อยากขอความคิดเห็นช่วยเราหน่อยนะคะเรื่องสดๆร้อนๆวันนี้เลย เราไม่รู้จะไปยังไงแล้ว
เรื่องก็มีอยู่ว่าเช้ามาเราไลน์หาลูกขอคุยกะลูกว่า ตอนนี้แม่จะเอาเงินไปไถ่ฉโนดที่เอาไปจำนองกับป้าแฟนของลุง
ให้ลูกช่วยถอนออกมาแล้วโอนไปให้ป้าเขาหน่อย เราก็คุยกันแบบนี้
สักพักลูกก็คอลกลับมาเราก็คุยกัน ลูกถามว่าแม่แล้วค่ารถเหลืออีกกี่งวด รถที่เราซื้อให้ก็ซื้อต่อจากแฟนพี่ชายเรา
เราก็บอกลูกไปว่าเหลืออีกแสนนิดๆ ลูกชายพูดมาว่าเอาไปคืนเลย(เวลาคุยเรื่องรถลูกจะพูดแบบนี้ตลอด เอาไปคืนๆ)
เราก็อธิบายว่าจะคืนทำไมรถได้มาก็เหมือนได้ฟรี(จริงๆก็ไม่ได้ฟรีหรอกเพียงแต่ไม่ต้องเสียค่าเงินดาวน์เรามาส่งต่อไฟแนนซ์อีกที)
ลูกจะชอบพูดแบบนี้เราก็บอกใช้ไปก่อนลูกคืนเค้าไปจะหาเงินไหนไปดาวน์ไหม่และจะเอารถไหนขับ
เคยบอกแล้วทีตอนอยากได้บอกให้รอก่อนๆมีเงินเก็บค่อยซื้อไหม่เลยก็ไม่เชื่อจะเอาท่าเดียว พอรถเสียซ่อมนี่นั่น หมดไปเยอะเหมือนกันกับการซ่อม
ตอนนี้สภาพก็ดีแล้วจ่ายอีกปีกว่าเราก็ไม่มีหนี้แล้วเราก็อธิบายไป(จริงๆพูดเรื่องนี้หลายรอบมาก)อยู่ๆลูกเราก็ตัดสาย
จนเราเก็บอารมณ์ใว้ไม่ไหว ประจวบกับเรื่องฉโนดที่เราจะขอไถ่คืนพี่ชายก็อ้างนู่นนี่นั่นไม่อยากให้เราไถ่ออกมา(เราเอาไปจำนองกับพี่สาวของแฟนพี่ชายเราและเขาให้พี่ชายเราเป็นคนดำเนินเรื่อง เมื่อก่อนตอนที่ขัดสนเงินเราเคยบอกพี่ชายว่าถามขายที่ให้หน่อยจะหาเงินมาใช้หนี้ จนผ่านมาปีกว่าก็ขายไม่ได้และตอนนี้เราก็มีเงินพอจะไถ่คืนเราก็ไม่อยากขายแล้ว พี่ชายดันมาพูดอ้างว่ามีคนซ์้อแล้วตอนนี้ทำเรื่องอยู่ที่แบงค์ทางแบงค์ก็ยังไม่ดำเนินการเพราะติดเรื่องการเมืองโยงไปนู่น จนวันนี้เราโทรหาแฟนพี่ชายเราเองเลยพูดกับเขาเลยว่าจะโอนเงินไปแล้วช่วยเอาฉโนดมาให้หนูด้วย เขาก็รับปาก จบตรงนี้ก่อนนะคะ)
ทีนี้วกมาที่ลูกชายต้องขอโทษด้วยถ้าเล่าวกไปวนมา จะหาสาเหตุว่าทำไมเรามีอารมณ์หงุดหงิดกับลูกชาย
เราเลยพิมพ์บอกลูกไปทางไลน์ว่านี่คือบทสนทนาเรากับลูก.. ในยามที่แม่ทุกข์ใจแม้แต่ลูกก็ไม่อยากรับรู้ รับฟัง งั้นต่อไปนี้ค่ารถแม่จะส่งให้แต่ค่าใช้จ่ายส่วนตัวก็ช่วยเหลือตัวเองไปละกันแม่ไม่ช่วยแล้ว...(ตอนนั้นเราคุยน้ำตาเราก็ไหลคุยไปร้องไห้ไป เราอยู่ไกลไม่ได้อยู่ด้วยกันกับลูก)
และนี่ก็คือข้อความที่เราโต้ตอบกับลูกชายในไลน์
ลูก....หนูทำไรผิดเนี่ย หนูก็รับฟังทุกอย่างแล้ว ก็แค่พูดเฉยๆว่าดีไม่ดีแค่นั้น(เขาหมายถึงเรื่องเอารถไปคืนลุง)
เรา...ก็แม่พูดยังไม่จบตัดสายทิ้งทำไม
ลูก...แม่ก็มาจริงจังไปอีก หลังๆแม่เริ่มไม่พอใจล่ะ เลิกคุยก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันจะแย่ไปใหญ่
เรา...ก็ดูลูกพูดซิ ทุกครั้งเวลาคุยเรื่องรถจะบอกแต่คืนๆเขาไป
ลูก...แม่ก็บอกทุกทีว่าขับๆไป หนูก็ไม่ได้อะไรซักหน่อย
เรา...ไม่คุยล่ะ
ลูก...วันนี้แม่ไม่พอใจเรื่องลุงแม่ก็มาหงุดหงิดใส่อ้ะ ช่างมันเหอะแม่(ลูกก็ส่งรูปสติกเกอร์ภาพคนนั่งกอดเข่าน้ำตาไหลฝนตก)
อีกอย่างที่จะบอกนะแม่หนูสัมภาษณ์ไม่ผ่าน ...(อันนี้เขาไปสมัครงานเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาและบอกวันนี้รอฟังผล)
เรา...เรื่องงานแม่ว่ามีหลายที่ลองไปสมัคดูโตแล้วอย่าให้แม่พูดมากเลยจะมาหาว่าแม่บ่นอีก
ลูก...(ส่งสติกเกอร์รูปหมีหันหลังให้)
บทสนทนาก็จบลงแค่นี้เราก็ไม่พิมพ์อะไรกลับไปอีก..นั่งร้องไห้น้ำตาไหลพรากอยู่คนเดียว
ลืมบอกไปว่าลูกเราเรียนป.ตรีอีกเทอมเดียวจบตอนนี้ยังไม่ได้ทำงานอะไร เราก็ส่งเสียค่าอยู่กินให้เขาตลอด
มาวันนี้ที่ความอดทนมันไม่เหลือแล้ว รู้สึกน้อยใจว่าทำไมลูกไม่ค่อยรับฟังอะไรเลย
บางอย่างเรื่องเล็กน้อยไหว้วานให้ทำให้ก็กว่าจะได้รอหลายวันเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะบางเรื่องคิดเสียว่าไม่สำคัญเท่าไร
ทำงานได้เงินมาเท่าไรรีบๆส่งให้เค้า แต่บอกเลยว่าลูกเราก็เก็บเงินเก่งใช้เงินแบบรู้คุณค่าเงินจริงๆใช้จ่ายที่จำเป็นจริงๆเพราะเค้ารู้เราลำบาก
แต่ที่ไม่พอใจเวลาเราบอกเราสอนลูกจะทำท่าไม่อยากฟัง ทำอารมณ์หงุดหงิดใส่เรา ซึ่งเราก็เคยบอกแล้วว่าแม่ไม่ได้มาบ่นให้ฟังนะนี่มันคือการช่วยออกความคิดเห็น นี่แหล่ะเลยทำให้เรารู้สึกว่าทำไมคำพูดเรามันทำให้เขาหงุดหงิดมากเลยหรอ
ไม่รู้ว่าเขาจะคิดอะไรอยู่ตอนนี้เราจะเงียบไปแบบนี้ดีไหม
เรื่องงานก็แล้วแต่เค้าเราไม่อยากพูดแล้ว..
ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าเรื่องที่เราเล่ามันวกไปวนมา เรื่องเกิดเมื่อเช้านี้เองไม่รู้จะไปหาคำตอบที่ไหนมีทางเดียวเลยเข้ามาถามความคิดเห็นจากพี่ๆเพื่อนๆในนี้ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นดีๆที่เป็นกำลังสำคัญให้เราในยามที่รู้สึกอ่อนล้าช่วงเวลานี้นะคะ..ขอบคุณค่ะ
ไม่รู้ว่าผิดไหมที่พูดกับลูกแบบนี้????
เรื่องก็มีอยู่ว่าเช้ามาเราไลน์หาลูกขอคุยกะลูกว่า ตอนนี้แม่จะเอาเงินไปไถ่ฉโนดที่เอาไปจำนองกับป้าแฟนของลุง
ให้ลูกช่วยถอนออกมาแล้วโอนไปให้ป้าเขาหน่อย เราก็คุยกันแบบนี้
สักพักลูกก็คอลกลับมาเราก็คุยกัน ลูกถามว่าแม่แล้วค่ารถเหลืออีกกี่งวด รถที่เราซื้อให้ก็ซื้อต่อจากแฟนพี่ชายเรา
เราก็บอกลูกไปว่าเหลืออีกแสนนิดๆ ลูกชายพูดมาว่าเอาไปคืนเลย(เวลาคุยเรื่องรถลูกจะพูดแบบนี้ตลอด เอาไปคืนๆ)
เราก็อธิบายว่าจะคืนทำไมรถได้มาก็เหมือนได้ฟรี(จริงๆก็ไม่ได้ฟรีหรอกเพียงแต่ไม่ต้องเสียค่าเงินดาวน์เรามาส่งต่อไฟแนนซ์อีกที)
ลูกจะชอบพูดแบบนี้เราก็บอกใช้ไปก่อนลูกคืนเค้าไปจะหาเงินไหนไปดาวน์ไหม่และจะเอารถไหนขับ
เคยบอกแล้วทีตอนอยากได้บอกให้รอก่อนๆมีเงินเก็บค่อยซื้อไหม่เลยก็ไม่เชื่อจะเอาท่าเดียว พอรถเสียซ่อมนี่นั่น หมดไปเยอะเหมือนกันกับการซ่อม
ตอนนี้สภาพก็ดีแล้วจ่ายอีกปีกว่าเราก็ไม่มีหนี้แล้วเราก็อธิบายไป(จริงๆพูดเรื่องนี้หลายรอบมาก)อยู่ๆลูกเราก็ตัดสาย
จนเราเก็บอารมณ์ใว้ไม่ไหว ประจวบกับเรื่องฉโนดที่เราจะขอไถ่คืนพี่ชายก็อ้างนู่นนี่นั่นไม่อยากให้เราไถ่ออกมา(เราเอาไปจำนองกับพี่สาวของแฟนพี่ชายเราและเขาให้พี่ชายเราเป็นคนดำเนินเรื่อง เมื่อก่อนตอนที่ขัดสนเงินเราเคยบอกพี่ชายว่าถามขายที่ให้หน่อยจะหาเงินมาใช้หนี้ จนผ่านมาปีกว่าก็ขายไม่ได้และตอนนี้เราก็มีเงินพอจะไถ่คืนเราก็ไม่อยากขายแล้ว พี่ชายดันมาพูดอ้างว่ามีคนซ์้อแล้วตอนนี้ทำเรื่องอยู่ที่แบงค์ทางแบงค์ก็ยังไม่ดำเนินการเพราะติดเรื่องการเมืองโยงไปนู่น จนวันนี้เราโทรหาแฟนพี่ชายเราเองเลยพูดกับเขาเลยว่าจะโอนเงินไปแล้วช่วยเอาฉโนดมาให้หนูด้วย เขาก็รับปาก จบตรงนี้ก่อนนะคะ)
ทีนี้วกมาที่ลูกชายต้องขอโทษด้วยถ้าเล่าวกไปวนมา จะหาสาเหตุว่าทำไมเรามีอารมณ์หงุดหงิดกับลูกชาย
เราเลยพิมพ์บอกลูกไปทางไลน์ว่านี่คือบทสนทนาเรากับลูก.. ในยามที่แม่ทุกข์ใจแม้แต่ลูกก็ไม่อยากรับรู้ รับฟัง งั้นต่อไปนี้ค่ารถแม่จะส่งให้แต่ค่าใช้จ่ายส่วนตัวก็ช่วยเหลือตัวเองไปละกันแม่ไม่ช่วยแล้ว...(ตอนนั้นเราคุยน้ำตาเราก็ไหลคุยไปร้องไห้ไป เราอยู่ไกลไม่ได้อยู่ด้วยกันกับลูก)
และนี่ก็คือข้อความที่เราโต้ตอบกับลูกชายในไลน์
ลูก....หนูทำไรผิดเนี่ย หนูก็รับฟังทุกอย่างแล้ว ก็แค่พูดเฉยๆว่าดีไม่ดีแค่นั้น(เขาหมายถึงเรื่องเอารถไปคืนลุง)
เรา...ก็แม่พูดยังไม่จบตัดสายทิ้งทำไม
ลูก...แม่ก็มาจริงจังไปอีก หลังๆแม่เริ่มไม่พอใจล่ะ เลิกคุยก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันจะแย่ไปใหญ่
เรา...ก็ดูลูกพูดซิ ทุกครั้งเวลาคุยเรื่องรถจะบอกแต่คืนๆเขาไป
ลูก...แม่ก็บอกทุกทีว่าขับๆไป หนูก็ไม่ได้อะไรซักหน่อย
เรา...ไม่คุยล่ะ
ลูก...วันนี้แม่ไม่พอใจเรื่องลุงแม่ก็มาหงุดหงิดใส่อ้ะ ช่างมันเหอะแม่(ลูกก็ส่งรูปสติกเกอร์ภาพคนนั่งกอดเข่าน้ำตาไหลฝนตก)
อีกอย่างที่จะบอกนะแม่หนูสัมภาษณ์ไม่ผ่าน ...(อันนี้เขาไปสมัครงานเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาและบอกวันนี้รอฟังผล)
เรา...เรื่องงานแม่ว่ามีหลายที่ลองไปสมัคดูโตแล้วอย่าให้แม่พูดมากเลยจะมาหาว่าแม่บ่นอีก
ลูก...(ส่งสติกเกอร์รูปหมีหันหลังให้)
บทสนทนาก็จบลงแค่นี้เราก็ไม่พิมพ์อะไรกลับไปอีก..นั่งร้องไห้น้ำตาไหลพรากอยู่คนเดียว
ลืมบอกไปว่าลูกเราเรียนป.ตรีอีกเทอมเดียวจบตอนนี้ยังไม่ได้ทำงานอะไร เราก็ส่งเสียค่าอยู่กินให้เขาตลอด
มาวันนี้ที่ความอดทนมันไม่เหลือแล้ว รู้สึกน้อยใจว่าทำไมลูกไม่ค่อยรับฟังอะไรเลย
บางอย่างเรื่องเล็กน้อยไหว้วานให้ทำให้ก็กว่าจะได้รอหลายวันเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะบางเรื่องคิดเสียว่าไม่สำคัญเท่าไร
ทำงานได้เงินมาเท่าไรรีบๆส่งให้เค้า แต่บอกเลยว่าลูกเราก็เก็บเงินเก่งใช้เงินแบบรู้คุณค่าเงินจริงๆใช้จ่ายที่จำเป็นจริงๆเพราะเค้ารู้เราลำบาก
แต่ที่ไม่พอใจเวลาเราบอกเราสอนลูกจะทำท่าไม่อยากฟัง ทำอารมณ์หงุดหงิดใส่เรา ซึ่งเราก็เคยบอกแล้วว่าแม่ไม่ได้มาบ่นให้ฟังนะนี่มันคือการช่วยออกความคิดเห็น นี่แหล่ะเลยทำให้เรารู้สึกว่าทำไมคำพูดเรามันทำให้เขาหงุดหงิดมากเลยหรอ
ไม่รู้ว่าเขาจะคิดอะไรอยู่ตอนนี้เราจะเงียบไปแบบนี้ดีไหม
เรื่องงานก็แล้วแต่เค้าเราไม่อยากพูดแล้ว..
ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าเรื่องที่เราเล่ามันวกไปวนมา เรื่องเกิดเมื่อเช้านี้เองไม่รู้จะไปหาคำตอบที่ไหนมีทางเดียวเลยเข้ามาถามความคิดเห็นจากพี่ๆเพื่อนๆในนี้ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นดีๆที่เป็นกำลังสำคัญให้เราในยามที่รู้สึกอ่อนล้าช่วงเวลานี้นะคะ..ขอบคุณค่ะ