ตัว ผม อายุ 23 กำลัง จะ 24 เพิ่งเลิกกับแฟนมา ครับ ยังรักกันดี คบกันมา 2 ปี 1 เดือน แต่ เลิกกัน เพราะรับไม่ได้ กับ ฝ่ายญาติของฝ่ายหญิงครับ
เขาบอกว่า เราไม่ดี ต่างๆ นาๆ มากมาย เช่น
การแต่งตัวของผม " คือ ผมเป็นคน แต่งตัว สบายๆ ชอบใส่อะไร ที่ ไม่อึดอัด แต่ก็ยังเสื้อยืด และกางเกงยีนส์ ขายาว และมีเสื้อคลุมตลอด "
ฐานะ " คือบ้านผม พ่อ และมี มีอาชีพค้าเลย แต่บอกไว้เลย ครับ ไม่มีเคยมีหนี้สินแม้แต่บาทเดียว และตัวผม เป็นครู ครับ "
บุคคลิกการพูดคุย " เขาบอกว่า ผมคุยกับเขาเหมือนกัน กับคุยกับเพื่อน ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น การพูดคุยของเรา น้อยมากเพราะเขาไม่เคยเปิดโอกาสให้ผมได้
สนมนาใน ครอบครัวเขาเลย และที่สำคัญ การสนทนาของผม " มักขึ้นต้นด้วย ผม และปิดท้ายด้วยครับ เสมอ "
มารยาท " ข้อนี้ ผมไม่เข้าใจมากๆ ครับ เพราะ ผมเป็นคนไปมาลาไหว้ แต่แฟนผมบอกว่า การพบเจอควรมีของฝากบ้าง ข้อนี้ผมบอกเลยครับ การพบเจอแต่ละครั้งล้วนเซอไพร้ เพราะว่า จะเจอกันช่วงที่ผม พาเขาออกไปเที่ยวห้างและ พอ่แม่ เขามักจะโทรมาว่า ยุ ไหน สรุปคือเจอกันโดยบังเอิญตลอด ไม่มีการนัดพบเจอแบบเป็นจริงเป็นจัง "
ผมก็เลยไม่เข้าใจว่า พ่อแม่เขา ต้องการอะไร เพราะ ตัวแฟนผมเองพูดเสมอว่า พ่อแม่เขาให้โอกาส และเฝ้าดูเสมอ ซึ่ง ผมมองว่ามันไม่จริงเลย
และ พ่อเขา บอกกับเขาไว้ว่า กลัวเขาลำบาก กลัวว่าผมจะดูแลเขาไม่ได้ และบอกกับลูกว่า
" หากมีทางเลือกหรือโอกาสควรหาเลือกคบที่ดีกว่านี้ " ซึ่งตรงนี้ ทำผมเสียใจมาก
ก่อนเลิกกันผม ถามแฟนว่า เคยช่วยพูดแก้ต่าง อะไรให้ผม มั้ย เวลาผมโดนพ่อแม่ หรือญาติพี่น้อง นินทา หรือว่า กล่าว
เขาบอกว่า " ช่วยทุกครั้งเลยนะ "
ผมเลยถามต่อว่า เวลาช่วยอ่ะ " ช่วย พูดไปว่าอะไร " เขา ตอบไม่ได้ และไม่ตอบ ผมถามย้ำ จนเบื่อ
เขาเลยถามผมว่าแล้ว จะ เอายังไง ?
ผมเลย บอกว่า เลิกกันเถอะนะในเมื่อ ทางญาติของเราทั้งสองฝ่ายไม่ลงลอยกัน ของ บุตร
ทางญาติผม ว่า เขาเรื่องเดียว คือมารยาทการเข้าสังคม แค่นั้นครับ
และเมื่อญาติผม ทราบข่าวว่าผม เลิกกัน ต่างบอกว่า ไม่เป็นไรหาใหม่ แหละดีแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมพูดเช่นนี้
ขอระบายเรื่องการคบกันและแยกทาง พร้อมขอความเห็นครับ
เขาบอกว่า เราไม่ดี ต่างๆ นาๆ มากมาย เช่น
การแต่งตัวของผม " คือ ผมเป็นคน แต่งตัว สบายๆ ชอบใส่อะไร ที่ ไม่อึดอัด แต่ก็ยังเสื้อยืด และกางเกงยีนส์ ขายาว และมีเสื้อคลุมตลอด "
ฐานะ " คือบ้านผม พ่อ และมี มีอาชีพค้าเลย แต่บอกไว้เลย ครับ ไม่มีเคยมีหนี้สินแม้แต่บาทเดียว และตัวผม เป็นครู ครับ "
บุคคลิกการพูดคุย " เขาบอกว่า ผมคุยกับเขาเหมือนกัน กับคุยกับเพื่อน ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น การพูดคุยของเรา น้อยมากเพราะเขาไม่เคยเปิดโอกาสให้ผมได้
สนมนาใน ครอบครัวเขาเลย และที่สำคัญ การสนทนาของผม " มักขึ้นต้นด้วย ผม และปิดท้ายด้วยครับ เสมอ "
มารยาท " ข้อนี้ ผมไม่เข้าใจมากๆ ครับ เพราะ ผมเป็นคนไปมาลาไหว้ แต่แฟนผมบอกว่า การพบเจอควรมีของฝากบ้าง ข้อนี้ผมบอกเลยครับ การพบเจอแต่ละครั้งล้วนเซอไพร้ เพราะว่า จะเจอกันช่วงที่ผม พาเขาออกไปเที่ยวห้างและ พอ่แม่ เขามักจะโทรมาว่า ยุ ไหน สรุปคือเจอกันโดยบังเอิญตลอด ไม่มีการนัดพบเจอแบบเป็นจริงเป็นจัง "
ผมก็เลยไม่เข้าใจว่า พ่อแม่เขา ต้องการอะไร เพราะ ตัวแฟนผมเองพูดเสมอว่า พ่อแม่เขาให้โอกาส และเฝ้าดูเสมอ ซึ่ง ผมมองว่ามันไม่จริงเลย
และ พ่อเขา บอกกับเขาไว้ว่า กลัวเขาลำบาก กลัวว่าผมจะดูแลเขาไม่ได้ และบอกกับลูกว่า
" หากมีทางเลือกหรือโอกาสควรหาเลือกคบที่ดีกว่านี้ " ซึ่งตรงนี้ ทำผมเสียใจมาก
ก่อนเลิกกันผม ถามแฟนว่า เคยช่วยพูดแก้ต่าง อะไรให้ผม มั้ย เวลาผมโดนพ่อแม่ หรือญาติพี่น้อง นินทา หรือว่า กล่าว
เขาบอกว่า " ช่วยทุกครั้งเลยนะ "
ผมเลยถามต่อว่า เวลาช่วยอ่ะ " ช่วย พูดไปว่าอะไร " เขา ตอบไม่ได้ และไม่ตอบ ผมถามย้ำ จนเบื่อ
เขาเลยถามผมว่าแล้ว จะ เอายังไง ?
ผมเลย บอกว่า เลิกกันเถอะนะในเมื่อ ทางญาติของเราทั้งสองฝ่ายไม่ลงลอยกัน ของ บุตร
ทางญาติผม ว่า เขาเรื่องเดียว คือมารยาทการเข้าสังคม แค่นั้นครับ
และเมื่อญาติผม ทราบข่าวว่าผม เลิกกัน ต่างบอกว่า ไม่เป็นไรหาใหม่ แหละดีแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมพูดเช่นนี้