คนเรามีช่วงเวลาที่ดี รุ่งโรจน์ แต่มันก็จะผ่านไป ตามวัฎจักร...ของระบบทุนนิยม หรือระบบอนิจจัง....ตรงนี้บางคนอาจจะเถียง ว่าไม่เก่งล่ะสิ อ่อนหัดละสิ..ถึงไม่รวยจนวันตาย!(คนเราต้องสำเร็จจนวันที่ลมหายใจสุดท้าย....เหรอครับ....โอ้....มากไปมั้นกะชีวิตมนุษย์คนนึง...?)เอาไรไปไม่ได้ครับ นี่คือความจริง..ตายก็จบ ไม่ว่าคุณมีกี่ล้านๆๆ คุณตายคุณจบ เกมส์โอเว่อร์...! คนที่สบายคือลูกหลาน ญาติพี่น้อง ..ไม่ใช่คุณ!
แต่คนเรามันมีขีดจำกัดไม่เท่ากัน ทั้งสังขาร บริวาร ลูกหลานไม่เอาด้วย ไม่มีคนช่วย...ฯลฯ
ในวันที่ขาลง ถึงเวลาต้องบอกตัวเองว่าชีวิตนี้พอแล้ว.... ไม่ทำอะไรก็พออยู่ได้ มีพอกิน ท่านลงอย่างไร แน่นอนว่ามันเจ็บปวด ปวดใจ เราเคยทำงาน เคยสำเร็จ เคยหาเงินได้มากมาย.....แต่คนเรามันต้องมีวันนั้นทุกคน ไม่ว่าจะสำเร็จขนาดไหนหรือแค่คนธรรมดา ..ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ยิ่งแบก ยิ่งหนัก ยิ่งไม่รู้ว่าความสุขคืออะไร.....เงินทองที่หามาได้ บางคนแทบไม่เคยได้ใช้!
ในวันนั้นพี่ๆลุง,ป้า,น้าอา,ฯ ทำใจอย่างไรครับ สโลว์ดาวน์อย่างไรครับ ...ถึงจะมีความสุข...........
เวลาขาลง....พี่ๆลุงๆลงกันท่าไหนครับ
แต่คนเรามันมีขีดจำกัดไม่เท่ากัน ทั้งสังขาร บริวาร ลูกหลานไม่เอาด้วย ไม่มีคนช่วย...ฯลฯ
ในวันที่ขาลง ถึงเวลาต้องบอกตัวเองว่าชีวิตนี้พอแล้ว.... ไม่ทำอะไรก็พออยู่ได้ มีพอกิน ท่านลงอย่างไร แน่นอนว่ามันเจ็บปวด ปวดใจ เราเคยทำงาน เคยสำเร็จ เคยหาเงินได้มากมาย.....แต่คนเรามันต้องมีวันนั้นทุกคน ไม่ว่าจะสำเร็จขนาดไหนหรือแค่คนธรรมดา ..ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ยิ่งแบก ยิ่งหนัก ยิ่งไม่รู้ว่าความสุขคืออะไร.....เงินทองที่หามาได้ บางคนแทบไม่เคยได้ใช้!
ในวันนั้นพี่ๆลุง,ป้า,น้าอา,ฯ ทำใจอย่างไรครับ สโลว์ดาวน์อย่างไรครับ ...ถึงจะมีความสุข...........