เราขอพูดในฐานะพี่สาวคนหนึ่งนะคะ หลายครั้งที่เราเห็นวัยรุ่นหลายคนเรียนไม่ทันจบ ก็สร้างภาระให้พ่อแม่โดยการมีหลานให้ โชคดีครอบครัวเราน้องชายไม่ได้มีหลานให้ แต่โชคร้ายบ่อยครั้งน้องเราเลือกแฟนมากกว่าแม่ ช่วงนี้มีเคอร์ฟิว แม่เราเป็นห่วงน้องมาก เพราะสามทุ่มยังไม่ถึงบ้าน โทรไปกินข้าวอยู่กับเพื่อน กับแฟนบ้างคืออยู่ด้วยกันนั่นแหละ ที่ไกลจากบ้านมาก ทั้งที่ตอนทุ่มกว่ารับปากเราจะไปรับแม่กลับบ้าน แต่สองทุ่มเราเห็นแม่ถึงบ้าน มันคืออะไร ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวหลายครั้งรับปาก แต่รักษาคำพูดไม่ได้ ให้แม่นั่งรอตั้งแต่ห้าโมงเย็น เพื่อแม่จะกลับบ้านเร็วไม่อยากถึงบ้านหลังสองทุ่ม ผลลัพธ์เหรอคะ ที่รับปากยังอยู่กับแฟน แม่รออีกสักพักนะ สุดท้ายแม่เรากลับเองทุกครั้งค่ะ
ฟางเส้นสุดท้ายขาดเมื่อเช้า เมื่อไม่กลับบ้านมาสามวัน ไม่โทรบอก ต้องให้แม่โทรหา พอรู้ว่าลูกจะกลับบ้านดึก แม่บอกไม่ต้องอันตรายขับรถนอนที่อพาร์ทเมนท์ที่บ้านไป มันไม่สนุกนะคะ ภาพที่เราเห็นกลางคืน หลายครั้งแม่เรานั่งรอลูกชายกลับบ้านแม้กระทั่งตีสอง เพราะว่าจะล็อกบ้านหลายชั้นกลัวลูกเข้าบ้านไม่ได้ บ่อยครั้งที่สามทุ่มหรือหลังจากนั้นนแม่โทรหาว่าลูกชายอยู่ไหน อยากเตือนสติวัยรุ่นหลายคน หรือวัยไหนๆ แฟนจะมีไม่ว่าแต่อย่าลืมดูแลพ่อแม่ของตน ที่เค้าแก่ชราลงทุกวัน มานั่งดูตอนใกล้ป่วยตาย สายไปไหมคะ กับการแค่หยิบโทรศัพท์โทรหาเค้าถามว่าสบายดีไหม สักสองสามนาทีทุกวัน จะทานข้าวกับพ่อแม่บ้างเดือนละคนั้งก็ยังดี มันคงไม่ยากหรอกค่ะ ชีวิตคุณที่ผ่านมา เรียนจบ ทำงาน อยู่กับเพื่อน อยู่กับแฟนหลังจากนั้นแต่งงานมีลูก คุณได้มีเวลาดูแลพ่อแม่ที่แท้จริงสักเท่าไร เค้าเสียเวลาเลี้ยงคุณมา 20กว่าปี แต่คุณไม่มีเวลาสักเสี้ยวนาทีที่จะดูแลเค้า ไม่สายเกินแก้ ตอนนี้ดูแลเค้าก็ยังทัน
ปล.ตอนนี้เรา24 ยังไม่ได้ทำงาน ดูแลพ่อแม่เป็นหลักค่ะ ทำงานบ้านกับทำงานที่บ้านบ้าง เพราะเรื่องเงินไม่เดือดร้อน ย้อนกลับไปสามปีก่อน ภาพที่แม่นอนรพ.เป็นปี ภาพที่แม่เราผอมลงทุกวัน จากคนที่เป็นคนเพื่อนเยอะ เป็นเวริก์กิ้งวูเม้น เป็นเจ้าของกิจการ มีลูกน้องเป็นร้อย เลี้ยงลูกดีที่สุดเท่าที่แม่คนหนึ่งจะให้ได้ เลี้ยงญาติพี่น้องครึ่งร้อย ตอนแม่ป่วยมีแค่เราน้องสองคนกับป๊าที่ดูแลแม่ นอกนั้นไม่มีใคร เราดูแลเป็นหลัก ตอนนี้กลางคืนดูแลแม่ ตอนเช้าไปเรียนมหาลัยเทอมสุดท้าย ทั้งที่เราขาหัก เราวิ่งสามที่ บ้าน มหาลัย รพ.กับที่ทำงานแม่ โชคดีรพ.อยู่ติดมหาลัยเลยว่างแปปนึงก็มาหาแม่ได้ ภาพนั้นฝังลึกในใจเราค่ะ เราไม่มีปัญญาหาเงินเท่าที่พ่อแม่เราหาได้ กิจการที่บ้านก็มี แต่เรามีกำลังกายกำลังใจที่จะดูแลพ่อแม่ให้เวลาเค้าอย่างมากที่สุดที่เราจะทำได้ ผ่านมาสามปี เราไม่เคยเสียใจที่เราไม่ได้ทำงาน เรียนจบมาก็เรียนโทจนจบกลับมาทำงานบ้านแทน แต่เราได้ดูแลพ่อแม่อย่างที่คนอื่นไม่ได้ทำ เราหาข้าว หาของอร่อยให้เค้าทาน เค้ายิ้มเค้ามีความสุข มีหลายคนที่ว่าเราเป็นเด็กลูกแหง่ ทำงานที่ไหนไม่ได้เกาะพ่อแม่กิน เรายอมรับค่ะว่าเราเกาะพ่อแม่กิน พ่อแม่ยินดีให้เกาะ เราออกไปข้างนอกทำงานแต่ไม่มีเวลาดูแลพ่อแม่ ไปเป็นลูกน้องเค้า ถูกเค้าใช้งกๆ เวลาไม่มี ไม่ได้ดูแลพ่อแม่ เราจะทำทำไม ปีนี้พ่ออายุ76 ม๊า47 ย้อนกลับไปสามปีก่อนหลังจากแม่เข้ารพ.บ้าง แม่เราแก่ตัวลงไปเยอะ ยิ่งป๊าดูแก่มากกว่าเดิม เราได้ดูแลเค้า เมื่ออาทิตย์ก่อนไม่มีใครอยู่บ้าน รอเปิดบ้านให้เค้า พ่อเราล้มค่ะ หัวเข่าเป็นแผลไม่มาก เค้ายิ้มๆ เหมือนแบบก่อนหน้านี้ล้มแล้วไม่มีแผลไม่ยอมบอกเรากลัวเราบ่น แต่ตอนนี้มีแผลเลยจำต้องบอกให้เราทายาให้ หาอะไรให้เค้าทาน เค้ามาตอนหกโมงเย็น ถ้าเราทำงานเราคงไม่ได้อยู่ดูแล กว่าจะกลับบ้านคงค่ำมืดแล้ว ใครจะดูแลพ่อแม่ เรารู้สึกผิดตลอดที่ไม่ได้ดูเค้า คุณมีเวลาดูแลพ่อแม่ตอนนี้ไม่สายเกินไปค่ะ พ่อแม่แก่เฒ่าลงทุกวัน แต่ลูกกลับหนุ่มสาว ใชัชีวิตหลังเรียนทำงานอยู่กับเพื่อนแฟนแล้วสร้างครอบครัว แล้วเวลาที่ให้พ่อแม่บ้างมีไหม โทรหาเค้าบ่อยๆ คุยไม่นานแต่อย่างน้อยให้เค้ารู้ว่าลูกยังสบายดี ไปทานข้าวกับเค้าบ้างให้หายเหงา แค่นั้นเค้าก็มีความสุขแล้ว
ปล2.เราไม่เคยเสียใจว่าใครจะว่าเราเกาะพ่อแม่กิน แต่เราเสียใจที่สุดถ้าจะไม่ได้ดูแลเค้า 21ปีที่ไม่ได้ดูแลเค้า แต่ตอนนี้เรามีเวลาดูแลเค้าเต็มที่ เงินทองที่บ้านพอมีไม่ได้เดือดร้อน เราเลยทุ่มเทเวลาได้ แต่บางคนไม่มีเราเข้าใจ แต่ว่าหาเวลาดูแลพ่อแม่สักนิดไม่สายเกินไป ทุกครั้งที่น้องชายกลับบ้านเร็ว แม่เราจะยิ้มมีความสุข ไม่ได้นิ่งและนั่งรอให้เค้ากลับบ้าน ชีวิตที่เหลือ อยู่เพื่อตัวเองแล้ว อยู่เพื่อคนอื่นบ้างนะคะ ความรักคนอื่นไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่ เห็นหลายคนจะเป็นจะตายตอนเลิกกับแฟน แล้วคุณเคยหันหลังกลับไปไหม คนเสียใจที่สุดคือใครไม่ใช่พ่อแม่ กว่าเค้าจะเหนื่อยยากเลี้ยงคุณมาเสียไปเท่าไร ทั้งเงินทอง แรงกายแรงใจที่ทุ่มเท พ่อแม่บางคนเค้าไม่ได้ต้องการเงิน เค้าแค่ต้องการเวลาอยู่กับลูกได้คุยกับลูก เจอลูกสักนิดก็ไม่สาย
ปล.3แท็กชานเรือน มันเป็นปัญหาครอบครัวที่เกิดขึ้นบ่อย
แท็กสยาม เพราะวัยรุ่นเยอะ
และขอบคุณที่มาอ่านค่ะ เพราะอยากเตือนสติก่อนจะสายไปดหมือนเรา เราโชคดีที่รักษาแม่หายแม่ยังอยู่กับเรา ถ้าตอนนั้นแม่ไม่อยู๋แล้วจะเกิดไรขึ้นเราคิดภาพไม่ออก เราโชคดีที้านเราพอมีเงินบ้าง แต่โชคร้ายที่ทั้งชีวิตพ่อแม่หาเงินไม่มีเวลาให้ลูก จนมาป่วยถึงได้ดูแลกัน และท้ายสุดเราทิ้งอนาคตทิ้งความฝันการไปเรียนต่างประเทศหลายครั้งเพราะครอบครัว และดีใจที่อย่างน้อยควาฝันคือการได้ดูแลพ่อแม่เประสบความสำเร็จ ภาพที่ป๊าม๊ายิ้มเรามีความสุขมาก เพราะเราไม่เคยเสียใจและเสียดายเวลาที่ได้อยู่กับเค้า เราแพลนจะไปเรรยนต่อนอก สุดท้ายไม่ไป รอพ่อแม่แข็งแรง ปีหน้าหรืออีกสองปีไปไม่สาย เวลาและวารีไม่เคยรอใครเป็นคติของโรงเรียนน้องชายเรา และเรายินดีที่จะได้รับใช้พ่อแม่ก่อนที่จะไปรับใช้คนอื่นค่ะ
วันที่ลูกชายเลือกแม่มากกว่าแฟน
ฟางเส้นสุดท้ายขาดเมื่อเช้า เมื่อไม่กลับบ้านมาสามวัน ไม่โทรบอก ต้องให้แม่โทรหา พอรู้ว่าลูกจะกลับบ้านดึก แม่บอกไม่ต้องอันตรายขับรถนอนที่อพาร์ทเมนท์ที่บ้านไป มันไม่สนุกนะคะ ภาพที่เราเห็นกลางคืน หลายครั้งแม่เรานั่งรอลูกชายกลับบ้านแม้กระทั่งตีสอง เพราะว่าจะล็อกบ้านหลายชั้นกลัวลูกเข้าบ้านไม่ได้ บ่อยครั้งที่สามทุ่มหรือหลังจากนั้นนแม่โทรหาว่าลูกชายอยู่ไหน อยากเตือนสติวัยรุ่นหลายคน หรือวัยไหนๆ แฟนจะมีไม่ว่าแต่อย่าลืมดูแลพ่อแม่ของตน ที่เค้าแก่ชราลงทุกวัน มานั่งดูตอนใกล้ป่วยตาย สายไปไหมคะ กับการแค่หยิบโทรศัพท์โทรหาเค้าถามว่าสบายดีไหม สักสองสามนาทีทุกวัน จะทานข้าวกับพ่อแม่บ้างเดือนละคนั้งก็ยังดี มันคงไม่ยากหรอกค่ะ ชีวิตคุณที่ผ่านมา เรียนจบ ทำงาน อยู่กับเพื่อน อยู่กับแฟนหลังจากนั้นแต่งงานมีลูก คุณได้มีเวลาดูแลพ่อแม่ที่แท้จริงสักเท่าไร เค้าเสียเวลาเลี้ยงคุณมา 20กว่าปี แต่คุณไม่มีเวลาสักเสี้ยวนาทีที่จะดูแลเค้า ไม่สายเกินแก้ ตอนนี้ดูแลเค้าก็ยังทัน
ปล.ตอนนี้เรา24 ยังไม่ได้ทำงาน ดูแลพ่อแม่เป็นหลักค่ะ ทำงานบ้านกับทำงานที่บ้านบ้าง เพราะเรื่องเงินไม่เดือดร้อน ย้อนกลับไปสามปีก่อน ภาพที่แม่นอนรพ.เป็นปี ภาพที่แม่เราผอมลงทุกวัน จากคนที่เป็นคนเพื่อนเยอะ เป็นเวริก์กิ้งวูเม้น เป็นเจ้าของกิจการ มีลูกน้องเป็นร้อย เลี้ยงลูกดีที่สุดเท่าที่แม่คนหนึ่งจะให้ได้ เลี้ยงญาติพี่น้องครึ่งร้อย ตอนแม่ป่วยมีแค่เราน้องสองคนกับป๊าที่ดูแลแม่ นอกนั้นไม่มีใคร เราดูแลเป็นหลัก ตอนนี้กลางคืนดูแลแม่ ตอนเช้าไปเรียนมหาลัยเทอมสุดท้าย ทั้งที่เราขาหัก เราวิ่งสามที่ บ้าน มหาลัย รพ.กับที่ทำงานแม่ โชคดีรพ.อยู่ติดมหาลัยเลยว่างแปปนึงก็มาหาแม่ได้ ภาพนั้นฝังลึกในใจเราค่ะ เราไม่มีปัญญาหาเงินเท่าที่พ่อแม่เราหาได้ กิจการที่บ้านก็มี แต่เรามีกำลังกายกำลังใจที่จะดูแลพ่อแม่ให้เวลาเค้าอย่างมากที่สุดที่เราจะทำได้ ผ่านมาสามปี เราไม่เคยเสียใจที่เราไม่ได้ทำงาน เรียนจบมาก็เรียนโทจนจบกลับมาทำงานบ้านแทน แต่เราได้ดูแลพ่อแม่อย่างที่คนอื่นไม่ได้ทำ เราหาข้าว หาของอร่อยให้เค้าทาน เค้ายิ้มเค้ามีความสุข มีหลายคนที่ว่าเราเป็นเด็กลูกแหง่ ทำงานที่ไหนไม่ได้เกาะพ่อแม่กิน เรายอมรับค่ะว่าเราเกาะพ่อแม่กิน พ่อแม่ยินดีให้เกาะ เราออกไปข้างนอกทำงานแต่ไม่มีเวลาดูแลพ่อแม่ ไปเป็นลูกน้องเค้า ถูกเค้าใช้งกๆ เวลาไม่มี ไม่ได้ดูแลพ่อแม่ เราจะทำทำไม ปีนี้พ่ออายุ76 ม๊า47 ย้อนกลับไปสามปีก่อนหลังจากแม่เข้ารพ.บ้าง แม่เราแก่ตัวลงไปเยอะ ยิ่งป๊าดูแก่มากกว่าเดิม เราได้ดูแลเค้า เมื่ออาทิตย์ก่อนไม่มีใครอยู่บ้าน รอเปิดบ้านให้เค้า พ่อเราล้มค่ะ หัวเข่าเป็นแผลไม่มาก เค้ายิ้มๆ เหมือนแบบก่อนหน้านี้ล้มแล้วไม่มีแผลไม่ยอมบอกเรากลัวเราบ่น แต่ตอนนี้มีแผลเลยจำต้องบอกให้เราทายาให้ หาอะไรให้เค้าทาน เค้ามาตอนหกโมงเย็น ถ้าเราทำงานเราคงไม่ได้อยู่ดูแล กว่าจะกลับบ้านคงค่ำมืดแล้ว ใครจะดูแลพ่อแม่ เรารู้สึกผิดตลอดที่ไม่ได้ดูเค้า คุณมีเวลาดูแลพ่อแม่ตอนนี้ไม่สายเกินไปค่ะ พ่อแม่แก่เฒ่าลงทุกวัน แต่ลูกกลับหนุ่มสาว ใชัชีวิตหลังเรียนทำงานอยู่กับเพื่อนแฟนแล้วสร้างครอบครัว แล้วเวลาที่ให้พ่อแม่บ้างมีไหม โทรหาเค้าบ่อยๆ คุยไม่นานแต่อย่างน้อยให้เค้ารู้ว่าลูกยังสบายดี ไปทานข้าวกับเค้าบ้างให้หายเหงา แค่นั้นเค้าก็มีความสุขแล้ว
ปล2.เราไม่เคยเสียใจว่าใครจะว่าเราเกาะพ่อแม่กิน แต่เราเสียใจที่สุดถ้าจะไม่ได้ดูแลเค้า 21ปีที่ไม่ได้ดูแลเค้า แต่ตอนนี้เรามีเวลาดูแลเค้าเต็มที่ เงินทองที่บ้านพอมีไม่ได้เดือดร้อน เราเลยทุ่มเทเวลาได้ แต่บางคนไม่มีเราเข้าใจ แต่ว่าหาเวลาดูแลพ่อแม่สักนิดไม่สายเกินไป ทุกครั้งที่น้องชายกลับบ้านเร็ว แม่เราจะยิ้มมีความสุข ไม่ได้นิ่งและนั่งรอให้เค้ากลับบ้าน ชีวิตที่เหลือ อยู่เพื่อตัวเองแล้ว อยู่เพื่อคนอื่นบ้างนะคะ ความรักคนอื่นไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่ เห็นหลายคนจะเป็นจะตายตอนเลิกกับแฟน แล้วคุณเคยหันหลังกลับไปไหม คนเสียใจที่สุดคือใครไม่ใช่พ่อแม่ กว่าเค้าจะเหนื่อยยากเลี้ยงคุณมาเสียไปเท่าไร ทั้งเงินทอง แรงกายแรงใจที่ทุ่มเท พ่อแม่บางคนเค้าไม่ได้ต้องการเงิน เค้าแค่ต้องการเวลาอยู่กับลูกได้คุยกับลูก เจอลูกสักนิดก็ไม่สาย
ปล.3แท็กชานเรือน มันเป็นปัญหาครอบครัวที่เกิดขึ้นบ่อย
แท็กสยาม เพราะวัยรุ่นเยอะ
และขอบคุณที่มาอ่านค่ะ เพราะอยากเตือนสติก่อนจะสายไปดหมือนเรา เราโชคดีที่รักษาแม่หายแม่ยังอยู่กับเรา ถ้าตอนนั้นแม่ไม่อยู๋แล้วจะเกิดไรขึ้นเราคิดภาพไม่ออก เราโชคดีที้านเราพอมีเงินบ้าง แต่โชคร้ายที่ทั้งชีวิตพ่อแม่หาเงินไม่มีเวลาให้ลูก จนมาป่วยถึงได้ดูแลกัน และท้ายสุดเราทิ้งอนาคตทิ้งความฝันการไปเรียนต่างประเทศหลายครั้งเพราะครอบครัว และดีใจที่อย่างน้อยควาฝันคือการได้ดูแลพ่อแม่เประสบความสำเร็จ ภาพที่ป๊าม๊ายิ้มเรามีความสุขมาก เพราะเราไม่เคยเสียใจและเสียดายเวลาที่ได้อยู่กับเค้า เราแพลนจะไปเรรยนต่อนอก สุดท้ายไม่ไป รอพ่อแม่แข็งแรง ปีหน้าหรืออีกสองปีไปไม่สาย เวลาและวารีไม่เคยรอใครเป็นคติของโรงเรียนน้องชายเรา และเรายินดีที่จะได้รับใช้พ่อแม่ก่อนที่จะไปรับใช้คนอื่นค่ะ