ตามนั้นเลยค่ะ
หลายเดือนก่อนไม่ค่อยสบาย จึงไปซื้อยากินที่ร้านขายยาใกล้บ้าน
ก้าวแรกที่เข้าไปสบตากับเภสัชที่ดูไม่คุ้นตา คืออึ้งไป 3 วินาทีได้เลย เค้าน่ารักมากจนหัวใจแทบหยุดเต้นเลยค่ะ (แลดูเยอะนะชะนีนางนี้ 555)
แต่ที่อึ้งไปกว่านั้นคือคนที่ยืนขายอยู่ข้างๆเภสัชคนนี้คือญาติเราเองค่ะ
เราจึงแสดงออกเยอะไม่ได้ เพราะสังคมญาติพี่น้องเราเป็นแบบหัวโบราณ เลยไม่มีโอกาสหันไปมองเทพบุตรของเราเลย
สุดท้ายก็ได้ซื้อยากับญาติค่ะ และสบโอกาสหันไปมองคนที่เราปิ๊งตอนก่อนออกจากร้าน
มันเศร้ามากเลยค่ะเหมือนทุกอย่างอยู่แค่เอื้อม แต่มันแสนไกลมากก
หลายวันต่อมาเราก็ไปซื้อยาอีก ครั้งนี้มีโอกาสมองเยอะขึ้นนิดนึง แต่ก็อย่างที่บอกอุปสรรคชิ้นใหญ่อยู่ตรงหน้าจะไปทำไรได้ค๊าา
ผ่านไปหลายสัปดาห์อิชั้นก็เริ่มจะปลงกับชีวิต เลยไปเดินเล่นที่ตลาด
คุณพระ!!!!! เดินอยู่ดีๆหันหลังไป คืออ... เค้าคนนั้นค่าาา
แต่ด้วยความที่เป็นชะนีปากหนัก ยิ้มไม่ออก ทักไม่ได้ น้ำท่วมปาก ช็อคอึ้ง จึงทำได้แค่เพียงเดินใกล้ๆเค้าไปจนจบรอบตลาด แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้ว
รู้มั้ยว่าวันนั้นกลับบ้านไปคือเอาหนังสือภาษาอังกฤษมาอ่านเลย อยากทำตัวให้เป็นชะนีที่มีคุณสมบัติพร้อมแม้จะไม่เห็นทางข้างหน้าเลยก็ตาม
แต่มันก็เป็นข้อดีนะ เพราะเราไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษเลย คือข้ามขั้นไปได้ภาษาที่สามซะก่อน ไม่รู้เพราะอะไรนะแต่เหมือนเค้าเป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากที่จะพัฒนาตัวเอง ไม่ใช่แค่ด้านความรู้นะคะ แต่รวมไปถึงด้านร่างกายและใบหน้าด้วย จากคนที่ไม่เคยคิดจะออกกำลังกายก็ไปสมัครคอร์สฟิตเนสรายเดือนเฉย อะไรประมาณนี้อะค่ะ ผ่านไปเป็นเดือนได้ เราแวะไปซื้อของที่ห้าง ที่มีร้านขายยานี้แหละ ก็ไม่ได้ตั้งใจไปเจอหรืออะไรนะเพราะวันนั้นบอกกับตัวเองว่าคนเราถ้าจะเจอมันก็เจอเองแหละไม่ต้องเดินเข้าไปที่ร้านมันก็เจอ ปรากฎว่าเจอจริงๆค่าาา เดินมาจากไหนไม่รู้ ครั้งนี้มีสติ รีบทักแบบ อ้าวว พี่นั่นเอง สวัสดีค่ะ ตอนแรกก็ดูเค้างงๆอะ แต่ก็พยักหน้าให้ แล้ววันนั้นเราไปกับเพื่อน เพื่อนก็ถามว่าใครอ่ะ เราตอบไปเสียงดังมากว่า อ่อ แฟนหนูเองอ่ะ ตอนนั้นกะตอบเอาฮา แล้วก็ก้มหน้าเลือกของไปสามวิ ไม่รุอะไรทำให้อยากหันไปมองเค้าอีกครั้ง อุ๊ตะ! เค้ายืนอยู่ข้างหลังรอจ่ายค่าเน็ตกับร้านนึงอยู่ แล้วที่ฉันพูดไปเมื่อกี้หล่ะ ตายๆๆๆๆ อายมากกกกกกอ่ะวันนั้น ไม่รู้ว่าเค้าจะได้ยินมั้ยนะ และอีกหลายวันต่อมาก็มีอันต้องไปซื้อของที่ห้างนี้อีก ด้วยความที่มันเป็นห้างใกล้บ้านอะค่ะ แต่คราวนี้ไม่คิดจะเจอแล้วนะ อายฝังแน่นมาก แต่ของที่เราจะซื้อเนี่ยมันดันอยู่ในระนาบเดียวกันกับร้านขายยานี้พอดี และประจวบว่ามีลูกค้ามาเข้าร้านเค้าเลยยืนขึ้นมา เพราะปกติมันจะมีป้ายโฆษณาครีมบังอยู่ คือถ้านั่งก็จะมองไม่เห็นหรอก เราเลยเผลอแอบมองเค้านานไปหน่อยมั้ง เค้าหันมาพอดี ถึงแม้จะยืนอยู่ไม่ใกล้มากแต่ก็เห็นชัดอ่ะ ไม่รู้เค้ารู้ตัวรึป่าวว่าเราแอบมองอยู่ในมุมนี้ เราจึงแอ๊บไม่สน ทำเป็นเลือกของไป อ่านนั้นดูนี่ พักใหญ่อ่ะค่ะ ถึงกล้าเงยหน้าไปมองปรากฏว่าเค้าก็ยังยืนมองเราอยู่ เราก็ทำไรไม่ถูกดิ หยิบของขึ้นมาหลายๆชิ้นทำเป็นอ่านเปรียบเทียบกันอีกพักนึง ถึงเงยขึ้นไปดู คราวนี้เค้าก็ยังยืนอยู่แต่เหมือนว่าไม่ได้มอง ถ้าคิดแบบมโนก็คือทำเป็นไม่ได้มอง เราเลยไม่รู้จะทำไง เข็นรถเดินหนีไปทางอื่น แล้วเค้าก็นั่งลงไป ตอนนี้เข้าขั้นเพ้อละค่ะ ควรทำไงดีคะ ปล.อ่านแล้วอาจจะคิดว่าชะนีนางนี้ดูโรคจิต ช่างมโน และคิดเข้าข้างตัวเองนะคะ แต่ยังไงก็อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆอะค่ะว่าควรทำไงต่อไปดี เพราะตอนนี้เค้ามีอิทธิพลกับเรามากๆเลยค่ะ
คุณเคยแอบชอบใครมั้ย?
หลายเดือนก่อนไม่ค่อยสบาย จึงไปซื้อยากินที่ร้านขายยาใกล้บ้าน
ก้าวแรกที่เข้าไปสบตากับเภสัชที่ดูไม่คุ้นตา คืออึ้งไป 3 วินาทีได้เลย เค้าน่ารักมากจนหัวใจแทบหยุดเต้นเลยค่ะ (แลดูเยอะนะชะนีนางนี้ 555)
แต่ที่อึ้งไปกว่านั้นคือคนที่ยืนขายอยู่ข้างๆเภสัชคนนี้คือญาติเราเองค่ะ
เราจึงแสดงออกเยอะไม่ได้ เพราะสังคมญาติพี่น้องเราเป็นแบบหัวโบราณ เลยไม่มีโอกาสหันไปมองเทพบุตรของเราเลย
สุดท้ายก็ได้ซื้อยากับญาติค่ะ และสบโอกาสหันไปมองคนที่เราปิ๊งตอนก่อนออกจากร้าน
มันเศร้ามากเลยค่ะเหมือนทุกอย่างอยู่แค่เอื้อม แต่มันแสนไกลมากก
หลายวันต่อมาเราก็ไปซื้อยาอีก ครั้งนี้มีโอกาสมองเยอะขึ้นนิดนึง แต่ก็อย่างที่บอกอุปสรรคชิ้นใหญ่อยู่ตรงหน้าจะไปทำไรได้ค๊าา
ผ่านไปหลายสัปดาห์อิชั้นก็เริ่มจะปลงกับชีวิต เลยไปเดินเล่นที่ตลาด
คุณพระ!!!!! เดินอยู่ดีๆหันหลังไป คืออ... เค้าคนนั้นค่าาา
แต่ด้วยความที่เป็นชะนีปากหนัก ยิ้มไม่ออก ทักไม่ได้ น้ำท่วมปาก ช็อคอึ้ง จึงทำได้แค่เพียงเดินใกล้ๆเค้าไปจนจบรอบตลาด แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้ว
รู้มั้ยว่าวันนั้นกลับบ้านไปคือเอาหนังสือภาษาอังกฤษมาอ่านเลย อยากทำตัวให้เป็นชะนีที่มีคุณสมบัติพร้อมแม้จะไม่เห็นทางข้างหน้าเลยก็ตาม
แต่มันก็เป็นข้อดีนะ เพราะเราไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษเลย คือข้ามขั้นไปได้ภาษาที่สามซะก่อน ไม่รู้เพราะอะไรนะแต่เหมือนเค้าเป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากที่จะพัฒนาตัวเอง ไม่ใช่แค่ด้านความรู้นะคะ แต่รวมไปถึงด้านร่างกายและใบหน้าด้วย จากคนที่ไม่เคยคิดจะออกกำลังกายก็ไปสมัครคอร์สฟิตเนสรายเดือนเฉย อะไรประมาณนี้อะค่ะ ผ่านไปเป็นเดือนได้ เราแวะไปซื้อของที่ห้าง ที่มีร้านขายยานี้แหละ ก็ไม่ได้ตั้งใจไปเจอหรืออะไรนะเพราะวันนั้นบอกกับตัวเองว่าคนเราถ้าจะเจอมันก็เจอเองแหละไม่ต้องเดินเข้าไปที่ร้านมันก็เจอ ปรากฎว่าเจอจริงๆค่าาา เดินมาจากไหนไม่รู้ ครั้งนี้มีสติ รีบทักแบบ อ้าวว พี่นั่นเอง สวัสดีค่ะ ตอนแรกก็ดูเค้างงๆอะ แต่ก็พยักหน้าให้ แล้ววันนั้นเราไปกับเพื่อน เพื่อนก็ถามว่าใครอ่ะ เราตอบไปเสียงดังมากว่า อ่อ แฟนหนูเองอ่ะ ตอนนั้นกะตอบเอาฮา แล้วก็ก้มหน้าเลือกของไปสามวิ ไม่รุอะไรทำให้อยากหันไปมองเค้าอีกครั้ง อุ๊ตะ! เค้ายืนอยู่ข้างหลังรอจ่ายค่าเน็ตกับร้านนึงอยู่ แล้วที่ฉันพูดไปเมื่อกี้หล่ะ ตายๆๆๆๆ อายมากกกกกกอ่ะวันนั้น ไม่รู้ว่าเค้าจะได้ยินมั้ยนะ และอีกหลายวันต่อมาก็มีอันต้องไปซื้อของที่ห้างนี้อีก ด้วยความที่มันเป็นห้างใกล้บ้านอะค่ะ แต่คราวนี้ไม่คิดจะเจอแล้วนะ อายฝังแน่นมาก แต่ของที่เราจะซื้อเนี่ยมันดันอยู่ในระนาบเดียวกันกับร้านขายยานี้พอดี และประจวบว่ามีลูกค้ามาเข้าร้านเค้าเลยยืนขึ้นมา เพราะปกติมันจะมีป้ายโฆษณาครีมบังอยู่ คือถ้านั่งก็จะมองไม่เห็นหรอก เราเลยเผลอแอบมองเค้านานไปหน่อยมั้ง เค้าหันมาพอดี ถึงแม้จะยืนอยู่ไม่ใกล้มากแต่ก็เห็นชัดอ่ะ ไม่รู้เค้ารู้ตัวรึป่าวว่าเราแอบมองอยู่ในมุมนี้ เราจึงแอ๊บไม่สน ทำเป็นเลือกของไป อ่านนั้นดูนี่ พักใหญ่อ่ะค่ะ ถึงกล้าเงยหน้าไปมองปรากฏว่าเค้าก็ยังยืนมองเราอยู่ เราก็ทำไรไม่ถูกดิ หยิบของขึ้นมาหลายๆชิ้นทำเป็นอ่านเปรียบเทียบกันอีกพักนึง ถึงเงยขึ้นไปดู คราวนี้เค้าก็ยังยืนอยู่แต่เหมือนว่าไม่ได้มอง ถ้าคิดแบบมโนก็คือทำเป็นไม่ได้มอง เราเลยไม่รู้จะทำไง เข็นรถเดินหนีไปทางอื่น แล้วเค้าก็นั่งลงไป ตอนนี้เข้าขั้นเพ้อละค่ะ ควรทำไงดีคะ ปล.อ่านแล้วอาจจะคิดว่าชะนีนางนี้ดูโรคจิต ช่างมโน และคิดเข้าข้างตัวเองนะคะ แต่ยังไงก็อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆอะค่ะว่าควรทำไงต่อไปดี เพราะตอนนี้เค้ามีอิทธิพลกับเรามากๆเลยค่ะ