ตั้งหัวข้อกระทู้แค่นี้อาจจะงงนะคะ ว่ามันเรื่องอะไรกัน
คือ มันเป็นเรื่องที่ จขกท สนทนากับคุณพ่อน่ะค่ะ ซึ่งเรื่องราวมีดังต่อไปนี้
ขอเกริ่นก่อน จขกท เปิดร้านทำเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์ มีลูกชายกำลังซนวัย 18 เดือน
ในทุกๆวัน จะมีลูกค้าเข้าร้านมากมาย และช่วงนี้เป็นช่วงที่คุณพ่อ จขกท มาจาก ตจว. มาเยี่ยมหลาน
คุณพ่อเป็นคนรักเด็กมากๆ ถึงมากที่สุดค่ะ และเด็กๆทุกคนที่เจอคุณพ่อ เค้าเหมือนมีเซ้นท์ค่ะ ทุกคนก็จะติดคุณพ่อมาก
นี่แหล่ะ...เริ่มเรื่องที่มีเรื่องถกเถียงกับคุณพ่อแล้วหล่ะค่ะ
เวลานั้นลูกค้าเข้ามาในร้าน แต่คนนี้มาแค่ต้องการถ่ายเอกสาร ไม่ได้ติดต่ออะไรสำคัญหรอกค่ะ
คุณพ่อจากที่ดูหลานอยู่หน้าร้าน ก็เดินเข้าด้านในทันที ทิ้งไว้แค่ จขกท ลูกค้า และลูกชาย
ซึ่งลูกชายก็เดินไปจับลูกค้าเล่นน่ะค่ะ ลูกค้าซึ่งเป็นผู้หญิงวัยรุ่น ก็ก้มลงมามอง แล้วก็เดินเลี่ยงๆหนี
พอลูกค้าไป จขกท เลยเริ่มบทสนทนากับคุณพ่อ
จขกท : พ่อคะ วันหลังอย่าเดินหนีหลานอีกนะ ช่วยดูให้แปบเดียวไม่ได้เหรอคะ เห็นพ่อทำอย่างนี้ทุกทีที่มีลูกค้าผู้หญิงมาเลย
คุณพ่อ : แล้วมันเป็นอะไรล่ะ หลานก็ไม่ได้ซนอะไรนี่
จขกท : เมื่อกี้เค้าไปจับลูกค้าน่ะ ท่าทางคนนั้นเค้าไม่ได้ชอบเด็กนะพ่อ
คุณพ่อ : ไม่จริง ในโลกนี้จะมีใครเกลียดเด็กน่ารักๆได้ลงคอ มีแต่พวกโรคจิตเท่านั้นแหล่ะ
จขกท : นี่มันเรื่องจริงค่ะพ่อ หนูอ่านพันธ์ทิพย์ประจำ คนเกลียดเด็กเยอะมากๆ แล้วคนที่พ่อเห็น พ่อจะรู้ได้ยังไงว่า คนไหนรักเด็ก คนไหนเกลียดเด็ก
คุณพ่อ : อย่ามาเถียงเอาชนะ มันไม่มีหรอกไอ้คนอย่างที่ว่านั่น
จขกท : พ่อโลกสวยเกินไป (พ่อเริ่มโกรธค่ะ ของเริ่มขึ้น)
คุณพ่อ : เราสิโลกแคบ และไอ้คนอย่างที่ว่าก็คือพวกโรคจิต สมควรพบจิตแพทย์ บ้าบอเกินไปแล้ว คนธรรมดาที่ไหนเกลียดเด็ก มีแต่คนโรคจิตเท่านั้น
ค่ะ ช่วยบอกทีเอาแบบตรงๆเลยค่ะ อยากด่าก็เต็มที่เลยค่ะ
1. คุณคิดว่าคุณพ่อโลกสวยไม๊คะ
2. คุณคิดว่าดิฉันโลกแคบไม๊คะ
3. คุณคิดว่าคนที่เกลียดเด็กนี่เป็นโรคจิตชนิดนึงไม๊คะ
(คนรักเด็กและเกลียดเด็กเชิญ)โรคจิต โลกสวย และโลกแคบ มันเป็นแบบไหนกันแน่นะเริ่มงง
คือ มันเป็นเรื่องที่ จขกท สนทนากับคุณพ่อน่ะค่ะ ซึ่งเรื่องราวมีดังต่อไปนี้
ขอเกริ่นก่อน จขกท เปิดร้านทำเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์ มีลูกชายกำลังซนวัย 18 เดือน
ในทุกๆวัน จะมีลูกค้าเข้าร้านมากมาย และช่วงนี้เป็นช่วงที่คุณพ่อ จขกท มาจาก ตจว. มาเยี่ยมหลาน
คุณพ่อเป็นคนรักเด็กมากๆ ถึงมากที่สุดค่ะ และเด็กๆทุกคนที่เจอคุณพ่อ เค้าเหมือนมีเซ้นท์ค่ะ ทุกคนก็จะติดคุณพ่อมาก
นี่แหล่ะ...เริ่มเรื่องที่มีเรื่องถกเถียงกับคุณพ่อแล้วหล่ะค่ะ
เวลานั้นลูกค้าเข้ามาในร้าน แต่คนนี้มาแค่ต้องการถ่ายเอกสาร ไม่ได้ติดต่ออะไรสำคัญหรอกค่ะ
คุณพ่อจากที่ดูหลานอยู่หน้าร้าน ก็เดินเข้าด้านในทันที ทิ้งไว้แค่ จขกท ลูกค้า และลูกชาย
ซึ่งลูกชายก็เดินไปจับลูกค้าเล่นน่ะค่ะ ลูกค้าซึ่งเป็นผู้หญิงวัยรุ่น ก็ก้มลงมามอง แล้วก็เดินเลี่ยงๆหนี
พอลูกค้าไป จขกท เลยเริ่มบทสนทนากับคุณพ่อ
จขกท : พ่อคะ วันหลังอย่าเดินหนีหลานอีกนะ ช่วยดูให้แปบเดียวไม่ได้เหรอคะ เห็นพ่อทำอย่างนี้ทุกทีที่มีลูกค้าผู้หญิงมาเลย
คุณพ่อ : แล้วมันเป็นอะไรล่ะ หลานก็ไม่ได้ซนอะไรนี่
จขกท : เมื่อกี้เค้าไปจับลูกค้าน่ะ ท่าทางคนนั้นเค้าไม่ได้ชอบเด็กนะพ่อ
คุณพ่อ : ไม่จริง ในโลกนี้จะมีใครเกลียดเด็กน่ารักๆได้ลงคอ มีแต่พวกโรคจิตเท่านั้นแหล่ะ
จขกท : นี่มันเรื่องจริงค่ะพ่อ หนูอ่านพันธ์ทิพย์ประจำ คนเกลียดเด็กเยอะมากๆ แล้วคนที่พ่อเห็น พ่อจะรู้ได้ยังไงว่า คนไหนรักเด็ก คนไหนเกลียดเด็ก
คุณพ่อ : อย่ามาเถียงเอาชนะ มันไม่มีหรอกไอ้คนอย่างที่ว่านั่น
จขกท : พ่อโลกสวยเกินไป (พ่อเริ่มโกรธค่ะ ของเริ่มขึ้น)
คุณพ่อ : เราสิโลกแคบ และไอ้คนอย่างที่ว่าก็คือพวกโรคจิต สมควรพบจิตแพทย์ บ้าบอเกินไปแล้ว คนธรรมดาที่ไหนเกลียดเด็ก มีแต่คนโรคจิตเท่านั้น
ค่ะ ช่วยบอกทีเอาแบบตรงๆเลยค่ะ อยากด่าก็เต็มที่เลยค่ะ
1. คุณคิดว่าคุณพ่อโลกสวยไม๊คะ
2. คุณคิดว่าดิฉันโลกแคบไม๊คะ
3. คุณคิดว่าคนที่เกลียดเด็กนี่เป็นโรคจิตชนิดนึงไม๊คะ