สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 38
เจอมนุษย์ป้าครั้งแรก ตื่นเต้น ( ตอนที่ 2 )
หลังจากสบตากันที่สนามบินครั้งสุดท้าย พอดีรถจากโรงแรม เซนทาราอันดาเทวี มารับเป็นรถ CAMRY ลีมูซีนป้ายเขียวของโรงแรมเพราะ จขกท จองไว้ราคา 1,500 บาท รับส่งสนามบิน ไป-กลับ พอเดินทางมาถึงโรงแรมมีพนักงานยกกระเป๋า เปิดประตูให้และลากกระเป๋าไปเช็คอิน พอเงยหน้ามาเท่านั้นแหละเงิบ ยัยป้ากำลังเช็คอินอยู่ จขกท เดินยิ้มอย่างสง่างามไปที่เคาเตอร์เช็คอิน พร้อมยื่น วอยเชอร์ ของอโกด้า ให้พนักงานคนสวย
บทสนทนาเริ่มต้น ณ.ตอนนี้
พนักงานคนสวย : คุณ......จองผ่านอโกด้าห้องดีลักซ์รวมอาหารเช้า 3 วัน 2 คืนน้ะค๊ะ พนักงานก็เงียบไปซักพัก พอดีห้องดีลักซ์เราเต็มเราอัพเกรดห้อง Pool Access ให้น้ะค้ะสามารถลงสระว่ายน้ำได้เลย รู้สึกว่า จขกท จะโชคดีอีกและได้อัพเกรดห้องด้วย ยิ้มกริ่มในใจ หุๆๆๆๆ แต่เดี๋ยวก่อนยังไม่จบเท่านั้น นังมนุษย์ป้าได้ยิน หูผึ่งขึ้นมาทันที
ป้า : น้องค๊ะทำไมดิชั้นมาก่อนถึงไม่ได้อัพเกรดค๊ะ พร้อมกับตวาดพนักงานดังลั่น จนฝรั่งญี่ปุ่น มองมาที่นาง
จขกท : คิดในใจเอาอีกแล้วกรู ( ความโชคดีมาพร้อมกับความโชคร้าย )
พนักงาน : โทษน้ะค๊ะคุณ......(ชื่อยายป้า ) ลูกค้าจองห้อง ดีลักษ์มาพร้อมเตียงเสริมไม่รวมอาหารเช้ามากับแพคเกจแอร์เอเซียโก 3 วัน 2 คืน และห้องที่คุณป้าเช็คอินมีเป็นห้องสุดท้าย คุณ...... (ชื่อยายป้า ) ก็ได้ห้องตรงตามในวอยเชอร์ทุกอย่างค่ะ
ป้า : อะไรกันห้องนี้อยู่ชั้น 4 คนแก่เดินขึ้นลงลำบาก (ลำบากและจะมาเที่ยวทำไมอีป้า ) ช่วยอัพเกรดเป็นห้องชั้นล่างให้ชั้นด้วย
พนักงาน : ได้ค่ะอัพเกรดได้แต่คุณป้า แต่คืนละ 1,000 บาทค่ะ พร้อมยิ้มสวยๆใส่คุณป้า พร้อมมองมาที่ผมบอกเรียบร้อยค่ะเดี๋ยวให้พนักงานพาไปส่งที่ห้องน้ะค๊ะ
ผม : ขอบคุณครับ พร้อมมองยัยป้าแบบเชิดเริ่ดๆๆ 55555+
ป้า : โวยวายว่ายังงัยก้ต้องได้อัพเกรดห้อง แต่เมื่อพนักงานไม่ยอมนางก็สงบไปโดยปริยาย
ผม : สบตากับป้าอีกครั้งก่อนเดินมาที่ห้องโดยมองอีป้าที่กำลังโมโห
*****สถานการณ์ปกติ พักผ่อนนอนหลับ******จนถึงเช้าที่ห้องอาหาร จขกท จองทัวร์ ของบาราคูดัส สปีดโบ้ท เกาะห้อง ไว้ก็เลยมาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารโรงแรม พนักงานจะถามเบอร์ห้องแต่พอกินขนมปังปิ้งไม่ทันจะเคี้ยวเอ๊ะ เสียงคุ้นๆ เงยหน้ามองไปที่ทางเข้า อีป้ามาในชุดชายหาดแบบผ้าถุงลายดอกสีส้ม สีม่วง สีชมพู ยืนเถียงกับพนักงานว่าจะเข้ามาทานอาหารเช้า
ป้า : อาหารเช้าชั้นจะเข้าไปทาน
พนักงาน : ห้องคุณ........(ชื่อป้า ) ไม่มีอาหารเช้าน้ะค๊ะ ถ้าจะทานต้องเสียเงินท่านละ 559 บาทค่ะ
ป้า : ชั้นทานไม่เยอะหรอกนิดเดียว
พนักงาน : ไม่ได้ค่ะ
ป้า : เดินจากไปพร้อมทิ้งท้ายกับพนักงานว่าเฮ็งซวย
หลังจากนั้นผมเดินมาที่ล็อบบี้เพื่อรอรถมารับไปขึ้นเรือ เจอยายป้านั่งรออยู่แล้ว จขกท ก็เลยเดินไปนั่งโซฟาใกล้ๆ พร้อมสบตาและมองคุณป้าด้วยสายตาอย่างเป็นมิตร ทันใดนั้นเองอีป้าพูดมาว่า เบื่อจังเลยเว้ยมาเที่ยวครั้งนี้เจอแต่คนเอาเปรียบ จขกท สตั้นไป 1 วินาที (คิดในใจอีป้านั่นแหละเอาเปรียบแต่เขา ) จนรถของทัวร์มารับที่ โรงแรมก็เรียกชื่อพร้อมขอดูวอยเชอร์ แล้วเชิญผมไปขึ้นรถ และมารับลูกค้าอีกกลุ่ม ปรากฏว่าลูกค้าอีกกลุ่มคืออีป้า จขกท คิดแล้วคิดอีก ยกเลิกทริปถ้าร่วมทริปกับอีป้าไม่สนุกแน่ แต่ปรากฏทัวร์ของอีปร้าเป็นเรือหางยาว ก็เลยโอเครไปก็ไป
ไกด์ : สติ๊กเกอร์สีแดงไปเรือเร็วหมายเลข 14 สติ๊กเกอร์น้ำเงินไปเรือหางยาวเบอร์ 11
ป้า : เห็นเรือ ตกใจ ชั้นต้องไปลำนี้เหรอ ( จขกท นึกในใจตอนจองไม่แหกตาดูเหรออีป้า ) ชั้นปีนขึ้นไม่ได้หรอกน้ะ
ไกด์ : ป้าต้องไปลำนั้นคับ เรือเร็วราคาแพงกว่า ยายป้าหันมาที่ จขกท แล้วพูดว่า เธอเอาใบจองมาดูซิ กี่บาทพร้อมดึงจากมือผมไปอย่างรวดเร็ว
จขกท : นี่ป้า อย่าเสียมารยาทขอดูให้เจ้าของเค้าอนุญาติก่อนอย่าทำนิสัยแบบนี้ ถ้าไปไม่ไหวกลับโรงเเรมไปนอนเคี้ยวหมากเลย
ป้า : เธอไม่ต้องมาอวดดี ชั้นซวยมากเจอเธอตั้งแต่ต้นทริปนี้ชั้นไม่สนุกและ
จขกท : เหรอคับป้าผมซวยมากกว่าที่เจอกับคนแก่กะโหลกกะลาไร้สติอย่างป้า ลูกหลานไม่รักเหรอถึงทำตัวทุเรศแบบนี้
ฝรั่ง จีน มองแบบงง มันด่าไรกันว้ะ ทันใดนั้นเอง ไกด์ก็เรียกให้ จขกท ลงเรือปล่อยอีปร้าไปเรือหางยาว
****ตัดตอนขากลับเลย*****
จขกท ทานอาหารเช้าเสร็จ ก็เช็คเอาท์มาขึ้นรถลีมูซีนของโรงแรม อีป้ามองมาถามกับคนขับว่าเราจะไปไหน คนขับบอกสนามบิน ป้าบอกดีเลยขอติดรถไปด้วย จขกท ได้ยินเลยบอกไปว่า ขอโทษน้ะคับ ผมจ่ายเงิน 1500 บาท และต้องการนั่งคนเดียวอยากไปจองคันใหม่ เข้าใจตรงกันน้ะป้าพร้อมมองไปที่คนขับรถแบบมั่นใจพยักหน้า 1 ครั้งเดินขึ้นรถคนขับรถออกรถเลย อีป้าคงด่าลับหลังเป็นแน่
******ตัดมาที่สนามบิน*******
จขกท บินบางกอกแอร์เวย์ ก็จะมีห้องรับรองให้ที่สนามบิน จขกท ก็เข้าไปนั่งเริดๆเชิดๆรอขึ้นเครื่อง ยังไม่จบน้ะ อีมนุษย์ป้าเห็นผมนั่งอยู่กับผู้โดยสารท่านอื่นอีก 5 - 6 คน นางปรี่เข้ามาพนักงาน PG เลยบอกขอดู บอร์ดดิ้งพาส นางยื่นบอร์ดดิ้งพาสของหางแดงให้พนักงานยิ้มอย่างสวยๆแล้วบอกว่า ป้าค้ะแอร์เอเซียด้านนอกค่ะ ป้าบอกแล้วไอ้หนุ่มคนนั้นทำไมเข้าไปได้ พนักงานมองมาที่ จขกท แล้วยิ้มมุมปากกับอีป้า แล้วบอกว่าลูกค้าท่านนั้นผู้โดยสารบางกอกแร์เวย์ บลูริบบอน ค่ะ ป้าเงิบลากกระเป๋าออกไปเลย
*****จบ********
จขกท เล่าจากเรื่องราวจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่สัมผัสกับอีมนุษย์ป้า 3 คนนี้ตลอดทริปกระบี่ เป็นการไปผักผ่อนแบบตื่นเต้นตลอดเวลา
บังเอิญแล้วบังเอิญเล่า ดีน้ะที่สนามบินปลายทางคนละที่ ไม่งั้นคงได้สบตากันอีกแน่นอน คริๆๆๆ
หลังจากสบตากันที่สนามบินครั้งสุดท้าย พอดีรถจากโรงแรม เซนทาราอันดาเทวี มารับเป็นรถ CAMRY ลีมูซีนป้ายเขียวของโรงแรมเพราะ จขกท จองไว้ราคา 1,500 บาท รับส่งสนามบิน ไป-กลับ พอเดินทางมาถึงโรงแรมมีพนักงานยกกระเป๋า เปิดประตูให้และลากกระเป๋าไปเช็คอิน พอเงยหน้ามาเท่านั้นแหละเงิบ ยัยป้ากำลังเช็คอินอยู่ จขกท เดินยิ้มอย่างสง่างามไปที่เคาเตอร์เช็คอิน พร้อมยื่น วอยเชอร์ ของอโกด้า ให้พนักงานคนสวย
บทสนทนาเริ่มต้น ณ.ตอนนี้
พนักงานคนสวย : คุณ......จองผ่านอโกด้าห้องดีลักซ์รวมอาหารเช้า 3 วัน 2 คืนน้ะค๊ะ พนักงานก็เงียบไปซักพัก พอดีห้องดีลักซ์เราเต็มเราอัพเกรดห้อง Pool Access ให้น้ะค้ะสามารถลงสระว่ายน้ำได้เลย รู้สึกว่า จขกท จะโชคดีอีกและได้อัพเกรดห้องด้วย ยิ้มกริ่มในใจ หุๆๆๆๆ แต่เดี๋ยวก่อนยังไม่จบเท่านั้น นังมนุษย์ป้าได้ยิน หูผึ่งขึ้นมาทันที
ป้า : น้องค๊ะทำไมดิชั้นมาก่อนถึงไม่ได้อัพเกรดค๊ะ พร้อมกับตวาดพนักงานดังลั่น จนฝรั่งญี่ปุ่น มองมาที่นาง
จขกท : คิดในใจเอาอีกแล้วกรู ( ความโชคดีมาพร้อมกับความโชคร้าย )
พนักงาน : โทษน้ะค๊ะคุณ......(ชื่อยายป้า ) ลูกค้าจองห้อง ดีลักษ์มาพร้อมเตียงเสริมไม่รวมอาหารเช้ามากับแพคเกจแอร์เอเซียโก 3 วัน 2 คืน และห้องที่คุณป้าเช็คอินมีเป็นห้องสุดท้าย คุณ...... (ชื่อยายป้า ) ก็ได้ห้องตรงตามในวอยเชอร์ทุกอย่างค่ะ
ป้า : อะไรกันห้องนี้อยู่ชั้น 4 คนแก่เดินขึ้นลงลำบาก (ลำบากและจะมาเที่ยวทำไมอีป้า ) ช่วยอัพเกรดเป็นห้องชั้นล่างให้ชั้นด้วย
พนักงาน : ได้ค่ะอัพเกรดได้แต่คุณป้า แต่คืนละ 1,000 บาทค่ะ พร้อมยิ้มสวยๆใส่คุณป้า พร้อมมองมาที่ผมบอกเรียบร้อยค่ะเดี๋ยวให้พนักงานพาไปส่งที่ห้องน้ะค๊ะ
ผม : ขอบคุณครับ พร้อมมองยัยป้าแบบเชิดเริ่ดๆๆ 55555+
ป้า : โวยวายว่ายังงัยก้ต้องได้อัพเกรดห้อง แต่เมื่อพนักงานไม่ยอมนางก็สงบไปโดยปริยาย
ผม : สบตากับป้าอีกครั้งก่อนเดินมาที่ห้องโดยมองอีป้าที่กำลังโมโห
*****สถานการณ์ปกติ พักผ่อนนอนหลับ******จนถึงเช้าที่ห้องอาหาร จขกท จองทัวร์ ของบาราคูดัส สปีดโบ้ท เกาะห้อง ไว้ก็เลยมาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารโรงแรม พนักงานจะถามเบอร์ห้องแต่พอกินขนมปังปิ้งไม่ทันจะเคี้ยวเอ๊ะ เสียงคุ้นๆ เงยหน้ามองไปที่ทางเข้า อีป้ามาในชุดชายหาดแบบผ้าถุงลายดอกสีส้ม สีม่วง สีชมพู ยืนเถียงกับพนักงานว่าจะเข้ามาทานอาหารเช้า
ป้า : อาหารเช้าชั้นจะเข้าไปทาน
พนักงาน : ห้องคุณ........(ชื่อป้า ) ไม่มีอาหารเช้าน้ะค๊ะ ถ้าจะทานต้องเสียเงินท่านละ 559 บาทค่ะ
ป้า : ชั้นทานไม่เยอะหรอกนิดเดียว
พนักงาน : ไม่ได้ค่ะ
ป้า : เดินจากไปพร้อมทิ้งท้ายกับพนักงานว่าเฮ็งซวย
หลังจากนั้นผมเดินมาที่ล็อบบี้เพื่อรอรถมารับไปขึ้นเรือ เจอยายป้านั่งรออยู่แล้ว จขกท ก็เลยเดินไปนั่งโซฟาใกล้ๆ พร้อมสบตาและมองคุณป้าด้วยสายตาอย่างเป็นมิตร ทันใดนั้นเองอีป้าพูดมาว่า เบื่อจังเลยเว้ยมาเที่ยวครั้งนี้เจอแต่คนเอาเปรียบ จขกท สตั้นไป 1 วินาที (คิดในใจอีป้านั่นแหละเอาเปรียบแต่เขา ) จนรถของทัวร์มารับที่ โรงแรมก็เรียกชื่อพร้อมขอดูวอยเชอร์ แล้วเชิญผมไปขึ้นรถ และมารับลูกค้าอีกกลุ่ม ปรากฏว่าลูกค้าอีกกลุ่มคืออีป้า จขกท คิดแล้วคิดอีก ยกเลิกทริปถ้าร่วมทริปกับอีป้าไม่สนุกแน่ แต่ปรากฏทัวร์ของอีปร้าเป็นเรือหางยาว ก็เลยโอเครไปก็ไป
ไกด์ : สติ๊กเกอร์สีแดงไปเรือเร็วหมายเลข 14 สติ๊กเกอร์น้ำเงินไปเรือหางยาวเบอร์ 11
ป้า : เห็นเรือ ตกใจ ชั้นต้องไปลำนี้เหรอ ( จขกท นึกในใจตอนจองไม่แหกตาดูเหรออีป้า ) ชั้นปีนขึ้นไม่ได้หรอกน้ะ
ไกด์ : ป้าต้องไปลำนั้นคับ เรือเร็วราคาแพงกว่า ยายป้าหันมาที่ จขกท แล้วพูดว่า เธอเอาใบจองมาดูซิ กี่บาทพร้อมดึงจากมือผมไปอย่างรวดเร็ว
จขกท : นี่ป้า อย่าเสียมารยาทขอดูให้เจ้าของเค้าอนุญาติก่อนอย่าทำนิสัยแบบนี้ ถ้าไปไม่ไหวกลับโรงเเรมไปนอนเคี้ยวหมากเลย
ป้า : เธอไม่ต้องมาอวดดี ชั้นซวยมากเจอเธอตั้งแต่ต้นทริปนี้ชั้นไม่สนุกและ
จขกท : เหรอคับป้าผมซวยมากกว่าที่เจอกับคนแก่กะโหลกกะลาไร้สติอย่างป้า ลูกหลานไม่รักเหรอถึงทำตัวทุเรศแบบนี้
ฝรั่ง จีน มองแบบงง มันด่าไรกันว้ะ ทันใดนั้นเอง ไกด์ก็เรียกให้ จขกท ลงเรือปล่อยอีปร้าไปเรือหางยาว
****ตัดตอนขากลับเลย*****
จขกท ทานอาหารเช้าเสร็จ ก็เช็คเอาท์มาขึ้นรถลีมูซีนของโรงแรม อีป้ามองมาถามกับคนขับว่าเราจะไปไหน คนขับบอกสนามบิน ป้าบอกดีเลยขอติดรถไปด้วย จขกท ได้ยินเลยบอกไปว่า ขอโทษน้ะคับ ผมจ่ายเงิน 1500 บาท และต้องการนั่งคนเดียวอยากไปจองคันใหม่ เข้าใจตรงกันน้ะป้าพร้อมมองไปที่คนขับรถแบบมั่นใจพยักหน้า 1 ครั้งเดินขึ้นรถคนขับรถออกรถเลย อีป้าคงด่าลับหลังเป็นแน่
******ตัดมาที่สนามบิน*******
จขกท บินบางกอกแอร์เวย์ ก็จะมีห้องรับรองให้ที่สนามบิน จขกท ก็เข้าไปนั่งเริดๆเชิดๆรอขึ้นเครื่อง ยังไม่จบน้ะ อีมนุษย์ป้าเห็นผมนั่งอยู่กับผู้โดยสารท่านอื่นอีก 5 - 6 คน นางปรี่เข้ามาพนักงาน PG เลยบอกขอดู บอร์ดดิ้งพาส นางยื่นบอร์ดดิ้งพาสของหางแดงให้พนักงานยิ้มอย่างสวยๆแล้วบอกว่า ป้าค้ะแอร์เอเซียด้านนอกค่ะ ป้าบอกแล้วไอ้หนุ่มคนนั้นทำไมเข้าไปได้ พนักงานมองมาที่ จขกท แล้วยิ้มมุมปากกับอีป้า แล้วบอกว่าลูกค้าท่านนั้นผู้โดยสารบางกอกแร์เวย์ บลูริบบอน ค่ะ ป้าเงิบลากกระเป๋าออกไปเลย
*****จบ********
จขกท เล่าจากเรื่องราวจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่สัมผัสกับอีมนุษย์ป้า 3 คนนี้ตลอดทริปกระบี่ เป็นการไปผักผ่อนแบบตื่นเต้นตลอดเวลา
บังเอิญแล้วบังเอิญเล่า ดีน้ะที่สนามบินปลายทางคนละที่ ไม่งั้นคงได้สบตากันอีกแน่นอน คริๆๆๆ
ความคิดเห็นที่ 113
ช่างเป็นมหากาพย์ภาพยนตร์มนุษย์ป้าจริงๆค่ะ ฮ่าๆๆ
คือปกติแล้วแต่ละคนก็คงจะเจอมนุษย์ป้าในเหตุการณ์เดียวแล้วจบไป
จขกท ช่างเป็นคนที่โชคดีเสียนี่กระไร ได้เจอตลอดทริป
ถือเป็นการต่อกรที่ดีค่ะ สนุกสนานเฮฮา ฮ่าๆๆ
ตัวเราเคยเจอมนุษย์ป้าขั้นบอสครั้งนึง
ตอนที่เรากับเพื่อนๆจะนั่งเรือสปีดโบ๊ทไปเกาะเต่าค่ะ คือเป็นเรือส่วนตัวน่ะค่ะ
เราเป็นคนเกาะสมุย แล้วเจ้าของเรือคือญาติเรา สปีดโบ๊ทลำนั้นก็ถือเป็นเรือส่วนตัวน่ะค่ะ
แล้วที่ท่าเรือก็มีเรือจะไปเกาะเต่า แต่ไม่ใช่สปีดโบ๊ท เป็นเรือโดยสารปกติ ทีนี้เรือมันก็จอดท่าเดียวกัน
เราก็คุยกับพนักงานเรียบร้อย เราบอกว่าเดี๋ยวไปนะ ขอเข้าห้องน้ำกันก่อน
พอเราและเพื่อนเดินไปถึงเรือปรากฎว่ามีน้าสามคนนั่งอยู่ในสปีดโบ๊ทลำของเรา (อายุน่าจะราวๆ 40-45)
คนขับเรือก็ไม่อยู่ เราเลยเดินลงไปในเรือแล้วถามน้าว่า (ตอนนี้ยังคิดว่าเป็นน้าอยู่)
เรา : น้ามาทำอะไรในเรือลำนี้คะ?
น้าหนึ่ง : ก็ไปเกาะเต่าไงคะน้อง เรือลำนี้จะไปเกาะเต่าค่ะ
เรา : หนูทราบค่ะว่าเรือลำนี้จะไปเกาะเต่า เพราะเรือลำนี้เป็นของพวกหนูค่ะ แต่ว่าน้ามาทำอะไรบนเรือหนู
น้าหนึ่ง : ก็เรือลำนู้นมันอึดอัด คนเยอะ มีแต่ฝรั่ง แล้วเรือลำนี้นั่งไม่ได้เหรอ
น้าสอง : นั่นสิ ก็คนขับบอกไปเกาะเต่า พวกชั้นก็จะไปเกาะเต่า ทำไมจะนั่งไม่ได้
เรา : เรือลำนี้เป็นเรือส่วนตัวค่ะ ถ้าน้าซื้อทริปก็ต้องไปลำนั้นค่ะ
น้าหนึ่ง : อะไรกัน ก็เรือของบริษัทเดียวกัน ไปเกาะเต่าเหมือนกัน ทำไมชั้นจะนั่งไปด้วยไม่ได้
เรา : เข้าใจคำว่าเรือส่วนตัวมั้ยคะ ไม่ได้มีไว้บริการลูกค้าคนอื่น เชิญน้าออกจากเรือด้วย
น้าสาม : พวกเธอจะไปเกาะเต่าใช่มั้ย งั้นพวกชั้นขอติดเรือไปด้วยแล้วกัน ลำนู้นคนเยอะ
น้าสอง : นั่นสิ เป็นเด็กเป็นเล็กหัดมีน้ำใจหน่อย
เรา : สงสัยจะคุยกันไม่รู้เรื่อง
เรา คิดในใจ เจอมนุษย์ป้าพลังพิเศษซะแล้ว แต่ละคนคงเอากาวตราช้างทาก้นไว้ นั่งติดไม่ยอมไปไหน
เราเลยเดินขึ้นมาที่ท่าเรือ ตรงไปที่ออฟฟิศ แล้วไปบอกลุงว่าเอาเรือลำใหม่ออกให้หน่อย
เราก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ลุงก็หัวเราะ แล้วบอกว่าเดี๋ยวจัดการเอง แล้วลุงก็สั่งให้พนักงานเอาเรืออีกลำออก
เราและเพื่อนก็เดินมาลงเรือสปีดโบ๊ทอีกลำที่จอดใกล้ๆกัน พวกเราก็มองมนุษย์ป้าด้วยสายตาเบื่อหน่าย
มนุษย์ป้าเห็นเราเดินลงลำนี้ก็ตะโกนว่า "อ้าว ย้ายเรือเหรอ" แล้วก็รีบลุก หยิบของขึ้นจากเรือลำนั้นจะมาลงเรือเรา
ลุงเรา : ขอโทษนะครับ นี่เป็นเรือส่วนตัวครับ ไม่ได้มีไว้บริการลูกค้า ลูกค้าทั้งสามซื้อทริปเกาะเต่าใช่มั้ยครับ
เชิญลงเรือลำใหญ่ครับ เชิญครับ
ป้าหนึ่ง : ก็เด็กพวกนี้จะไปเกาะเต่าไม่ใช่เหรอ ลำนั้นคนเยอะ อึดอัดอ่ะ
ลุงเรา : เรือส่วนตัวครับ ส่วนตัว ไพรเวท เรือสปีดโบ๊ทลำนี้รับเฉพาะเด็กกลุ่มนี้เท่านั้น เข้าใจมั้ยครับ
ป้าสอง : นายเป็นพนักงานใช่มะ งั้นพวกชั้นจะเอาเรือส่วนตัวเหมือนกัน เท่าไหร่ว่ามา
ลุงเรา : สามหมื่นครับ เหมาหนึ่งวัน สามหมื่นพร้อมคนขับเรือครับ สนใจอัพเกรดมั้ยครับ
ป้าหนึ่ง : โห ทำไมแพงจัง โกหกรึเปล่าเนี่ย ตั้งสามหมื่น แล้วเด็กพวกนี้มีปัญญาซื้อได้ไง
ลุงเรา : เด็กพวกนี้เป็นหลานผม ผมเป็นเจ้าของเรือพวกนี้ พูดง่ายๆคือเจ้าของบริษัทเรือ เชิญพวกคุณไปลงเรือได้แล้ว
เพราะเรือลำนั้นจะออกแล้วตามเวลาทริป และเรือสปีดโบ๊ทจะออกแค่ลำเดียวคือลำนี้ ลำที่พวกคุณไปหย่อนก้นจะไม่ออกไปไหน
บอกไว้ก่อนนะครับว่าเราไม่มีนโยบายคืนเงิน จะไปไม่ไป?
และมนุษย์ป้าก็เงิบและเดินไปลงเรือลำใหญ่ตามที่ควรจะเป็น ทั้งขำทั้งปวดหัวเลยค่ะตอนนั้น
ปล.-ลุงเราเป็นคนใจดีนะคะ ตลกด้วย ไม่เคยเห็นลุงในมุมนี้เหมือนกัน
- ที่บอกว่าเหมาสามหมื่นนี่ไม่ใช่เรื่องจริงนะคะ แกตอบประชดป้าไป
- ลำดับการพูดนี่เราไม่ได้จำได้เป๊ะนะคะว่าคนไหนประโยคไหน แทนชื่อป้าหนึ่ง,สอง,สาม เพื่อให้เข้าใจง่ายค่ะ
คือปกติแล้วแต่ละคนก็คงจะเจอมนุษย์ป้าในเหตุการณ์เดียวแล้วจบไป
จขกท ช่างเป็นคนที่โชคดีเสียนี่กระไร ได้เจอตลอดทริป
ถือเป็นการต่อกรที่ดีค่ะ สนุกสนานเฮฮา ฮ่าๆๆ
ตัวเราเคยเจอมนุษย์ป้าขั้นบอสครั้งนึง
ตอนที่เรากับเพื่อนๆจะนั่งเรือสปีดโบ๊ทไปเกาะเต่าค่ะ คือเป็นเรือส่วนตัวน่ะค่ะ
เราเป็นคนเกาะสมุย แล้วเจ้าของเรือคือญาติเรา สปีดโบ๊ทลำนั้นก็ถือเป็นเรือส่วนตัวน่ะค่ะ
แล้วที่ท่าเรือก็มีเรือจะไปเกาะเต่า แต่ไม่ใช่สปีดโบ๊ท เป็นเรือโดยสารปกติ ทีนี้เรือมันก็จอดท่าเดียวกัน
เราก็คุยกับพนักงานเรียบร้อย เราบอกว่าเดี๋ยวไปนะ ขอเข้าห้องน้ำกันก่อน
พอเราและเพื่อนเดินไปถึงเรือปรากฎว่ามีน้าสามคนนั่งอยู่ในสปีดโบ๊ทลำของเรา (อายุน่าจะราวๆ 40-45)
คนขับเรือก็ไม่อยู่ เราเลยเดินลงไปในเรือแล้วถามน้าว่า (ตอนนี้ยังคิดว่าเป็นน้าอยู่)
เรา : น้ามาทำอะไรในเรือลำนี้คะ?
น้าหนึ่ง : ก็ไปเกาะเต่าไงคะน้อง เรือลำนี้จะไปเกาะเต่าค่ะ
เรา : หนูทราบค่ะว่าเรือลำนี้จะไปเกาะเต่า เพราะเรือลำนี้เป็นของพวกหนูค่ะ แต่ว่าน้ามาทำอะไรบนเรือหนู
น้าหนึ่ง : ก็เรือลำนู้นมันอึดอัด คนเยอะ มีแต่ฝรั่ง แล้วเรือลำนี้นั่งไม่ได้เหรอ
น้าสอง : นั่นสิ ก็คนขับบอกไปเกาะเต่า พวกชั้นก็จะไปเกาะเต่า ทำไมจะนั่งไม่ได้
เรา : เรือลำนี้เป็นเรือส่วนตัวค่ะ ถ้าน้าซื้อทริปก็ต้องไปลำนั้นค่ะ
น้าหนึ่ง : อะไรกัน ก็เรือของบริษัทเดียวกัน ไปเกาะเต่าเหมือนกัน ทำไมชั้นจะนั่งไปด้วยไม่ได้
เรา : เข้าใจคำว่าเรือส่วนตัวมั้ยคะ ไม่ได้มีไว้บริการลูกค้าคนอื่น เชิญน้าออกจากเรือด้วย
น้าสาม : พวกเธอจะไปเกาะเต่าใช่มั้ย งั้นพวกชั้นขอติดเรือไปด้วยแล้วกัน ลำนู้นคนเยอะ
น้าสอง : นั่นสิ เป็นเด็กเป็นเล็กหัดมีน้ำใจหน่อย
เรา : สงสัยจะคุยกันไม่รู้เรื่อง
เรา คิดในใจ เจอมนุษย์ป้าพลังพิเศษซะแล้ว แต่ละคนคงเอากาวตราช้างทาก้นไว้ นั่งติดไม่ยอมไปไหน
เราเลยเดินขึ้นมาที่ท่าเรือ ตรงไปที่ออฟฟิศ แล้วไปบอกลุงว่าเอาเรือลำใหม่ออกให้หน่อย
เราก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ลุงก็หัวเราะ แล้วบอกว่าเดี๋ยวจัดการเอง แล้วลุงก็สั่งให้พนักงานเอาเรืออีกลำออก
เราและเพื่อนก็เดินมาลงเรือสปีดโบ๊ทอีกลำที่จอดใกล้ๆกัน พวกเราก็มองมนุษย์ป้าด้วยสายตาเบื่อหน่าย
มนุษย์ป้าเห็นเราเดินลงลำนี้ก็ตะโกนว่า "อ้าว ย้ายเรือเหรอ" แล้วก็รีบลุก หยิบของขึ้นจากเรือลำนั้นจะมาลงเรือเรา
ลุงเรา : ขอโทษนะครับ นี่เป็นเรือส่วนตัวครับ ไม่ได้มีไว้บริการลูกค้า ลูกค้าทั้งสามซื้อทริปเกาะเต่าใช่มั้ยครับ
เชิญลงเรือลำใหญ่ครับ เชิญครับ
ป้าหนึ่ง : ก็เด็กพวกนี้จะไปเกาะเต่าไม่ใช่เหรอ ลำนั้นคนเยอะ อึดอัดอ่ะ
ลุงเรา : เรือส่วนตัวครับ ส่วนตัว ไพรเวท เรือสปีดโบ๊ทลำนี้รับเฉพาะเด็กกลุ่มนี้เท่านั้น เข้าใจมั้ยครับ
ป้าสอง : นายเป็นพนักงานใช่มะ งั้นพวกชั้นจะเอาเรือส่วนตัวเหมือนกัน เท่าไหร่ว่ามา
ลุงเรา : สามหมื่นครับ เหมาหนึ่งวัน สามหมื่นพร้อมคนขับเรือครับ สนใจอัพเกรดมั้ยครับ
ป้าหนึ่ง : โห ทำไมแพงจัง โกหกรึเปล่าเนี่ย ตั้งสามหมื่น แล้วเด็กพวกนี้มีปัญญาซื้อได้ไง
ลุงเรา : เด็กพวกนี้เป็นหลานผม ผมเป็นเจ้าของเรือพวกนี้ พูดง่ายๆคือเจ้าของบริษัทเรือ เชิญพวกคุณไปลงเรือได้แล้ว
เพราะเรือลำนั้นจะออกแล้วตามเวลาทริป และเรือสปีดโบ๊ทจะออกแค่ลำเดียวคือลำนี้ ลำที่พวกคุณไปหย่อนก้นจะไม่ออกไปไหน
บอกไว้ก่อนนะครับว่าเราไม่มีนโยบายคืนเงิน จะไปไม่ไป?
และมนุษย์ป้าก็เงิบและเดินไปลงเรือลำใหญ่ตามที่ควรจะเป็น ทั้งขำทั้งปวดหัวเลยค่ะตอนนั้น
ปล.-ลุงเราเป็นคนใจดีนะคะ ตลกด้วย ไม่เคยเห็นลุงในมุมนี้เหมือนกัน
- ที่บอกว่าเหมาสามหมื่นนี่ไม่ใช่เรื่องจริงนะคะ แกตอบประชดป้าไป
- ลำดับการพูดนี่เราไม่ได้จำได้เป๊ะนะคะว่าคนไหนประโยคไหน แทนชื่อป้าหนึ่ง,สอง,สาม เพื่อให้เข้าใจง่ายค่ะ
ความคิดเห็นที่ 90
เจอในห้างเลยจ้า เรายืนเลือกเมล็ดทานตะวันอยู่ ด้านข้างเป็นถั่วลิสงอบ ทอด สาระพัดชนิด เรากำลังหยิบซองที่อยากกิน ป้าแก่ๆ 4-5คน ก็เดินมา
อีป้า: เกะกะ เลือกของไม่ได้เลย ฉันอยากได้ถั่วลิสงอบ ยืนปิดซะมิด
เรา: ปากดีละ จะได้ตบคนแก่กลางห้างก็วันนี้ แล้วที่มันอยู่ตรงหน้าป้าอ่ะ ทุเรียนไง ที่ยืนอยู่เนี่ยเมล็ดทานตะวัน ทั้งแถบนะป้า
อีป้า: เด็กนี่ไม่มีมารยาทเลย
เรา: อ้าว! มารยาทอ่ะมี แต่บังเอิญใช้กับคนที่มีมารยาทด้วยกัน ของที่จะกินก็อยู่ตรงหน้ายังจะมาพาลคนอื่น หรือว่าที่ตรงนั้นยืนไม่พอคะป้า ซื้อทั้งห้างไว้ยืนเลยมั้ยคะ
พนักงาน: ถั่วลิสงทั้งหมดมีแค่ตรงหน้าคุณป้านะ ที่น้องยืนอยู่คือเมล็ดทานตะวันค่ะ
อีป้าเงิบค่ะ คนแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว สุดท้ายมันก็ไม่หยิบค่ะ พี่คนนึงเลยเดินมาคุยกับเรา
พี่คนนึง: มนุษย์ป้าน่ะค่ะน้อง น่าตบมากค่ะ เมื่อกี้ก็ไปโซนน้ำมัน บอกว่าจะซื้อยี่ห้อนี้ แต่พี่ยืนบัง พี่ก็หลบให้ สรุปมันก็ไม่หยิบค่ะ บอกว่าไม่เอา ยี่ห้อนี้ไม่เคยใช้ พี่ก็งงแล้วบอกจะเอา
เรา: น่าตบจริงๆ ด้วยค่ะพี่ เพี้ยง! ขอให้โดนตบฟันปลอมหลุด
พี่คนนึง: น้อยไปมั้งนะคะน้อง เอาให้หัวหลุดไปเลยค่ะ
สรุปแล้วมนุษย์ป้ามีให้พบเห็นกันอยู่ทั่วไป ทุกสังคม ทุกสถานที่ ป้าแกมีทั้งจนและรวย แต่สันดา น เหมือนกันคือเป็นโรคอิจฉาคนอื่น กวนทีนคนอื่น ปากหม า ใส่คนอื่น แซงคิวคนอื่นและอีกสาระพัดที่มนุษย์ป้าทำ ความสามารถแกเยอะจริงไรจริง
อีป้า: เกะกะ เลือกของไม่ได้เลย ฉันอยากได้ถั่วลิสงอบ ยืนปิดซะมิด
เรา: ปากดีละ จะได้ตบคนแก่กลางห้างก็วันนี้ แล้วที่มันอยู่ตรงหน้าป้าอ่ะ ทุเรียนไง ที่ยืนอยู่เนี่ยเมล็ดทานตะวัน ทั้งแถบนะป้า
อีป้า: เด็กนี่ไม่มีมารยาทเลย
เรา: อ้าว! มารยาทอ่ะมี แต่บังเอิญใช้กับคนที่มีมารยาทด้วยกัน ของที่จะกินก็อยู่ตรงหน้ายังจะมาพาลคนอื่น หรือว่าที่ตรงนั้นยืนไม่พอคะป้า ซื้อทั้งห้างไว้ยืนเลยมั้ยคะ
พนักงาน: ถั่วลิสงทั้งหมดมีแค่ตรงหน้าคุณป้านะ ที่น้องยืนอยู่คือเมล็ดทานตะวันค่ะ
อีป้าเงิบค่ะ คนแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว สุดท้ายมันก็ไม่หยิบค่ะ พี่คนนึงเลยเดินมาคุยกับเรา
พี่คนนึง: มนุษย์ป้าน่ะค่ะน้อง น่าตบมากค่ะ เมื่อกี้ก็ไปโซนน้ำมัน บอกว่าจะซื้อยี่ห้อนี้ แต่พี่ยืนบัง พี่ก็หลบให้ สรุปมันก็ไม่หยิบค่ะ บอกว่าไม่เอา ยี่ห้อนี้ไม่เคยใช้ พี่ก็งงแล้วบอกจะเอา
เรา: น่าตบจริงๆ ด้วยค่ะพี่ เพี้ยง! ขอให้โดนตบฟันปลอมหลุด
พี่คนนึง: น้อยไปมั้งนะคะน้อง เอาให้หัวหลุดไปเลยค่ะ
สรุปแล้วมนุษย์ป้ามีให้พบเห็นกันอยู่ทั่วไป ทุกสังคม ทุกสถานที่ ป้าแกมีทั้งจนและรวย แต่สันดา น เหมือนกันคือเป็นโรคอิจฉาคนอื่น กวนทีนคนอื่น ปากหม า ใส่คนอื่น แซงคิวคนอื่นและอีกสาระพัดที่มนุษย์ป้าทำ ความสามารถแกเยอะจริงไรจริง
ความคิดเห็นที่ 16
บร๊ะไม่น่าเชื่อ ยังมีมนุษย์แบบนี้อยู่บนโลก
ผมเคยเจอมนุษย์ป้า แขกอินเดียน่าจะสัญชาติไทย นุ่งสาหรี่ บิน TG ไปอินเดีย นั่งด้านหลังผม ไฟลท์ออกสามทุ่ม เครื่องไต่ระดับปุ๊บคงที่แอร์มาเสริฟอาหาร พอกินเสร็จ มนุษย์ป้าเริ่มเรื่องมากละ
มนุษย์ป้าอินเดีย: น้องๆ ช่วยเปิดเพลงอินเดียเอาไว้ในแทรคหน่อยคะ
น้องแอร์: คือเราไม่มีค่ะ
มนุษย์ป้าอินเดีย: น้องช่วยไปเรียกหัวหน้ามาหน่อย
น้องแอร์: ค่ะ
มนุษย์ป้าอินเดีย: เครื่องที่บินไปอินเดียควรจะมีเพลงอินเดียนะ รบกวนช่วยหาให้หน่อย
หัวหน้าแอร์: เราไม่มีค่ะ ถ้ายังไงเราจะเก็บไว้พิจารณานะคะ
กู : รำคาญหว่ะสาส กูจะนอน ดึกแล้วสาส บินแค่สามชม.เรื่องมากจังป้า เมิงก็พูดไทยอ่านไทยเขียนไทยชัดหนิ ฟังเพลงไรก็ฟังไปเหอะหน่า
รำคาญ กูจะนอน (คิดในใจ)
มนุษย์ป้าอินเดีย : ชียังไม่หยุดพล่ามครับ ควรต้องมีอย่างงั้นอย่างงี้ อย่างโน้น
หัวหน้าแอร์: ก็ ค่ะๆๆๆๆ อย่างเดียวเลยกว่าชีจะเลิกพล่าม
กู: รำคานsus
ผมเคยเจอมนุษย์ป้า แขกอินเดียน่าจะสัญชาติไทย นุ่งสาหรี่ บิน TG ไปอินเดีย นั่งด้านหลังผม ไฟลท์ออกสามทุ่ม เครื่องไต่ระดับปุ๊บคงที่แอร์มาเสริฟอาหาร พอกินเสร็จ มนุษย์ป้าเริ่มเรื่องมากละ
มนุษย์ป้าอินเดีย: น้องๆ ช่วยเปิดเพลงอินเดียเอาไว้ในแทรคหน่อยคะ
น้องแอร์: คือเราไม่มีค่ะ
มนุษย์ป้าอินเดีย: น้องช่วยไปเรียกหัวหน้ามาหน่อย
น้องแอร์: ค่ะ
มนุษย์ป้าอินเดีย: เครื่องที่บินไปอินเดียควรจะมีเพลงอินเดียนะ รบกวนช่วยหาให้หน่อย
หัวหน้าแอร์: เราไม่มีค่ะ ถ้ายังไงเราจะเก็บไว้พิจารณานะคะ
กู : รำคาญหว่ะสาส กูจะนอน ดึกแล้วสาส บินแค่สามชม.เรื่องมากจังป้า เมิงก็พูดไทยอ่านไทยเขียนไทยชัดหนิ ฟังเพลงไรก็ฟังไปเหอะหน่า
รำคาญ กูจะนอน (คิดในใจ)
มนุษย์ป้าอินเดีย : ชียังไม่หยุดพล่ามครับ ควรต้องมีอย่างงั้นอย่างงี้ อย่างโน้น
หัวหน้าแอร์: ก็ ค่ะๆๆๆๆ อย่างเดียวเลยกว่าชีจะเลิกพล่าม
กู: รำคานsus
แสดงความคิดเห็น
เจอมนุษย์ป้าครั้งแรก ตื่นเต้น ( ตอนที่ 1 )
สุ่มให้เป็น Hpt Seat แถวที่ 1 ( 1A ) ก็ดีใจมากเพราะกว้างสุด ตอนบอร์ดเรียกขึ้นเครื่องป้ากลุ่มนี้ ประมาร3คนก็รีบไปขึ้นเครื่องก่อนเนื่องจากป้าแกซื้อHot Seat แถวที่ 2 ไว้ผมก็รอขึ้นเครื่องท้ายๆปรากฏว่าขึ้นไป คุณป้าแกนั่งที่นั่งผมเรียบร้อย สบายใจ 3 ป้า 1A 1B 1C นี่คือบทสนทนาระหว่างผมกับป้า
ผม : ขอโทษน้ะครับคุณป้า 1 A ตรงนี้มันที่นั่งผมครับ
ป้า : อ้าวเหรอ เธอไปนั่งแถว 2 ไป ป้าจะนั่งตรงนี้มันกว้างป้าวื้อที่นั่งมา
ผม : ขอโทษนะครับคุณป้าผมจะนั่งที่ของผมครับ
ป้า : อารมณ์ขึ้น ก็บอกแล้วไงชั้นจะนั่งตรงนี้ มันก็เหมือนๆกันแหละนั่งตรงไหนถึงพร้อมกัน
ผม : เหรอครับป้า ( ถอนหายใจ 1 วิ ) โทษนะครับป้า แก่จนป่านนี้แล้วแยกแยะไม่ออกเหรอครับว่าที่นั่งเค้าให้นั่งตามที่ระบุไว้ในบัตรโดยสารแอร์ก็ประกาศอยู่หูตึงเหรอครับ ถ้าคุณป้าไม่ลุกผมจะอุ้มป้าไปเองครับ ป้าอีก 2 คนเลยบอกว่า ชั้นจ่ายเงินค่าที่นั่งมาน้ะหลายร้อย เธอได้จ่ายมั้นไหนเอาตั๋วมาดูซิ่
ขณะนั้นคุณแอร์ก็เข้ามาบทสนทนาเริ่มขึ้น
แอร์คนสวย: ขอโทษน้ะค้ะคุณป้าขอดูบัตรที่นั่งด้วยค่ะ
ป้า : ยื่นให้ดู พร้อมบอกว่ายังงัยก็จะนั่งตรงนี้
แอร์ : ตามกฏของสายการบินเราให้นั่งที่ตามที่ระบุไว้ในบัตรโดยสารค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวกน้ะค๊ะ
ขณะนั้นผู้โดยสารต่างมองมากันเป็นตาเดียว
ป้า : อะไรกันนักกันหนาว้ะ กูบอกกูจะนั่งตรงนี้
แอร์ :ถ้าคุณป้าไม่ย้ายเราจะเชิญคุณป้าลงจากเครื่องตามกฏการบินในข้อหาก่อความวุ่นวายก่อให้เกิดความรำคาญต่อผู้โดยสารท่านอื่น
ป้า : ลุกขึ้นแบบโมโห ในขณะนั้นสายตานางมองไปเห็นที่นั่งเบาะสีแดงที่เป็น ประตูทางออกฉุกเฉิน นางปรี่ไปนั่งด้วยความเร็ว 4X100 แบบไม่ถามใคร
แอร์ : ตะโกนบอกคุณป้านั่งตรงนั้นไม่ได้ค่ะ
ป้า : ทำไมชั้นจะนั่งไม่ได้ ชั้นซื้อที่นั่งมาเบาะสีแดงชั้นต้องนั่งได้
แอร์ : ที่นั่งตรงนั้นเราสำรองไว้ให้ผู้โดยสารที่ซื้อก็จริงค่ะ แต่ต้องมีความพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจในการเปิดประตูทางออกฉุกเฉินน้ะค๊ะรบกวนคุณป้ากลับมานั่งที่ด้วยค่ะ
ป้า : ท่าทางจะโกรธมากเดินมานั่งที่ตัวเองแถวที่ 2 แต่โดยดี
ยังไม่จบน้ะครับ มีต่อ
หลังจากเครื่องไต่ระดับได้ที่แล้ว สัญญานรัดเข็มขัดดับ นางเริ่มก่อความวุ่นวายอีกครั้งเอาเท้าดันเบาะผมแบบแกล้ง ( นางนั่งหลังผม ) ผมก็เลยเอนเบาะใส่นางลุกขึ้นวีนเลย
ป้า : นี่เธอหัดมีมารยาทหน่อยสิ่ เอนเบาะมาทำไมชั้นอึดอัด
ผม : มารยาทของผมหมดตั้งแต่ป้าดันเบาะผมทุก 2 วินาทีและ รบกวนป้ากลับไปนั่งกับที่สงบจิตใจอีกไม่ถึง ชม.ก็จะลงและใช้เวลาลาบนเครื่องให้มีประโยชน์มากที่สุดไม่รู้ลงไปจะมีลมหายใจอยู่บนโลกได้กี่วัน อย่าให้ผมต้องเสียมารยาทกับคนสูงอายุไปมากกว่านี้เลย
ป้า : โกรธมาก บ่นด่าผมตลอดทาง
จนเครื่องลงจนมารอรับกระเป๋า ผมสบตากับป้าอีกครั้ง และความบังเอิญเกิดขึ้นอีกครั้ง ผมกับป้าพักโรงแรมเดียวกัน เช็คอินพร้อมกัน แต่รถที่มารับคนละคัน เป็นเซอร์ไพรส์มาก มีต่อ(ตอนที่ 2 ครับ ) มนุษย์ป้ายังไม่ย่อท้อต่อการเอาคืน 555