คืออย่างเรา ช่วง2เดือนหลังมานี่แฟนแทบไม่มีเวลาให้เลย เป็นแบบ Long distance relationship ด้วย
แชทวันนึงไปกี่ประโยค ได้วีดีโอคอลกันบางที2อาทิตย์ต่อครั้ง
หลายครั้งมากๆที่เราน้อยใจสุดๆ เป็นคนนอนดึกด้วย ตกดึกมาบางทีก็รู้สึกเหงา
บางทีเหงาจนร้องไห้เลยก็มี
ช่วงนี้ก็มีคนอื่นเข้ามา มาคุยมาคุยมาจีบบ้าง มีบ้างที่เค้าทักมาแล้วเราตอบกลับ
แต่แบบรู้ตัวเลยว่าทำไม่ได้ เหมือนความรู้สึกหลายๆอย่างมันฟ้อง
ความรู้สึกแรกเลยรู้สึกผิดต่อแฟน อีกอย่างหนึ่งไม่ได้อยากรู้สึกคุยกับคนนั้นๆด้วย
หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยตอบกลับข้อความของใครอีกเลย คือปิดสนิทมาก
เราเห็นเพื่อนเราหลายๆคน มีแฟนอยู่แล้วแต่ก็ยังมีคุยกับคนอื่นด้วย
แต่คือเพื่อนบอกว่า เค้าไม่จิงจังอะไร แค่คุยแก้เหงา ซึ่งมันก็ไม่ได้จริงจังอะไรจริงๆ
เราก็เลยอยากรู้ว่าเราผิดปกติรึป่าว
แต่ในมุมของเราคือ เราเลือกจะทำในส่วนของเราให้ดีที่สุด ละเราลองมองกลับกัน
ถ้าแฟนเราไปคุยกับคนอื่นเราก็รู้สึกแย่เหมือนกัน เราเลยไม่ทำ
เราอยากคุยกับแค่แฟนเราคนเดียว
มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ?
มีใครบ้างที่ไม่ว่าจะเหงาขนาดไหน ก็ไปคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเองไม่ได้
แชทวันนึงไปกี่ประโยค ได้วีดีโอคอลกันบางที2อาทิตย์ต่อครั้ง
หลายครั้งมากๆที่เราน้อยใจสุดๆ เป็นคนนอนดึกด้วย ตกดึกมาบางทีก็รู้สึกเหงา
บางทีเหงาจนร้องไห้เลยก็มี
ช่วงนี้ก็มีคนอื่นเข้ามา มาคุยมาคุยมาจีบบ้าง มีบ้างที่เค้าทักมาแล้วเราตอบกลับ
แต่แบบรู้ตัวเลยว่าทำไม่ได้ เหมือนความรู้สึกหลายๆอย่างมันฟ้อง
ความรู้สึกแรกเลยรู้สึกผิดต่อแฟน อีกอย่างหนึ่งไม่ได้อยากรู้สึกคุยกับคนนั้นๆด้วย
หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยตอบกลับข้อความของใครอีกเลย คือปิดสนิทมาก
เราเห็นเพื่อนเราหลายๆคน มีแฟนอยู่แล้วแต่ก็ยังมีคุยกับคนอื่นด้วย
แต่คือเพื่อนบอกว่า เค้าไม่จิงจังอะไร แค่คุยแก้เหงา ซึ่งมันก็ไม่ได้จริงจังอะไรจริงๆ
เราก็เลยอยากรู้ว่าเราผิดปกติรึป่าว
แต่ในมุมของเราคือ เราเลือกจะทำในส่วนของเราให้ดีที่สุด ละเราลองมองกลับกัน
ถ้าแฟนเราไปคุยกับคนอื่นเราก็รู้สึกแย่เหมือนกัน เราเลยไม่ทำ
เราอยากคุยกับแค่แฟนเราคนเดียว
มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ?