กลับมาถึงบ้าน ไร้ซึ่งเสียงใดๆรู้สึกแปลกใจนิดๆ..
ไขประตูเข้ามา ก็ยังเงียบ..
เปิดประตูเข้ามาไม่เจอใคร มองไปตรงชั้นมองรองเท้าหน้าบ้าน เห็นเค้านอนนิ่ง เราก็ตกใจรีบ
วิ่งไปดู ทิ้งข้าวของที่ถือมากองไว้ที่พื้น..
เค้านอนนิ่ง จับตัวเค้าตัวแข็งๆลืมตาด้วย เรางี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ตัวแข็งขาแข็ง ชอคมากรีบคว้ามือถือโทรหาแม่ ในใจอยากจะพาไปหาหมอ แต่คุณแม่บอกว่า ไปสบายแล้วใจเยนๆ ในใจรับไม่ได้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ มือสั่นไปหมด
เลยตัดสินใจ ฝังหรือเผาดีนะ..
อยากให้เค้าอยู่กับเราแต่ก็อยู่บ้านคนเดียวด้วยทำอะไรไม่ค่อยจะถูก เลยโทรหาบริการเผาศพน้องหมา และให้เค้ามารับไปเก็บไว้ในห้องเย็น ตอนนี้รอเค้ามารับอยู่ จะขับรถไปก็ยังสั่นอยู่เลย
แต่คงต้องตามไปส่งเค้าที่โน้นด้วยแหละ ที่ตั้งอยู่แถว เกษตร-นวมินทร ซึ่งไม่ไกลจากบ้านเรามาก
ใจหายแบบบอกไม่ถูก รู้สึกเจ็บหน้าอกลึกๆอยู่ด้วยกันตั้งแต่ ม.ต้น จบตอนนี้เราเริ่มทำงานแล้ว ที่เสียใจที่สุดคือไม่มีใครอยู่บ้านในวันนี้ วันที่เค้าจากไปแบบไม่หวนกลับ ...
ขอตัวไปเตรียมตัวรอคนมารับน้องหมาก่อนนะคะ เค้าน่าจะกำลังขับรถมา ...
น้องหมาจากไปด้วยโรคชรา
ไขประตูเข้ามา ก็ยังเงียบ..
เปิดประตูเข้ามาไม่เจอใคร มองไปตรงชั้นมองรองเท้าหน้าบ้าน เห็นเค้านอนนิ่ง เราก็ตกใจรีบ
วิ่งไปดู ทิ้งข้าวของที่ถือมากองไว้ที่พื้น..
เค้านอนนิ่ง จับตัวเค้าตัวแข็งๆลืมตาด้วย เรางี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ตัวแข็งขาแข็ง ชอคมากรีบคว้ามือถือโทรหาแม่ ในใจอยากจะพาไปหาหมอ แต่คุณแม่บอกว่า ไปสบายแล้วใจเยนๆ ในใจรับไม่ได้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ มือสั่นไปหมด
เลยตัดสินใจ ฝังหรือเผาดีนะ..
อยากให้เค้าอยู่กับเราแต่ก็อยู่บ้านคนเดียวด้วยทำอะไรไม่ค่อยจะถูก เลยโทรหาบริการเผาศพน้องหมา และให้เค้ามารับไปเก็บไว้ในห้องเย็น ตอนนี้รอเค้ามารับอยู่ จะขับรถไปก็ยังสั่นอยู่เลย
แต่คงต้องตามไปส่งเค้าที่โน้นด้วยแหละ ที่ตั้งอยู่แถว เกษตร-นวมินทร ซึ่งไม่ไกลจากบ้านเรามาก
ใจหายแบบบอกไม่ถูก รู้สึกเจ็บหน้าอกลึกๆอยู่ด้วยกันตั้งแต่ ม.ต้น จบตอนนี้เราเริ่มทำงานแล้ว ที่เสียใจที่สุดคือไม่มีใครอยู่บ้านในวันนี้ วันที่เค้าจากไปแบบไม่หวนกลับ ...
ขอตัวไปเตรียมตัวรอคนมารับน้องหมาก่อนนะคะ เค้าน่าจะกำลังขับรถมา ...