ทุกท่านน่าจะเคยได้ยินชื่อเสียงของ 4 หญิงงามในประวัติศาสตร์จีนกันเป็นอย่างดีครับ แต่หากพูดถึง 4 ยอดชายงามในประวัติศาสตร์จีนนั้น อาจจะฟังดูไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไหร่ เนื่องในวันหยุดว่างๆไม่ได้ไปเที่ยวไหน ผมเลยใคร่ขออนุญาตเอาประวัติของบุคคลที่ได้ชื่อว่า 1 ใน 4 ยอดชายงามในประวัติศาสตร์จีนมาเล่าสู่กันฟังครับ
ชายงามผู้นี้มีนามว่า เกาฉางกง 高长恭 แต่ชื่อจริงๆคือ เกาซู่ 高肅 หรือ เกาเซี่ยวกวาน 高孝瓘 ครับ
เกาฉางกงเกิดและมีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์เป่ยฉี ตัวเขาจัดเป็นเชื้อพระวงศ์คนหนึ่งเพราะนับศักดิ์ไปก็เป็นพระนัดดา (หลานปู่) ในจักรพรรดิฉีเซียนหวู่ตี้ (เกาหวน) เขาเกิดในปี ค.ศ.541 เป็นโอรสคนที่ 4 ของเกาเฉิง ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของเกาหวน
เมื่อเกาหวนตายในปี ค.ศ. 547 เกาเฉิงที่เป็นลูกชายคนโตก็กุมอำนาจในราชสำนักตงเว่ยแทน แต่เพราะความกักขฬะโหดร้ายป่าเถื่อนของเกาเฉิง ทำให้พวกขุนนางและพี่น้องสกุลเกาไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ เกาเฉิงถูกลอบสังหารในปี 549 ในขณะที่เกาฉางกงอายุได้ 8 ขวบ
พอเกาเฉิงโดนสังหารตาย น้องชายของเกาเฉิงคือ เกาหยางก็ขึ้นเป็นใหญ่ในตระกูลเกาและกุมอำนาจในราชสำนักตงเว่ยแทน จนในปี 550 เกาหยางเห็นว่าในราชสำนักมีแต่คนของตนหมดแล้ว สมควรแก่เวลา จึงจัดการถอดจักรพรรดิเซียวจิ้งตี้ออกจากราชสมบัติ และเถลิงอำนาจเป็นจักรพรรดิฉีเหวินเสวียนตี้ เปลี่ยนชื่อประเทศจาก เว่ย (ตงเว่ย) เป็น ฉี (นักประวัติศาสตร์เรียกว่า เป่ยฉี เพื่อให้ไม่ซ้ำกับ ราชวงศ์ฉีของสกุลเซียวทางใต้) ครับ
เกาหยางพอเป็นจักรพรรดิแล้ว ก็ทำตามธรรมเนียมโบราณ อวยพระยศย้อนหลังให้แก่บิดาและพี่ชายผู้ล่วงลับ คือเกาหวนและเกาเฉิง เป็นจักรพรรดิไปด้วย ทำให้ เกาฉางกงที่เป็นลูกของเกาเฉิง และหลานชายของจักรพรรดิเกาหยาง ได้รับการปูนบำเหน็จเป็น หลานหลิงอ๋อง 兰陵王 (เพราะกินเมืองหลานหลิง) ในปีนั้นเอง
ภาพแผนที่อาณาจักรเป่ยฉี ในปี 550 ครอบครองดินแดนดั้งเดิมของตงเว่ยแทบทั้งหมด ใช้นครเยี่ยะเฉิง (ปัจจุบันคือเมืองหานตาน มณฑลซานซี) เป็นเมืองหลวง
เกาฉางกง จอมพลหน้ากากทมิฬ
ชายงามผู้นี้มีนามว่า เกาฉางกง 高长恭 แต่ชื่อจริงๆคือ เกาซู่ 高肅 หรือ เกาเซี่ยวกวาน 高孝瓘 ครับ
เกาฉางกงเกิดและมีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์เป่ยฉี ตัวเขาจัดเป็นเชื้อพระวงศ์คนหนึ่งเพราะนับศักดิ์ไปก็เป็นพระนัดดา (หลานปู่) ในจักรพรรดิฉีเซียนหวู่ตี้ (เกาหวน) เขาเกิดในปี ค.ศ.541 เป็นโอรสคนที่ 4 ของเกาเฉิง ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของเกาหวน
เมื่อเกาหวนตายในปี ค.ศ. 547 เกาเฉิงที่เป็นลูกชายคนโตก็กุมอำนาจในราชสำนักตงเว่ยแทน แต่เพราะความกักขฬะโหดร้ายป่าเถื่อนของเกาเฉิง ทำให้พวกขุนนางและพี่น้องสกุลเกาไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ เกาเฉิงถูกลอบสังหารในปี 549 ในขณะที่เกาฉางกงอายุได้ 8 ขวบ
พอเกาเฉิงโดนสังหารตาย น้องชายของเกาเฉิงคือ เกาหยางก็ขึ้นเป็นใหญ่ในตระกูลเกาและกุมอำนาจในราชสำนักตงเว่ยแทน จนในปี 550 เกาหยางเห็นว่าในราชสำนักมีแต่คนของตนหมดแล้ว สมควรแก่เวลา จึงจัดการถอดจักรพรรดิเซียวจิ้งตี้ออกจากราชสมบัติ และเถลิงอำนาจเป็นจักรพรรดิฉีเหวินเสวียนตี้ เปลี่ยนชื่อประเทศจาก เว่ย (ตงเว่ย) เป็น ฉี (นักประวัติศาสตร์เรียกว่า เป่ยฉี เพื่อให้ไม่ซ้ำกับ ราชวงศ์ฉีของสกุลเซียวทางใต้) ครับ
เกาหยางพอเป็นจักรพรรดิแล้ว ก็ทำตามธรรมเนียมโบราณ อวยพระยศย้อนหลังให้แก่บิดาและพี่ชายผู้ล่วงลับ คือเกาหวนและเกาเฉิง เป็นจักรพรรดิไปด้วย ทำให้ เกาฉางกงที่เป็นลูกของเกาเฉิง และหลานชายของจักรพรรดิเกาหยาง ได้รับการปูนบำเหน็จเป็น หลานหลิงอ๋อง 兰陵王 (เพราะกินเมืองหลานหลิง) ในปีนั้นเอง
ภาพแผนที่อาณาจักรเป่ยฉี ในปี 550 ครอบครองดินแดนดั้งเดิมของตงเว่ยแทบทั้งหมด ใช้นครเยี่ยะเฉิง (ปัจจุบันคือเมืองหานตาน มณฑลซานซี) เป็นเมืองหลวง