สวัสดีค่ะ อยากถามคำถามคุณหมอหรือผู้ที่ความรู้เกี่ยวกับโรค Phobia ไม่แน่ใจว่าเขียนถูกไหม
ตั้งแต่ตอนเด็กแม่เราให้พี่เลี้ยงดูแล แล้วแม่ก็ออกไปทำงาน แม่จะชอบซื้อผลไม้มาแล้วให้พี่เลี้ยงคอยป้อนเรา แต่ทีนี้พี่เลี้ยงขี้เกียจป้อนก็เลยเอามาหลอกให้เรากลัว (คำให้การจากผู้เห็นเหตุการณ์ค่ะ) ตอนนั้นเรายังเด็กมาก มาก มาก
จากนั้นมาเราเริ่มกลัวผลไม้หลายอย่าง ที่จริงต้องเรียกว่าเกือบทุกอย่าง กินได้แค่ไม่กี่ชนิด ตอนนี้รู้สึกว่าอยู่ในสังคมลำบากมาก มันมีวิธีแก้ไขหรือรักษาเราให้หายไหมคะ
อาการตอนที่เราเจอผลไม้จะหน้าซีด ขนลุกซู่ หายใจถี่ บางครั้งจะหน้ามืดค่ะ
ส่วนผลไม้บางอย่างที่เราไม่กลัวเช่นชมพู่ แต่ถ้าเห็นว่ามันโดนแงะออกเป็นสองข้างแล้วตรงรอยแยกจะเป็นหยักๆ ตะปุ่มตะป่ำ เราจะชนลุกไปทั้งตัวเลยค่ะ แต่ถ้าใช้มีดหั่นเป็นชิ้นเรียบๆ ไม่เป็นไรนะคะ
พยายามเลิกกลัวหลายทีแล้ว แต่ยิ่งหนักกว่าเดิม เวลาเจอถึงขั้นเก็บเอาไปฝัน นอนไม่หลับไปหลายคืน
ตั้งแต่ประถมเราต้องเก็บความลับนี้มาตลอดเพราะเคยมีอยู่ครั้งหนึ่งเราบอกเพื่อน เพื่อนหาว่าเราบ้า หาว่าเราโรคจิต ด่าเราโง่ว่าผลไม้มันทำอะไรเราไม่ได้หรอก กลัวทำไม เราก็เคยคิดแบบที่เพื่อนพูดค่ะ แต่มันก็ยังกลัวอยู่ดี กลัวจนเรายังกลัวตัวเองว่าเราโรคจิตหรือเปล่า ฮ่าๆ ซ้ำยังโดนเพื่อนเอามาแกล้งด้วย
ปล. เราอยากไปหาจิตแพทย์นะคะ ไปโรงพยาบาลรัฐ เค้าจะรับรักษากรณีอย่างเราไหมคะ เพราะถ้าไปตามคลินิคกลัวจะมีค่าใช้จ่ายสูง
ปล. 2 เราอยากหายจริงๆ ค่ะ เพราะสงสารที่บ้าน ไม่มีใครได้กินผลไม้อย่างอื่น นอกจากสิ่งที่เราไม่กลัว
ปล. 3 ขอแท็กห้องชานเรือนด้วย เผื่อคุณแม่คนไหนมีลูกแปลกๆ อย่างเราจะพอมีวิธีการช่วยให้หายกลัวบ้าง
***สรุปค่ะ สามารถใช้สิทธิ 30 บาทได้ เราตกลงจะไปหาหมอค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ
ทำยังไงดีคะ เรากลัวของแปลก อันที่จริงต้องเรียกว่าแปลกมาก
ตั้งแต่ตอนเด็กแม่เราให้พี่เลี้ยงดูแล แล้วแม่ก็ออกไปทำงาน แม่จะชอบซื้อผลไม้มาแล้วให้พี่เลี้ยงคอยป้อนเรา แต่ทีนี้พี่เลี้ยงขี้เกียจป้อนก็เลยเอามาหลอกให้เรากลัว (คำให้การจากผู้เห็นเหตุการณ์ค่ะ) ตอนนั้นเรายังเด็กมาก มาก มาก
จากนั้นมาเราเริ่มกลัวผลไม้หลายอย่าง ที่จริงต้องเรียกว่าเกือบทุกอย่าง กินได้แค่ไม่กี่ชนิด ตอนนี้รู้สึกว่าอยู่ในสังคมลำบากมาก มันมีวิธีแก้ไขหรือรักษาเราให้หายไหมคะ
อาการตอนที่เราเจอผลไม้จะหน้าซีด ขนลุกซู่ หายใจถี่ บางครั้งจะหน้ามืดค่ะ
ส่วนผลไม้บางอย่างที่เราไม่กลัวเช่นชมพู่ แต่ถ้าเห็นว่ามันโดนแงะออกเป็นสองข้างแล้วตรงรอยแยกจะเป็นหยักๆ ตะปุ่มตะป่ำ เราจะชนลุกไปทั้งตัวเลยค่ะ แต่ถ้าใช้มีดหั่นเป็นชิ้นเรียบๆ ไม่เป็นไรนะคะ
พยายามเลิกกลัวหลายทีแล้ว แต่ยิ่งหนักกว่าเดิม เวลาเจอถึงขั้นเก็บเอาไปฝัน นอนไม่หลับไปหลายคืน
ตั้งแต่ประถมเราต้องเก็บความลับนี้มาตลอดเพราะเคยมีอยู่ครั้งหนึ่งเราบอกเพื่อน เพื่อนหาว่าเราบ้า หาว่าเราโรคจิต ด่าเราโง่ว่าผลไม้มันทำอะไรเราไม่ได้หรอก กลัวทำไม เราก็เคยคิดแบบที่เพื่อนพูดค่ะ แต่มันก็ยังกลัวอยู่ดี กลัวจนเรายังกลัวตัวเองว่าเราโรคจิตหรือเปล่า ฮ่าๆ ซ้ำยังโดนเพื่อนเอามาแกล้งด้วย
ปล. เราอยากไปหาจิตแพทย์นะคะ ไปโรงพยาบาลรัฐ เค้าจะรับรักษากรณีอย่างเราไหมคะ เพราะถ้าไปตามคลินิคกลัวจะมีค่าใช้จ่ายสูง
ปล. 2 เราอยากหายจริงๆ ค่ะ เพราะสงสารที่บ้าน ไม่มีใครได้กินผลไม้อย่างอื่น นอกจากสิ่งที่เราไม่กลัว
ปล. 3 ขอแท็กห้องชานเรือนด้วย เผื่อคุณแม่คนไหนมีลูกแปลกๆ อย่างเราจะพอมีวิธีการช่วยให้หายกลัวบ้าง
***สรุปค่ะ สามารถใช้สิทธิ 30 บาทได้ เราตกลงจะไปหาหมอค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ