....ความหวังของ คน ไทย คนหนึ่ง หลังเหตุการ รปห วันนี้.....

....ประเทศชาติแห่งนี้...อาจจะไม่เจริญรุ่งเรืองและพัฒนาใชช่วงชีวิตของผม...หรือช้วงชีวิตของลูกของหลานผม ก็ ยังไม่รู้เลยว่าประเทศไทยแห่งนี้ จะพัฒนาไปถึงไหน ....เพราะทุกวันนี้ ตราบใดที่ ระบบการเมืองการปกครองเรายังคงเป็นเช่นนี้อยู่...ผมยังมองไม่เห็นทางที่ประเทศนี้จะพัฒนาได้เลย ในอีก 10 ปี 20 ปี 50 ปี หรือ 100 ปีข้างหน้า....แต่ที่ผมรู้ดีที่สุด คือตอนนี้ ผม มีหน้าที่เป็นครู และผมต้องทำให้ศิษของผมทุกคน ตระหนักรู้ในคุณค่าของตัวเอง และมีเป้าหมายในชีวิต ให้ได้มากที่สุด เท่าที่ชีวิตครูคนหนึ่งจะทำได้...
......และหวังว่าทุก ๆ คนในประเทศ แห่งนี้ จะทำหน้าที่ตัวเองให้ดี ที่สุด เช่นกัน....จะได้ไม่ต้องเป็นภาระของลูกหลาน...
......แม้ ผู้มีอำนาจในประเทศนี้ มันจะทำอะไรก็ตาม...เพราะประเทศไทย ไม่ใช่ของผมไม่ใช่ของท่าน ไม่ใช่ของเหล่าผู้มีอำนาจ เราเพียงมาอาศัยอยู่ในประเทศนี้และรอวันตายจากไปเท่านั้น.....การเบียดเบียนผู้อื่นเพื่อประโยชน์ของตน ไม่ว่าทางตรง หรือ ทางอ้อม ย่อมเป็นบาปเป็นกรรมติดตัวท่าน..ไปจนวันตาย.....