ประชาชนไม่ว่าชาติใด ต่างรักชาติ และภูมิใจในความเป็นชาติ
ประชาชนโดยพื้นฐาน ย่อมอยากอยู่ดีกินดี.. เพื่อนบ้านแย่ เราไม่คบ. เราจะดีได้หรือไม่ จะดีไปให้สุดหรือเปล่า.. แล้วเพื่อนบ้านดี คู่ค้าดี. เราจะดียิ่งขึ้นไปอีกหรือไม่
ก็ไม่แปลก มันเลยมีการรวมกันเป็นสมาคม ส่งเสริมกันและกัน... ยิ่งประเทศไทย จุดเด่นอยู่ตรงกลาง.. ตอนเด็ก มีแต่เคยได้ยิน เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า. เราได้ประโยชน์ เพื่อนบ้านก็ได้ประโยชน์ด้วย
ก่อนหน้า มีคนเรียกร้อง เงิน แจก แจก แจก... ได้รับแล้วสุดท้ายอย่างไรต่อ.. จากนั้นเอาอย่างไรกันดี.. แจกต่ออีกดีหรือเปล่า. หนี้สินที่ลูกหลานต้องมารับกับการไม่สามารถเอาชีวิตรอดของคนรุ่นเรา. มันแฟร์ กับอนาคตของคนรุ่นต่อไปหรือไม่
ถามว่า ประชากรไทย 70 ล้านพอหรือเปล่า กับสถานะของประเทศในปัจจุบัน.. ตอบเลย. ไม่พอ.. เราต้องกาาตลาด ต้องการประชากรมาผลิต มาบริการ และมาบริโภค...
ก่อนหน้า ต้องยอมรับ เราใช้ข้อเด่น..เรื่องจุดยุทธศาสตร์และศักยภาพรุ่นเดิม..
ตอนนี้ สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก. กำลังหมดไป.. อย่าแปลกใจ. สุดท้ายในปีหน้า เศรษฐกิจจะหนักกว่านี้อย่างแน่นอน
ถามว่า. ใครได้ประโยชน์สูงสุด?
ประชาชน?... หรือ กองทัพ? หรือ นักข่าวจอมปั่น? manipulate truth.. หรือ พวก อจ.ที่มาออกสัมภาสน์? หรือ คือนักการเมือง?... คำตอบมันก็เห็นๆ...
ข่าวที่เห็น ที่ให้เสพมีจริง มีเท็จ มีปลอม มีสร้างแค่ไหน.. ถูกลากทั้งนั้น
ที่แน่ ๆ ผู้เสียประโยชน์ สุดท้ายคือหมากเบี้ย. ประชาชนนั่นแหละ ที่ประกอบเป็นชาติ
นโยบาย เปลี่ยนสนามการค้า กลับเป็นสนามรบ. ย้อนกลับสู่ยุคสงครามเย็น. โดยมีเราเป็นเครื่องบูชา.. เรา คือ ประชาชนธรรมดา. มิใช่ผู้ที่คงอยู่ในอำนาจ ไม่ว่าฝ่ายไหนอย่างแน่นอน... เรา และ เป็นเพียงเราทั้งนั้นที่ได้รับผลกระทบจากนโยบาย..
แน่นอน ว่า ชาติ ดินแดน ปราบสแกมเมอร์ ทำไป. แต่ไปๆ มาๆ หากอยากให้เห็นผล.. สุดท้ายใช้วิธีนี้หรือไม่... ตอบเลย. ห่างไกลจากความสำเร็จและเป้าหมาย..
แฟร์ ต้องแฟร์ทั้ง 2 ฝ่าย. ดีต้องดีทั้ง 2 ฝ่าย.. เอาแต่มัน ก็ปั่นกันไป.. แต่เอาแต่ได้และมีแต่ได้ คือกลุ่มที่สุดท้ายอยู่ในอำนาจ.
ย้ำ ผู้ได้ประโยชน์ ไม่ใช่หมากเบี้ยประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มที่ทำตัวเป็นภาระต่อคนรุ่นต่อไป อย่างแน่นอน
เปลี่ยนสนามการค้า เป็นสนามรบ. กับผู้ที่ได้ประโยชน์สูงสุด จากสถานการณ์
ประชาชนโดยพื้นฐาน ย่อมอยากอยู่ดีกินดี.. เพื่อนบ้านแย่ เราไม่คบ. เราจะดีได้หรือไม่ จะดีไปให้สุดหรือเปล่า.. แล้วเพื่อนบ้านดี คู่ค้าดี. เราจะดียิ่งขึ้นไปอีกหรือไม่
ก็ไม่แปลก มันเลยมีการรวมกันเป็นสมาคม ส่งเสริมกันและกัน... ยิ่งประเทศไทย จุดเด่นอยู่ตรงกลาง.. ตอนเด็ก มีแต่เคยได้ยิน เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า. เราได้ประโยชน์ เพื่อนบ้านก็ได้ประโยชน์ด้วย
ก่อนหน้า มีคนเรียกร้อง เงิน แจก แจก แจก... ได้รับแล้วสุดท้ายอย่างไรต่อ.. จากนั้นเอาอย่างไรกันดี.. แจกต่ออีกดีหรือเปล่า. หนี้สินที่ลูกหลานต้องมารับกับการไม่สามารถเอาชีวิตรอดของคนรุ่นเรา. มันแฟร์ กับอนาคตของคนรุ่นต่อไปหรือไม่
ถามว่า ประชากรไทย 70 ล้านพอหรือเปล่า กับสถานะของประเทศในปัจจุบัน.. ตอบเลย. ไม่พอ.. เราต้องกาาตลาด ต้องการประชากรมาผลิต มาบริการ และมาบริโภค...
ก่อนหน้า ต้องยอมรับ เราใช้ข้อเด่น..เรื่องจุดยุทธศาสตร์และศักยภาพรุ่นเดิม..
ตอนนี้ สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก. กำลังหมดไป.. อย่าแปลกใจ. สุดท้ายในปีหน้า เศรษฐกิจจะหนักกว่านี้อย่างแน่นอน
ถามว่า. ใครได้ประโยชน์สูงสุด?
ประชาชน?... หรือ กองทัพ? หรือ นักข่าวจอมปั่น? manipulate truth.. หรือ พวก อจ.ที่มาออกสัมภาสน์? หรือ คือนักการเมือง?... คำตอบมันก็เห็นๆ...
ข่าวที่เห็น ที่ให้เสพมีจริง มีเท็จ มีปลอม มีสร้างแค่ไหน.. ถูกลากทั้งนั้น
ที่แน่ ๆ ผู้เสียประโยชน์ สุดท้ายคือหมากเบี้ย. ประชาชนนั่นแหละ ที่ประกอบเป็นชาติ
นโยบาย เปลี่ยนสนามการค้า กลับเป็นสนามรบ. ย้อนกลับสู่ยุคสงครามเย็น. โดยมีเราเป็นเครื่องบูชา.. เรา คือ ประชาชนธรรมดา. มิใช่ผู้ที่คงอยู่ในอำนาจ ไม่ว่าฝ่ายไหนอย่างแน่นอน... เรา และ เป็นเพียงเราทั้งนั้นที่ได้รับผลกระทบจากนโยบาย..
แน่นอน ว่า ชาติ ดินแดน ปราบสแกมเมอร์ ทำไป. แต่ไปๆ มาๆ หากอยากให้เห็นผล.. สุดท้ายใช้วิธีนี้หรือไม่... ตอบเลย. ห่างไกลจากความสำเร็จและเป้าหมาย..
แฟร์ ต้องแฟร์ทั้ง 2 ฝ่าย. ดีต้องดีทั้ง 2 ฝ่าย.. เอาแต่มัน ก็ปั่นกันไป.. แต่เอาแต่ได้และมีแต่ได้ คือกลุ่มที่สุดท้ายอยู่ในอำนาจ.
ย้ำ ผู้ได้ประโยชน์ ไม่ใช่หมากเบี้ยประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มที่ทำตัวเป็นภาระต่อคนรุ่นต่อไป อย่างแน่นอน