รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยรักพ่อแม่เท่าที่ควร ใครเป็นบ้าง

จริงๆ ปัญหาแบบนี้มันอยู่ในใจมานานแล้ว แต่ไม่ค่อยกล้าปรึกษาใคร  กลัวถูกประนาม  มันดูแย่มากใช่ไหม  ลึกๆรู้สึกผิดมากๆที่ตัวเองไม่ค่อยรักพ่อแม่เท่าที่ควร  และค่อนข้างเป็นปมปัญหาในชีวิตเหมือนกัน  เพราะทำให้เป็นคนโหยหาความรักมาก แต่ก็รักใครไม่เป็น (เวลารักคนอื่น ไม่ใช่ความรักแบบคนรักเป็น เป็นการเรียกร้องลุ่มหลงมากกว่า)    เวลาเห็นเพื่อนบอกรักพ่อแม่ออกสื่อ  รู้สึกสะอึก   นึกถึงตัวเองไม่ค่อยรักพ่อแม่   คิดว่าที่ตัวเองมีปัญหาเรื่องการโหยหาความรักมากเกินไปเพราะพื้นฐานความรักความผูกพันกับพ่อแม่ไม่ดี  ดูภายนอกเหมือนจะดี แต่ลึกๆห่างเหิน       แต่ถ้าให้บอกว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
ของเรา  เราตอบได้เลย  บ้าน พ่อแม่  ครอบครัว   เราอยากอยู่กับท่าน ใช้เวลาด้วยกันให้มากที่สุด เพราะพ่อแม่อายุมากแล้ว  บางทีอยากออกไปอยู่คนเดียวก็คิดว่าเสียดายเวลาจะได้อยู่กัน   อย่างที่บอก  พ่อแม่-ครอบครัวคือสิ่งดีที่สุดในชีวิตเส็งเคร็งของเรา    แต่ถ้าบอกว่ามันคือความรักไหม  ก็ไม่ใช่... มันเหมือนการพึ่งพากัน และเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดแค่นั้นเอง
บางทีก็นิยามไม่ถูกว่าความรักคืออะไร  ที่เรารู้สึกกับพ่อแม่มันเฉยชาไปไหม

บางทีอยากไปปรึกษาจิตแพทย์เรื่องนี้  เหมือนปมในชีวิต  ปมทางจิต  ไม่รู้ว่าใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้ไหม เคยไปหาจิตแพทย์มั้ย  

อาจจะเข้าใจยากนะ  แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง