แด่กระบวนการยุติธรรมไทย

เปาบุ้นจิ้น ระบือไกล ใครจะผิด
วิปริต เลือกข้าง อย่างฉงน
พลิกตำรา กฎหมาย ในสากล
เพื่อมาค้น พจนา ว่ากระไร

มีจั่นเจ่า จอมยุทธ สุดสามารถ
ใครไม่อาจ ต่อกร ทำใดได้
ปราบรากหญ้า หายาก ลำบากใจ
แต่ใจรใต้ ทำนิ่ง ซิ่งห่ายพลัน

ท่านกุนซือ มากมาย ทั้งซ้ายขวา
ขันทีว่า มันจะชิง บันลังค์สวรรค์
มีเพียงข้า ภักดี ดีครบครัน
ชาวบ้านนั้น มันแค่ไพร่ ไร้ราคา

บรรทัดฐาน คนจน คือความโง่
อย่าได้โง หัวถาม ความใดหนา
ยุติธรรม คือสวรรค์ บัญชามา
เถียงก็ว่า คิดคด กบฎนาย

กรอบความคิด คิดได้ เท่าที่บอก
อย่าได้ออก นอกทาง จัก
ตุลาการ คอยชี้ข้าง อย่างสบาย
ปปช.ร่าย คดีกร่าง ข้างข้างคู

อนิจจา พวกเหล่า มนุษย์สิทธิ์
หลายชีวิต สิ้นไป ไม่อดสู
คุณธรรม ที่มี ที่เชิดชู
บอกไม่รู้ กูไม่เกี่ยว กูเป็นกลาง

ความชอบธรรม บนคนตาย กลายเป็นถูก
รับส่งลูก เล่นกัน ไม่ขัดขวาง
จนวันหนึ่ง ความอดทน จนอับปราง
ประเทศร้าง ไร้อารยะ จะว่าไร