ผมโดนผู้หญิงบอกเลิก ตั้งแต่เดือนมกราคม

ซึ่งเรื่องตั้งแต่เดือนมกราคม ปี2014 แฟนผมโทรมาบอกผมว่าเธอ อยากอยู่คนเดียว เศร้า ขอใช้ชีวิตคนเดียวได้ไหม ไม่อยากให้ผมไปจู้จี้จุกจิก ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได่ทะเลาะกันแต่อย่างไร ผมก็ยอมที่จะทำตามที่เธอบอก ที่ไม่ต้องสนใจเธอ จนเงลาผ่านมา เดือนกุมภา ผมต้องบอกเธอไปเองว่า ผมรับไม่ได้ที่ผมจะไม่เอาใจใส่แฟนเหมือนแต่ก่อน มาตอนนี้เธอไม่ให้ผมไปจู่จี้ ปกติ ทุกคืนครับผมจะลอกรักแฟน และแฟนก้จะบอกรักผมก่อนเข้านอนทุกคืน และผมจะเป็นคนห่วงแฟนผมมาก ไปไหนซึ่งเราขอแค่ได้รู้เราก้สบายใจแล้ว แต่ หลังจากวันนั้นมาเราไม่มีสิทอะไรในตัวเธอเลย ผมจึงยอมทำใจบอกเลิกไป ว่าถ้าเป็นอย่างนี้เราก้เลิกกันเถ่อะ หลังจากนั้นมาผมคิดว่าผมจะไม่คุย กับเธอ แต่เป็นเพียงแค่ความคิด เอาจริงๆ ผม คอยสังเกตุแอลมองดูเธอห่างๆ ผมเป็นห่วง คอยเทคแคร์เธอ และรักเธอมากครับ ผมก็ได้กลับมาคุยกัน ในสถานะที่ คนเลิกกันไป และกลับมาคุยกันเฉยๆ บางคนอาจรับไม่ได้แต่ ผมก็มีความสุขแล้วมันมีหวังมากครับ ที่จะได้กลับมา แต่ ผมคุยกันมาเรื่อยๆ   ผมอยากรู้มากว่าทำไมเธอมีเหตุผลอะไรเธอถึงมาเลิกกับผม เธอเล่าว่าตั้งแต่เดือนมกรา ที่เธอบอกกับผม แบบนั้นแล้ว เธอใช้ว่าครั้งนั้นเธอบอกเลิกผม ซึ่งผม ไม่รู้ ผมคิดว่า เธออยากอยู่คนเดียวเธอไม่อยากให้ผมไปวุ่นวาย แต่ความหมายที่แท้จริงคือเธอบอกเลิกผม ตั้งแต่เดือน มกราคม ล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า "เธอหมดรักผมแล้ว"  เจ็บเลยครับคำนี้ ตลอด2ปีมา ผมทำดีกับเธอรักเธอคนเดียว จากที่ผมเป็นคนเจ้าชู้ ผมต้องมารักแฟนผมคนเดียว เชื่อไหมครับ เธอเปลี่ยนชีวิตผม น่ะ มีบางครั้งไม่ได้เป็นแฟน ผมไม่มีสิทที่จะไปหวงเธอ ห้ามเธอ แต่ มันทำไม่ได้จริงๆ มีบ้างนิดหน่อย จนหลังๆนี่เธอรำคาญ ที่เราไปวุ่นวาย เดียวดีกัน เดียวทะเลาะกัน มาเรื่อยๆ จนถึงเดือนพฤษภาคม ผมต้องเป็นคนบอกเธอไปเองว่าผมยืนอยู่จุดๆนี้มา อย่างมีความหวังเป็น4เดือนแล้ว แต่ เธอคนนั้น เหมือนกับให้ความหวังผมมาตลอด แต่แล้ว เธอคุยกับใครอีกหลายๆคน ทำให้ผม เครียดหนักเข้าไปอีก ผมต้อง เป็นคนรู้จักเธอและเป็นคนคอบรู้เรื่องทุกอย่างที่มีคนมาจีบ มาคุยกับเธอ ซึ่ง ณ จุดๆนั้น ผม เคยยืนอยู่ตรงนั้น เคย ทำมุกอย่างที่เธอกับผมทำด้วยกัน เคยมีเวลาต่างๆนาๆให้ผม แต่แล้ว วันนี้มันต้องจบลงด้วยการ ที่ตัดจาดกับชีวิตเธอ