ต้องมีแฟน ต้องมีรถ
ช่วงอายุ 20 กว่า ............. ก็ต้อง เรื่องงาน ต้องตำแหน่งดี ก้าวหน้า เงินเดือนดี .....บางคนก็เรียนต่อ ทั้งเมืองไทย เมืองนอก
ตอนนี้ 30 กว่า................ เห็นเพื่อนๆมีแต่เรายังไม่มี ก็คือต้องเรื่องการสร้างครอบครัว
เข้าเรื่องก็คือ แล้วชีวิตให้บทเรียนอะไรกับเรา อะไรคือสิ่งสำคัญจริงๆ เพราะรู้สึกว่าเรื่องอะไรที่มัน (โคตร) สำคัญ มากๆๆ ในแต่ละช่วงชีวิต พอเราผ่านไปแล้ว มองย้อนกลับไปมันก็เฉยๆ เนี่ยเราเดินมาครึ่งชีวิตแล้วนะ แล้วถ้าสมมติ อายุยืนถึง 70 กว่า ถ้าเวลานั้นมาถึงแล้วมองย้อนกลับมา หากรู้สึกแบบเดียวกันนี้คือ ผ่านเข้ามาแล้วก็เฉยๆไปหมดแล้ว สรุปจบหนึ่งชีวิต ได้อะไรบ้าง
เลยรู้สึกว่า.....
1. เราเกิดมาเพื่อ experience it คือ ได้ใช้ชีวิตได้สัมผัสกับประสบการณ์ทั้งความรู้สึกทั้งทุกข์และสุขในแต่ละช่วงเท่านั้นเอง แล้วก็อยู่ที่เราเองที่จะเลือกเอาประสบการณ์ในแต่ละช่วงของชีวิต ไปพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นหรือแย่ลง เช่น ถ้าเราหลงไปกินเหล้าเที่ยวเตร่ ติดพนัน ครั้งแรกๆ ซักครั้งนึง อาจจะไม่เป็นไร แต่มันก็จะเปิดโอกาสให้เรามีโอกาสไปเจอกับสิ่งไม่ดีมากขึ้นเช่นจาก คบคนไม่ดีคนเดียวก็พาไปรู้จักเพื่อนไม่ดีเพิ่มแล้วก็ยิ่งถลำลึก เป็นวงจรที่ทำไปพัวพันกับเรื่องแย่ๆมากขึ้นเรื่อยๆ ในทางกลับกัน ถ้าเราเกิดไป experience กับเรื่องดีๆ หรือพาตัวเราไปอยู่ในวงจรที่ดีๆ มันก็เปิดโอกาสให้เราพัฒนาเข้าไปสู่สิ่งที่ดีๆ คบคนดีๆ ขึ้นเรื่อยๆ คล้ายๆ กับ สุภาษิตที่เราคิดว่าเชยๆ คือ คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณทิต บัณทิต พาไปหาผล ประมาณนี้มั้ย
2. ความสำเร็จ ความผิดพลาด ความรัก อกหัก ทุกอย่างที่ดูเหมือนสำคัญมากๆ ณ จุดนึงในชีวิต ขนาดที่กินไม่ได้นอนไม่หลับกับมัน สิ่งเหล่านี้ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป แฟนเก่าที่เคยสำคัญ ปัจจุบันเป็นแฟนคนอื่นไปก็เฉยๆ ความสำเร็จ ที่ครั้งนึงภูมิใจมาก ก็เป็นแค่ความทรงจำ เราเริ่มพบว่า ชีวิตหาอะไรที่แน่นอนไม่ได้เลย บางทีวางแผนทุกอย่างดูดีแต่ผลกลับออกมาไม่ดี หรือบางทีก็ดีผลก็ออกมาเกินความคาดหวัง แต่สิ่งที่แน่นอนที่สุดในชีวิต คือ ความตาย ส่วน สิ่งที่ไม่แน่นอนที่สุดในชีวิต ก็คือ ความตาย อีก เพราะไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมือไหร่
คงคล้ายๆกับเนื้อหาเพลง Live & Learn ของ กมลา สุโกศล มั้ง
ใครผ่านจุดนี้ไปแล้ว หรือมีความคิดที่ตกผลึกไปแล้ว รบกวนแชร์หน่อยครับ........ขอบคุณครับ
ใครมีบทเรียนในชีวิต ที่คิดว่าเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง ช่วยแชร์กันหน่อย
ช่วงเด็กๆ ก่อน 10 ขวบ.......เราคิดว่า ของเล่น เนี่ยสำคัญมาก คือ ของเล่นหาย หรือไม่ได้ของเล่น เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในโลก
ช่วงวัยรุ่น อายุ 10 กว่า ...... เราคิดว่าเรื่องที่สำคัญที่สุด คือ มีเพื่อน ต้องทันสมัย ต้อง อินเทรนด์ เริ่มหัดจีบผู้หญิง
ต่อมาช่วงอายุก่อน 20 .......ก็เรื่อง สอบเอ็น ให้ติด ต้องมีแฟน ต้องมีรถ
ช่วงอายุ 20 กว่า ............. ก็ต้อง เรื่องงาน ต้องตำแหน่งดี ก้าวหน้า เงินเดือนดี .....บางคนก็เรียนต่อ ทั้งเมืองไทย เมืองนอก
ตอนนี้ 30 กว่า................ เห็นเพื่อนๆมีแต่เรายังไม่มี ก็คือต้องเรื่องการสร้างครอบครัว
เข้าเรื่องก็คือ แล้วชีวิตให้บทเรียนอะไรกับเรา อะไรคือสิ่งสำคัญจริงๆ เพราะรู้สึกว่าเรื่องอะไรที่มัน (โคตร) สำคัญ มากๆๆ ในแต่ละช่วงชีวิต พอเราผ่านไปแล้ว มองย้อนกลับไปมันก็เฉยๆ เนี่ยเราเดินมาครึ่งชีวิตแล้วนะ แล้วถ้าสมมติ อายุยืนถึง 70 กว่า ถ้าเวลานั้นมาถึงแล้วมองย้อนกลับมา หากรู้สึกแบบเดียวกันนี้คือ ผ่านเข้ามาแล้วก็เฉยๆไปหมดแล้ว สรุปจบหนึ่งชีวิต ได้อะไรบ้าง
เลยรู้สึกว่า.....
1. เราเกิดมาเพื่อ experience it คือ ได้ใช้ชีวิตได้สัมผัสกับประสบการณ์ทั้งความรู้สึกทั้งทุกข์และสุขในแต่ละช่วงเท่านั้นเอง แล้วก็อยู่ที่เราเองที่จะเลือกเอาประสบการณ์ในแต่ละช่วงของชีวิต ไปพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นหรือแย่ลง เช่น ถ้าเราหลงไปกินเหล้าเที่ยวเตร่ ติดพนัน ครั้งแรกๆ ซักครั้งนึง อาจจะไม่เป็นไร แต่มันก็จะเปิดโอกาสให้เรามีโอกาสไปเจอกับสิ่งไม่ดีมากขึ้นเช่นจาก คบคนไม่ดีคนเดียวก็พาไปรู้จักเพื่อนไม่ดีเพิ่มแล้วก็ยิ่งถลำลึก เป็นวงจรที่ทำไปพัวพันกับเรื่องแย่ๆมากขึ้นเรื่อยๆ ในทางกลับกัน ถ้าเราเกิดไป experience กับเรื่องดีๆ หรือพาตัวเราไปอยู่ในวงจรที่ดีๆ มันก็เปิดโอกาสให้เราพัฒนาเข้าไปสู่สิ่งที่ดีๆ คบคนดีๆ ขึ้นเรื่อยๆ คล้ายๆ กับ สุภาษิตที่เราคิดว่าเชยๆ คือ คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณทิต บัณทิต พาไปหาผล ประมาณนี้มั้ย
2. ความสำเร็จ ความผิดพลาด ความรัก อกหัก ทุกอย่างที่ดูเหมือนสำคัญมากๆ ณ จุดนึงในชีวิต ขนาดที่กินไม่ได้นอนไม่หลับกับมัน สิ่งเหล่านี้ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป แฟนเก่าที่เคยสำคัญ ปัจจุบันเป็นแฟนคนอื่นไปก็เฉยๆ ความสำเร็จ ที่ครั้งนึงภูมิใจมาก ก็เป็นแค่ความทรงจำ เราเริ่มพบว่า ชีวิตหาอะไรที่แน่นอนไม่ได้เลย บางทีวางแผนทุกอย่างดูดีแต่ผลกลับออกมาไม่ดี หรือบางทีก็ดีผลก็ออกมาเกินความคาดหวัง แต่สิ่งที่แน่นอนที่สุดในชีวิต คือ ความตาย ส่วน สิ่งที่ไม่แน่นอนที่สุดในชีวิต ก็คือ ความตาย อีก เพราะไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมือไหร่
คงคล้ายๆกับเนื้อหาเพลง Live & Learn ของ กมลา สุโกศล มั้ง
ใครผ่านจุดนี้ไปแล้ว หรือมีความคิดที่ตกผลึกไปแล้ว รบกวนแชร์หน่อยครับ........ขอบคุณครับ