เรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมาดิฉันเริ่มรู้สึกเบื่อชีวิตมนุษย์เงินเดือน รู้สึกอยากจะออกไปทำอะไรเอง เปิดร้านขายนู้นนี่นั้น สาเหตุที่เบื่ออาจเป็นเพราะดิฉันอยากมีเวลาให้กับลูกมากกว่านี้ เพราะทุกวันนี้ออกจากบ้านแต่เช้า กลับมาอีกทีก็ค่ำ ถึงบ้านก็เหนื่อยเพลีย ไม่ค่อยมีเวลากับลูก วันหยุดก็มีแค่วันเดียวคือวันอาทิตย์ และวันหยุด ดิฉันก็ต้องทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า บลาๆ มันเลยทำให้ดิฉันเบื่อชีวิตที่ไม่ค่อยได้พักแบบนี้ แต่ที่ต้องทนทำเพราะ "เงิน" เพื่อที่จะใช้เป็นค่าใช้จ่ายในแต่ล่ะเดือน
ส่วนสามีดิฉันรายได้ไม่แน่ไม่นอนคะ เค้าทำงานที่บ้านและเลี้ยงลูกไปด้วย ช่วงหลังๆมานี้ไม่มีงานเข้ามาเลย จึงทำให้ดิฉันต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ซึ่งดิฉันก็เต็มใจ เพราะว่าไม่หนักหนาเกินกำลัง และอีกอย่างเราเป็นครอบครัวเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน ดิฉันอยากจะออกที่ทำงานใจจะขาด แต่ยังไงซะมันก็ต้องมีสักคนหนึ่งที่มีรายได้ประจำ ที่ดิฉันปล่อยให้แฟนทำงานที่บ้านแบบรายได้ไม่แน่ไม่นอนนั้น เป็นเพราะเค้าทำงานที่เค้ารักคะ แล้วดิฉันคิดว่าเค้าผลงานของเค้าออกมาได้ดีเลยที่เดียว บางเดือนเค้าได้เกือบครึ่งแสน โดยทำงานเพียงแค่อาทิตย์เดียว (แอบอิจฉา) แต่ดิฉันไม่มีความสามารถพิเศษ หรือความคิดสร้างสัน เลยเลือกที่จะมาทำงานประจำคะ เคยลองขายของทางเน็ตแต่ก็ไปไม่รอด
เข้าเรื่องเลยดีกว่า ช่วงเดือนที่ผ่านมาดิฉันเกิดอาการเครียด เครียดแบบโดยไม่รู้ตัว เครียดจนลงกระเพราะคะ เริ่มมีอาการซึม ไม่ค่อยพูดค่อยจา เพลีย กลับถึงบ้านก็นอน ไม่เล่นไม่อะไรกับลูกและสามีเหมือนแต่ก่อน ช่วงนั้นดิฉันมีความรู้สึกเบื่อโลกคะ ไม่อยากอยู่ เบื่อที่จะต้องมานั่งทำงานใช้ชีวิตในที่ทำงานไปวันๆ จนคุณสามีเห็นว่าแปลกๆ ก็ถามตลอดว่าเป็นอะไร เครียดอะไร แต่ดิฉันก็ไม่ตอบคะ กลับกลายทำตัวเย็นชาใส่เค้าโดยไม่รู้ตัว
จนอาทิตย์ที่ผ่านมา เค้าพาดิฉันและลูกไปเที่ยวทะเล ลงทุนออกจากบ้านแต่เช้าในวันอาทิตย์ นอนหนึ่งคืน แล้วออก ตี 4 เพื่อจะเดินทางกลับมากทม. ไปส่งดิฉันทำงานในวันจันทร์ ตลอดเวลาที่อยู่ทะเล ดิฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเลยคะ นั่ง นอน ไม่รู้สึกสนุก มีแต่คุณสามีที่คอยเอาใจใส่ พาไปกินข้าว และดูแลลูก ชวนดิฉันถ่ายรูป ดิฉันก็รู้สึกไม่อยากถ่าย (ทั้งที่เมื่อก่อน Selfie มาก) ตอนนั้นดิฉันคงทำให้เค้ารู้สึกแย่มากคะ แต่เค้าก็ไม่พูดอะไร และล่าสุดเค้าก็มาพูดกับดิฉันว่า "ตัวเองเป็นอะไร เดี๋ยวนี้ทำไมไม่กอดเค้าเวลานอน หลายคืนแล้วนะ ทำไมไม่มาคลอเคลียเค้าเหมือนแต่ก่อน" ดิฉันก็ได้แต่เงียบ มันไม่รู้จะตอบอะไรคือ อารมณ์แบบนี้ไม่รู้มีใครเคยเป็นบ้างเปล่า ไม่อยากพูด ไม่อยากอะไร จนสามีมาจบประโยคที่ว่า "ตัวเองมีคนอื่นใช่ไหม?"
ดิฉันไม่ได้มีคนอื่น และไม่ได้เบื่อคุณสามี แต่เบื่อในการใช้ชีวิตของตัวเอง เบื่อที่ทำงาน เบื่อโลก แต่หลังจากที่ดิฉันเล่าถึงความรู้สึกให้สามีฟัง เค้าก็เข้าใจ และบอกให้ทนอีกหน่อย รอวันที่เราพร้อมกว่านี้ เราจะเริ่มธุรกิจของเราเอง เค้าให้เหตุผลหลายๆอย่างที่ดิฉันไม่ควรออกจากงานมาทำอะไรเองตอนนี้ ซึ่งมันทำให้ดิฉันคิดได้ และที่สำคัญ "ต้องทำเพื่อลูก"
ทุกวันนี้คุณแฟนส่งข้อความมาหาทุกวันเวลาดิฉันมาทำงานแนวให้กำลังใจ เช่น "สู้ๆนะครับ เค้ากับลูกเอาใจช่วย" ถึงรายได้หลักตอนนี้จะเป็นดิฉัน แต่ดิฉันก็ไม่เคยคิดหรือโกรธที่ดิฉันต้องเป็นฝ่ายออกไปทำงานนอกบ้าน เพราะยามมีเงินเค้าก็ให้ดิฉันกับลูกทั้งหมด และที่สำคัญเค้าดูแลลูกได้ดีเลยทีเดียว
แต่ทุกครั้งที่ดิฉันมาทำงานความรู้สึกเบื่อทางโลกก็จะกลับมาเสมอๆ ไม่ทราบพอมีคำแนะนำที่ทำให้อาการพวกนี้หายไปได้ไหมคะ ไม่รู้จะทำไงกับตัวเอง?
**สะกดผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ**
เบื่อชีวิตจนไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้
ส่วนสามีดิฉันรายได้ไม่แน่ไม่นอนคะ เค้าทำงานที่บ้านและเลี้ยงลูกไปด้วย ช่วงหลังๆมานี้ไม่มีงานเข้ามาเลย จึงทำให้ดิฉันต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ซึ่งดิฉันก็เต็มใจ เพราะว่าไม่หนักหนาเกินกำลัง และอีกอย่างเราเป็นครอบครัวเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน ดิฉันอยากจะออกที่ทำงานใจจะขาด แต่ยังไงซะมันก็ต้องมีสักคนหนึ่งที่มีรายได้ประจำ ที่ดิฉันปล่อยให้แฟนทำงานที่บ้านแบบรายได้ไม่แน่ไม่นอนนั้น เป็นเพราะเค้าทำงานที่เค้ารักคะ แล้วดิฉันคิดว่าเค้าผลงานของเค้าออกมาได้ดีเลยที่เดียว บางเดือนเค้าได้เกือบครึ่งแสน โดยทำงานเพียงแค่อาทิตย์เดียว (แอบอิจฉา) แต่ดิฉันไม่มีความสามารถพิเศษ หรือความคิดสร้างสัน เลยเลือกที่จะมาทำงานประจำคะ เคยลองขายของทางเน็ตแต่ก็ไปไม่รอด
เข้าเรื่องเลยดีกว่า ช่วงเดือนที่ผ่านมาดิฉันเกิดอาการเครียด เครียดแบบโดยไม่รู้ตัว เครียดจนลงกระเพราะคะ เริ่มมีอาการซึม ไม่ค่อยพูดค่อยจา เพลีย กลับถึงบ้านก็นอน ไม่เล่นไม่อะไรกับลูกและสามีเหมือนแต่ก่อน ช่วงนั้นดิฉันมีความรู้สึกเบื่อโลกคะ ไม่อยากอยู่ เบื่อที่จะต้องมานั่งทำงานใช้ชีวิตในที่ทำงานไปวันๆ จนคุณสามีเห็นว่าแปลกๆ ก็ถามตลอดว่าเป็นอะไร เครียดอะไร แต่ดิฉันก็ไม่ตอบคะ กลับกลายทำตัวเย็นชาใส่เค้าโดยไม่รู้ตัว
จนอาทิตย์ที่ผ่านมา เค้าพาดิฉันและลูกไปเที่ยวทะเล ลงทุนออกจากบ้านแต่เช้าในวันอาทิตย์ นอนหนึ่งคืน แล้วออก ตี 4 เพื่อจะเดินทางกลับมากทม. ไปส่งดิฉันทำงานในวันจันทร์ ตลอดเวลาที่อยู่ทะเล ดิฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเลยคะ นั่ง นอน ไม่รู้สึกสนุก มีแต่คุณสามีที่คอยเอาใจใส่ พาไปกินข้าว และดูแลลูก ชวนดิฉันถ่ายรูป ดิฉันก็รู้สึกไม่อยากถ่าย (ทั้งที่เมื่อก่อน Selfie มาก) ตอนนั้นดิฉันคงทำให้เค้ารู้สึกแย่มากคะ แต่เค้าก็ไม่พูดอะไร และล่าสุดเค้าก็มาพูดกับดิฉันว่า "ตัวเองเป็นอะไร เดี๋ยวนี้ทำไมไม่กอดเค้าเวลานอน หลายคืนแล้วนะ ทำไมไม่มาคลอเคลียเค้าเหมือนแต่ก่อน" ดิฉันก็ได้แต่เงียบ มันไม่รู้จะตอบอะไรคือ อารมณ์แบบนี้ไม่รู้มีใครเคยเป็นบ้างเปล่า ไม่อยากพูด ไม่อยากอะไร จนสามีมาจบประโยคที่ว่า "ตัวเองมีคนอื่นใช่ไหม?"
ดิฉันไม่ได้มีคนอื่น และไม่ได้เบื่อคุณสามี แต่เบื่อในการใช้ชีวิตของตัวเอง เบื่อที่ทำงาน เบื่อโลก แต่หลังจากที่ดิฉันเล่าถึงความรู้สึกให้สามีฟัง เค้าก็เข้าใจ และบอกให้ทนอีกหน่อย รอวันที่เราพร้อมกว่านี้ เราจะเริ่มธุรกิจของเราเอง เค้าให้เหตุผลหลายๆอย่างที่ดิฉันไม่ควรออกจากงานมาทำอะไรเองตอนนี้ ซึ่งมันทำให้ดิฉันคิดได้ และที่สำคัญ "ต้องทำเพื่อลูก"
ทุกวันนี้คุณแฟนส่งข้อความมาหาทุกวันเวลาดิฉันมาทำงานแนวให้กำลังใจ เช่น "สู้ๆนะครับ เค้ากับลูกเอาใจช่วย" ถึงรายได้หลักตอนนี้จะเป็นดิฉัน แต่ดิฉันก็ไม่เคยคิดหรือโกรธที่ดิฉันต้องเป็นฝ่ายออกไปทำงานนอกบ้าน เพราะยามมีเงินเค้าก็ให้ดิฉันกับลูกทั้งหมด และที่สำคัญเค้าดูแลลูกได้ดีเลยทีเดียว
แต่ทุกครั้งที่ดิฉันมาทำงานความรู้สึกเบื่อทางโลกก็จะกลับมาเสมอๆ ไม่ทราบพอมีคำแนะนำที่ทำให้อาการพวกนี้หายไปได้ไหมคะ ไม่รู้จะทำไงกับตัวเอง?
**สะกดผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ**