มัวแต่วิ่งตามคนอื่น...จนเกือบลืมคนที่รักเรามากที่สุด

ผมรู้จักกับผู้หญิงคนนึงมาได้ครึ่งปีครับ เราคุยกันทุกวัน
ใครไปไหน ทำอะไร ก็บอกกันตลอด
ผมก็คอยดูแล พาไปกินข้าว ดูหนัง ซื้อของ ช่วยทำงานบ้าง
แต่อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปครับ ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยคุย
ส่ง line ไปกว่าจะตอบก็ 2 วัน ถามคำตอบคำ ผมก็อดทนมาเป็นเดือน
เพราะคิดว่าเขาอาจจะยุ่ง แต่ไม่เลยครับ เห็นในเฟสตอบเฟสเพื่อนปกติ ไปเที่ยวที่โน่นที่นี่
จน 2 อาทิตย์หลังนี่....เงียบสนิทเลยครับ TT_TT

>>> จุกครับ พูดไม่ออก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราทำอะไรผิด
อยู่ๆก็เงียบไปแบบนี้ ผมตัดสินใจเดินออกมาแล้วครับ เหนื่อยเหลือเกิน
จุดที่ทำให้ผมตัดสินใจเดินออกมา คือคืนวันนึงครับ.....


ผม : วันนี้ทำงานเหนื่อยมั๊ย ? พักบ้างนะ เค้าเป็นห่วง
เขา : (read แต่ไม่ตอบ )

สักพักแม่โทรมา (ตามเวลาปกติ)
แม่ : วันนี้เหนื่อยมั๊ยลูก กินข้าวรึยัง วันนี้ฝนตกป่าว อย่าลืมร่มนะ
ผม : ก็เหมือนทุกวันอ่ะแม่ (ตอบแบบขอไปที เพราะรอโทรศัพท์เขาอยู่)
แม่ : แล้วทำไรอยู่ลูก
ผม : ก็ทำเหมือนทุกวันน่ะแม่ ถามทำไมทุกวันเนี่ย
แม่ : งั้นแม่ไม่กวนละ แม่เข้าใจว่าเหนื่อย พักบ้างนะ

เห็นอะไรไหมครับ ?? แม่ถามเหมือนที่ผมถามเขาเลยครับ บอกผมเหมือนที่ผมบอกเขาอยู่ทุกวัน
แต่เขาไม่เคยสนใจ ได้สติเลยครับ ตอนนี้ รู้แล้วว่าใครสำคัญที่สุด
รู้แล้วว่าควรเอาเวลาไปดูแลใคร ^^

ตอนนี้หันกลับมาดูแลพ่อแม่ครับ เรื่องเขาผมก็ยังตัดใจไม่ได้หรอกครับ
จริงๆก็ยังรอเขาอยู่เหมือนเดิม
เพียงแค่อยากบอกครับ
     ข้อแรก เวลาจะเลิกกับใคร ช่วยบอกเขาครับ อย่าปล่อยให้เขาฟุ้งซ่าน คิดไปต่างๆนานาเลยครับ
มันทรมานมาก
   ข้อสอง  หากวันนี้คุณไม่เหลือใคร คุณยังมีคน 2 คนที่รักคุณมากๆครับ เป็นห่วงคุณเสมอ
และไม่เคยโกรธเวลาคุณพูดไม่ดี ไม่เคยอยากให้คุณดูแล แต่พวกเขาอยากจะดูแลคุณในทุกวันไม่ว่า
คุณจะอายุเท่าไหร่ โตแค่ไหนแล้วก็ตาม


--- แชร์เป็นประสบการณ์ครับ---

เพลง หนึ่งเดียวคือแม่