ตื่นมาเปิด Facebook แทบทรุดทั้งยืน เมื่อเห็นภาพนี้ เอ่อ .. คือ..??!

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

๏ ผ่านคืนฝนลมแรงเคยแฝงหนาว ผ่านเรื่องราวขมขื่นฝืนใจสู้ แม้เส้นทางเคยหม่นปนมอดหมู ยังรับรู้ว่าฟ้ายังงามงด ๏ เคยร้องไห้ให้ฟังกับความเศร้า เคยเงียบเหงาแทบสิ้นแรงกำหนด แต่พรุ่งนี้ยังมีดาวพราวแสงจรด รอตกผ

ด้วยยอดจ่ายกำลังดี แต่เวลาที่ได้เพิ่มขึ้น ผมได้แกล้งเอมม่า ที่เส้นตื้น ขำกลิ้ง จนสตาฟต้องขำตาม ผมบอกน้องมิ้นท์ว่า อย่าไปอยู่กับเกรฟเมลมาก เดี๋ยวหนูจะดื้อตาม น้องหัวเราะ เมลทำหน้างอน ตรงคาเฟ่ยืนคุยกับน

เมื่อคืนเริ่มเปิดมาดูตอนผ่านไปประมาณ 30 นาที เจอจังหวะได้ลูกเตะมุมทางซ้าย ฟิล โจนส์ เดินมาเปิด จังหวะนั้น ติดสตั๊นไป 3 วิ ดีไม่ได้ดื่มน้ำสงสัยมีพุ่ง ยังไม่ได้ดูไลน์ อัพ สงสัย หมูไม่ได้ลง อ้าวก็ยืนอยู