อยากฝากถึงคุณผู้ชายทุกคนนะคะ

เราเป็นคนนึงที่เคยคิดว่า ถ้าวันนึงมีแฟน เราจะรักแฟนเรามากๆ คำว่ามีกิ๊กนี่ไม่เคยอยู่ในสมองเราเลยค่ะ ออกแนวจะต่อต้านการที่คนใดคนนึงไปแอบมีกิ๊กด้วยซ้ำไป

จนวันนึงเรามีแฟนเป็นของตัวเองจริงๆ เราก็เข้าใจเเล้วค่ะว่าทำไมคนบางคนถึงเลือกที่จะมีกิ๊กกันจริงๆ

ผู้ชายนี่นะคะเกือบทุกคนที่เราเคยเจอมา ตอนจีบเรานี่แบบว่าทักมาก่อนตลอด ทำไรอยุ่ กินข้าวยัง คิดถึงจัง แต่พอมาเป็นแฟนกันจริงๆเเล้ว ผู้ชายคนเดิมหายไปไหนคะ ทักไปกว่าจะอ่าน กว่าจะตอบ ถามคำตอบคำ อะไรที่เคยหวานๆนี่ไม่มีเลยค่ะ

การที่ผู้ชายมีโลกของตัวเองเราเข้าใจนะคะ มีไม่กี่อย่างนะ บอล เกม เหล้า หนัง แต่บางทีเค้าคงลืมไปมั้งคะว่า มันต้องมีโลกของเราด้วย พอจีบติดเเล้วเป็นเเฟนกันเเล้วความสม่ำเสมอมันหายไปไหนหมด

ผู้หญิงพอแฟนไม่สนใจมันก็เหงานะคะ อะไรที่เคยทำเคยมี แล้วมันไม่เหมือนเดิม เค้าก็ต้องหาคนที่มาเติมเต็มในจุดๆนี้นะคะ ถามว่าเรารักแฟนมั้ย เรารักเค้านะคะ แต่เคยได้ยินไหม ความเหงามันทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งการคุยกับผู้ชายคนอื่น ซึ่งก็คือกิ๊กนั่นแหละค่ะ คุยกับใครเเล้วเราสบายใจเราก็อยากคุยกับคนๆนั้นนะ
มันอาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว แต่ถ้าใครได้มายืนอยู่จุดๆนี้จะพอเข้าใจค่ะ

อยากฝากถึงคุณผู้ชายหลายๆคนนะคะ ขอให้เป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย รักแฟนตัวเองให้มากๆ ดูแลเค้าตอนที่เค้ายังอยู่ให้ดูแลนะคะ เพราะวันนึงเราไม่รู้หรอกว่าเค้าจะเจอคนที่ดูแลเค้าได้ดีกว่าคุณรึป่าว