อยากรู้ว่าตัวเองควรไปพบจิตแพทย์มั้ย?

คือ เราเป็นคนที่แทบจะไม่ได้อยู่คนเดียว แบบว่าวันหยุดเพื่อนก็จะทักมาคุย บางครั้งก็มีคนคุยทำให้เราไม่เหงา แต่พอพักหลังๆมานี้เราแบบไม่ได้คุยกับใคร เราเข้าใจว่าเออเพื่อนของทำงานของเขา เราก็ทำงานของเรา แต่พอมีโควิทพอเริ่มอยู่บ้านมาเป็นเดือนๆ แทบไม่ได้คุยกับคนอื่น คนในครอบครัวก็แทบไม่ได้คุย ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากคุยแต่เราคุยแล้วแต่เขาจะไม่ค่อยว่างคุยเท่าไหร่ เลยทำให้เราอยู่คนเดียวเป็นส่วนใหญ่ในแต่ละวัน เวลาตอนเช้าเราจะมีอารมณ์ร่าเริง ชอบยิ้ม ชอบเล่น(คนเดียว) พอตกกลางคืนเรามักจะคุยคนเดียวตลอดคือประมาณว่าจินตนาการว่ามีเพื่อนอยู่กับเราที่เราสนิทมากๆคุยเล่นกันสนุกกันทุกวัน เราชอบที่จะเล่าเรื่องเราก็พูดเล่าเรื่องอยู่คนเดียวมาตลอดตอนกลางคืน วันนี้เราก็ทำเช่นกันแต่แค่เนื้อหาที่เล่ามันต่างกันในแต่ละครั้ง

วันนี้เราทำเหมือนปกตินั้งคุยคนเดียวแต่เรารู้สึกว่ามันเศร้ามากๆกับเรื่องที่เราเล่า(เรื่องที่เล่าคืออดีตของเราทั้งหมด)เราไม่รู้จะทำยังไงเราคุยกับเพื่อนปรึกษาเพื่อนว่าเราเป็นอะไรทำไมถึงเป็น เพื่อนก็ไม่รู้จะตอบอะไรเพราะเพื่อนก็ไม่ใช่หมอ เรานั่งร้องไห้ ร้องจนมือมันชาเท้าชาแล้วมันขยับยากแบบว่ามือเท้ามันเกร็งคล้ายๆตะคริวกิน

เราเลยอยากถามค่ะว่าเราควรไปพบจิตแพทย์ดีมั้ยหรือว่าที่เราเป็นมันแค่ฟุ้งซ่านเฉยๆ