เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยผมอยู่ป.2 (ปัจจุบันผมกำลังจะเข้ามหาลัย) คืออยู่ดีๆมันก็แว๊บเข้ามาในหัว ไม่รู้มาได้ยังไง
ผมเป็นเด็กกรุงเทพครับ ที่ย้ายไปจังหวัดเลยเมื่อตอนป.สองเพราะแม่ไปทำธุรกิจที่โน่น
จำได้วันนั้นเป็นวันที่ฟ้าโล่งสดใส ผมกับเพื่อนๆอีกสองคน (ผม เพื่อนผู้หญิง เพื่อนตุ๊ด) จึงไปเล่นชิงช้าที่ริมสนามฟุตบอล เพื่อรอเวลาแม่มารับ
จากนั้นก็เล่นกันอีกท่าไหนไม่รู้ ผม(กระเด็น)ตกจากชิงช้า มานั่งแหมะอยู่ที่พื้น แต่ทีนี้ ตอนที่ตกลงมา ชิงช้าที่ผมเล่นมันยังไม่หยุดแกว่ง
เหลี่ยมมุมของชิงช้าก็เลยกระแทกเข้าที่หัวผม
แน่ละครับ...
เลือดอาบ
แล้วที่นี้ ก็เป็นภาพรางๆ เพราะร้องไห้หนักมาก ผมจำได้ว่า เพื่อนตุ๊ดคนนั้น ร้องกริ๊ดๆ แล้วก็วิ่งหนีไป ="=
ส่วนเพื่อนผู้หญิง ไม่ช่วยไรเลย เอาแต่ร้องว่า "เลือดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ผมในตอนนั้นก็มึน เจ็บ แถมร้องไห้อีก
คือแล้วทันใดนั้น ก็มีพี่ชายคนนึงซึ่งผมรู้แค่ว่าเป็นผู้ชาย เพราะได้ยินเสียงแต่ไม่เห็นหน้า
พี่เขาประคองผมลุกขึ้น แล้วเอาหัวผมตรงที่แตก กดเข้ากับท้องพี่เขา (ตอนนั้นผมสูงเท่าท้องพี่เขาเอง) เป็นวิธีห้ามเลือดหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ แต่ที่แน่ๆ เสื้อนักเรียนของพี่เขา เต็มไปด้วยเลือดจากหัวผม ผมรู้แค่ตัวเองกอดเอวเขา แล้วก็ร้องไห้ไปด้วย ส่วนพี่เขาก็พยายามกดหัวผมไว้ แล้ว ก็พาเดินไปห้องพยาบาล (ย้อนคิดอีกที นั่นเป็นภาพที่บัดซบจริงๆ 5555555)
แล้วหลังจากนั้นผมก็จำไม่ได้ครับ ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นลม หรืออะไรสักอย่าง แต่ที่แน่ๆ ความทรงจำตรงนั้นมันหายไป ตื่นขึ้นอีกที ผมก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
เชื่อไหมครับ ว่าผมจำพี่คนนั้นไม่ได้อีกเลย หลังจากที่ผมกลับมาที่โรงเรียนอีกครั้ง ผมนำของไปขอบคุณอาจารย์ที่ห้องพยาบาล ลุงคนขับรถที่พาผมไปโรงพยาบาล แต่ผมไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับพี่คนนั้นเลยในตอนนั้น
...ผมอยู่ที่โรงเรียนนั้นต่ออีกไม่กี่สัปดาห์ ก็กลับกรุงเทพ...
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ เรื่องนี้แว็บเข้ามาในหัวผม เหมือนผมพยายามถามตัวเองว่า ผมไปห้องพยาบาลได้ยังไง
ในที่สุดเหตุการณ์นั้นก็โผล่ขึ้นมา แล้วผมก็เสียใจที่ ไม่มีโอกาสขอบคุณพี่เค้าเลย เพราะถ้าไม่มีพี่เขาวันนั้น ผมอาจจะนั่งอยู่ตรงนั้นไปเรื่อยๆก็ได้ เพราะสนามไม่มีคนเลย ส่วนเพื่อนก็ช่วยอะไรไม่ได้
แต่ผมไม่รู่ว่าพี่เป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง ตอนนั้นเรียนอยู่ม.อะไร หรือ ป.อะไร (หรือผมอาจจะเห็นหน้าพี่ แต่ความทรงจำส่วนนั้นหายไปก็ไม่ทราบ)
แต่ผมเดาว่าตอนนั้นพี่ต้องอยู่มัธยมแล้วล่ะ เพราะตอนนั้นผมสูงแค่ท้องพี่เอง
สุดท้ายนี้ครับ!
ถ้าพี่เล่นพันทิป รบกวนหลังไมค์หาผมหน่อย ผมอยากคุยกับพี่(ว่าพี่โผล่มาช่วยผมได้ยังไง 55555) ผมอยากส่งของแสดงความขอบคุณให้พี่ (อยากให้จริงๆครับ ไม่ใช่ให้เพราะกลัวเป็นหนี้บุญคุณ)
ผมอาจจะแท๊กห้องผิดๆไปบ้าง เพราะผมไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ทำงานรึยัง หรือยังเรียนอยู่ ดังนั้นขออภัยหากแท็กห้องพลาดไว้ตรงนี้เลยนะครับ
สุดท้ายจริงๆ ถ้าคนที่เข้ามาอ่านเป็นอาจารย์ คุณครู ภารโรง หรือคนที่เห็นเหตุการณ์ในตอนนั้น แล้วรู้จักพี่เขา รบกวนหลังไมค์มาหน่อยนะครับ
หวังว่าจะได้เจอพี่อีกครั้ง ... ขอบคุณครับ
ประกาศ! ตามหาพี่ชายที่เคยช่วยผมเมื่อตอนป.2 ที่โรงเรียนมหาไถ่ศึกษาเลย
ผมเป็นเด็กกรุงเทพครับ ที่ย้ายไปจังหวัดเลยเมื่อตอนป.สองเพราะแม่ไปทำธุรกิจที่โน่น
จำได้วันนั้นเป็นวันที่ฟ้าโล่งสดใส ผมกับเพื่อนๆอีกสองคน (ผม เพื่อนผู้หญิง เพื่อนตุ๊ด) จึงไปเล่นชิงช้าที่ริมสนามฟุตบอล เพื่อรอเวลาแม่มารับ
จากนั้นก็เล่นกันอีกท่าไหนไม่รู้ ผม(กระเด็น)ตกจากชิงช้า มานั่งแหมะอยู่ที่พื้น แต่ทีนี้ ตอนที่ตกลงมา ชิงช้าที่ผมเล่นมันยังไม่หยุดแกว่ง
เหลี่ยมมุมของชิงช้าก็เลยกระแทกเข้าที่หัวผม
แน่ละครับ...
เลือดอาบ
แล้วที่นี้ ก็เป็นภาพรางๆ เพราะร้องไห้หนักมาก ผมจำได้ว่า เพื่อนตุ๊ดคนนั้น ร้องกริ๊ดๆ แล้วก็วิ่งหนีไป ="=
ส่วนเพื่อนผู้หญิง ไม่ช่วยไรเลย เอาแต่ร้องว่า "เลือดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ผมในตอนนั้นก็มึน เจ็บ แถมร้องไห้อีก
คือแล้วทันใดนั้น ก็มีพี่ชายคนนึงซึ่งผมรู้แค่ว่าเป็นผู้ชาย เพราะได้ยินเสียงแต่ไม่เห็นหน้า
พี่เขาประคองผมลุกขึ้น แล้วเอาหัวผมตรงที่แตก กดเข้ากับท้องพี่เขา (ตอนนั้นผมสูงเท่าท้องพี่เขาเอง) เป็นวิธีห้ามเลือดหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ แต่ที่แน่ๆ เสื้อนักเรียนของพี่เขา เต็มไปด้วยเลือดจากหัวผม ผมรู้แค่ตัวเองกอดเอวเขา แล้วก็ร้องไห้ไปด้วย ส่วนพี่เขาก็พยายามกดหัวผมไว้ แล้ว ก็พาเดินไปห้องพยาบาล (ย้อนคิดอีกที นั่นเป็นภาพที่บัดซบจริงๆ 5555555)
แล้วหลังจากนั้นผมก็จำไม่ได้ครับ ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นลม หรืออะไรสักอย่าง แต่ที่แน่ๆ ความทรงจำตรงนั้นมันหายไป ตื่นขึ้นอีกที ผมก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
เชื่อไหมครับ ว่าผมจำพี่คนนั้นไม่ได้อีกเลย หลังจากที่ผมกลับมาที่โรงเรียนอีกครั้ง ผมนำของไปขอบคุณอาจารย์ที่ห้องพยาบาล ลุงคนขับรถที่พาผมไปโรงพยาบาล แต่ผมไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับพี่คนนั้นเลยในตอนนั้น
...ผมอยู่ที่โรงเรียนนั้นต่ออีกไม่กี่สัปดาห์ ก็กลับกรุงเทพ...
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ เรื่องนี้แว็บเข้ามาในหัวผม เหมือนผมพยายามถามตัวเองว่า ผมไปห้องพยาบาลได้ยังไง
ในที่สุดเหตุการณ์นั้นก็โผล่ขึ้นมา แล้วผมก็เสียใจที่ ไม่มีโอกาสขอบคุณพี่เค้าเลย เพราะถ้าไม่มีพี่เขาวันนั้น ผมอาจจะนั่งอยู่ตรงนั้นไปเรื่อยๆก็ได้ เพราะสนามไม่มีคนเลย ส่วนเพื่อนก็ช่วยอะไรไม่ได้
แต่ผมไม่รู่ว่าพี่เป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง ตอนนั้นเรียนอยู่ม.อะไร หรือ ป.อะไร (หรือผมอาจจะเห็นหน้าพี่ แต่ความทรงจำส่วนนั้นหายไปก็ไม่ทราบ)
แต่ผมเดาว่าตอนนั้นพี่ต้องอยู่มัธยมแล้วล่ะ เพราะตอนนั้นผมสูงแค่ท้องพี่เอง
สุดท้ายนี้ครับ!
ถ้าพี่เล่นพันทิป รบกวนหลังไมค์หาผมหน่อย ผมอยากคุยกับพี่(ว่าพี่โผล่มาช่วยผมได้ยังไง 55555) ผมอยากส่งของแสดงความขอบคุณให้พี่ (อยากให้จริงๆครับ ไม่ใช่ให้เพราะกลัวเป็นหนี้บุญคุณ)
ผมอาจจะแท๊กห้องผิดๆไปบ้าง เพราะผมไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ทำงานรึยัง หรือยังเรียนอยู่ ดังนั้นขออภัยหากแท็กห้องพลาดไว้ตรงนี้เลยนะครับ
สุดท้ายจริงๆ ถ้าคนที่เข้ามาอ่านเป็นอาจารย์ คุณครู ภารโรง หรือคนที่เห็นเหตุการณ์ในตอนนั้น แล้วรู้จักพี่เขา รบกวนหลังไมค์มาหน่อยนะครับ
หวังว่าจะได้เจอพี่อีกครั้ง ... ขอบคุณครับ