ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ เราเครียดและอยากให้ใครสักคนรับฟัง เราระบายกับเพื่อนไปบ่อยครั้งมากๆ แล้ว
ครั้งนี้เลยไม่กล้าค่ะ รู้สึกเกรงใจ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ เราเคยเชื่อมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนโชคดีค่ะ แต่หลังๆ มานี่ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดวงซวยเรื่องความรักค่ะ
เริ่มจากตอนมีความรักครั้งแรก ตอนอยู่ ม.5 เป็นแฟนกับรุ่นพี่ เค้าอายุมากกว่าเรา 4 ปีค่ะ เค้าเป็นคนสุภาพมาก ระหว่างที่คบกันเราไม่เคยทะเลาะกันเลย ก็มีไปเที่ยว ดูหนังกันตามปกติ เค้าไม่เคยเตะเนื้อต้องตัวเราเลยซักครั้ง เราคบกันแบบเรื่อยๆ มากมาตลอด 2 ปี จนกระทั่งอยู่ๆ วันนึงเค้ามาขอเลิกกับเราค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเค้าล้อเราเล่น เพราะเราไม่เคยมีเรื่องให้ทะเลาะกันเลยซักครั้ง แต่เค้าก็บอกว่าเค้าต้องการจะเลิกกับเราจริงๆ ค่ะ ...ตอนนั้นเราช็อกไปพักนึง แต่ก็ยอมเลิกกับเค้าไปแต่โดยดีค่ะ ซึ่งหลังจากนั้นเราก็มารู้ว่า เค้าแอบคบกับเพื่อนสนิทของเค้ามาตลอด มีอะไรกันลึกซึ้งด้วย (ซึ่งก็ดีแล้วที่ไม่มามีกับเรา ชิ เสียดายของแย่!! ) และทุกคนรู้..... ยกเว้นเรา
จากนั้นมาเราก็อยู่คนเดียวไปเรื่อยๆ มีคนเข้ามาบ้าง แต่เราก็ไม่ได้สนใจใคร จนได้มาเจอกับรุ่นพี่ที่เคยรู้จักกัน ซึ่งเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าเรานั่นแหละค่ะ เค้าก็เข้ามาจีบ เราก็เฉยๆ นะคะตอนแรก แต่ก็คุยด้วยตามปกติ (จริงๆ คือเราอยากรู้เรื่องของแฟนเก่าน่ะค่ะ แบบว่ายังแอบคิดถึงอยู่ ^^') วันนึงรุ่นพี่คนนี้ก็ชวนเราไปบ้านให้ไปช่วยที่บ้านเค้าทำอาหารหน่อย ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีๆ กับเค้าแล้วค่ะ แต่ก็ยังระแวงอยู่นิดๆ เพราะได้ยินมาว่าเค้าเจ้าชู้มาก เราก็ถามว่าแล้วมีคนอยู่บ้านมั้ย เค้าบอกว่ามี แม่เค้าอยู่บ้านค่ะ เราก็ตกลงไป พอไปถึง....ไม่มีใครอยู่บ้านเลย แล้วเค้าก็ใช้กำลังกับเราค่ะ เราโกรธมากและเสียใจมากจริงๆ สารภาพตรงๆ ว่าตอนนั้นเรายังเด็ก และโง่เกินกว่าจะคิดว่าเราจะเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้ได้ แต่ด้วยตอนนั้นคิดว่าเลยตามเลย ก็คบกับเค้าค่ะ (ถ้าเป็นตอนนี้คงไม่ค่ะ จะแจ้งความด้วย!!) ระหว่างที่คบกัน บอกตรงๆ เลยนะคะ เวลาที่เจอกันไม่เคยพ้นจากเตียงเลย เราอยากจะเจอกันข้างนอกบ้าง แต่เค้าก็ไม่ยอมค่ะ เราไม่เคยชอบเซ็กซ์เลย เรารู้สึกแย่เวลาที่ต้องทำมัน พอเราพูดกับเค้าแบบอ้อมๆ ว่าเราไม่ชอบ ไม่อยากทำ เราอยากเจอกันก้พากันไปข้างนอกบ้าง ไปเดินเล่น ดูหนังบ้าง เค้าก็จะโกรธค่ะ พูดจาแย่ๆ ใส่เรา หนักหน่อยก็ลงไม้ลงมือ เราคบกันได้เกือบๆ 2 ปี หลังๆ เราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนๆ ทุกคนก็แนะนำให้เลิกค่ะ ตัวเราคิดอยู่ตลอดค่ะว่าอยากจะเลิก แต่ก็กลัวตัวเองจะเหงา
วันนึงเพื่อนเราก็แนะนำรุ่นน้องให้รู้จัก สมมติว่าชื่อเอฟนะคะ เอฟก็ add facebook กับ MSN มา (สมัยนั้นยังใช้ MSN กันอยู่เลย ฮ่าๆ) เราก็คุยกันปกติค่ะ เอฟเองก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว คุยกันไปคุยกันมาประมาณ 1 เดือน อยู่ดีๆ เอฟก็มาบอกว่าชอบเรา เราเองก็รู้สึกดีกับเอฟมาก เหมือนเคยรู้จักกันมานาน จะคุยอะไรก็เข้ากันไปหมด หลังจากนั้นเราก้ออกไปเที่ยวกับเอฟบ้าง เอฟก็เทคแคร์เราดีค่ะ คุยสนุก เพื่อนเองก็บอกว่าเอฟเป็นคนดี เราก็เลยวางใจ จนวันนึงเรามีปัญหาเรื่องงาน แล้วเอฟบอกว่าเค้าทำได้ แต่วันนั้นเค้าไม่ได้มหา'ลัย ถ้าจะให้ช่วยให้ไปหาเค้าที่ห้องค่ะ เราก็ไปหาเค้าที่คอนโด เค้าก็ช่วยเราทำงานจนเสร็จค่ะ หลังจากนั้นเราก็มีอะไรกัน ครั้งนี้เราเต็มใจค่ะ เพราะรู้สึกว่าเค้าใช่สำหรับเรา เราชอบเค้ามากจริงๆ ตอนที่เรากำลังจะกลับ เอฟก็ถามเราขึ้นมาว่าอยากจะคบกับเค้ามั้ย เราไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรค่ะ เพราะเรายังไม่ได้เลิกกับแฟนแบบเด็ดขาด แต่เราตั้งใจว่าจะเลิกมาคบกับเอฟจริงจังตั้งแต่ตอนที่ตัดสินใจมาหาที่ห้องแล้วค่ะ เราเองก็เงียบไป เอฟก้ไม่ได้ถามต่อ เค้าก็ลงมาส่งเราขึ้นรถ ระหว่างนั้นเราจับมือกันอยู่ค่ะ แล้วบังเอิญเจอเพื่อนเอฟ เราก็เผลอสะบัดมือออก (ตัวเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าทำไม คงจะตกใจที่เจอคนรู้จักน่ะค่ะ) จนเรากลับมาถึงบ้าน เราก็บอกเลิกกับแฟนเรา แต่เราก็ยังไม่ได้บอกเอฟนะคะ ตัวเอฟเองก็คุยกับเราปกติ ผ่านไปสองวันเอฟก้ไม่คุยกับเราค่ะ หายไปเลย โทรหาไม่ได้ ไม่ออนเอ็ม ออนในเฟซบุ๊คแต่ก็ไม่คุยกับเรา ถามอะไรก็ไม่ตอบ ทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตน เราช็อคมากจริงๆ ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เจอกันที่มหา'ลัยเค้าก็ทำเหมือนไม่รู้จักกัน เราพยายามถามเค้าหลายๆ ครั้งค่ะว่าทำไม จนเอฟยอมตอบ เอฟบอกว่าไม่มีอะไร เราคิดมากเกินไป ยังรักเราเหมือนเดิม เราก็เชื่อค่ะแต่เอฟก็ทำเหมือนเดิมอีก คือไม่คุย ทำเหมือนไม่รู้จักเรา จนเรารู้ว่าเค้าจีบรุ่นน้องอีกคนอยู่ แล้วเค้าก็โพสต์ใน facebook เหมือนจะบอกเราอ้อมๆ ว่าเค้าไม่ได้เคยรักเราเลย เราก็ตาสว่างค่ะ หมดคำถามแล้ว เข้าใจทุกอย่าง ตอนนั้นเสียใจมากค่ะ ช็อกมาก ไปเรียนก็ร้องไห้ อยู่บ้านก็ร้องไห้ ร้องไห้แทบจะตลอดเวลาจริงๆ (จนทุกวันนี้ยังไม่เคยลืมเลย ฝันถึงแทบทุกคืน แทบจะเชื่อแล้วว่าเค้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา ฮ่าๆๆ)
ผ่านไปประมาณ 2 เดือน เพื่อนก็แนะนำผู้ชายอีกคนให้รู้จัก สมมติว่าชื่อบอยนะคะ ครั้งนี้เราเข็ดจากรักครั้งก่อนมาก เราก็คุยไปแบบเพื่อน เราบอกบอยว่าเราขอคุยแบบเพื่อนนะ เราไม่พร้อมจะมีใคร บอยก็โอเคค่ะ เค้าบอกว่าเค้ารอได้ กับบอยเราก็รู้สึกว่าเค้าดีนะคะ เราคุยกันเกือบๆ ปีได้ เค้าก็เริ่มทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเรา หึงหวงเรา เราก็เลยบอกบอยไปตามตรงว่าเราคุยกับบอยแบบเพื่อนนะ บอยก้ไม่คุยกับเราเลยค่ะ มารู้อีกทีคือเพื่อนบอกว่า บอยเนี่ยเอาเราไปด่ากับคนอื่นๆ เสียๆ หายๆ ว่าเราหลอกเค้าบ้างล่ะ ว่าเราให้ความหวังเค้าบ้างล่ะ เราก็งงๆ ค่ะ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะการกระทำเราคงไม่ชัดเจนเอง
หลังจากนั้นมาก้มีคนเข้ามาจีบบ้าง จนเรามาเจอกับรุ่นพี่คนนึง อายุมากกว่าเรา 2 ปี เป็นรุ่นพี่ที่ม. นี่แหละค่ะ แต่เค้าเรียนจบไปแล้ว สมมติว่าชื่อวีนะคะ พี่วีก็เข้ามาคุยกับเรา จนเรารูสึกว่าเค้าดี ก็ไว้ใจเค้าน่ะค่ะ ก็ตกลงคบเป็นแฟน เราคิดว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายสักที เราเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครอีกแล้ว เราก็คบกับเค้าตามปกตินี่แหละค่ะ จนมาประมาณปีกว่าๆ ก็รู้สึกเลยว่าเค้ามีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ แล้วก็ขี้หึงมาก พี่วีไม่เคยเชื่อใจเราเลยค่ะ ทั้งๆ ที่เราไม่เคยทำอะไรให้เค้าไม่ไว้ใจเลย เราเป็นคนมีเพื่อนผู้ชายเยอะ ก็นัดสังสรรค์กันประมาณอทิตย์ละครั้ง พอพี่วีรู้ก็จะโทรมาด่าค่ะ ด่าแบบหยาบคายขึ้น มุง ขึ้น กุ สารพัดสัตว์มาเพียบเลยค่ะ แล้วก็ขู่จะมาต่อยเพื่อนเรา จนเพื่อนเราบอกให้เค้ามานั่งด้วยกัน เค้าก็ไม่ยอมค่ะ พักหลังๆ เพื่อนเราก็หายไปกันหมด ไม่มีใครอยากจะชวนเราไปไหนมาไหนด้วย
เราพยามยามคุยกับพีวีเรื่องนี้บ่อยมาก แต่เค้าไม่ยอมฟังเราเลย จนเราต้องเปลี่ยนตัวเอง ไมไปไหนมาไหนกับเพื่อนผู้ชาย แต่ขนาดไปกับเพื่อนผู้หญิงก็ยังโทรมาเช็คค่ะ เช็คจนเรารำคาญ ไม่รับสายก็โทรหาเพื่อนเรา ด่าเพื่อนเรา จนเพื่อนเราเกลียดพี่วีกันทุกคนเลยค่ะ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่ก็เพื่อน นั่นก็แฟน ก็พยายามไม่ให้แฟนเราไปยุ่งกับเพื่อนเรามาก จากนั้นเราก็คบกันมาเกือบ 2 ปี เวลาที่ทะเลาะกันเค้าก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมีการลงไม้ลงมือ เหตุผลอะไรก็ไม่ฟังทั้งนั้น เค้าเชื่อแต่ความคิดของเค้าเองค่ะ ครั้งหนึ่งเราไปเดินห้างกัน พี่วีดูของอยู่ ซึ่งเป็นของที่เราไม่ได้สนใจ เราก็เลยเดินไปดูอย่างอื่น สักพักเค้าเดินมาหาเราค่ะ ละก็โวยวายประมาณว่า มุงเดินหนีกุนะ อิสั_ เราก็งงมากเลยค่ะ ตกใจด้วย อะไร ทำไมต้องมาด่า เค้าก็ลากเราไปขึ้นรถค่ะ แล้วก็ทะเลาะกับเราในรถ เราพยายามอธิบายว่ามันเป็นยังไง แต่เค้าก็ไม่ฟังค่ะ พูดแต่ว่า มุงเดินหนีกุนะ ๆๆ จนเราเครียดมากเลยค่ะ เรากรี๊ดๆๆๆ ออกมาแบบห้ามไม่ได้ เค้าก็จับหัวเรากระแทกกับคอนโซลรถ แล้วก็ไม่ยอมให้เรากลับบ้าน ขับรถวนไปวนมา จนตี 2 -3 ถึงยอมพามาส่ง ตอนนั้นเรากลัวมากจริงๆ ค่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราหรือเปล่า จากนั้นก็มีอีกเรื่อยๆ ที่หนักสุดคือบีบคอเราแล้วเหวี่ยงไปรอบๆ เรานึกว่าเราจะตายแล้วค่ะวันนั้น เรื่องเกิดแค่เพราะว่าเราไม่ยอมมีอะไรด้วยเท่านั้นเอง หลังจากนั้นเราก็ขอเลิกค่ะ แต่พี่วีไม่ยอม ขู่ว่าจะฆ่า ขู่สารพัด เราก็ต้องยอมคบกับเค้าต่อ จริงๆ ก็คือยังรักอยู่นั่นแหละค่ะ นอกจากเรื่องแบบนี้แล้ว เรื่องอื่นเค้าก็ดีมาก จนมาถึงวันครบรอบ 2 ปี เราก็ไปดูหนังกัน วันนั้นพี่วีหิว ถามเราว่าจะกินอะไร เราเองก็ไม่ได้เรื่องมากอยู่แล้วก็บอกไปว่ากินอะไรก็ได้ แค่นั้นแหละค่ะเป็นเรื่อง เค้าก็ตะคอกกลับมาว่า กุถามว่ามุงจะกินอะไร ทำไมไม่ตอบดีๆ เราก็เอ๋อเลยค่ะ ทำไมต้องโมโห เราก็ร้องไห้ค่ะ เวลาที่คนที่เรารักมาพูดจาแย่ๆ ใส่นี่มันรุ้สึกแย่มากๆ จริงๆ นะคะ พี่วีก็ยังคงด่าๆ เราต่ออีก เราก็เงียบค่ะ มันไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด สรุปเราก้ไม่ได้กินอะไรค่ะ จนดูหนังเสร็จ เหมือนว่าทุกอย่างจะดี พี่วีขอไปเข้าห้องน้ำ เราก็นั่งรออยู่หน้าโรงหนังค่ะ จนพี่วีออกมา แต่เค้าไม่เห็นเรา เราก็ได้ยินเค้าด่าว่า หนีกุอีกนะอิสั_ นาทีนั้นเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกว่าในความคิดของผู้ชายคนนี้เราเป็นคนยังไงกันแน่ เราเป็นตัวอะไร ทำไมเค้าถึงคิดถึงเราแต่ในแง่ที่มันไม่ดี เราก้เดินลงมาข้างล่างค่ะ เพราะเราเดินตามพี่วีไม่ทัน เราจำที่จอดรถไม่ได้ เราคิดว่าเราจะกลับบ้านเอง แต่ซักพักพี่วีก็ตามเรามาค่ะ เค้าก็ด่าเราสารพัดอีก กระชากกระเป่าเราปาทิ้ง แล้วลากเราไปหน้าห้างเลยค่ะ เราหกล้มเค้าก็ไม่สนลากเราไปกับพื้น เราทั้งเจ็บทั้งอาย ทั้งเสียใจ คิดเด็ดขาดเลยว่าจะเลิกจริงๆ นี่เราจะคบกับคนแบบนี้น่ะหรอ จะแต่งงานไปกับคนแบบนี้น่ะหรอ ขนาดวันนี้เป็นแค่แฟนเค้ายังกล้าทำกับเราขนาดนี้ เราร้องขอให้คนช่วยค่ะ เราเห็นมีผู้ชายผู้หญิงคู่นึงไปตามรปภ.มาให้ (ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ) แต่ไม่มีรปภ.ซักคนกล้าเข้ามาช่วยเรา ปล่อยให้เราโดนลากอยู่อย่างนั้น จนลากเราขึ้นรถได้ เราก็ร้องไห้หนักเลยค่ะ เค้าก็ด่าเราทอแห_ เรียกร้องความสนใจ สารพัดอย่าง แต่ก็มาส่งเราถึงบ้านนะคะ แผลเราเต็มตัวไปหมด ทั้งแผล ทั้งรอยช้ำ จนเพื่อนเราขอร้องให้เราเลิกกับพี่วีซักทีเถอะ
หลังจากวันนั้นเราไม่รับสาย ไม่คุยกับพี่วีเลย จนแม่เค้าโทรมาบอกว่าช่วยโทรไปหน่อย เค้าจะทำร้ายตัวเอง เราก็โทรไปค่ะ เค้าก็ขอร้องให้เราคืนดีกับเค้าเถอะ เค้าจะไม่ทำอีก เราเลยบอกว่า นี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ถ้ามันเกิดขึ้นอีกเราจะเลิก.... แล้วมันก็เกิดขึ้นอีกค่ะ วันนี้เลย ด้วยความเข้าใจผิดของเค้า เราอธิบายแล้วแต่เค้าก็ไม่ฟัง จนเราคิดว่า โอเค เลิกเถอะ ....แต่พี่วีก็ขู่เราแบบเดิมค่ะ ขู่จะทำร้ายเรา บอกว่ายังไงก็หนีเค้าไม่พ้น ...เราเครียดมากค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงเจอแต่เรื่องแบบนี้อยู่ตลอดเลย แล้วมันก้หนักขึ้นๆ เรื่อยๆ จนเราชักจะเชื่อแล้วว่าเราเป็นผู้หญิงที่ซวยจริงๆ
อยากจะถามค่ะ ว่าเพราะอะไรเราถึงเจอแต่เรื่องแบบนี้ซ้ำๆ เป็นเพราะว่าเราไม่ดีเอง หรือเพราะว่าเราเป็นคนโชคไม่ดีเรื่องความรักกันแน่คะ
เป็นเพราะความซวยของเราเองใช่มั้ยคะ /ขอพื้นที่ระบาย
ครั้งนี้เลยไม่กล้าค่ะ รู้สึกเกรงใจ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ เราเคยเชื่อมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนโชคดีค่ะ แต่หลังๆ มานี่ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดวงซวยเรื่องความรักค่ะ
เริ่มจากตอนมีความรักครั้งแรก ตอนอยู่ ม.5 เป็นแฟนกับรุ่นพี่ เค้าอายุมากกว่าเรา 4 ปีค่ะ เค้าเป็นคนสุภาพมาก ระหว่างที่คบกันเราไม่เคยทะเลาะกันเลย ก็มีไปเที่ยว ดูหนังกันตามปกติ เค้าไม่เคยเตะเนื้อต้องตัวเราเลยซักครั้ง เราคบกันแบบเรื่อยๆ มากมาตลอด 2 ปี จนกระทั่งอยู่ๆ วันนึงเค้ามาขอเลิกกับเราค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเค้าล้อเราเล่น เพราะเราไม่เคยมีเรื่องให้ทะเลาะกันเลยซักครั้ง แต่เค้าก็บอกว่าเค้าต้องการจะเลิกกับเราจริงๆ ค่ะ ...ตอนนั้นเราช็อกไปพักนึง แต่ก็ยอมเลิกกับเค้าไปแต่โดยดีค่ะ ซึ่งหลังจากนั้นเราก็มารู้ว่า เค้าแอบคบกับเพื่อนสนิทของเค้ามาตลอด มีอะไรกันลึกซึ้งด้วย (ซึ่งก็ดีแล้วที่ไม่มามีกับเรา ชิ เสียดายของแย่!! ) และทุกคนรู้..... ยกเว้นเรา
จากนั้นมาเราก็อยู่คนเดียวไปเรื่อยๆ มีคนเข้ามาบ้าง แต่เราก็ไม่ได้สนใจใคร จนได้มาเจอกับรุ่นพี่ที่เคยรู้จักกัน ซึ่งเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าเรานั่นแหละค่ะ เค้าก็เข้ามาจีบ เราก็เฉยๆ นะคะตอนแรก แต่ก็คุยด้วยตามปกติ (จริงๆ คือเราอยากรู้เรื่องของแฟนเก่าน่ะค่ะ แบบว่ายังแอบคิดถึงอยู่ ^^') วันนึงรุ่นพี่คนนี้ก็ชวนเราไปบ้านให้ไปช่วยที่บ้านเค้าทำอาหารหน่อย ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีๆ กับเค้าแล้วค่ะ แต่ก็ยังระแวงอยู่นิดๆ เพราะได้ยินมาว่าเค้าเจ้าชู้มาก เราก็ถามว่าแล้วมีคนอยู่บ้านมั้ย เค้าบอกว่ามี แม่เค้าอยู่บ้านค่ะ เราก็ตกลงไป พอไปถึง....ไม่มีใครอยู่บ้านเลย แล้วเค้าก็ใช้กำลังกับเราค่ะ เราโกรธมากและเสียใจมากจริงๆ สารภาพตรงๆ ว่าตอนนั้นเรายังเด็ก และโง่เกินกว่าจะคิดว่าเราจะเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้ได้ แต่ด้วยตอนนั้นคิดว่าเลยตามเลย ก็คบกับเค้าค่ะ (ถ้าเป็นตอนนี้คงไม่ค่ะ จะแจ้งความด้วย!!) ระหว่างที่คบกัน บอกตรงๆ เลยนะคะ เวลาที่เจอกันไม่เคยพ้นจากเตียงเลย เราอยากจะเจอกันข้างนอกบ้าง แต่เค้าก็ไม่ยอมค่ะ เราไม่เคยชอบเซ็กซ์เลย เรารู้สึกแย่เวลาที่ต้องทำมัน พอเราพูดกับเค้าแบบอ้อมๆ ว่าเราไม่ชอบ ไม่อยากทำ เราอยากเจอกันก้พากันไปข้างนอกบ้าง ไปเดินเล่น ดูหนังบ้าง เค้าก็จะโกรธค่ะ พูดจาแย่ๆ ใส่เรา หนักหน่อยก็ลงไม้ลงมือ เราคบกันได้เกือบๆ 2 ปี หลังๆ เราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนๆ ทุกคนก็แนะนำให้เลิกค่ะ ตัวเราคิดอยู่ตลอดค่ะว่าอยากจะเลิก แต่ก็กลัวตัวเองจะเหงา
วันนึงเพื่อนเราก็แนะนำรุ่นน้องให้รู้จัก สมมติว่าชื่อเอฟนะคะ เอฟก็ add facebook กับ MSN มา (สมัยนั้นยังใช้ MSN กันอยู่เลย ฮ่าๆ) เราก็คุยกันปกติค่ะ เอฟเองก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว คุยกันไปคุยกันมาประมาณ 1 เดือน อยู่ดีๆ เอฟก็มาบอกว่าชอบเรา เราเองก็รู้สึกดีกับเอฟมาก เหมือนเคยรู้จักกันมานาน จะคุยอะไรก็เข้ากันไปหมด หลังจากนั้นเราก้ออกไปเที่ยวกับเอฟบ้าง เอฟก็เทคแคร์เราดีค่ะ คุยสนุก เพื่อนเองก็บอกว่าเอฟเป็นคนดี เราก็เลยวางใจ จนวันนึงเรามีปัญหาเรื่องงาน แล้วเอฟบอกว่าเค้าทำได้ แต่วันนั้นเค้าไม่ได้มหา'ลัย ถ้าจะให้ช่วยให้ไปหาเค้าที่ห้องค่ะ เราก็ไปหาเค้าที่คอนโด เค้าก็ช่วยเราทำงานจนเสร็จค่ะ หลังจากนั้นเราก็มีอะไรกัน ครั้งนี้เราเต็มใจค่ะ เพราะรู้สึกว่าเค้าใช่สำหรับเรา เราชอบเค้ามากจริงๆ ตอนที่เรากำลังจะกลับ เอฟก็ถามเราขึ้นมาว่าอยากจะคบกับเค้ามั้ย เราไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรค่ะ เพราะเรายังไม่ได้เลิกกับแฟนแบบเด็ดขาด แต่เราตั้งใจว่าจะเลิกมาคบกับเอฟจริงจังตั้งแต่ตอนที่ตัดสินใจมาหาที่ห้องแล้วค่ะ เราเองก็เงียบไป เอฟก้ไม่ได้ถามต่อ เค้าก็ลงมาส่งเราขึ้นรถ ระหว่างนั้นเราจับมือกันอยู่ค่ะ แล้วบังเอิญเจอเพื่อนเอฟ เราก็เผลอสะบัดมือออก (ตัวเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าทำไม คงจะตกใจที่เจอคนรู้จักน่ะค่ะ) จนเรากลับมาถึงบ้าน เราก็บอกเลิกกับแฟนเรา แต่เราก็ยังไม่ได้บอกเอฟนะคะ ตัวเอฟเองก็คุยกับเราปกติ ผ่านไปสองวันเอฟก้ไม่คุยกับเราค่ะ หายไปเลย โทรหาไม่ได้ ไม่ออนเอ็ม ออนในเฟซบุ๊คแต่ก็ไม่คุยกับเรา ถามอะไรก็ไม่ตอบ ทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตน เราช็อคมากจริงๆ ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เจอกันที่มหา'ลัยเค้าก็ทำเหมือนไม่รู้จักกัน เราพยายามถามเค้าหลายๆ ครั้งค่ะว่าทำไม จนเอฟยอมตอบ เอฟบอกว่าไม่มีอะไร เราคิดมากเกินไป ยังรักเราเหมือนเดิม เราก็เชื่อค่ะแต่เอฟก็ทำเหมือนเดิมอีก คือไม่คุย ทำเหมือนไม่รู้จักเรา จนเรารู้ว่าเค้าจีบรุ่นน้องอีกคนอยู่ แล้วเค้าก็โพสต์ใน facebook เหมือนจะบอกเราอ้อมๆ ว่าเค้าไม่ได้เคยรักเราเลย เราก็ตาสว่างค่ะ หมดคำถามแล้ว เข้าใจทุกอย่าง ตอนนั้นเสียใจมากค่ะ ช็อกมาก ไปเรียนก็ร้องไห้ อยู่บ้านก็ร้องไห้ ร้องไห้แทบจะตลอดเวลาจริงๆ (จนทุกวันนี้ยังไม่เคยลืมเลย ฝันถึงแทบทุกคืน แทบจะเชื่อแล้วว่าเค้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา ฮ่าๆๆ)
ผ่านไปประมาณ 2 เดือน เพื่อนก็แนะนำผู้ชายอีกคนให้รู้จัก สมมติว่าชื่อบอยนะคะ ครั้งนี้เราเข็ดจากรักครั้งก่อนมาก เราก็คุยไปแบบเพื่อน เราบอกบอยว่าเราขอคุยแบบเพื่อนนะ เราไม่พร้อมจะมีใคร บอยก็โอเคค่ะ เค้าบอกว่าเค้ารอได้ กับบอยเราก็รู้สึกว่าเค้าดีนะคะ เราคุยกันเกือบๆ ปีได้ เค้าก็เริ่มทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเรา หึงหวงเรา เราก็เลยบอกบอยไปตามตรงว่าเราคุยกับบอยแบบเพื่อนนะ บอยก้ไม่คุยกับเราเลยค่ะ มารู้อีกทีคือเพื่อนบอกว่า บอยเนี่ยเอาเราไปด่ากับคนอื่นๆ เสียๆ หายๆ ว่าเราหลอกเค้าบ้างล่ะ ว่าเราให้ความหวังเค้าบ้างล่ะ เราก็งงๆ ค่ะ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะการกระทำเราคงไม่ชัดเจนเอง
หลังจากนั้นมาก้มีคนเข้ามาจีบบ้าง จนเรามาเจอกับรุ่นพี่คนนึง อายุมากกว่าเรา 2 ปี เป็นรุ่นพี่ที่ม. นี่แหละค่ะ แต่เค้าเรียนจบไปแล้ว สมมติว่าชื่อวีนะคะ พี่วีก็เข้ามาคุยกับเรา จนเรารูสึกว่าเค้าดี ก็ไว้ใจเค้าน่ะค่ะ ก็ตกลงคบเป็นแฟน เราคิดว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายสักที เราเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครอีกแล้ว เราก็คบกับเค้าตามปกตินี่แหละค่ะ จนมาประมาณปีกว่าๆ ก็รู้สึกเลยว่าเค้ามีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ แล้วก็ขี้หึงมาก พี่วีไม่เคยเชื่อใจเราเลยค่ะ ทั้งๆ ที่เราไม่เคยทำอะไรให้เค้าไม่ไว้ใจเลย เราเป็นคนมีเพื่อนผู้ชายเยอะ ก็นัดสังสรรค์กันประมาณอทิตย์ละครั้ง พอพี่วีรู้ก็จะโทรมาด่าค่ะ ด่าแบบหยาบคายขึ้น มุง ขึ้น กุ สารพัดสัตว์มาเพียบเลยค่ะ แล้วก็ขู่จะมาต่อยเพื่อนเรา จนเพื่อนเราบอกให้เค้ามานั่งด้วยกัน เค้าก็ไม่ยอมค่ะ พักหลังๆ เพื่อนเราก็หายไปกันหมด ไม่มีใครอยากจะชวนเราไปไหนมาไหนด้วย
เราพยามยามคุยกับพีวีเรื่องนี้บ่อยมาก แต่เค้าไม่ยอมฟังเราเลย จนเราต้องเปลี่ยนตัวเอง ไมไปไหนมาไหนกับเพื่อนผู้ชาย แต่ขนาดไปกับเพื่อนผู้หญิงก็ยังโทรมาเช็คค่ะ เช็คจนเรารำคาญ ไม่รับสายก็โทรหาเพื่อนเรา ด่าเพื่อนเรา จนเพื่อนเราเกลียดพี่วีกันทุกคนเลยค่ะ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่ก็เพื่อน นั่นก็แฟน ก็พยายามไม่ให้แฟนเราไปยุ่งกับเพื่อนเรามาก จากนั้นเราก็คบกันมาเกือบ 2 ปี เวลาที่ทะเลาะกันเค้าก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมีการลงไม้ลงมือ เหตุผลอะไรก็ไม่ฟังทั้งนั้น เค้าเชื่อแต่ความคิดของเค้าเองค่ะ ครั้งหนึ่งเราไปเดินห้างกัน พี่วีดูของอยู่ ซึ่งเป็นของที่เราไม่ได้สนใจ เราก็เลยเดินไปดูอย่างอื่น สักพักเค้าเดินมาหาเราค่ะ ละก็โวยวายประมาณว่า มุงเดินหนีกุนะ อิสั_ เราก็งงมากเลยค่ะ ตกใจด้วย อะไร ทำไมต้องมาด่า เค้าก็ลากเราไปขึ้นรถค่ะ แล้วก็ทะเลาะกับเราในรถ เราพยายามอธิบายว่ามันเป็นยังไง แต่เค้าก็ไม่ฟังค่ะ พูดแต่ว่า มุงเดินหนีกุนะ ๆๆ จนเราเครียดมากเลยค่ะ เรากรี๊ดๆๆๆ ออกมาแบบห้ามไม่ได้ เค้าก็จับหัวเรากระแทกกับคอนโซลรถ แล้วก็ไม่ยอมให้เรากลับบ้าน ขับรถวนไปวนมา จนตี 2 -3 ถึงยอมพามาส่ง ตอนนั้นเรากลัวมากจริงๆ ค่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราหรือเปล่า จากนั้นก็มีอีกเรื่อยๆ ที่หนักสุดคือบีบคอเราแล้วเหวี่ยงไปรอบๆ เรานึกว่าเราจะตายแล้วค่ะวันนั้น เรื่องเกิดแค่เพราะว่าเราไม่ยอมมีอะไรด้วยเท่านั้นเอง หลังจากนั้นเราก็ขอเลิกค่ะ แต่พี่วีไม่ยอม ขู่ว่าจะฆ่า ขู่สารพัด เราก็ต้องยอมคบกับเค้าต่อ จริงๆ ก็คือยังรักอยู่นั่นแหละค่ะ นอกจากเรื่องแบบนี้แล้ว เรื่องอื่นเค้าก็ดีมาก จนมาถึงวันครบรอบ 2 ปี เราก็ไปดูหนังกัน วันนั้นพี่วีหิว ถามเราว่าจะกินอะไร เราเองก็ไม่ได้เรื่องมากอยู่แล้วก็บอกไปว่ากินอะไรก็ได้ แค่นั้นแหละค่ะเป็นเรื่อง เค้าก็ตะคอกกลับมาว่า กุถามว่ามุงจะกินอะไร ทำไมไม่ตอบดีๆ เราก็เอ๋อเลยค่ะ ทำไมต้องโมโห เราก็ร้องไห้ค่ะ เวลาที่คนที่เรารักมาพูดจาแย่ๆ ใส่นี่มันรุ้สึกแย่มากๆ จริงๆ นะคะ พี่วีก็ยังคงด่าๆ เราต่ออีก เราก็เงียบค่ะ มันไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด สรุปเราก้ไม่ได้กินอะไรค่ะ จนดูหนังเสร็จ เหมือนว่าทุกอย่างจะดี พี่วีขอไปเข้าห้องน้ำ เราก็นั่งรออยู่หน้าโรงหนังค่ะ จนพี่วีออกมา แต่เค้าไม่เห็นเรา เราก็ได้ยินเค้าด่าว่า หนีกุอีกนะอิสั_ นาทีนั้นเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกว่าในความคิดของผู้ชายคนนี้เราเป็นคนยังไงกันแน่ เราเป็นตัวอะไร ทำไมเค้าถึงคิดถึงเราแต่ในแง่ที่มันไม่ดี เราก้เดินลงมาข้างล่างค่ะ เพราะเราเดินตามพี่วีไม่ทัน เราจำที่จอดรถไม่ได้ เราคิดว่าเราจะกลับบ้านเอง แต่ซักพักพี่วีก็ตามเรามาค่ะ เค้าก็ด่าเราสารพัดอีก กระชากกระเป่าเราปาทิ้ง แล้วลากเราไปหน้าห้างเลยค่ะ เราหกล้มเค้าก็ไม่สนลากเราไปกับพื้น เราทั้งเจ็บทั้งอาย ทั้งเสียใจ คิดเด็ดขาดเลยว่าจะเลิกจริงๆ นี่เราจะคบกับคนแบบนี้น่ะหรอ จะแต่งงานไปกับคนแบบนี้น่ะหรอ ขนาดวันนี้เป็นแค่แฟนเค้ายังกล้าทำกับเราขนาดนี้ เราร้องขอให้คนช่วยค่ะ เราเห็นมีผู้ชายผู้หญิงคู่นึงไปตามรปภ.มาให้ (ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ) แต่ไม่มีรปภ.ซักคนกล้าเข้ามาช่วยเรา ปล่อยให้เราโดนลากอยู่อย่างนั้น จนลากเราขึ้นรถได้ เราก็ร้องไห้หนักเลยค่ะ เค้าก็ด่าเราทอแห_ เรียกร้องความสนใจ สารพัดอย่าง แต่ก็มาส่งเราถึงบ้านนะคะ แผลเราเต็มตัวไปหมด ทั้งแผล ทั้งรอยช้ำ จนเพื่อนเราขอร้องให้เราเลิกกับพี่วีซักทีเถอะ
หลังจากวันนั้นเราไม่รับสาย ไม่คุยกับพี่วีเลย จนแม่เค้าโทรมาบอกว่าช่วยโทรไปหน่อย เค้าจะทำร้ายตัวเอง เราก็โทรไปค่ะ เค้าก็ขอร้องให้เราคืนดีกับเค้าเถอะ เค้าจะไม่ทำอีก เราเลยบอกว่า นี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ถ้ามันเกิดขึ้นอีกเราจะเลิก.... แล้วมันก็เกิดขึ้นอีกค่ะ วันนี้เลย ด้วยความเข้าใจผิดของเค้า เราอธิบายแล้วแต่เค้าก็ไม่ฟัง จนเราคิดว่า โอเค เลิกเถอะ ....แต่พี่วีก็ขู่เราแบบเดิมค่ะ ขู่จะทำร้ายเรา บอกว่ายังไงก็หนีเค้าไม่พ้น ...เราเครียดมากค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงเจอแต่เรื่องแบบนี้อยู่ตลอดเลย แล้วมันก้หนักขึ้นๆ เรื่อยๆ จนเราชักจะเชื่อแล้วว่าเราเป็นผู้หญิงที่ซวยจริงๆ
อยากจะถามค่ะ ว่าเพราะอะไรเราถึงเจอแต่เรื่องแบบนี้ซ้ำๆ เป็นเพราะว่าเราไม่ดีเอง หรือเพราะว่าเราเป็นคนโชคไม่ดีเรื่องความรักกันแน่คะ