ความสุขเล็กๆของมนุษย์ยาย

วันนี้มนุษย์ยายไปตลาด เดินผ่านร้านผลไม้เจ้าประจำ เห็นแม่ค้ากำลังกินขนมบะจ่าง น่าอร่อยมาก
แม่ค้า : วันนี้เอาอะไรบ้างพี่
ยาย : เอามะม่วง ส้ม อ้อ มีน้อยหน่า เอาน้อยหน่าด้วยค่ะ เดี๋ยวมานะ
   หลังจากซื้อของอื่นๆ แล้วยังอยากกินบะจ่างอยู่ (ที่ตลาดมีอาซิ่มทำขาย อร่อยมาก) เดินไปร้านซิ่ม
ยาย : อ้าว ไม่มีบะจ่างเหรอ
ซิ่ม : หมดแล้วจ้ะ ต้องมาเช้าๆ เอาขนมจ้างไหม ไหว้แล้วเอาไปจิ้มน้ำตาล อร่อยนะ
ยาย : เอาก็ได้ เอาไปไหว้ตัวเองง่ะ (ซิ่มหัวเราะกิ๊ก หยิบมาให้ ๑ กิโล)

เดินกลับมาร้านผลไม้ แม่ค้าเอาผลไม้ที่สั่งไว้มาใส่รถเข็นให้ (ยายชราแล้ว หิ้วไม่ไหวหรอกจ้ะ)
แม่ค้า : (เห็นขนมจ้าง) พี่ไหว้ด้วยเหรอ
ยาย : ปล่าว ไหว้ตัวเองไง
แม่ค้าหันกลับไปเอาถุงเล็กๆมาให้ ข้างในมีบะจ่าง ๒ ลูก : พี่อย่าว่างั้นงี้นะ ลองเอาไปชิมดู หนูว่าอร่อยนะ
ยาย : เอ๊ย ต้องเอาตังนะ ของซื้อของขาย ทำงี้ได้ไง
แม่ค้า : เอาน่าพี่ ทีพี่เอาโน่นนี่มาฝากหนูยังได้เลย
ยาย : ขอบคุณมากค่ะ แต่ทีหลังต้องเอาเงินด้วย อย่ามาให้กันบ่อยๆ (ดีใจมาก ได้กินสมใจแล้ว)

กลับมาถึงบ้าน แกะมากิน เป็นบะจ่างอาซิ่มจริงๆ แม่ค้าคงซื้อมาไหว้ของตัวเอง ไม่รู้เขารู้ได้ไงว่ายายอยากกินอ้ะ
ความสุขของยายมาอย่างไม่คาดคิดเลยเนอะ ตอนนี้ปลื้มมาก เลยมาเล่าสู่กันฟังค่ะ