สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 24
เรียนนิติศาสตร์ เรียนกฎหมาย อ่านหนังสือแล้วท้อมั๊ย? สำหรับผม คงจะตอบว่าไม่เคยคิดเลยครับว่าท้อมั๊ย? เพราะถ้าคิดเมื่อไหร่ มีแววว่าจะอ่านไม่ทันแน่ๆ (ฮา.....)
ส่วนตัวผมว่าอ่านหนังสือ เป็นของคู่กับการเรียนนะ ทุกสาขาวิชามีให้อ่านแบบไม่รู้จักจบสิ้นแน่นอนครับ (ถ้าจะอ่านจริงๆ) ถามว่าท้อมั๊ย ก็อยากที่ตอบคือไม่มีเวลามาคิดว่าท้อรึเปล่า แต่ถ้าถามว่าเหนื่อยมั๊ย? ตอบได้ทันทีเลยว่า "เหนื่อยมาก" ครับ และที่สำคัญ เหนื่อย "เหมือนวิชาชีพอื่นๆ" แหละครับ ไม่ได้ยิ่งหย่อน หรือมากน้อยไปกว่ากัน
(*ความเห็นส่วนตัว*) การที่เรียนกฎหมายแล้วมีภาระการอ่านหนังสือมากกว่าปกติ เป็นเรื่องที่ถูกต้องและสมควรแล้วอย่างยิ่งครับ เพราะเป็นวิชาชีพที่มีผลกระทบโดยตรงต่อชีวิต ทรัพย์สิน หรือเสรีภาพของคน คงไม่มีใครที่ไหนอยากเห็นทนายความที่ว่าความแบบงูๆปลาๆ ผู้พิพากษา หรืออัยการ ที่ตัดสินคดีแบบไม่มีเหตุผลที่เป็นที่ยอมรับ ดังนั้นการที่วิชาชีพสร้างภาระการอ่านหนังสือจำนวนมากเอาไว้ไม่ใช่เฉพาะแต่เพื่อสร้างองค์ความรู้ทางกฎหมาย แต่เป็นไปเพื่อฝึกความเป็นมืออาชีพ และความมีวินัยของนักกฎหมายด้วย บางครั้งการอ่านหนังสือจำนวนมากทำให้คนอ่านแอบรู้สึกน้อยใจวา "เราน่าจะมีเวลาไปเที่ยวเล่นเหมือนคนอื่นบ้าง ทำไมต้องมานั่งอ่านหนังสือแบบนี้?" แต่การบังคับตัวเองให้อยู่กับหนังสือเป็นการฝึกตนต่อการยั่วยวนของกิเลสรูปแบบหนึ่ง อุปมาดั่งเป็นพระก็คือการบำเพ็ญสมาธิ เพราะหากเรื่องแค่นี้ยังไม่อาจบังคับตัวเองให้มีวินัยต่อการทำหน้าที่ของตนได้ เกรงว่าจะรับผิดชอบชีวิตคนได้ลำบากครับ การอ่านหนังสือสอบแบบจำนวนมากขนาดนี้ ส่วนตัวผมเห็นว่าเป็นกุศโลบายในวิชาชีพที่มีขึ้นโดยไม่ตั้งใจ แต่ก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักกฎหมายได้อย่างน้อยก็ทางหนึ่ง
พูดก็พูดไป...เผลอแป๊บเดียวนี่ก็เรียนมาปีที่ 7 แล้ว พักไปทำงานบ้าง แล้วก็กลับมาเรียนใหม่ พักออกมาทำงาน แล้วก็กลับมาเรียนอีก .... เท่าที่ลองนั่งคิดๆตอนอ่านกระทู้นี้ คำตอบน่าจะได้ว่า ตลอดเวลาที่เรียนมาไม่เคย "ท้อ" ครับ แต่เหนื่อยเป็นปกติ ที่ไม่ท้อก็คงเพราะว่าผมโชคดีที่หาตัวเองเจอ ความชอบหรือความรักในสิ่งที่เรียนช่วยบรรเทาความยากลำบากในการเรียนไปได้เยอะครับ
ตอนทำงาน เด็กนักศึกษาปีหนึ่ง บ้างก็มาบ่นมาตัดพ้อว่า ผม/หนูไม่ชอบเรียนกฎหมาย เริ่มท้อแล้วหลังจากสอบไปตัวแรก ก็ได้แต่บอกว่า ถ้ายังรักหรือชอบกฎหมาย ก็น่าจะลองสู้ต่อไปเพราะสอบคะแนนไม่ดี(มาก) ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่ถ้าท้อเพราะรู้ตัวเองว่าไม่ชอบเอาเสียแล้ว ก็นิมนต์ไปเริ่มต้นใหม่ครับ
ปล. แม้เกิดมาจะไม่เคยคิดอยากเป็นผู้พิพากษา หรือ อัยการ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ มนุษย์เนติฯและผู้ช่วยฯ (ทั้งอัยการและผู้พิพากษา) ทุกท่านนะครับ
ส่วนตัวผมว่าอ่านหนังสือ เป็นของคู่กับการเรียนนะ ทุกสาขาวิชามีให้อ่านแบบไม่รู้จักจบสิ้นแน่นอนครับ (ถ้าจะอ่านจริงๆ) ถามว่าท้อมั๊ย ก็อยากที่ตอบคือไม่มีเวลามาคิดว่าท้อรึเปล่า แต่ถ้าถามว่าเหนื่อยมั๊ย? ตอบได้ทันทีเลยว่า "เหนื่อยมาก" ครับ และที่สำคัญ เหนื่อย "เหมือนวิชาชีพอื่นๆ" แหละครับ ไม่ได้ยิ่งหย่อน หรือมากน้อยไปกว่ากัน
(*ความเห็นส่วนตัว*) การที่เรียนกฎหมายแล้วมีภาระการอ่านหนังสือมากกว่าปกติ เป็นเรื่องที่ถูกต้องและสมควรแล้วอย่างยิ่งครับ เพราะเป็นวิชาชีพที่มีผลกระทบโดยตรงต่อชีวิต ทรัพย์สิน หรือเสรีภาพของคน คงไม่มีใครที่ไหนอยากเห็นทนายความที่ว่าความแบบงูๆปลาๆ ผู้พิพากษา หรืออัยการ ที่ตัดสินคดีแบบไม่มีเหตุผลที่เป็นที่ยอมรับ ดังนั้นการที่วิชาชีพสร้างภาระการอ่านหนังสือจำนวนมากเอาไว้ไม่ใช่เฉพาะแต่เพื่อสร้างองค์ความรู้ทางกฎหมาย แต่เป็นไปเพื่อฝึกความเป็นมืออาชีพ และความมีวินัยของนักกฎหมายด้วย บางครั้งการอ่านหนังสือจำนวนมากทำให้คนอ่านแอบรู้สึกน้อยใจวา "เราน่าจะมีเวลาไปเที่ยวเล่นเหมือนคนอื่นบ้าง ทำไมต้องมานั่งอ่านหนังสือแบบนี้?" แต่การบังคับตัวเองให้อยู่กับหนังสือเป็นการฝึกตนต่อการยั่วยวนของกิเลสรูปแบบหนึ่ง อุปมาดั่งเป็นพระก็คือการบำเพ็ญสมาธิ เพราะหากเรื่องแค่นี้ยังไม่อาจบังคับตัวเองให้มีวินัยต่อการทำหน้าที่ของตนได้ เกรงว่าจะรับผิดชอบชีวิตคนได้ลำบากครับ การอ่านหนังสือสอบแบบจำนวนมากขนาดนี้ ส่วนตัวผมเห็นว่าเป็นกุศโลบายในวิชาชีพที่มีขึ้นโดยไม่ตั้งใจ แต่ก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักกฎหมายได้อย่างน้อยก็ทางหนึ่ง
พูดก็พูดไป...เผลอแป๊บเดียวนี่ก็เรียนมาปีที่ 7 แล้ว พักไปทำงานบ้าง แล้วก็กลับมาเรียนใหม่ พักออกมาทำงาน แล้วก็กลับมาเรียนอีก .... เท่าที่ลองนั่งคิดๆตอนอ่านกระทู้นี้ คำตอบน่าจะได้ว่า ตลอดเวลาที่เรียนมาไม่เคย "ท้อ" ครับ แต่เหนื่อยเป็นปกติ ที่ไม่ท้อก็คงเพราะว่าผมโชคดีที่หาตัวเองเจอ ความชอบหรือความรักในสิ่งที่เรียนช่วยบรรเทาความยากลำบากในการเรียนไปได้เยอะครับ
ตอนทำงาน เด็กนักศึกษาปีหนึ่ง บ้างก็มาบ่นมาตัดพ้อว่า ผม/หนูไม่ชอบเรียนกฎหมาย เริ่มท้อแล้วหลังจากสอบไปตัวแรก ก็ได้แต่บอกว่า ถ้ายังรักหรือชอบกฎหมาย ก็น่าจะลองสู้ต่อไปเพราะสอบคะแนนไม่ดี(มาก) ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่ถ้าท้อเพราะรู้ตัวเองว่าไม่ชอบเอาเสียแล้ว ก็นิมนต์ไปเริ่มต้นใหม่ครับ
ปล. แม้เกิดมาจะไม่เคยคิดอยากเป็นผู้พิพากษา หรือ อัยการ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ มนุษย์เนติฯและผู้ช่วยฯ (ทั้งอัยการและผู้พิพากษา) ทุกท่านนะครับ
แสดงความคิดเห็น
คนเรียนนิติ ไม่ท้อบ้างหรอครับ เวลาอ่านหนังสือเยอะๆ อ่านหนักๆ เพราะกว่าจะจบนิติ กว่าจะสอบเนติ ผมว่าน่าสงสารครับ
อ่านเยอะ สอบโน้น สอบนี่ตลอด
ต้องใจรักจริงๆ ใช่ไหมครับ ถึงจะไปรอด