แนวทางการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ฉบับคนทุนน้อย : จากเงินทุน 2.2 ล้าน กลายเป็น 6.8 ล้าน ภายใน 4 ปี!!!

ผู้คนมักร่ำร้องเรียกหาโอกาส แต่เมื่อโอกาสมาถึงตรงหน้าเขากลับไม่รู้ว่านี่คือสิ่งที่เขาตามหานาน ... หลายคนพยายามไขว่คว้าหาโอกาส แต่โอกาสก็ยังมาไม่ถึงเสียที ... คนบางคนเห็นโอกาสอยู่ตรงหน้า แต่กลับไม่กล้าคว้ามันเอาไว้ ...

ในชีวิตหนึ่งผมขอเพียงแค่ครั้งเดียวที่เรา ... มองเห็น ... ไขว่คว้าได้ ... ใช้โอกาสที่ถูกที่ถูกเวลา และ ครั้งเดียวนั้นคือครั้งนี้ ... ผมเห็นโอกาสครั้งใหญ่ผ่านเข้าในชีวิต และ ผมก็พยายามไขว่คว้าและพยายามอย่างเต็มกำลัง

เด็กหนุ่มอายุ 25 (ตอนนั้นปี 2553) ที่พึ่งทำงานได้ปีสองปี เขาจบวิศวฯมาด้วยผลการเรียนร่อแร่ 2.17 แถมเรียนนาน 5 ปี เป็นคนเดินดินกินข้าวแกงที่ไม่มีใครรู้จักและก็ไม่รู้จักใคร ครอบครัวยังมีฐานะก็กลางๆซึ่งแต่ก่อนเคยพลาดพลั้งจนหนี้สิ้นท่วมตัว จากความจนทำให้เขาอึดและสู้ไม่กลัวงานหนัก ... และ อยู่ๆมันก็มี “ลูกบ้า” ขึ้นมา ... มันบ้าอยากจะทำบ้านจัดสรรขาย!!!! ... เขาขายสารพัดสิ่งที่เขามีเพื่อรวบรวมเงิน  ... จากเงินทุน 2.2 ล้านบาทได้ขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็น 6.8 ล้านบาทในเวลา 4 ปี!!!

ไอ้บ้านั่นไม่ใช่ใครที่ไหน ... ผมเอง




ในบทนี้ผมจะเล่าถึงประสบการณ์ การคิดวิเคราะห์และแนวทางการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เพื่อขายแต่อาจจะไม่ลงลึกในรายละเอียด ... บทความนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่คาบเกี่ยวและต่อเนื่องกับการลงทุนในตอนที่แล้ว(ในบทที่ชื่อเรื่อง ที่ดินแปลงนี้ออกไข่ทองคำปันผลปีละ 120,000 บาท!!! และ . . . http://goo.gl/7eC5Xb)  ... ซึ่งเรื่องราวในบทนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อในช่วงปี 2553 ในช่วงที่ถนน 4 เลนกำลังตัดผ่านหน้าที่ดินของผมในบทดังกล่าว


ความห่อเหี่ยวหดหู่และความกังวลที่ผ่านมามลายหายไปสิ้นจากถนนเครื่องจักรและคนงานที่กำลังขยับขยายถนนอย่างขะมักเขม้น ความฮึกเหิมและความมั่นใจเริ่มกลับเข้ามาอีกครั้ง!!!!!!ที่ดินเปล่าจากบทก่อนเป็นแปลงหน้าสุดของโครงการหมู่บ้าน ซึ่งไม่ได้มีเพียงที่ดินแปลงนี้แปลงเดียวที่ธนาคารประกาศขาย ในโครงการยังมีอีกเยอะ!!!! ถนนก็มาแล้ว ดังนั้นจะช้าอยู่ใย!!!!


รูปผังที่ดิน ... ที่ดินแปลงสีเขียวคือที่ดินแปลงด้านหน้าบทสุดเป็นที่ดินที่กล่าวถึงในบทก่อน ขีดเล็กๆคือทาว์นเฮ้าส์ที่มีเจ้าของแล้วแต่รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีขาวที่ว่างอยู่ธนาคารขายทั้งหมด ขายทุกแปลง!!!




ภาพถ่ายดาวเทียม ราวปี 2554  ... แปลงสีส้มคือที่ดินแปลงที่กล่าวถึงจากบทก่อน




ธนาคารประกาศขายทั้งโครงการแบบแบ่งขายตั้งแต่ถนนสี่เลนยังไม่มา ซึ่งผมเป็นลูกค้ารายแรกที่ติดต่อขอซื้อและซื้อแปลงหน้าสุดเอาไว้ จะไม่ให้ผมใจแป้วได้อย่างไร เพราะหลังจากที่ธนาคารขายที่แปลงหน้าออกไปหลังจากนั้นธนาคารก็ขายไม่ออกเลยสักแปลงตลอดระยะเวลาอีกหลายเดือน แต่มันเหมือนหนังคนละม้วน เหมือนซีดีคนล่ะแผ่น เหมือนหน้ามือกับหลังใบหู เมื่อถนนสี่เลนตัดมา เพราะ นี่คือสงครามของการแย่งชิงพื้นที่!!! ... แย่งชิงพื้นที่ทำอะไร? ... ผมอยากพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ อยากสร้างบ้านขาย อยากทำบ้านจัดสรร


ผมมั่นใจว่าผมทำได้ และ จะมีกำไร!!!


เมื่อตกลงใจที่จะที่จะทำ อยากประสบความสำเร็จต้องเริ่มต้นจากการแผนที่ดี ... ถ้ามันรั่วตั้งแต่งการวางแผน ต่อให้ปฏิบัติดีแค่ไหน ผลออกมามันก็ไม่ดี ถ้าวางแผนมาแบบยกเมฆ การปฏิบัติก็เป็นแค่หลักรอย แล้วผลสำเร็จมันจะอยู่ตรงไหน?

การวางแผนในที่นี้ผมอาจจะกล่าวรวมถึงการวางทางแผนธุรกิจหรือการเขียนแผนธุรกิจด้วย ไม่ว่าธุรกิจเล็กหรือใหญ่ก็จำเป็นต้องมีแผนธุรกิจที่ดี มีการวิเคราะห์อุตสาหกรรม การวิเคราะห์ตลาด แผนทางการตลาด แผนทางการบริหาร แผนทางการเงินและแผนสำรองเตรียมไว้ ยิ่งกิจการเล็กยิ่งต้องรู้สิ่งเหล่านี้เพราะมันคือพื้นฐาน อาจจะไม่ต้องเก่งระดับพระกาฬขอแค่รู้และวิเคราะห์จุดเป็นจุดตายของกิจการได้ก็พอ เช่น ต้องรู้จักวิเคราะห์ SWOT, STP ,Five Force ฯลฯ ต้องรู้จักการทำงบกระแสเงินสด และ ต้องรู้จักการทำบัญชีเป็น ... แต่ก่อนผมก็ทำไม่เป็น เรียนรู้สิ่งเหล่านี้มันไม่ยากและสามารถเรียนรู้ได้


อันดับแรกเริ่มจากการเก็บข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูลที่มีอยู่