ไม่ทราบว่ามีท่านใดเป็นเหมือนอย่างดิฉันรึเปล่าคะ....ด้วยความสัตย์จริงที่ว่าตั้งแต่ลูกๆเริ่มเข้าเรียนอนุบาล 1 ดิฉันไม่คาดหวังผลการเรียนของลูกๆ...
....ไม่เห็นความสำคัญกับการที่ต้องให้ลูกไปเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์, กวดวิชา,เรียนลัด(เช่น คุมอง ฯลฯ)
ส่วนตัวคิดว่าให้ลูกๆเรียนกับคุณครูในห้อง โดยบอกลูกๆไว้ว่าให้ตั้งใจเรียนกับคุณครูในห้องเรียนให้เข้าใจ และเรียนพิเศษการบ้านแค่ช่วงเวลา 30 นาทีเฉพาะตอนรอแม่ไปรับกลับบ้าน แค่นั้นหน่ะพอแล้ว.... อยู่บ้านก็ใช้ชีวิตแบบเด็ก ออกไปเล่นกับเพื่อนๆใกล้บ้านบ้าง ดูการ์ตูน เล่นเกมส์ ไปตามอธยาศัยตามที่ใจอยาก(อันนี้ก็ยอมรับว่าบางครั้งก็ปล่อยแกเกินไป)
....คำถามที่ดิฉันมักจะถามลูกๆเล่นๆก็คือ "คุณครูสอนวันนี้ หนูเข้าใจบ้างไม๊ลูก"...ซึ่งทุกๆครั้งลูกๆจะพยักหน้ารับว่าเข้าใจ ซึ่งดิฉันก็พอใจแล้ว....
....ซึ่งก็จริงที่คำตอบของลูกๆอาจจะใช้เป็นตัววัดไม่ได้ร้อยเปอเซนต์ แต่สำหรับดิฉันแล้วมัน เพียงพอแล้วหล่ะกับเด็กๆ,
ทีนี้พอหันไปดูผลการเรียนลูกๆ คนแรก ตั้งแต่ป 1-4 อยู่อันดับ 1,2,3 ไม่เคยหลุดจากนี้ ส่วนคนเล็กเพิ่งจะขึ้น ป1 ตอนอนุบาลไม่มีการวัดอันดับ แต่ %ผลการเรียน ตอนอนุบาล 1,2,3 ก็ 90+% พอๆกับพี่สาว...
แสดงความดีใจให้ลูกเห็นเมื่อตอนที่เค้ามาบอกเรื่องผลการเรียน.. แต่ไม่เคยพูดสร้างความคาดหวังกับลูก เพราะกลัวว่าลูกๆจะยึดติดกับความคาดหวังไปจนโต....
ไม่เคยพูดถึงเรื่องการแข่งขันกับเพื่อนๆของลูกๆไม่ว่าด้านใด เพราะกลัวว่าหากลูกๆต้องเผชิญกับการแพ้แล้วจะหมดพลัง....
....
....ดิฉันคิดแคบไปรึเปล่าคะ??
เป็นแม่ที่คิดแคบไปไม๊คะ!!
....ไม่เห็นความสำคัญกับการที่ต้องให้ลูกไปเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์, กวดวิชา,เรียนลัด(เช่น คุมอง ฯลฯ)
ส่วนตัวคิดว่าให้ลูกๆเรียนกับคุณครูในห้อง โดยบอกลูกๆไว้ว่าให้ตั้งใจเรียนกับคุณครูในห้องเรียนให้เข้าใจ และเรียนพิเศษการบ้านแค่ช่วงเวลา 30 นาทีเฉพาะตอนรอแม่ไปรับกลับบ้าน แค่นั้นหน่ะพอแล้ว.... อยู่บ้านก็ใช้ชีวิตแบบเด็ก ออกไปเล่นกับเพื่อนๆใกล้บ้านบ้าง ดูการ์ตูน เล่นเกมส์ ไปตามอธยาศัยตามที่ใจอยาก(อันนี้ก็ยอมรับว่าบางครั้งก็ปล่อยแกเกินไป)
....คำถามที่ดิฉันมักจะถามลูกๆเล่นๆก็คือ "คุณครูสอนวันนี้ หนูเข้าใจบ้างไม๊ลูก"...ซึ่งทุกๆครั้งลูกๆจะพยักหน้ารับว่าเข้าใจ ซึ่งดิฉันก็พอใจแล้ว....
....ซึ่งก็จริงที่คำตอบของลูกๆอาจจะใช้เป็นตัววัดไม่ได้ร้อยเปอเซนต์ แต่สำหรับดิฉันแล้วมัน เพียงพอแล้วหล่ะกับเด็กๆ,
ทีนี้พอหันไปดูผลการเรียนลูกๆ คนแรก ตั้งแต่ป 1-4 อยู่อันดับ 1,2,3 ไม่เคยหลุดจากนี้ ส่วนคนเล็กเพิ่งจะขึ้น ป1 ตอนอนุบาลไม่มีการวัดอันดับ แต่ %ผลการเรียน ตอนอนุบาล 1,2,3 ก็ 90+% พอๆกับพี่สาว...
แสดงความดีใจให้ลูกเห็นเมื่อตอนที่เค้ามาบอกเรื่องผลการเรียน.. แต่ไม่เคยพูดสร้างความคาดหวังกับลูก เพราะกลัวว่าลูกๆจะยึดติดกับความคาดหวังไปจนโต....
ไม่เคยพูดถึงเรื่องการแข่งขันกับเพื่อนๆของลูกๆไม่ว่าด้านใด เพราะกลัวว่าหากลูกๆต้องเผชิญกับการแพ้แล้วจะหมดพลัง....
....
....ดิฉันคิดแคบไปรึเปล่าคะ??