มีแต่การทำสำรวจพฤติกรรมของพนักงานเก็บค่าโดยสารกับพนักงานขับรถเมล์ แต่วันนี้ผมขอแชร์พฤติกรรมของผู้โดยสารที่ผมเจอหน่อยนะครับ
1.
ผู้ชายต้องลุก อันนี้ผมเจอบ่อยเนื่องจากผมนั่งต้นทางเสมอ กล่าวคือเมื่อที่นั่งเต็มแล้วมีผู้หญิงขึ้นมาซึ่งไม่ใช่เด็ก คนท้อง คนแก่ ปกติผมก็ลุกให้นั่งอยู่แล้ว แต่นี้คือผู้หญิงออฟฟิซ นักศึกษา ปกติครบ 32 เขาจะมองไปทั่วรถ เมื่อเห็นเราก็จะเดินมาที่เรานั่งอยู่ จ้องมองมาที่เรา ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน กดดันทุกวิถีทางประมาณว่าลุกซิ

ผู้ชายนะ ผมก็จ้องกลับไปแต่ก็ไม่ลุกพอสักพักจะมีเสียง จึ จ้ะ พอได้ที่นั่งซึ่งถ้าอยู่ติดกับเราก็จะแอบบ่นให้ได้ยินว่า"ไม่มีน้ำใจ" ผมเล่าให้เพื่อนฟังมันตอบอย่างน่าคิดว่า"เขาอาจท้องได้ 2วัน ก็เป็นได้"
2.
ไม่หลับ ไม่ลุก สาย 108 อนุสาวรีย์ชัย คนขึ้นแน่นพอประมาณ วิ่งไปถึงสวนสัตว์ดุสิต หญิงแก่(มาก)เดินหลังโก่งขึ้นมาซึ่งคนที่นั่งอยู่เป็นผู้หญิงเกือบหมด ผมกับผู้ชายอีก 2-3 คน นั่งเบาะคู่ คนแก่เดินมองซ้ายขวา สิ่งที่ผมเห็นคือผู้หญิงทุกคนมองมาที่ผมแล้วก็กดดันทางสายตา ประมาณว่า"

ผู้ชายลุกเดี๋ยวนี้" แต่สตรีท่านกลับนั่งฟังเพลง ชมวิว ไม่สนใจอะไร สุดท้ายแล้วก็ต้องเป็นเราที่ต้องเสียสละ
3.ดูหน่อยเจ๊ หญิงวัยกลางคนยืนข้างผมบนรถเมล์ จ้องมองผม รู้นะคิดอะไรอยู่ ผมถกขากางเกงขึ้น เฝือกอ่อนครับ เก๊ทมั้ย เก๊ทนะเจ๊ จบ
4.ป้าใจดี ผมจำได้ดีผมใส่เฝือกแขนซ้ายอยู่ สาย 157 ผมนั่งอยู่ อารมณ์คือ กูทำเวรทำกรรมอะไรกูใส่เฝือกทำไมกูต้องยืนด้วย ทำไมป้าไม่ไปตรงอื่น ตัดใจลุกก็ได้วะ ป้าพูดว่า"ขอบใจนะหนู"
เริ่มก็เข้าสู่โหมดบรรยายธรรม
"เป็นไรหนูถึงเข้าเฝือก"
"รถล้มครับ "
"เป็นไรบ้างล่ะ"
"ก็ร้าวครับหมอให้ใส่ 1 เดือน"
"เนี่ยหนูต้องมีสติเวลาขับรถนะ เราต้องตั้งมั่นกับสิ่งที่เราทำอยู่ "
"ครับ"
"เออ หนูบวชหรือยังเนี่ย"
"ยังครับ"
"บวชมั้ยหนู โครงการของธรรมกาย บวชฟรี เขาจะสอนเรานั่งสมาธิ เนี่ย ไม่มีสติอย่างหนูเนี่ย เขาสอนนั่งสมาธิเลย หายใจเข้าพุท หายใจออกโท เดินจงกรม ดีไม่ดีไม่อยากสึกเลยนะ"
"ป้าครับ"
ผมถอนหายใจ
"ผมไม่ได้เป็นคนขับ ผมซ้อนเพื่อน มันหักหลบลูกหมา ผมเลยซวย แล้วผมลุกให้ป้านั่ง ป้าช่วยเงียบหน่อยเหอะ"
ป้านั่งเงียบส่วนผมก็ไปนั่งเบาะที่ว่างด้านหลังทันที
จบครับ ก็ผมเจอบ่อยๆ เนี่ย ยังมีอีกเยอะเดี๋ยวมาพิมพ์ใหม่
แชร์ประสบการ์ณของผู้โดยสารบนรถเมล์
1.ผู้ชายต้องลุก อันนี้ผมเจอบ่อยเนื่องจากผมนั่งต้นทางเสมอ กล่าวคือเมื่อที่นั่งเต็มแล้วมีผู้หญิงขึ้นมาซึ่งไม่ใช่เด็ก คนท้อง คนแก่ ปกติผมก็ลุกให้นั่งอยู่แล้ว แต่นี้คือผู้หญิงออฟฟิซ นักศึกษา ปกติครบ 32 เขาจะมองไปทั่วรถ เมื่อเห็นเราก็จะเดินมาที่เรานั่งอยู่ จ้องมองมาที่เรา ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน กดดันทุกวิถีทางประมาณว่าลุกซิ
2.ไม่หลับ ไม่ลุก สาย 108 อนุสาวรีย์ชัย คนขึ้นแน่นพอประมาณ วิ่งไปถึงสวนสัตว์ดุสิต หญิงแก่(มาก)เดินหลังโก่งขึ้นมาซึ่งคนที่นั่งอยู่เป็นผู้หญิงเกือบหมด ผมกับผู้ชายอีก 2-3 คน นั่งเบาะคู่ คนแก่เดินมองซ้ายขวา สิ่งที่ผมเห็นคือผู้หญิงทุกคนมองมาที่ผมแล้วก็กดดันทางสายตา ประมาณว่า"
3.ดูหน่อยเจ๊ หญิงวัยกลางคนยืนข้างผมบนรถเมล์ จ้องมองผม รู้นะคิดอะไรอยู่ ผมถกขากางเกงขึ้น เฝือกอ่อนครับ เก๊ทมั้ย เก๊ทนะเจ๊ จบ
4.ป้าใจดี ผมจำได้ดีผมใส่เฝือกแขนซ้ายอยู่ สาย 157 ผมนั่งอยู่ อารมณ์คือ กูทำเวรทำกรรมอะไรกูใส่เฝือกทำไมกูต้องยืนด้วย ทำไมป้าไม่ไปตรงอื่น ตัดใจลุกก็ได้วะ ป้าพูดว่า"ขอบใจนะหนู"
เริ่มก็เข้าสู่โหมดบรรยายธรรม
"เป็นไรหนูถึงเข้าเฝือก"
"รถล้มครับ "
"เป็นไรบ้างล่ะ"
"ก็ร้าวครับหมอให้ใส่ 1 เดือน"
"เนี่ยหนูต้องมีสติเวลาขับรถนะ เราต้องตั้งมั่นกับสิ่งที่เราทำอยู่ "
"ครับ"
"เออ หนูบวชหรือยังเนี่ย"
"ยังครับ"
"บวชมั้ยหนู โครงการของธรรมกาย บวชฟรี เขาจะสอนเรานั่งสมาธิ เนี่ย ไม่มีสติอย่างหนูเนี่ย เขาสอนนั่งสมาธิเลย หายใจเข้าพุท หายใจออกโท เดินจงกรม ดีไม่ดีไม่อยากสึกเลยนะ"
"ป้าครับ"
ผมถอนหายใจ
"ผมไม่ได้เป็นคนขับ ผมซ้อนเพื่อน มันหักหลบลูกหมา ผมเลยซวย แล้วผมลุกให้ป้านั่ง ป้าช่วยเงียบหน่อยเหอะ"
ป้านั่งเงียบส่วนผมก็ไปนั่งเบาะที่ว่างด้านหลังทันที
จบครับ ก็ผมเจอบ่อยๆ เนี่ย ยังมีอีกเยอะเดี๋ยวมาพิมพ์ใหม่